Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

luridus

  • 1 luridus

    lūridus, a, um blême, livide, pâle.
    * * *
    lūridus, a, um blême, livide, pâle.
    * * *
        Luridus, pen. corr. Adiectiuum. Horat. Qui est palle oultre mesure, et comme batu d'escourgees.
    \
        Luridus sol. Plin. iunior. Blaffart, et couvert de nuees.

    Dictionarium latinogallicum > luridus

  • 2 luridus

    lūrĭdus, a, um, adj. [luror], pale yellow, sallow, wan, ghastly, lurid.
    I.
    Lit.: luridi supra modum pallidi, Paul. ex Fest. p. 120; cf.: luridus, ôchros, pelios, ikterikos, hupôpios, Gloss. Philox.:

    luridus Orcus,

    Hor. C. 3, 4, 74:

    pallor,

    Ov. M. 4, 267:

    dentes,

    Hor. C. 4, 13, 10:

    bilis,

    Sen. Ep. 95; cf.: viden tu illi maculari corpus maculis luridis, *Plaut. Capt. 3, 4, 63:

    sol,

    Plin. Ep. 6, 20 fin.:

    luna,

    Sen. Med. 790.—
    II.
    Transf., that renders pale or ghastly:

    horror,

    Ov. M. 14, 198:

    aconita,

    id. ib. 1, 147:

    mors,

    Sil. 13, 560.

    Lewis & Short latin dictionary > luridus

  • 3 luridus

    luridus luridus, a, um светло-жёлтый

    Латинско-русский словарь > luridus

  • 4 luridus

    lūridus, a, um
    1) изжелта-бледный, бледно-жёлтый (sol PJ; pellis, dens H; sulpur O); восковой, смертельный ( pallor O)
    2) поэт. делающий бледным ( horror O); перен. смертоносный ( aconīta O)

    Латинско-русский словарь > luridus

  • 5 luridus

    lūridus, a, um (viell. zu griech. χλωρός, grünlich, gelblich), blaßgelb, fahl, leichenblaß (der tiefste Grad der Blässe, wie bei Gelbsüchtigen usw.), I) eig.: brassica, Colum.: sol, Plin. ep.: pellis, dens, Hor.: sulfur, Ov.: bilis, Sen.: pallor, Ov. – II) poet. übtr., fahl-, leichenblaß machend, horror, Ov.: aconita, Ov.: mors, Sil.

    lateinisch-deutsches > luridus

  • 6 luridus

    lūridus, a, um (viell. zu griech. χλωρός, grünlich, gelblich), blaßgelb, fahl, leichenblaß (der tiefste Grad der Blässe, wie bei Gelbsüchtigen usw.), I) eig.: brassica, Colum.: sol, Plin. ep.: pellis, dens, Hor.: sulfur, Ov.: bilis, Sen.: pallor, Ov. – II) poet. übtr., fahl-, leichenblaß machend, horror, Ov.: aconita, Ov.: mors, Sil.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > luridus

  • 7 lūridus

        lūridus adj.,    pale yellow, sallow, wan, ghastly, lurid: Orcus, H.: lumina, O.—Turning pale, making ghastly: horror, O.: aconita, O.
    * * *
    lurida, luridum ADJ
    sallow, wan, ghastly

    Latin-English dictionary > lūridus

  • 8 luridus

    -a/um adj A
    pâle, livide

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > luridus

  • 9 Berosus luridus

    2. RUS пискун m бледный [грязно-жёлтый]
    3. ENG
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Berosus luridus

  • 10 obluridus

    ob-lūridus, a, um
    землистого цвета, мертвенно-бледный ( spadones Amm)

    Латинско-русский словарь > obluridus

  • 11 effulgeo

    ef-fulgeo, fulsī, ēre (ex u. fulgeo), hervorglänzen, -schimmern, leuchten (vgl. Drak. Liv. 43, 13, 3. Burmann Val. Flacc. 6, 27), I) eig.: tres simul soles effulserunt, Liv.: mox dies, verus sol etiam effulsit, luridus tamen, Plin. ep.: ex vehementi sole, qualis inter graves imbre nubes effulget, Liv. – m. Abl. = von etw. erglänzen, auro ostroque (v. der Flut), Verg.: hoc ornatu (v. Pers.), Tac. – II) übtr.: effulgebant Philippus ac magnus Alexander, Liv.: si forte aliquis inter dicendum effulserit extemporalis color, Quint. – / Nbf. Infin. effulgĕre (v. ex u. fulgo, ere), Verg. Aen. 8, 677. Claud. VI. cons. Hon. 546.

    lateinisch-deutsches > effulgeo

  • 12 horror

    horror, ōris, m. (horreo) = φρίξ, φρίκη, das »Rauhwerden«; dah. I) v. Lebl.: 1) das Starren, a) eig., das Aufstarren einer vorher glatten Oberfläche, vom »heftigen Aufwallen, Wellenschlag« des Meeres, pontus non horrore tremit, Lucan. – vom »Erbeben« des Erdbodens, commissam aciem secutus ingens terrae tremor; nisi illum horrorem soli virorum discursus et mota vehementius arma fecerunt, Flor. – b) übtr., die Rauheit, ille horror dicendi, jene rauhe Sprache, Quint. 8, 5, 34. – 2) das Emporstarren-, Sich-Aufsträuben der Haare, nec ullo horrore comarum terribilis, Val. Flacc.: poet., nullo horrore comarum (des Laubes) excussae laurus, Lucan. – 3) die starrende Höhe eines Gebirges, par horrore, par vertice, par ille nivibus Alpinis Pyrenaeus, Flor. Verg. or. an poët. p. 107, 23 H. – II) von Menschen: 1) das Zusammenfahren (so daß einen die Gänsehaut überläuft), der Schauer, Schauder, vor Kälte, der Frostschauer, bes. wie φρίκη = »Fieberschauer, Fieberfrost, Schüttelfrost« (vgl. Cels. 3, 3), a) eig.: horror validus, Cels.: horrores frigidi, Plin.: horrores febrem praecedentes, Scrib. Larg.: febrium cum horrore et multa membrorum quassatione, Sen.: aquilo horrores excitat, Cels.: horror atque etiam febricula permanet, Cels.: Atticam doleo tam diu: sed quoniam iam sine horrore est, spero esse, ut volumus, Cic. – bei leidenschaftlicher Aufregung, bes. bei Furcht, Angst usw., tremulus maestis orietur fletibus h., Prop. (u. so Ov. met. 9, 345, indem in den Ästen noch menschl. Gefühl war): ciere horrorem membris, Lucr.: mihi frigidus horror membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis, Verg. – b) meton., von dem, was Schauer verursacht, nix et caerulei Boreae ferus abstulit horror, Frostschauer, Kälte, Val. Flacc.: multifidus ruptis e nubibus horror effugit, poet. vom Hagel, Val. Flacc.: validi ferri naturae frigidus h., des Eisens mächtige Natur, sein kalter Schauder, Lucr.: serrae stridentis acerbus h., scharfes, durchschauerndes Geräusch, Lucr. – 2) der Schauder = a) das sich durch Stocken des Blutes, Sträuben des Haares, Stierheit des Blicks usw. kundgebende Grausen, Entsetzen (griech. φρίκη), ea res me horrore afficit, Plaut.: di immortales, qui me horror perfudit, Cic.: horror ingens spectantes perstringit, Liv.: me luridus occupat horror, Ov.: incertis lymphata horroribus urbs, Stat.: horror est mit Infin., quod spectare... quoque horror est, was schauerlich mit anzusehen ist, Plin. 28, 4. – meton., der Schrecken, v. Pers., Scipiades, belli fulmen, Carthaginis h., Lucr. 3, 1032; vgl. Val. Flacc. 1, 744: v. einer Botschaft, interea patrias saevus venit horror ad aures, die Schreckensbotschaft, Val. Flacc. 8, 134. – b) der heilige Schauer vor der Gottheit u. allem Heiligen, die heilige-, ehr furchtsvolle Scheu (vgl. die Auslgg. zu Lucan. 3, 411), hic numinis ingens h., Val. Flacc.: arboribus suus h. inest, Lucan.: animos horrore imbuere, Liv.: perfusus horrore venerabundusque, Liv. – c) v. Schauer der Freude, der Wonneschauer, laetus per artus horror iit, Stat. Theb. 1, 494. – u. so vom Schauer freudiger Bewunderung, his ibi me rebus quaedam divina voluptas percipit atque horror, quod sic natura etc., Lucr. 3, 29 sq.

    lateinisch-deutsches > horror

  • 13 luridatus

    lūridātus, a, um (luridus), beschmutzt, delinquentiae maculis, Tert. adv. Marc. 4, 8.

    lateinisch-deutsches > luridatus

  • 14 obluridus

    ob-lūridus, a, um, erdfahl, Amm. 14, 6, 17.

    lateinisch-deutsches > obluridus

  • 15 effulgeo

    ef-fulgeo, fulsī, ēre (ex u. fulgeo), hervorglänzen, - schimmern, leuchten (vgl. Drak. Liv. 43, 13, 3. Burmann Val. Flacc. 6, 27), I) eig.: tres simul soles effulserunt, Liv.: mox dies, verus sol etiam effulsit, luridus tamen, Plin. ep.: ex vehementi sole, qualis inter graves imbre nubes effulget, Liv. – m. Abl. = von etw. erglänzen, auro ostroque (v. der Flut), Verg.: hoc ornatu (v. Pers.), Tac. – II) übtr.: effulgebant Philippus ac magnus Alexander, Liv.: si forte aliquis inter dicendum effulserit extemporalis color, Quint. – Nbf. Infin. effulgĕre (v. ex u. fulgo, ere), Verg. Aen. 8, 677. Claud. VI. cons. Hon. 546.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > effulgeo

  • 16 horror

    horror, ōris, m. (horreo) = φρίξ, φρίκη, das »Rauhwerden«; dah. I) v. Lebl.: 1) das Starren, a) eig., das Aufstarren einer vorher glatten Oberfläche, vom »heftigen Aufwallen, Wellenschlag« des Meeres, pontus non horrore tremit, Lucan. – vom »Erbeben« des Erdbodens, commissam aciem secutus ingens terrae tremor; nisi illum horrorem soli virorum discursus et mota vehementius arma fecerunt, Flor. – b) übtr., die Rauheit, ille horror dicendi, jene rauhe Sprache, Quint. 8, 5, 34. – 2) das Emporstarren-, Sich-Aufsträuben der Haare, nec ullo horrore comarum terribilis, Val. Flacc.: poet., nullo horrore comarum (des Laubes) excussae laurus, Lucan. – 3) die starrende Höhe eines Gebirges, par horrore, par vertice, par ille nivibus Alpinis Pyrenaeus, Flor. Verg. or. an poët. p. 107, 23 H. – II) von Menschen: 1) das Zusammenfahren (so daß einen die Gänsehaut überläuft), der Schauer, Schauder, vor Kälte, der Frostschauer, bes. wie φρίκη = »Fieberschauer, Fieberfrost, Schüttelfrost« (vgl. Cels. 3, 3), a) eig.: horror validus, Cels.: horrores frigidi, Plin.: horrores febrem praecedentes, Scrib. Larg.: febrium cum horrore et multa membrorum quassatione, Sen.: aquilo horrores excitat, Cels.: horror atque etiam febricula permanet, Cels.: Atticam doleo tam diu: sed quoniam iam sine horrore est, spero esse, ut volumus, Cic. –
    ————
    bei leidenschaftlicher Aufregung, bes. bei Furcht, Angst usw., tremulus maestis orietur fletibus h., Prop. (u. so Ov. met. 9, 345, indem in den Ästen noch menschl. Gefühl war): ciere horrorem membris, Lucr.: mihi frigidus horror membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis, Verg. – b) meton., von dem, was Schauer verursacht, nix et caerulei Boreae ferus abstulit horror, Frostschauer, Kälte, Val. Flacc.: multifidus ruptis e nubibus horror effugit, poet. vom Hagel, Val. Flacc.: validi ferri naturae frigidus h., des Eisens mächtige Natur, sein kalter Schauder, Lucr.: serrae stridentis acerbus h., scharfes, durchschauerndes Geräusch, Lucr. – 2) der Schauder = a) das sich durch Stocken des Blutes, Sträuben des Haares, Stierheit des Blicks usw. kundgebende Grausen, Entsetzen (griech. φρίκη), ea res me horrore afficit, Plaut.: di immortales, qui me horror perfudit, Cic.: horror ingens spectantes perstringit, Liv.: me luridus occupat horror, Ov.: incertis lymphata horroribus urbs, Stat.: horror est mit Infin., quod spectare... quoque horror est, was schauerlich mit anzusehen ist, Plin. 28, 4. – meton., der Schrecken, v. Pers., Scipiades, belli fulmen, Carthaginis h., Lucr. 3, 1032; vgl. Val. Flacc. 1, 744: v. einer Botschaft, interea patrias saevus venit horror ad aures, die Schreckensbotschaft, Val. Flacc. 8, 134. – b) der heilige Schauer vor der Gottheit u. allem Heiligen, die heilige-, ehr-
    ————
    furchtsvolle Scheu (vgl. die Auslgg. zu Lucan. 3, 411), hic numinis ingens h., Val. Flacc.: arboribus suus h. inest, Lucan.: animos horrore imbuere, Liv.: perfusus horrore venerabundusque, Liv. – c) v. Schauer der Freude, der Wonneschauer, laetus per artus horror iit, Stat. Theb. 1, 494. – u. so vom Schauer freudiger Bewunderung, his ibi me rebus quaedam divina voluptas percipit atque horror, quod sic natura etc., Lucr. 3, 29 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > horror

  • 17 luridatus

    lūridātus, a, um (luridus), beschmutzt, delinquentiae maculis, Tert. adv. Marc. 4, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > luridatus

  • 18 obluridus

    ob-lūridus, a, um, erdfahl, Amm. 14, 6, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obluridus

  • 19 horror

        horror ōris, m    [HORS-], a shaking, trembling, shudder, chill: tremulo ramos horrore moveri, O.: mihi frigidus horror Membra quatit, V.: sine horrore esse.— A shaking, shuddering, quaking, trembling, dread, terror, horror: qui me horror perfudit!: me luridus occupat horror, O.: armorum, dread clash, V.: saevus, V.—Fig., dread, veneration, religious awe: cum perfusus horrore venerabundus adstitissem, L.
    * * *
    shivering, dread, awe rigidity (from cold, etc)

    Latin-English dictionary > horror

  • 20 horror

    horror, ōris, m. [horreo], a standing on end, standing erect, bristling.
    I.
    Lit. (only poet. and very rare):

    comarum,

    Luc. 5, 154; Val. Fl. 1, 229:

    pontus non horrore tremit,

    i. e. was not ruffled, agitated, Luc. 5, 446; cf.:

    montes horrore nivali semper obducti,

    Amm. 15, 10, 1.—
    * B.
    Trop., roughness, rudeness of speech:

    veterem illum horrorem malim quam istam novam licentiam,

    Quint. 8, 5, 34.—
    II.
    Transf. (cf. horreo, II.).
    A.
    A shaking, trembling.
    1.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    tremulo ramos horrore moveri,

    Ov. M. 9, 345:

    horror soli,

    Flor. 2, 6.—
    2.
    In partic.
    a.
    A shaking, shivering, chill, coldfit, ague-fit (class.):

    mihi frigidus horror Membra quatit,

    Verg. A. 3, 29; cf. Val. Fl. 7, 563:

    frigus voco ubi extremae partes membrorum inalgescunt: horrorem, ubi totum corpus intremit,

    Cels. 3, 3:

    Atticam doleo tam diu: sed quoniam jam sine horrore est, spero esse ut volumus,

    Cic. Att. 12, 6 fin.:

    horrorem tertianae et quartanae minuere,

    Plin. 22, 25, 72, § 150.—
    b.
    A shaking, shuddering, quaking, trembling with fright; dread, terror, horror (class.):

    est ea frigida multa, comes formidinis, aura, quae ciet horrorem membris et concitat artus,

    Lucr. 3, 291:

    ea res me horrore afficit,

    Plaut. Am. 5, 1, 16; cf. id. ib. 66:

    di immortales, qui me horror perfudit! quam sum sollicitus, quidnam futurum sit!

    Cic. Att. 8, 6, 3:

    me luridus occupat horror Spectantem vultus etiamnum caede madentes,

    Ov. M. 14, 198:

    frigidus artus, Dum loquor, horror habet,

    id. ib. 9, 291:

    spectare in eadem harena feras horror est,

    Plin. 28, 1, 2, § 4.—
    c.
    A shaking or trembling with joy:

    laetus per artus horror iit,

    Stat. Th. 1, 494; cf.:

    me quaedam divina voluptas percipit atque horror,

    Lucr. 3, 29 sq. —
    d.
    Dread, veneration, religious awe:

    hic numinis ingens horror,

    Val. Fl. 2, 433:

    arboribus suus horror inest,

    Luc. 3, 411:

    animos horrore imbuere,

    Liv. 39, 8, 4:

    perfusus horrore venerabundusque,

    id. 1, 16, 6. —
    B.
    That which causes dread, a terror, horror ( poet.):

    serrae stridentis,

    Lucr. 2, 411:

    validi ferri natura et frigidus horror,

    id. 6, 1011:

    Scipiadas, belli fulmen, Carthaginis horror,

    id. 3, 1034;

    imitated by Sil.: jacet campis Carthaginis horror,

    Sil. 15, 340.

    Lewis & Short latin dictionary > horror

См. также в других словарях:

  • luridus — index lurid Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Boletus luridus — Taxobox name = Boletus luridus image width = 280px image caption = B. luridus , regnum = Fungi divisio = Basidiomycota classis = Agaricomycetes ordo = Boletales familia = Boletaceae genus = Boletus species = B. luridus binomial = Boletus luridus… …   Wikipedia

  • Longitarsus luridus — ? Longitarsus luridus Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые …   Википедия

  • Anisodus luridus — Systematik Asteriden Euasteriden I Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Boletus luridus — Netzstieliger Hexenröhrling Netzstieliger Hexenröhrling (Boletus luridus) Systematik Unterklasse: Hutpilze (Agaricomycetidae) Ordnun …   Deutsch Wikipedia

  • Boletus luridus — Bolet blafard Boletus luridus …   Wikipédia en Français

  • Nassarius luridus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gast …   Wikipedia

  • Abudefduf luridus —   Abudefduf luridus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Siganus luridus — ? Siganus luridus …   Википедия

  • Acanthogobius luridus —   Acanthogobius luridus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Aegus luridus —   Aegus luridus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»