См. также в других словарях:
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
gadać — ndk I, gadaćam, gadaćasz, gadaćają, gadaćaj, gadaćał, gadaćany pot. «mówić, rozmawiać, opowiadać, często z odcieniem lekceważącym» Lubił dużo gadać. W kółko gadała o tym samym. Nie gadaj głupstw. ◊ Nie ma co gadać, co tu (dużo) gadać «szkoda słów … Słownik języka polskiego
trzy — 1. pot. Bredzić, mówić, klepać, pleść itp. trzy po trzy «mówić bez sensu, mówić głupstwa»: Pleciesz trzy po trzy, Siemion... Wódka uderzyła ci do głowy... J. Brzechwa, Owoc. 2. Ktoś nie umie do trzech zliczyć; ktoś wygląda, jakby nie umiał do… … Słownik frazeologiczny
pieprzyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, pieprzyćprzę, pieprzyćprzy, pieprzyćprzony {{/stl 8}}– popieprzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} dodawać pieprzu do potrawy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pieprzyć rosół. Popieprzyć mięso, barszcz.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pierdolić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk VIIb, pierdolićlę, pierdolićli, pierdolićlony {{/stl 8}}– wypierdolić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wulg. {{/stl 8}}{{stl 7}} o mężczyźnie: odbywać z kimś stosunek seksualny {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bredzić — ndk VIa, bredzićdzę, bredzićdzisz, bredzićdził 1. «mówić w gorączce lub we śnie wyrazy albo zdania bez sensu i związku; majaczyć» Bredzić przez sen. Bredzić w gorączce. 2. «mówić głupstwa, bzdury, niedorzeczności, opowiadać o rzeczach i sprawach… … Słownik języka polskiego
męka — ż III, CMs. męce; lm D. mąk 1. «dotkliwe cierpienie fizyczne lub moralne doznawane, przeżywane przez kogoś; katusze» Okropne, piekielne, straszne męki. Męka niepewności, rozstania, zazdrości. Cierpieć, przechodzić, znosić męki. 2. zwykle w lm… … Słownik języka polskiego
błaznować — ndk IV, błaznowaćnuję, błaznowaćnujesz, błaznowaćnuj, błaznowaćował «zachowywać się jak błazen, mówić głupstwa, przybierać śmieszne miny; wygłupiać się» Błaznował, kiedy trzeba było być poważnym … Słownik języka polskiego
chrzanić — ndk VIa, chrzanićnię, chrzanićnisz, chrzań, chrzanićnił, chrzanićniony 1. wulg. «mówić głupstwa, pleść bzdury; bredzić, ględzić» 2. wulg. «robić coś źle, nieudolnie; partaczyć» … Słownik języka polskiego
