mahkeme

См. также в других словарях:

• mahkeme — is., huk., Ar. maḥkeme 1) Bir yargıçtan veya bazen savcı ve yargıçlardan oluşan bir kurulun, yargı görevini yerine getirdikleri yer, yargı yeri, yargıevi 2) Duruşma Mahkeme tam yedi yıl sürdü. Birleşik Sözler mahkeme kapısı mahkeme kararı mahkeme …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• mahkeme kapısı — is., hlk. Mahkeme Yıllarca mahkeme kapılarında süründü …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• MAHKEME-İ UZMA — Büyük mahkeme. Mahkeme i Kübra …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• mahkeme masrafı — is., huk. Mahkeme açılırken ödenen ücret ile avukatlık giderleri …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• MAHKEME-İ KÜBRA — Öldükten sonra, âhiretteki ve Allah (C.C.) huzurundaki mahkeme. Bütün insanların muhakemesinin huzur u İlâhiyede yapılacağı yer …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• MAHKEME-İ TEMYİZ — Adliye mahkemelerince verilen karar ve hükümlerin son inceleme ve tahkik mercii olan yüksek mahkeme …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• MAHKEME-İ ŞER'İYYE — şeriat mahkemesi. şeriat hükümlerine göre dâvalara bakan mahkeme …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• MAHKEME — (Hüküm. den) Dâvaların görülüp hükme, karara bağlandığı yer. İcra yı adalet için çalışan resmî daire …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• mahkeme kararı — is., huk. Dava sonunda açıklanan karar, hüküm …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• mahkeme açmak — mahkemede dava açmak …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• mahkeme kadıya mülk değil — hiç kimse, bulunduğu kamu hizmetinde ömrünün sonuna kadar kalamaz anlamında kullanılan bir söz …   Çağatay Osmanlı Sözlük