-
1 maron
maron, v. marum. -
2 maron
I.maron1miGen. -a pl. -y (= kasztan jadalny) marron.II.maron2mppl. -i l. - owie (= zbiegły niewolnik) Maroon.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > maron
-
3 maron
adj. chestnut--------n. maroon -
4 maron
-
5 marón
m.sturgeon. -
6 maron
-
7 maron
brown [adj] -
8 maron
brown -
9 maron
maroon -
10 maron
maroon, marroon, marron. -
11 a-şi schimba culoarea (în maron etc.)
( d. lemn etc.) to stain (brown, etc.).Română-Engleză dicționar expresii > a-şi schimba culoarea (în maron etc.)
-
12 maro(n)
/maron/ k.r(Java) system of renting rice fields sharing the crop 50-50. -
13 marum
-
14 Иоанн Марон
Christianity: John Maron -
15 Марон
Christianity: Maron (имя святого) -
16 Святой Марон
Christianity: Saint Maron, Saint Maroun -
17 марон
Christianity: Maron (имя святого) -
18 Maro
1.Măro, ōnis, m. [from root smar-, to be thoughtful; cf. memor], the family name of the poet P. Vergilius, Lact. 1, 15, 12:A.ingenium sacri miraris abesse Maronis: Sint Maecenates, non deerunt, Flacce, Marones,
Mart. 8, 56, 5:summus,
id. 12, 4, 1:altisonus,
Juv. 11, 180.— Transf., a statue of Virgil, Juv. 7, 227.—Hence,Mă-rōnēus, a, um, adj., of or belonging to the poet Virgil, Maronian, Virgilian:B.templum,
Stat. S. 4, 4, 55.—Mărōnĭā-nus, a, um, adj., Maronian, Virgilian:2.culex,
Stat. S. 2, 7, 74:stilus,
Sid. Ep. 8, 1 in carm.Măro, ōnis, m., a mountain in Sicily, near the river Himera, Plin. 3, 8, 14, § 88 (dub.; Jan., ad Maroneum et Gemellos colles).3.Măro, ōnis, m., = Marôn, the companion and instructor of the youthful Bacchus: terra Thraeca, ubi Liberi fanum inclutum Maro locavit, Enn. ap. Varr. L. L. 5, 14 Müll. (Trag. Rel. v. 170 Vahl.); Fulg. Myth. 2, 15.—II.Transf., v. l. Prop. 3, 30, 14 (al. leg. Anione), as the name of a statue beside a spring, prob. a Silenus (v. Herzb. Com. in Prop. 2, 32, 14). -
19 Εὐάνθης
Εὐάνθης: the father of Maron, Od. 9.197†.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Εὐάνθης
-
20 מרון II, בית מ׳
מָרוֹןII, בֵּית מָ׳ pr. n. pl. Beth Maron, a place the access to which was by a narrow path. R. Hash. 18a (expl. בני מרון, v. preced.) כמעלות בית מ׳ like going up the ascent to B. M. (in single file; Var. בית חורון). Erub.22b (v. Rabb. D. S. a. l. note 20).V. next w.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Mâron — Mâron … Deutsch Wikipedia
Mâron — País … Wikipedia Español
Marón — puede referirse a: Religión San Marón (3?? 410), abad de San Ciro en Siria. San Marón (?? 99), mártir. Mitología Marón, compañero de Osiris. en Francia Maron, población y comuna de Meurthe y Mosela. Mâron, población y comuna de Indre … Wikipedia Español
Mâron — Mâron … Wikipedia
maron — MARÓN adj. v. maro. Trimis de claudia, 24.08.2008. Sursa: DEX 98 marón adj. m., pl. maróni; f. sg. marónă, pl. maróne Trimis de s … Dicționar Român
Maron — {{Maron}} Priester des Apollon*, von Odysseus* bei der Eroberung der Stadt Ismaros verschont. Unter den Gaben, die Maron daraufhin überbringen ließ, befanden sich auch zwölf Krüge Wein, »ein Göttertrank«, der so stark war, daß er zwanzigfache… … Who's who in der antiken Mythologie
Maron — Maron, Sohn des Euanthes, Enkel des Dionysos u. der Ariadne, war Priester des Apollo zu Maronea am Ismaros zur Zeit des Trojanischen Krieges u. gab dem Odysseus trefflichen Wein; nach Einigen gehörte er zu den Begleitern des Bakchos … Pierer's Universal-Lexikon
Maron — (spr. óng, Marron, Marun, Maroon), Buschneger, die Nachkommen von entlaufenen Negersklaven im Innern von Guayana und Westindien … Kleines Konversations-Lexikon
Maron — MARON, ónis, Gr. Μάρων, ωνος, des Evantheus Sohn, und Priester des Apollo, welcher dem Ulysses den Wein gab, womit er hernach den Polyphemus voll fäuste. Hom. Od. 1. v. 197. Es heißt daher Maro dann und wann bey den Poeten selbst so viel, als der … Gründliches mythologisches Lexikon
Maron [1] — MARON, nis, einer von denen Helden, die sich nach dem Leonidas bey Thermopylä am tapfersten gehalten, und dem man nachher deswegen einen Tempel zu Sparta errichtet hatte. Pausan. Lacon. c. 12. p. 183 … Gründliches mythologisches Lexikon
màrōn — (màrūn) m 〈G maróna〉 1. {{001f}}bot. a. {{001f}}reg. pitomi kesten, {{c=1}}usp. {{ref}}kesten ∆{{/ref}} b. {{001f}}pitomi kesten izrazito velikog ploda [lovranski ∼i] 2. {{001f}}nijansa smeđe boje ✧ {{001f}}tal … Veliki rječnik hrvatskoga jezika