Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

make+a+law

  • 101 ORÐ

    n.
    1) word;
    ef maðr mælir nökkuru orði í mót, if a man speaks a word against it;
    taka til orða, to begin to speak;
    kveða at orði, to say, utter;
    hafa við orð, to hint at;
    vel orði farinn, well-spoken, eloquent;
    fornkveðit orð, an old saw;
    2) word, repute, report (gott, illt orð);
    leggja e-t til orðs, to talk about;
    þótt okkr sé þat til orðs lagit, although we are blamed for it;
    3) message (senda, gøra e-m orð).
    * * *
    n. [Ulf. waurd = λόγος, ρημα; a word common to all Teut. languages, old and mod.; cp. also Lat. verbum]:—a word. In the earliest usage, as in Old Engl., every sentence, clause, or saw is called a word, cp. Germ. sprüch-wort; an address or a reply is ‘a word,’ cp. Germ. ant-wort; the grammatical notion (Lat. vox, verbum) is later and derived; hann skyldi hafa þau þrjú orð í framburði sínum, þat it fyrsta orð, ‘at allir menn skyldu Kristnir vera;’ þat annat ‘at úheilög skyldi vera hof öll ok skurðgoð;’ þat var it þriðja orð, ‘at fjörbaugsgarð skyldi varða blót öll, ef váttnæm yrði,’ Fms. ii. 237; þau eru orð þrjú er skóggang varða öll, ef maðr kallar mann ragan eðr stroðinn eðr sorðinn, enda á maðr vígt í gegn þeim orðum þremr, Grág. ii. 147; orð mér af orði orðs leitaði verk mér af verki verks leitaði, Hm. 142: the saw, ferr orð ef um munn líðr, Þorst. Síðu H., Vápn. 15; ef maðr mælir nokkuru orði í mót, if he says a word against it, Nj. 216; trúa öngu orði því er ek segi, 265; vil eg eiga leiðrétting orða minna, 132; cp. the saying, allir eiga leiðrétting orða sinna: satt orð, Fms. vii. (in a verse); sinna þrimr orðum við e-n, to exchange three words with a person, Hm. 126; mæla mörgum orðum, 104; skilin orð, 135; spyrja einu orði, Fms. vi. (in a verse); fá orð, a few words; góð orð good words; íll orð, bad language; hálft orð, in the phrase, eg vildi tala hálft orð við þig (half a word, i. e. a few words), lofa e-n í hverju orði; lasta hann í hverju orði; í einu orði, in one word; segja í sínu orði hvárt, to say one thing in one breath and another in the next, Nj. 261; auka tekið orð; orð eptir orð, word for word, Dipl. iii. 11; taka til orða orðs, to begin to speak, Nj. 122, 230; kveða at orði, to say, utter, 233, 238; hafa við orð, to hint at, 160; hafa þat orð á, to give out, Fms. vii. 285; göra orð á e-u, to notice, Nj. 197; vel orði farinn, well spoken, eloquent, Fms. xi. 193, Ld. 122; varð þeim mjök at orðum, they came to high words, Nj. 27 (sundr-orða, and-orða):—allit., orð ok verk (orig. vord ok verk), words and work, Grág. i. 162, ii. 336; fullréttis-orð, 147; fornkveðit orð, an old saw, Eg. 520; Heilög orð, holy words, Grág. i. 76; fá sér e-ð til orða, to notice, to resent; eg vil ekki fá mér það til orða, Vídal. ii. 41.
    2. vísu-orð, a verse line, the eighth part of a strophe, Edda (Ht.); átta menn yrki alla vísu, ok yrki eitt orð hverr þeirra, if eight persons make a strophe, each of them making a ‘word,’ of a libel, Grág. ii. 152; ef maðr yrkir tvau orð en annarr önnur tvau ok ráða þeir báðir samt um ok varðar skóggang hvárum-tveggja, 148 (of a libel); síðan kváðu þær vísu þessa, ok kvað sitt orð hver, Sturl. ii. 9.
    3. gramm. a word, verb; sögn er inn minnsti hluti samansetts máls, sú sögn er af alþyðu kölluð orð, Skálda 180; nafn ok orð, noun and verb, id.; viðr-orð, adverb, id.; þóat þat orð sé í tvau samstöfur deilt, 164.
    II. metaph. and special usages:
    1. word, fame, report; gott orð, good report, Fs. 17, Nj. 16; þar féll hann fyrir Barða, ok hafði gott orð, Ísl. ii. 366; íllt orð, evil report, Fms. vii. 59; lék hit sama orð á, Fs. 75; er þat hætt við orði, it will give rise to evil report. Band. 12 new Ed.; fyrir orðs sakir, for report’s sake, because of what people say, Nj. 6; þótt okkr sé þat til orðs lagit, although we are blamed for it, 246; þat lagði Skamkell mér til orðs, 85; aðrir leggja þeim þetta til orðs, Gísl. 84; en mér er þat lítt at skapi at hón hljóti af þér nökkut orð, Fbr. 30 new Ed.
    2. a message; senda, göra e-m orð, Eg. 19, 26, 742, Nj. 163: a word, reply, sendimaðr sagði honum orð Úlfs, 160: a request, entreaty, ef þú vill ekki göra fyrir mín orð, 88; hann hefr upp orð sin ok biðr hennar, Eg. 26 (bónorð).
    3. as a law phrase, an indictment, summons; enda á hann orði at ráða við hinn er við tekr, the receiver has the right of indictment or summoning, Grág. i. 334; hann á kost at sækja þann er hann vill um ok ráða sjálfr orði, 401; ok á sá orði um at ráða er eggver á, ii. 307; ok á þá hinn orði at ráða um við hann er fé þat átti, 309: orð ok særi, words and oaths, Vsp. 30:—a word, verdict, vote, or the like, kveðja búa allra þeirra orða, er hann skylda lög til um at skilja, Grág. i. 369, Nj. 238; sækja orð (vote) lögréttumanns til búðar, Grág. 1. 9; þá skal sækjandi bera fram vætti þat er nefnt var at orðum biskups, þá er hann lofaði fjár-heimting, 377.
    III. bón-orð, wooing; heit-orð, lof-orð, a promise; dóms-orð, a sentence; vátt-orð, testimony; urðar-orð, the ‘weird’s word,’ fate, Fsm. May there not be some etymological connection between ‘word’ and ‘weird,’ Icel. orð and urðr, qs. word, wurðr? the notion of weird, doom prevails in compds, as ban-orð, dauða-orð, = death-weird, fate; other compds denote state, condition, as in leg-orð, vit-orð, = Ulf. wit-ods; goð-orð, priesthood; met-orð, rank; gjaf-orð, marriage, being given away.
    B. COMPDS: orðaatvik, orðaákast, orðabelgr, orðabók, orðadráttr, orðafar, orðafjöldi, orðaframburðr, orðaframkast, orðafullting, orðfyndni, orðaglæsur, orðagnótt, orðagrein, orðahagr, orðahald, orðahendingar, orðheppinn, orðahjaldr, orðahnippingar, orðhof, orðskviðr, orðskviðaháttr, orðakvöð, orðalag, orðlagðr, orðalauss, orðaleiðing, orðalengd, orðlengja, orðamaðr, orðreyrr, orðarómr, orðræmðr, orðasafn, orðasamr, orðasemi, orðaskak, orðaskil, orðaskipan, orðaskipti, orðaskortr, orðaskrap, orðaskrum, orðastaðr, orðstafir, orðasveimr, orðsvif, orðatiltekja, orðatiltæki, orðstírr.

    Íslensk-ensk orðabók > ORÐ

  • 102 seta

    f.
    1) sitting (nú varð setan löng); hvat merkir s. sjá, what means this sitting still?;
    3) body of men (assembled for defence); eptir þat höfðu hvárirtveggja setu, after that both kept men assembled.
    * * *
    n, f. a sitting; nú varð setan löng, Fms. vii. 126: a remaining, staying, þótti þeim seta hans þar úvarlig svá nærri Ljótólfi, Sd. 182; þótti þeim seta sín íll ok úfrelsi, Ó. H. 141: hvat merkir seta sjá, what means this sitting still? Fb. ii. 122; nátt-setur, a sitting up at night, Fms. vii. 126.
    2. a seat; hann var hár í setunni (= hár í sessi), Fms. viii. 447; í innstu setu, … í yztu setu, Fb. i. 416:—as a law term, bjóða búum í setu, to call on the neighbours to take their seats, Nj. 87; vóru dómendr komnir í setur sínar, Grág. i. 68; þeir menn er þar eigu setur, 5: a sitting, of a judge, seta hans er dæming um fólksins verðleik, Skálda 211.
    3. a body of men assembled for defence as a garrison; seta eru sextán, sixteen make a seta, Edda 108; nú hefir Barði skipat liði sínu í setu, Ísl. ii. 355; eptir þat höfðu hvárir-tveggju setu, after that both kept men assembled, as in open hostility, Landn. 104, Gullþ. 6l; senda þeir mann til Egilstaða, at seta mikil væri at Hofi, Vápn 24; þá kom Brandr biskup vestan ok fýsti þá at hafa eigi setur. Sturl. i. 170; höfðu þeir setu fjölmenna, Grett. 120, Eb. 22, 108.
    COMPDS: setuefni, setugarðr, setugrið, setuhús, setumenn, setupallr, setuprestr, seturúm.
    B. seta = sæta (q. v.), a kind of bondwoman, N. G. L. i. 70.

    Íslensk-ensk orðabók > seta

  • 103 SKIL

    * * *
    n. pl.
    1) distinction; heyra, nema orða s., to be able to make out words; menn sá varla handa (fingra) sinna s., they could hardly see their own hands (fingers);
    2) discernment, knowledge; kunna, vita góð s. á e-u, to be well informed of, have good knowledge of; kunna s. rúna, to know how to read runes;
    3) adjustment; fœra mál til skila, to put a case right; gera s. á e-u, to perform, discharge (mér þykkir úsýnt, hver s. ek geri á yðru erendi); verða at litlum skilum, to be of little account, come to nought; koma e-u til skila, to put in order; e-t kemr til skila, is duly delivered, comes to hand (hann sendi konunginum hest, ok kom sá vel til skila); svá at allír hefði góð s., so that all should have their due; hann hafði engan erfingja þann er s. væri at, he had no trusty heir;
    4) pleading (öll jögmælt s.).
    * * *
    n. pl. [skilja; Engl. skill; Dan. skjel; a word borrowed from the Norse]:—a distinction, of eyesight and hearing; menn sá varla handa sinna skil, one could hardly distinguish one’s own hands, Eb. 260; sjá varla fingra sinna skil, Bs. i. 352; nema orða-skil, to catch the distinction of words, Eb. 28; kunna daga-skil, Sks.
    2. a weaver’s term, the space between the threads.
    II. metaph. discernment, knowledge; kunna góð skil á e-m (e-u), to have favourable knowledge of, to know distinctly, well, Ld. 22; vita skil á e-u, id., K. Á. 108, Gþl. 25; kunna skil e-s, Am. 9; Snorri vissi góð skil á honum, Eb. 142.
    2. an adjustment, fair dealings, due, Dan. skjel; segja skil á e-u, to declare, Ld. 234; göra skil á e-u, to give an account of, Grág. i. 440; at skilum ok at lögmáli réttu, Gþl. 306; stefna e-m til skila, to cite a person to answer in court, Grág. i. 175, 179, ii. 227; færa mál til skila, to put a case right, Fms. v. 324; verða at litlum skilum, to be of little account, come to naught, Fms. ix. 297; svara skilum fyrir e-t, vii. 127; sá arfr skal at skilum fara, Jb. 156; koma öllu til skila, Ísl. ii. 131; hann sendi konunginum einn fríðan hest, ok kom sá vel til skila, Bs. i. 710; þar sem þryti silfr skyldi borðbúnaðinn fyrir gefa, svá at allir hefði góð skil, so that all should have their due, Fms. x. 147; hann átti engan erfingja þann er skil væri at, he had no trusty heir, Sturl. i. 45.
    3. as a law term, pleading, public speaking; leysa öll lögmælt skil, Grág. i. 28, Nj. 232.
    4. a despatch, message.
    COMPDS: skilaboð, skiladómr, skiladottir, skilalítill, skilamaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > SKIL

  • 104 SÓL

    * * *
    (gen. sólar, dat. sól and sólu), f.
    1) sun (hann fal sik á hendi þeim guði, er sólina hafði skapat); á morgin fyrir s., before sunrise; einn morgin við s., about sunrise; þá var dagr all-ljóss, ok s. farin, the sun had risen; sól var lítt farin, lítt á lopt komin, not high above the horizon; s. rennr upp, the sun rises; þegar er sólina lægði, when the sun got low; s. gengr í ægi, til viðar, undir, s. sezt, the sun sets; ganga at sólu, to go prosperously, succeed to one’s wishes (honum gengu náliga allir hlutir at sólu);
    2) day; fyrir ina þriðju s., before the third sun, within three days; áðr sjau sólir eru af himni, before seven days have passed.
    * * *
    f., dat. sól, and older sólu; acc. with the article sólna, Edda 41, Ó. H. 216; sól is the Scandin. word, ‘sunna’ being only used in poets: [in Ulf. sauil occurs twice, Mark i. 32, xiii. 24; in A. S. poets sôl occurs once, see Grein; Dan.-Swed. sōl; Lat. sōl; Gr. ἥλιος.]
    A. The sun, Vsp. 4. 5, 57, Gm. 38; úlfrinn gleypir sólna. Edda 41; vedr var heitt af sólu, Ó. H.; sól skein í heiði, 216; nú vil ek heita á þann er sólina hefir skapat, Fs. 59; hann lét sik bera í sólar-geisla í bana-sótt sinni ok fal sik á hendi þeim guði er sólina hafði skapat, Landn. 38.
    2. various phrases as to the sun’s course; fyrir sól, before sunrise, Bs. ii. 241; einn morgin við sól, with the sun, about sunrise, Eg. 717; með sólu, id., Bs. ii. 243; sól rennr á fjöll, K. Þ. K.: or mod., sól kastar á fjöll, the sun appears on the fells; or sól roðar, það roðar af sólu; sól rýðr, or rýðr fjöll, the sun reddens the fells, Fms. xi. 438 (sólar-roð), all denoting the moment before sunrise: of the sunrise, þá rann sól upp, Ó. H. 109; þá er sól ridr upp, N. G. L. i. 218: early in the morning, sól skapthá, shaft-high, Grág.; sól lítt farin, Ó. H.; sól lítt á lopt komin, Ld. 36: of noon, sól hátt á lopti, sól hæst á lopti, sól í suðri, sól í landsuðri, Landn. 276, Sturl. iii. 70, Al. 51: of the afternoon and evening, er sólina lægði, Eb. 172; lágr veggr undir sólina, a low wall under the sun (cp. skapthá sól, in the morning), Sturl. iii. 70: of the sunset, er sól settisk (sól-setr), Eb. 172; sól gengr (rennr) í ægi, the sun sinks into the sea, the phrase suits a coast-land towards the west, Fms. ii. 302, Al. 67; or sól rennr á viðu (or til viðar), towards the wood, in a wooded inland country, Hkr. iii. 227; sól affjalla, ‘the sun is off the fells,’ i. e. is after sunset.
    3. of the seasons; cp. the old Dan. phrase, solen bjerges, the sun is ‘mountained,’ sets over the fells; þá tognar dagr en sól vex, Sks. 234 (see sólar-gangr).
    4. sól = day; in the law phrase, fyrir ina þriðju sól, before the third sun, within three days, Grág. ii. 20, 24, Eb. 222, Eg. 723; til hinnar þriðju sólar, Fas. i. 20; er þrjár sólir eru af himni, when three suns are off the heaven, three days hence, Nj. 206.
    5. hann skyldi snemma upp rísa, ok fylgia sólu meðan hæst væri sumars, Lv. 43; þeir skyldi um nætr berjask, en eigi undir sólu, Fms. vii. 296; á þann bekk er vissi móti sólu, towards the south, Fms. vi. 439.
    6. at sólu, following the sun’s course, in due course, prosperously, opp. to andsælis (q. v.), ‘withershins;’ þér skyldið rétt horfa á sólina, ok draumr þinn skyldi þér at sólu ganga, Fb. ii. 298; Páll biskup var svá mikill gæfu-maðr, at honum gengu náliga allir hlutir at sólu (sölu = s́lu, Ed.) hinn fyrra hlut æfi sinnar, Bs. i. 137: er náliga mun komið á enda æfi minnar, ok gengit áðr mart at sólu, 70; but wizards used to make a ring or walk against the sun’s course, saying charms, which was thought to work evil, see andsælis: gýgjar-sól (q. v.), a mock-sun, Sól.; auka-sólir, ‘eke-suns,’ mock-suns: a beam gener., skínn af sverði sól, Vsp. 51.
    II. the Sun-goddess. the sister of Máni and daughter of the giant Möndilföri, Vþm., Gm., Edda.
    ☞ The sun as an object of worship and reverence:—the heathen Thorkel Máni, when on his death-bed, had himself carried out into the sun, and commended his spirit to the god who had made the sun, Landn. 38, see the citation above; sól ek sá … henni ek laut hinnsta sinni ægis-heimi í, I saw the sun and louted to him the last time in this world, Sól. So in Icel. at the present day children, immediately after getting out of bed in the morning, are made to run out of doors bare-headed, there to say a short prayer or verse, and when they return ‘bid good-day,’—a ‘good-day’ being not allowable till this is done; this is called to ‘fetch the good-morning,’ sækja góðan-daginn; the verse Pass. 3. 12 is set apart for this use; but the very words of this verse—á morni hverjum þá upp stend eg, fyrst eg stíg niðr fæti á jörð, færi eg þér hjartans þakkar-görð—were evidently suggested to the poet’s mind by, this beautiful and time-honoured custom then general, but now perhaps fast dying out.
    B. COMPDS: sólarár, sólaráss, sólarbruni, sólarfall, sólargangr, sólargeisli, sólarglaðan, sólargoð, sólarhiti, sólarhringr, sólarhvarf, sólarlag, sólarlítill, sólarljós, sólarrás, sólarroð, sólarseta, sólarsetr, sólarsinnis, sólarskin, sólarsteinn, sólarsuðr, sólartal, sólartár, sólaruppkoma, sólarupprás, sólaröld.

    Íslensk-ensk orðabók > SÓL

  • 105 verka

    * * *
    (að), v. to work; v. sér til e-s, to deserve by one’s deeds.
    * * *
    að, to work, esp. as a law term; verka til e-s, to work towards, deserve, Hom. 89, 117; þess manns er áðr hefir til úhelgi sér verkat, to make oneself by one’s deeds, Grág. ii. 10, Orkn. 216; til þessa hefir þú þér verkat, Bs. i. 452.
    2. verka fisk, to dress fish, i. e. split it up, dry and prepare it, a fisherman’s term, and hence to cleanse a thing. II. reflex., verkask til e-s, H. E. i. 238.

    Íslensk-ensk orðabók > verka

  • 106 vernd

    f.
    1) protection (veita e-m v.);
    3) = verndan; eiga v. á at gera e-t, to have a right, title to do a thing.
    * * *
    f. [cp. verja, vörn; Swed. värnd], defence, protection, keeping, Fms. vi. 146, 260; til varðveizlu ok verndar, ii. 141; vernd ok hlíf, 184; ef einn maðr röskr er til verndar, Grett. 133 A: an excuse, veita e-u vernd, to excuse, Fms. v. 55; standa þar til verndar í móti, to make excuses, D. N. i. 157: as a law phrase = vörn, Band. 22 new Ed., Flóv. 22.
    2. = verndan; eiga vernd á e-u, to have a title, right to, Fms. v. 55.
    COMPDS: verndarbréf, verndarlauss, verndarmaðr, verndarstofa.

    Íslensk-ensk orðabók > vernd

  • 107 atför

    f.
    1) proceeding, method;
    2) attack; gera atför at e-m, veita e-m atför, to make an attack upon;
    3) a law term, execution (dómr ok atför).

    Íslensk-ensk orðabók > atför

Страницы

См. также в других словарях:

  • make into law — index legislate, pass (approve) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Congress Shall Make No Law... — Congress Shall Make No Law... Studio album by Frank Zappa Released September 19, 2010 …   Wikipedia

  • Congress Shall Make No Law... — Congress Shall Make No Law... Album par Frank Zappa Sortie 19 septembre 2010 Enregistrement 19 septembre 1985 Durée 63:42 Label Vaulternative Records …   Wikipédia en Français

  • hard cases make bad law — Difficult cases cause the clarity of the law to be obscured by exceptions and strained interpretations. 1854 G. HAYES in W. S. Holdsworth Hist. English Law (1926) IX. 423 A hard case. But hard cases make bad law. 1945 W. S. CHURCHILL in Hansard… …   Proverbs new dictionary

  • make — I verb accomplish, achieve, actualize, assemble, attain, author, beget, bring about, bring forth, bring into being, bring into existence, bring to effect, bring to pass, build, call into being, call into existence, carry into effect, carry into… …   Law dictionary

  • law — / lȯ/ n [Old English lagu, of Scandinavian origin] 1: a rule of conduct or action prescribed or formally recognized as binding or enforced by a controlling authority: as a: a command or provision enacted by a legislature see also statute 1 b:… …   Law dictionary

  • make one whole — To award an amount of damages sufficient to put the injured party back into the position that party was in before the injury. Category: Business, LLCs & Corporations Category: Small Claims Court & Lawsuits Nolo’s Plain English Law Dictionary.… …   Law dictionary

  • make application — I verb appeal, appeal for, apply, bid, bid for, call for, demand, file for, make formal request, move, obsecrate, petition, petition for, put in for, request, seek, solicit associated concepts: make application for a directed verdict, make… …   Law dictionary

  • Law Reform Commission — an independent body set up in the Republic of Ireland by the Law Reform Commission Act 1975 to keep the law under review and to make proposals for its reform. It comprises a president and four commissioners appointed by the government and has a… …   Law dictionary

  • make-whole penalty — See prepayment premium Practical Law Dictionary. Glossary of UK, US and international legal terms. www.practicallaw.com. 2010 …   Law dictionary

  • make-whole — USA See prepayment premium. Practical Law Dictionary. Glossary of UK, US and international legal terms. www.practicallaw.com. 2010 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»