Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

mansum

  • 21 emaneo

    emaneo emaneo, mansi, mansum, ere удаляться

    Латинско-русский словарь > emaneo

  • 22 mando

    mando mando, mandi, mansum, ere жевать

    Латинско-русский словарь > mando

  • 23 maneo

    maneo maneo, mansi, mansum, ere продолжаться

    Латинско-русский словарь > maneo

  • 24 maneo

    maneo maneo, mansi, mansum, ere сохраняться

    Латинско-русский словарь > maneo

  • 25 permaneo

    permaneo permaneo, mansi, mansum, ere неизменным оставаться

    Латинско-русский словарь > permaneo

  • 26 permaneo

    permaneo permaneo, mansi, mansum, ere пребывать

    Латинско-русский словарь > permaneo

  • 27 remaneo

    remaneo remaneo, mansi, mansum, ere оставаться

    Латинско-русский словарь > remaneo

  • 28 remaneo

    remaneo remaneo, mansi, mansum, ere застревать

    Латинско-русский словарь > remaneo

  • 29 emaneo

    ē-maneo, mānsī, mānsum, ēre, I) herausbleiben, Stat. Theb. 7, 650. – II) ausbleiben, a) v. Pers., über die Urlaubszeit wegbleiben, Modest. dig. 49, 16, 3. § 4. – b) v. Lebl.: suspirium illud intervalla maiora fecit et retardatum est ac emansit (blieb ganz aus), Sen. ep. 54, 6 (nach Madvigs Verbesserung).

    lateinisch-deutsches > emaneo

  • 30 mando [2]

    2. mando, mandī, mānsum, ere (griech. μασάομαι), kauen, I) im allg.: animalia alia sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt, Cic.: asini lentissime mandunt, Plin. – tristia vulnera saevo dente, die jämmerlich zerschnittenen Fleischstücke essen, Ov.: cadit et cruentam mandit humum, muß ins Gras beißen, Verg. (= ὀδὰξ ελειν γαίαν, Hom.): cibos mansos demittere, Quint.: omnia minima mansa (ganz klein gekaut) ut nutrices infantibus pueris in os inserere, Cic. – II) prägn., kauend essen, verzehren, lora (vor Hunger), Liv.: u. so lora et pelles, Val. Max.: apros, Plin.: übtr., corpora mandier (parag. Infin.) igni, Matius bei Varro LL. 7, 95. – Depon. Nbf. mandor, Plin. 30, 13. Prisc. 8, 29.

    lateinisch-deutsches > mando [2]

  • 31 oportet

    oportet, tuit, ēre, verb. impers., es muß, sowohl = es ist nötig, es gebührt sich, als = es ist zweckdienlich, es ist ersprießlich, m. folg. bl. Conjunctiv, mit folg. Acc. u. Infin., ohne bestimmtes Subjekt m. folg. Infin. u. absol., faber haec faciat oportet, Cato: ego crimen oportet diluam, Cic.: exstent oportet vestigia, es müssen durchaus Sp. vorhanden sein, Cic.: quare pransum ac paratum esse hominem oportet, Varro fr.: hoc fieri et oportet et opus est, Cic.: signum ablatum esse non oportuit, Cic.: quos reduci oporteat, Liv.: bellum suscipi od. geri oportet, Liv.: quid facere nos oportet, qui etc.? Cic.: quid oportet nos facere a volgo longe longeque remotos? Hor.: interrogo vos, quid me haec si fiant facere oporteat? Sen. rhet.: cum consilio nostro subvenire saluti communi oporteret, Cic.: indulgere potius comitati patrum atque obsequio plebis oportuit, Liv.: primum assumere (einnehmen) oportet, quae nauseam faciunt, Scrib. Larg. – im Ggstz. zu necesse est, zB. tamquam ita fieri non solum oporteret, sed etiam necesse esset, Cic. – in der Umgangsspr., statt des Infin. od. Acc. u. Infin. m. Partic. Perf. Pass. (s. Spengel Ter. Andr. 239. Wagner Ter. heaut. 200), at non missam oportuit, Plaut.: aurem admotam oportuit, Plaut.: mansum oportuit, Ter.: interemptam oportuit, Ter.: non oportuit relictas, man hätte sie nicht verlassen sollen, Tac. – bei Spät. mit folg. ut u. Konj., P. Syr. sent. app. 31. p. 367 R.2 Augustin. de civ. dei 1, 10. Boëth. de cons. phil. 1. pros. 4. – absol., quidquid vero non licet, certe non oportet, Cic.: alio tempore atque oportuerit, Caes. – / Persönl. im Plur., morbosum factum, ut ea quae oportuerint, facta non sint, Cael. Antip. bell. Pun. sec. hist. 5. fr. 36 ( bei Prisc. 8, 77).

    lateinisch-deutsches > oportet

  • 32 permaneo

    per-maneo, mānsī, mānsum, ēre, fort und fort bleiben, verbleiben, ausharren, I) im allg.: Seleucus in maritima ora permanens, Liv.: p. in acie, Hirt. b. G.: non diutius permanere sine periculo eodem loco posse, Auct. b. Afr. – v. Lebl., hae permanserunt aquae complures dies, hielten fort und fort an, Caes. – II) prägn., verbleiben, 1) = fort und fort sich erhalten, fortdauern, Persae (mortuos) cerā circumlitos condunt, ut quam maxime permaneant diuturna corpora, Cic.: quis enim confidit sibi semper id stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit, Cic.: amicitia Masinissae bona atque honesta nobis permansit, Sall.: vox permanens, sich bis ans Ende in derselben Tonlage erhaltende, ausdauernde Stimme, Cic. Brut. 141. – ira inter eos intercessit, quae permansit diu, Ter.: Athenis iam ille mos a Cecrope permansit, Cic.: mundi partium coniunctio... perdiuturna, permanens ad longinquum et immensum paene tempus, sich erstreckend, Cic.: solus ad extremos permanet ille (animus) rogos, Ov.: ultima (coniunx), quae mecum seros permansit in annos, Ov.: caro illa insolubilis et permanens in aeternum, Lact. – 2) fort und fort verbleiben, -verharren, maneo in voluntate et quoad tu voles permanebo, Cic.: u. so in proposito susceptoque consilio, Cic.: in sua pristina sententia, Cic.: in officio, Caes.: in fide, Liv. – m. Genet., si una indepravata virtus est et sola permanet tenoris sui, Sen. ep. 76, 19.

    lateinisch-deutsches > permaneo

  • 33 remaneo

    re-maneo, mānsi, mānsum, ēre, zurückbleiben, I) im allg.: a) v. Pers.: Romae, Cic.: domi, Cic.: in Gallia, Caes.: in exercitu, Cic.: ad urbem cum imperio, Caes.: apud alqm, Caes.: absol., Catulus remansit, Cic. – b) v. Lebl.: ferrum, quod in corpore remanserat, Nep. – II) insbes., dauernd zurückbleiben, verbleiben, 1) eig.: animi remanent post mortem, Cic.: longius anno uno in loco, Caes.: equos eodem remanere vestigio assuefaciunt, Caes. – 2) übtr.: a) übh.: in qua muliere etiamnunc quasi exempli causā vestigia antiqui officii remanent, sich erhalten haben, Cic.: u. so si ulla apud vos memoria remanet avi mei Masinissae, Sall.: quorum (Rhodiorum) usque ad nostram memoriam disciplina navalis et gloria remansit, Cic. – v. Pers., in duris remanens amicus, ausharrend, Ov. – b) m. adjekt. Prädikate = in einem Zustande verbleiben, übrig bleiben, pars integra remanebat, blieb ganz, Caes.: quae (potentia senatus) gravis et magna remanebat, Cic.: remanebis indefessus, Augustin.

    lateinisch-deutsches > remaneo

  • 34 utut

    ut-ut, Adv., wie auch immer, auf welche Weise immer, verumutut res sese habet, pergam turbare porro, Plaut. most. 545: sed utut est, indulge valetudini tuae, *Cic. ep. 16, 18, 1: korresp. mit certe, etsi, potius, tamen, nam utut erant alia, illi certe quae nunc tibi domi est consuleres, Ter. Phorm. 468: age iam, utut est, etsi est dedecori, patiar, Plaut. Bacch. 1191: utut haec sunt acta, potius quam litis sequar, Ter. adelph. 248: utut erga me est meritus, mihi cordi est tamen, Plaut. cist. 109: utut erat, mansum tamen oportuit, Ter. heaut. 200; vgl. Phorm. 533.

    lateinisch-deutsches > utut

  • 35 mansus

    mansus, a, um part. passé de maneo et de mando, ere.
    * * *
    mansus, a, um part. passé de maneo et de mando, ere.
    * * *
        Mansus, Participium. Quintil. Masché.
    \
        Vtvt erat, mansum tamen oportuit. Terent. Il falloit ronger cela entre ses dents sans dire mot, et ne contredire point.

    Dictionarium latinogallicum > mansus

  • 36 vt

        Vt, Coniunctio causatiua. Cic. A fin, A celle fin.
    \
        Syracusana ciuitas (vt eam potissimum nominem) dedit ipsi statuam. Cic. A fin que, etc.
    \
        Quam sis audax (vt alia obliuiscar) hinc omnes intelligere potuerunt. Cic. Sans faire recit du demourant.
    \
        Et (vere vt dicam) de te futurum est. Cic. Pour dire vray.
    \
        Vt ad pauca redeam, vxorem deduxi domum. Terent. Pour le faire brief ou court.
    \
        Vt ita dicam. Quintil. Par maniere de parler, ou de dire.
    \
        Mihi suasit vt ad te irem. Plaut. Que j'allasse à toy.
    \
        Vt, eleantiae causa aliquando ponitur. Cicero, Inuitus feci, vt L. Flaminium e Senatu eiicerem. Je l'ay mis hors bien envi et contre ma volunté.
    \
        Impuratus me ille vt etiam irrideat? Terent. Que ce meschant homme là se mocque de moy? Dict par grand courroux.
    \
        Vt non, pro Quin. Cicero, Fieri nullo pacto potest, vt non dicas quid non probes eius a quo dissentias. Que tu ne dies, etc.
    \
        Vereor vt non iam ferat quisquam. Quintil. Je crains que personne ne l'endure.
    \
        - vt abii abs te, fit forte obuiam Mihi Phormio. Terent. Apres que je m'en fuz parti de toy.
    \
        Est annus vt repulsam tulit. Cic. Il y a un an que, etc.
    \
        Vt illos de Republica libros edidisti, nihil a te sane postea accepimus. Cic. Depuis que.
    \
        Vt regem aequaeuum vidi. Virgil. Incontinent que.
    \
        - omnes profecto mulieres Te amant, vt quaeque aspexit. Plaut. Soubdain que chascune t'a regardé.
    \
        - vt quisque venerat, Accedebam, Adolescens dicdum quaeso, etc. Terent. A autant, ou A chascun qui venoit, A mesure qu'ils venoyent, ou Selon qu'ils venoyent.
    \
        Vt et confestim. Liuius, Vt Hostius cecidit, confestim Romana inclinatur acies. Apres que, etc.
    \
        Vt haec audiuit, sic exarsit ad id, etc. Cic. Incontinent qu'il eut ouy ceci, etc.
    \
        Vt primum fletu represso loqui posse coepi. Cicero. Tout incontinent que.
    \
        Misi cum Tirone plures, quibus singulis, vt quidque accidisset, dares literas. Hirt. Selon qu'il surviendroit, ou à mesure que, etc.
    \
        Vt quisque me viderat. Cic. Incontinent que aucun m'avoit veu.
    \
        Vt tute es, item censes omnes esse. Plaut. Il te semble que chascun te resemble.
    \
        Vt illud incredibile est mortem oblatam esse patri a filio, sic hoc verisimile non est, etc. Cic. Comme c'est chose incroyable, etc.
    \
        Vt operum fastigia spectantur, latent fundamenta. Quintil. Tout ainsi comme on, etc.
    \
        Vt et Ita, cum superlatiuo, pro Tanto et Quanto. Cicero, Vt quisque optime dicit, ita maxime dicendi difficultatem pertimescit. D'autant plus qu'un chascun parle bien, d'autant plus, etc.
    \
        Vt voles esse me, ita ero. Plaut. Je seray tel, que tu vouldras que je soye.
    \
        Ita sunt deinde dulces, vt non legantur modo, sed etiam ediscantur. Cic. Si doulces, que non seulement, etc.
    \
        Vt res dant sese, ita magni atque humiles sumus. Terent. Selon que les choses s'addonnent, nous, etc.
    \
        Vt optime possumus. Quintil. Tout le mieulx que nous povons.
    \
        Ei te commendaui, vt diligentissime potui. Cic. Tout le plus diligemment que j'ay peu.
    \
        Nec vtique damno, vt qui dixerim esse in omnibus vtilitatis aliquid. Quintil. Veu que j'ay dict, ou Attendu que j'ay dict que, etc.
    \
        Vt cum verbis Metuo, vereor, et timeo iunctum, pro NENON sumitur: Metuo vt substet hospes. Terent. Qu'il ne puisse, etc.
    \
        Firmae hae vereor vt sint nuptiae. Terent. Qu'elles ne soyent point assez fermes et asseurees.
    \
        Timeo vt sustineas. Cic. Que tu ne puisses soustenir.
    \
        Scis mea consilia vt tibi credam omnia. Terent. Comment ne t'ay communiqué touts mes secrets.
    \
        Credo te audisse vt me circunsteterint. Cic. Comment ils m'ont environné.
    \
        Vt apparet. Cic. Comme il semble.
    \
        Multum (vt dixi) et diu cogitaui. Cic. Comme j'ay dict.
    \
        Eludensque artem (vt ferunt) Agedum, inquit, etc. Liuius. Comme on dict.
    \
        Pecunia (vt fama est) ab rege accepta. Liu. Comme le bruit est.
    \
        Verum (vt fit) multa saepe imprudentibus imperatoribus vis belli, ac turba molitur. Cic. Comme il advient.
    \
        Vt saepe venit. Columel. Comme il advient souvent.
    \
        Vt perhibent. Virgil. Comme on dict.
    \
        Horum authoritate finitimi adducti (vt sunt Gallorum subita et repentina consilia) eadem de causa, etc. Caesar. Selon le naturel des Gaulois qui sont soubdains à deliberer et prendre conseil et advis des affaires.
    \
        Vt mihi rem narras Callicles, nullo modo potest fieri. Plautus. Veu, ou A ce, ou Entendu ce que tu dis.
    \
        Vt est hominum genus nimis acutum et suspiciosum. Cic. D'autant que c'est une nation grandement fine et souspeconneuse, ou Comme c'est une, etc.
    \
        Vt par est. Cic. Comme il appartient.
    \
        Vt potest. Cic. Selon qu'il est possible.
    \
        Multae etiam vt in homine Romano literae. Cic. Selon que les Romains ont accoustumé de scavoir.
    \
        Erat cum literis Latinis, tum etiam Graecis, vt temporibus illis, satis eruditus. Cic. Selon qu'en ce temps là les gents estoyent scavants, Pour ce temps là.
    \
        Orationem salutarem, vt in tali tempore, habuit. Liu. Selon le temps, Eu regard au temps.
    \
        Vt populi Romani aetas est, senes: vt Atheniensium secula numerantur, adolescentes debent videri. Cic. Selon le compte, etc.
    \
        Nonnihil, vt in tantis malis, est profectum. Cic. Eu esgard aux grands mauls.
    \
        Vt nunc est, mansurae videntur. Cic. Selon que les affaires se portent pour le present, ou Selon qu'on ne peult juger pour le present.
    \
        Eius negotium sic velim suscipias, vt si esset res mea. Cic. Comme si c'estoit mon propre affaire.
    \
        Vt diei tempus est. Terentius. Veu l'heure du jour, Veu l'heure qu'il est.
    \
        - rus vt ibat, vt multum forte pluerat, Ingressum fluuium rapidum. Plaut. Ayant beaucoup pleu, Comme il avoit beaucoup pleu.
    \
        Vt numerabatur forte argentum. Terent. Ainsi qu'on, ou A l'heure qu'on, ou Lors d'adventure qu'on comptoit l'argent.
    \
        Vt mea memoria est. Cic. Selon qu'il m'en peult souvenir.
    \
        Vt Dicaearcho visum est. Cic. Selon l'opinion de Dicearchus.
    \
        Vt in quoque erat authoritatis plurimum. Cic. Selon qu'ils avoyent credit et estoyent estimez.
    \
        Vt vales? Plaut. Comment te portes tu?
    \
        Vt, pro Quam, vel O quam, admiratiue. Cic. Vt ille tum humilis, vt demissus erat! vt ipse etiam sibi, non iis solum qui aderant, displicebat! O que, etc.
    \
        Vt praeter spem euenit! Terent. O que la chose est bien advenue autrement que je ne pensoye!
    \
        Vt falsus animi est! Terent. O qu'il est abusé!
    \
        Vt omnia contra opinionem acciderent, tamen multo se plurimum nauibus posse prospiciebant. Caes. Ja soit que, ou Encore que, ou Posé que tout veint au rebours, et tout autrement qu'on n'espere, toutesfois, etc.
    \
        Vt enim quaeras omnia, quomodo Graeci ineptum appellent, non reperies. Cic. Ja soit que, etc.
    \
        Verum vt ita sit, tamen, etc. Cic. Pren le cas qu'ainsi soit, toutesfois, etc.
    \
        Vt alia non sint, certe ne lassescat fortuna, metus est. Plin. Prenez encore qu'il n'y en ait point d'autres, Certes si est il à craindre que, etc.
    \
        Vt pro Vtinam. Terentius, Vt te omnes equidem di, deaeque perdiunt. Que je prie à Dieu qu'il, etc.
    \
        Quod plerique omnes faciunt adolescentuli, Vt animum ad aliquod studium adiungant. Terent. A scavoir d'appliquer, ou C'est à scavoir d'appliquer leur esprit, etc.
    \
        Iam vt in limine, iam vt intra limen auditur. Plin. iun. Comme s'il estoit à l'entree, etc.
    \
        Tum illa, vt consuetum facile amorem cerneres, Reiecit se in eum flens, quam familiariter! Terent. Tellement qu'il estoit facile à veoir et congnoistre, etc.
    \
        Est autem oratio scripta elegantissime sententiis, verbis, vt nihil possit vltra. Cic. Tellement qu'il n'est possible de mieulx.
    \
        Operam vt det. PA. dabit. Plaut. Pourveu qu'il m'aide.
    \
        Verum, vt omnes dii adiuuent, cum decimo. Cic. A tout rompre, Au plus hault, Au mieulx faire, Au mieulx aller, Au mieulx venir.
    \
        Vt maxime. Columel. Pour le plus.
    \
        Domus celebratur ita vt quum maxime. Cic. Autant que jamais, Aussi fort qu'elle estoit du temps qu'elle estoit la plus hantee.
    \
        Vt multum. Martial. Pour le plus.
    \
        Tribus vt plurimum bonitatibus distat. Plin. Pour le plus.
    \
        Vt qui. Comme estants tels qui, etc. Colum. Concepta diutius in partum adolescunt, vt quae peracto anno mense tertiodecimo vix eduntur.
    \
        Vt ne addam quod sine sumptu ingenuam, liberalem nactus es. Terent. Sans ce qu'il soit besoing de dire, etc.
    \
        Vt ne. Plaut. A fin que ne.
    \
        Licet laudem fortunam, tamen vt ne Salutem culpem. Plaut. Toutesfois c'est sans blasmer Salus.
    \
        Vt ne id videam, misera huc effugi foras. Terent. A fin que je ne voye, etc.
    \
        Ita velim, vt nequid properes. Cic. Je vouldroye bien que tu ne te hastasses point en rien.
    \
        Vt ne longius abeam, declarat ista ascriptio esse aliquid. Cic. Sans aller plus loing.
    \
        Vt iis quae habeant, modice et scienter vtantur, et vt ne dedeceat. Cic. A fin qu'il ne messiece.
    \
        Vt quid? Liu. Cic. Pourquoy?
    \
        Vtvt. Plaut. Comment qu'il en soit.
    \
        - iam istuc gaudeo, Vtvt erga me merita. Plaut. Quelque mal qu'elle m'ait faict.
    \
        Vtvt est, non ibo tamen. Plaut. Comment qu'il en soit.
    \
        Vtvt erat, mansum tamen oportuit. Terent. Comment qu'il en fust.
    \
        Vtvt erant alia, illi certe, quae nunc domi tuae est, consuleres. Terent. Quoy qu'il en fust des autres.
    \
        Vtvt haec sunt facta. Terent. En quelque maniere que ces choses soyent faictes.
    \
        Rem patri, vtvt erat gesta, indicauit. Terent. Tout en la sorte et maniere que la chose avoit esté faicte.

    Dictionarium latinogallicum > vt

  • 37 maneo

    ,mansi, mansum,ere
    оставаться

    Латинский для медиков > maneo

  • 38 emaneo

    ē-maneo, mānsī, mānsum, ēre, I) herausbleiben, Stat. Theb. 7, 650. – II) ausbleiben, a) v. Pers., über die Urlaubszeit wegbleiben, Modest. dig. 49, 16, 3. § 4. – b) v. Lebl.: suspirium illud intervalla maiora fecit et retardatum est ac emansit (blieb ganz aus), Sen. ep. 54, 6 (nach Madvigs Verbesserung).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > emaneo

  • 39 mando

    1. mando, āvī, ātum, āre (aus manus u. do; vgl. Wölfflin im Archiv 13, 49), I) übergeben, anvertrauen, überlassen, alci magistratum, Cic.: honores (der eig. Ausdruck vom Volke, das zu Ehrenstellen wählt), Cic.: alqam (filiam) viro, zur Frau geben, Plaut.: epistulam, Plaut.: bona fidei alcis, Ter.: alqm aeternis tenebris, Cic.: dah. semen terrae, den S. der E. anvertrauen = säen, Colum.: so auch hordea sulcis, Verg.: corpus humo = beerdigen, Verg.: se fugae, fliehen, Caes.: so auch vitam fugae, Cic.: alqd mentibus, einprägen, Cic.: memoriae, im Gedächtnis behalten, merken, auswendig lernen, Cic., od. der Nachwelt überliefern, Liv.: litteris, schriftlich verfassen, verzeichnen, Cic.: scriptis, historiae, versibus, Cic.: alqd penitus animis mentibusqae, Cic.: fruges vetustati, lange aufheben, alt werden lassen, Cic.: caput clavae, anlehnen, Sen. poët.: alqm malis (den Backen) = verschlingen, Acc. tr. u. Lucr.: pestis mandata hostili manu, das Verderben, das mir von feindlicher Hand anvertraut ist u. das ich gleichs. verwahre, Enn. fr. scen. 162. – II) auftragen = Auftrag (Befehl, die Weisung) geben, aufträglich befehlen, anbefehlen, bestellen, benachrichtigen oder sagen lassen, α) mit Acc.: typos tibi mando (sc. comparandos, emendos), Cic.: excusationem, Suet.: Rhodiaca vasa mandavi (sc. emenda etc.), habe bestellt
    ————
    usw., Cic.: adoptionem, zur Einsetzung eines Thronerben A. g., Iustin.: alci parricidium, Sen. rhet.: tibi de nostris rebus nihil sum mandaturus per litteras, Cic.: res mandata, Cic. – u. alqd ad alqm, arcanum nefas Stygias ad undas, Lucan.: si quid ad uxores mandarent, Flor. – β) m. folg. ut od. ne u. Konj. od. m. bl. Coniunctiv, tibi mandavit, ut etc., Cic.: Trebonio mandaverat, ne etc., Caes.: huic mandat, Remos adeat, Caes.: mandavit, ancillam emerem sibi, Plaut. – γ) m. folg. Acc. u. Infin., Suet. Tib. 65, 2 u. Cal. 29, 2. Iustin. 24, 2, 4. Eutr. 5, 5. – δ) m. folg. Infin., Vitr. 6. praef. § 1. Tac. ann. 15, 2. Sil. 13, 481. Mart. 1. 88, 10. – ε) mit folg. Acc. u. Gerund.: cum principes (Alcibiadem) velut aemulum gloriae suae interficiendum insidiis mandassent, Iustin. 5, 2, 5: gladiatores vi rapiendos reservandosque mandabat, Suet. Caes. 26, 3. – ζ) ad alqm mit folg. dir. Rede, Suet. Cal. 25, 1. – η) absol., Claudio mandante ac volente (Ggstz. Claudio invito), Vopisc. Aurel. 16, 2.
    ————————
    2. mando, mandī, mānsum, ere (griech. μασάομαι), kauen, I) im allg.: animalia alia sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt, Cic.: asini lentissime mandunt, Plin. – tristia vulnera saevo dente, die jämmerlich zerschnittenen Fleischstücke essen, Ov.: cadit et cruentam mandit humum, muß ins Gras beißen, Verg. (= ὀδὰξ ελειν γαίαν, Hom.): cibos mansos demittere, Quint.: omnia minima mansa (ganz klein gekaut) ut nutrices infantibus pueris in os inserere, Cic. – II) prägn., kauend essen, verzehren, lora (vor Hunger), Liv.: u. so lora et pelles, Val. Max.: apros, Plin.: übtr., corpora mandier (parag. Infin.) igni, Matius bei Varro LL. 7, 95. – Depon. Nbf. mandor, Plin. 30, 13. Prisc. 8, 29.
    ————————
    3. mando, ōnis, m. (mando, ere), der Esser, Fresser, Lucil. 946.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mando

  • 40 oportet

    oportet, tuit, ēre, verb. impers., es muß, sowohl = es ist nötig, es gebührt sich, als = es ist zweckdienlich, es ist ersprießlich, m. folg. bl. Conjunctiv, mit folg. Acc. u. Infin., ohne bestimmtes Subjekt m. folg. Infin. u. absol., faber haec faciat oportet, Cato: ego crimen oportet diluam, Cic.: exstent oportet vestigia, es müssen durchaus Sp. vorhanden sein, Cic.: quare pransum ac paratum esse hominem oportet, Varro fr.: hoc fieri et oportet et opus est, Cic.: signum ablatum esse non oportuit, Cic.: quos reduci oporteat, Liv.: bellum suscipi od. geri oportet, Liv.: quid facere nos oportet, qui etc.? Cic.: quid oportet nos facere a volgo longe longeque remotos? Hor.: interrogo vos, quid me haec si fiant facere oporteat? Sen. rhet.: cum consilio nostro subvenire saluti communi oporteret, Cic.: indulgere potius comitati patrum atque obsequio plebis oportuit, Liv.: primum assumere (einnehmen) oportet, quae nauseam faciunt, Scrib. Larg. – im Ggstz. zu necesse est, zB. tamquam ita fieri non solum oporteret, sed etiam necesse esset, Cic. – in der Umgangsspr., statt des Infin. od. Acc. u. Infin. m. Partic. Perf. Pass. (s. Spengel Ter. Andr. 239. Wagner Ter. heaut. 200), at non missam oportuit, Plaut.: aurem admotam oportuit, Plaut.: mansum oportuit, Ter.: interemptam oportuit, Ter.: non oportuit relictas, man hätte sie nicht verlassen sollen, Tac. – bei Spät. mit folg. ut u.
    ————
    Konj., P. Syr. sent. app. 31. p. 367 R.2 Augustin. de civ. dei 1, 10. Boëth. de cons. phil. 1. pros. 4. – absol., quidquid vero non licet, certe non oportet, Cic.: alio tempore atque oportuerit, Caes. – Persönl. im Plur., morbosum factum, ut ea quae oportuerint, facta non sint, Cael. Antip. bell. Pun. sec. hist. 5. fr. 36 ( bei Prisc. 8, 77).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oportet

См. также в других словарях:

  • MANSUM — castrum Galliae, in extremis finibus dioecesis Aginnensis, triduô, sed frustra oppugnatum, a Comite Montisfortis, bellô Albigensi, Petrus Monachus c. 77. Vulgo le Mas d Agenois: ad ripam Garumnae, fere contra Marmondam. Istiusmodi loca in Galliis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • mansum capitale — A manor house …   Ballentine's law dictionary

  • AZILIUM Mansum — oppid. Galliae in Occitania, et Fuxensi Comitatu ad Risum amnem, inter Fuxium et Cives …   Hofmann J. Lexicon universale

  • mas — [ ma(s) ] n. m. • répandu 1842; mot langued. et provenç. (1109); a. fr. mès, lat. mansum, de manere « demeurer »; cf. maison, manoir ♦ Ferme ou maison de campagne de style traditionnel, en Provence. ⇒ bastide. Des mas. ⊗ HOM. Mât; poss. ma (mon); …   Encyclopédie Universelle

  • Capital manse — Manse Manse, n. [LL. mansa, mansus, mansum, a farm, fr. L. manere, mansum, to stay, dwell. See {Mansion}, {Manor}.] 1. A dwelling house, generally with land attached. [1913 Webster] 2. The parsonage; a clergyman s house. [Scot.] [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Manse — Manse, n. [LL. mansa, mansus, mansum, a farm, fr. L. manere, mansum, to stay, dwell. See {Mansion}, {Manor}.] 1. A dwelling house, generally with land attached. [1913 Webster] 2. The parsonage; a clergyman s house. [Scot.] [1913 Webster] {Capital …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Dumas — is a Southern French topographic surname, with fused preposition and definite article du, for someone who lived in an isolated dwelling in the country rather than in a village, from Occitan mas farmstead (Late Latin mansum, mansus).[1] Contents 1 …   Wikipedia

  • Mas (surname) — Mas Family name Frequency of the surname mas in Spain. Pronunciation Mas …   Wikipedia

  • Ragnies — Photo prise à Ragnies …   Wikipédia en Français

  • mâcher — [ maʃe ] v. tr. <conjug. : 1> • maschier v. 1190; lat. imp. masticare 1 ♦ Broyer, écraser avec les dents, par le mouvement des mâchoires, avant d avaler. Mâcher du pain, de la viande. ⇒ 1. mastiquer. « il mâchait pesamment et en faisant… …   Encyclopédie Universelle

  • mas — MAS, masuri, s.n. (reg.) Faptul de a mânca; popas (peste noapte); p.ext. loc de popas peste noapte. ♦ Găzduire peste noapte. – lat. mansum. Trimis de claudia, 17.01.2008. Sursa: DEX 98  MAS s. (înv. şi pop.) mânere. (masul cuiva peste noapte la… …   Dicționar Român

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»