-
1 malefacio
mălĕfăcĭo (mălĕ făcĭo), ĕre, fēci, factum - intr. - faire du tort, nuire (à qqn, alicui).* * *mălĕfăcĭo (mălĕ făcĭo), ĕre, fēci, factum - intr. - faire du tort, nuire (à qqn, alicui).* * *Malefacio, Vide Male facio. Quidam enim separatim scribunt. Terent. Malfaire, Meffaire. -
2 malefacio
mălĕfăcĭo (or separately, mălĕ fă-cio), fēci, factum, 3, v. n. [male-facio], to do evil, harm, mischief to any one, to injure:alicui,
Plaut. Mil. 2, 2, 11:neque tu verbis solves umquam, quod mi re male feceris,
Ter. Ad. 2, 1, 10:tibi,
Vulg. 1 Reg. 26, 21.—With contra:malefacere omnia contra aliquem,
Vulg. Jer. 38, 9.—Hence, mălĕfactum (or separately, mălĕ factum; sync., malfactum, Plaut. Trin. 1, 2, 185; v. Ritschl, Opusc. 2, p. 720 sq.), i, n., an evil deed, injury: benefacta male locata malefacta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v. 429 Vahl.):augere,
Cic. Inv. 2, 36, 108. -
3 malefacio
[ malefacio], male facio, 1 P. 3:17; 3 J. 11.* -
4 malefacio
male-facio, fēcī, factum, ere (тж. раздельно)дурно делать, плохо поступать, причинять зло (alicui Pl, Ter) -
5 malefacio
male-facio, fēcī, factum, ere, Böses zufügen (Ggstz. bene facere), alci, Plaut. mil. 166. Vulg. 1. regg. 26, 21 u.a.: neque tu verbis solves umquam, quod mihi re malefecisti, Ter. adelph. 164 (in den neueren Ausgaben getrennt malefecisti). – / Passiv, synkop. malfīō, wovon malfiunt, Cass. Fel. 41. p. 94, 5. Cael. Aur. salut. praec. 89: malfactus, Ven. Fortun. carm. 5, 6, 27.
-
6 malefacio
male-facio, fēcī, factum, ere, Böses zufügen (Ggstz. bene facere), alci, Plaut. mil. 166. Vulg. 1. regg. 26, 21 u.a.: neque tu verbis solves umquam, quod mihi re malefecisti, Ter. adelph. 164 (in den neueren Ausgaben getrennt male fecisti). – ⇒ Passiv, synkop. malfīō, wovon malfiunt, Cass. Fel. 41. p. 94, 5. Cael. Aur. salut. praec. 89: malfactus, Ven. Fortun. carm. 5, 6, 27.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > malefacio
-
7 malefacio
malefacere, malefeci, malefactus V INTRANSdo evil/wrong/harm/injury/mischief; act wickedly -
8 male facio
mălĕfăcĭo (or separately, mălĕ fă-cio), fēci, factum, 3, v. n. [male-facio], to do evil, harm, mischief to any one, to injure:alicui,
Plaut. Mil. 2, 2, 11:neque tu verbis solves umquam, quod mi re male feceris,
Ter. Ad. 2, 1, 10:tibi,
Vulg. 1 Reg. 26, 21.—With contra:malefacere omnia contra aliquem,
Vulg. Jer. 38, 9.—Hence, mălĕfactum (or separately, mălĕ factum; sync., malfactum, Plaut. Trin. 1, 2, 185; v. Ritschl, Opusc. 2, p. 720 sq.), i, n., an evil deed, injury: benefacta male locata malefacta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v. 429 Vahl.):augere,
Cic. Inv. 2, 36, 108. -
9 male factum
mălĕfăcĭo (or separately, mălĕ fă-cio), fēci, factum, 3, v. n. [male-facio], to do evil, harm, mischief to any one, to injure:alicui,
Plaut. Mil. 2, 2, 11:neque tu verbis solves umquam, quod mi re male feceris,
Ter. Ad. 2, 1, 10:tibi,
Vulg. 1 Reg. 26, 21.—With contra:malefacere omnia contra aliquem,
Vulg. Jer. 38, 9.—Hence, mălĕfactum (or separately, mălĕ factum; sync., malfactum, Plaut. Trin. 1, 2, 185; v. Ritschl, Opusc. 2, p. 720 sq.), i, n., an evil deed, injury: benefacta male locata malefacta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v. 429 Vahl.):augere,
Cic. Inv. 2, 36, 108. -
10 malefactor
-
11 malefactum
ī n. [ malefacio ]дурной поступок, злодеяние, проступок Ter, Pl, C etc. -
12 maleficium
ī n. [ malefacio ]1) злодеяние, преступление, проступокcommittere (admittere) m. C — совершить преступлениеaliquem in maleficio deprehendere C — поймать кого-л. на месте преступления2) насилие, нанесение ущерба, вред (prohibere aliquem ab injuria et maleficio Cs; sine ullo maleficio Cs)4) pl. злые чары T, Ap -
13 maleficus
I a, um (compar. maleficentior, superl. maleficentissimus) [ malefacio ]1) преступный, нечестивый, бессовестный (homo C etc.; mores Pl)2) вредный, опасный (superstitio Su; animal PM)3) враждебный, неблагоприятный ( natura Nep)II maleficus, ī m.1) преступник, злодей Pl2) чародей, колдун CJ -
14 malefactor
malefactor, ōris, m. (malefacio), der Übeltäter, Plaut. Bacch. 395. Vulg. 1. Petr. 2, 12 u. 14.
-
15 malefactum
malefactum, ī, n. (malefacio), die Übeltat, Plaut., Cic. u.a.
-
16 maleficus
maleficus (malificus), a, um (malefacio), übel handelnd, etwas Böses tuend, gottlos, I) im allg.: a) eig.: mores, Plaut.: homo, Übeltäter, Cic.: Superl., maleficentissimos incolumes praestitit, Suet. Galb. 15, 2. – b) übtr.: α) schädlich, sucus, Vitr.: superstitio, Suet.: bestia piscibus malefica, Plin. – β) mißgünstig, natura, Nep. Ages. 8, 1. – II) insbes., zauberisch, subst., a) maleficus, ī, m. u. malefica, ae, f., der Zauberer, die Zaubrerin, Lact. 2, 16, 4 (neben magi). Cod. Iust. 9, 18, 5. Schol. Iuven. 6, 594. – b) malefica, ōrum, n., die Zaubermittel, Tac. ann. 2, 69. – / Über die Form malificus s. Ritschl opusc. 2, 561.
-
17 malefactor
malefactor, ōris, m. (malefacio), der Übeltäter, Plaut. Bacch. 395. Vulg. 1. Petr. 2, 12 u. 14.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > malefactor
-
18 malefactum
malefactum, ī, n. (malefacio), die Übeltat, Plaut., Cic. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > malefactum
-
19 maleficus
maleficus (malificus), a, um (malefacio), übel handelnd, etwas Böses tuend, gottlos, I) im allg.: a) eig.: mores, Plaut.: homo, Übeltäter, Cic.: Superl., maleficentissimos incolumes praestitit, Suet. Galb. 15, 2. – b) übtr.: α) schädlich, sucus, Vitr.: superstitio, Suet.: bestia piscibus malefica, Plin. – β) mißgünstig, natura, Nep. Ages. 8, 1. – II) insbes., zauberisch, subst., a) maleficus, ī, m. u. malefica, ae, f., der Zauberer, die Zaubrerin, Lact. 2, 16, 4 (neben magi). Cod. Iust. 9, 18, 5. Schol. Iuven. 6, 594. – b) malefica, ōrum, n., die Zaubermittel, Tac. ann. 2, 69. – ⇒ Über die Form malificus s. Ritschl opusc. 2, 561.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > maleficus
-
20 malefio
malefīo, s. malefacio ⇒.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ԽԱՐԴԱԽԵՄ — (եցի.) NBH 1 0930 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c ն. եւ չ. κακοποιέω malefacio ἑπιτίθημι impono (յորմէ impostor ). Նենգել. դաւաճանել. խորամանկել. հայթայթել հնարել չարարուեստ ինչ. արուեստակել. կեղծել. խարել. ...… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՉԱՐ — (ի, աց.) NBH 2 0563 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 11c, 12c, 13c ա. (որպէս թէ՝ ո՛չ բարի. ո՛չ արի.) κακός, κή, κόν malus, a, um. Վատթար. յոռի. ապիրատ. անզգամ. անօրէն. խոտորեալ յուղութենէ կամ ի լաւութենէ (ոք, իմն). վատ,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)