Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

mĭnŭcĭa

  • 1 Minucia

    Mĭnŭcĭa, ae, v. Minucius.

    Lewis & Short latin dictionary > Minucia

  • 2 Minucius

    1.
    M. Minucius Rufus, magister equitum under the dictator Fabius Maximus Cunctator, Liv. 22, 8, 6; Nep. Hann. 5, 3; Sil. 7, 386.—
    2.
    Another, Luc. 6, 126.—
    3.
    Minucius Felix, of Africa, in the third century of the Christian era, the author of an apologetic work in favor of the Christian religion, Lact. 1, 11, 55; 5, 1, 22.— Fem.: Mĭnŭcĭa, ae, a vestal, who was punished for incontinence by being buried alive, Liv. 8, 15, 7.—
    II.
    Mĭnŭcĭ-us ( Minut-), a, um, adj., of or belonging to a Minucius, Minucian:

    Minucia gens,

    Cic. Verr. 2, 1, 45, § 115:

    lex, Paul. ex Fest. s. v. osi, p. 201 Müll.: Minucia porta appellata est eo, quod proxima esset sacello Minucii,

    id. p. 147 Müll.: porticus, in Rome, built by M. Minucius Rufus, Cic. Phil. 2, 34, 84:

    via,

    from Rome to Brundisium, id. Att. 9, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Minucius

  • 3 Minutia

    1.
    M. Minucius Rufus, magister equitum under the dictator Fabius Maximus Cunctator, Liv. 22, 8, 6; Nep. Hann. 5, 3; Sil. 7, 386.—
    2.
    Another, Luc. 6, 126.—
    3.
    Minucius Felix, of Africa, in the third century of the Christian era, the author of an apologetic work in favor of the Christian religion, Lact. 1, 11, 55; 5, 1, 22.— Fem.: Mĭnŭcĭa, ae, a vestal, who was punished for incontinence by being buried alive, Liv. 8, 15, 7.—
    II.
    Mĭnŭcĭ-us ( Minut-), a, um, adj., of or belonging to a Minucius, Minucian:

    Minucia gens,

    Cic. Verr. 2, 1, 45, § 115:

    lex, Paul. ex Fest. s. v. osi, p. 201 Müll.: Minucia porta appellata est eo, quod proxima esset sacello Minucii,

    id. p. 147 Müll.: porticus, in Rome, built by M. Minucius Rufus, Cic. Phil. 2, 34, 84:

    via,

    from Rome to Brundisium, id. Att. 9, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Minutia

  • 4 gēns

        gēns gentis, f    [GEN-], a race, clan, house (of families having a name and certain religious rites in common): Minucia: clarissima Corneliorum, S.: patres maiorum gentium: minorum gentium patres, L.: gentis enuptio, the right of marrying out of her gens, L.: periurus, sine gente, i. e. of no family, H.: maiorum gentium di, of the highest rank: dii minorum gentium, of the inferior orders: maiorum gentium Stoicus, i. e. eminent.—A descendant, offspring, representative: deūm gens, Aenea, V.; cf. heroës, deūm gens, Ct.: (equos) in spem submittere gentis, V.— A tribe, brood, crew: ista Clodiana.— A race, species, breed: human<*>, C., H.: haec (i. e. volpes), O.— A race, tribe, people: eiusdem gentis (esse): Suebi, quorum non una gens, Ta.: exterae gentes: exercitus compositus ex variis gentibus, S.: Nerviorum, Cs.: oppidum Thessaliae, quae gens miserat, etc., community, Cs.: omnes eius gentis cives, N.: ius gentium: ubicumque terrarum et gentium, in the world: ubinam gentium sumus? on earth: nusquam gentium, T.: tu autem longe gentium, far away in the world: minime gentium, by no means, T.— Plur, foreign nations, foreigners: duretque gentibus amor nostri, Ta.— A region, country: qui Cataoniam tenebat: quae gens iacet, etc.
    * * *
    tribe, clan; nation, people; Gentiles

    Latin-English dictionary > gēns

См. также в других словарях:

  • Minucia — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • minucia — sustantivo femenino 1. Cosa pequeña, de poco valor: No te enfades por esta minucia. 2. Detalle: La novelista describe con minucia su paisaje infantil salmantino …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • minúcia — s. f. 1. Coisa mínima; bagatela; minuciosidade; insignificância. 2. Particularidade, minudência …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • minucia — (Del lat. minutĭa, pequeñez). 1. f. Menudencia, cortedad, cosa de poco valor y entidad. 2. Diezmo que como pie de altar se pagaba de las frutas y producciones de poca importancia …   Diccionario de la lengua española

  • minucia — (Del lat. minutia, partícula.) ► sustantivo femenino 1 Cosa de poco valor o importancia, en especial cuando resulta molesta: ■ ¡no me digas que se cabrearon por esa minucia! SINÓNIMO insignificancia menudencia 2 Detalle o pormenor: ■ me lo relató …   Enciclopedia Universal

  • minucia — {{#}}{{LM M26006}}{{〓}} {{SynM26659}} {{[}}minucia{{]}} ‹mi·nu·cia› {{《}}▍ s.f.{{》}} Lo que tiene poco valor o escasa importancia. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín minutia (pequeñez). {{#}}{{LM SynM26659}}{{〓}} {{CLAVE… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Minucia lunaris — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • Minucia wiskotti — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • Minucia lunaris — Braunes Ordensband Braunes Ordensband (Minucia lunaris) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) …   Deutsch Wikipedia

  • Minucia (gens) — The gens Minucia was a Roman family, which flourished from the earliest days of the Republic until imperial times. The gens was apparently of patrician origin, but was better known by its plebeian branches. The first of the Minucii to hold the… …   Wikipedia

  • minúcia — mi|nú|ci|a Mot Esdrúixol Nom femení …   Diccionari Català-Català

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»