-
1 ludzie
мн, Р ludzi (ед człowiek м)лю́ди (lp челове́к m)ludzie pracy — трудя́щиеся
ludzie biznesu — бизнесме́ны; деловы́е лю́ди
-
2 praca
сущ.• акциденция• дело• должность• задание• задача• занятие• занятость• заработок• использование• применение• произведение• работа• рабочий• сочинение• творение• труд• трудоустройство* * *prac|a♀ 1. работа; труд ♂;\praca akordowa (na akord) сдельная работа; wydajność \pracaу производительность труда; zdolny do \pracaу трудоспособный; żyć z \pracay rąk жить трудом своих рук; \praca doktorska докторская диссертация; \praca dyplomowa дипломная работа; koledzy z \pracaу коллеги по работе; ludzie (świat) \pracaу трудящиеся; dyscyplina \pracaу трудовая дисциплина;
2. \pracaе мн. работы;\pracaе polowe полевые работы; ● syzyfowa \praca сизифов труд; jaka \praca, taka płaca погов. по работе и плата; по трудам и награда
* * *ж1) рабо́та; труд mpraca akordowa (na akord) — сде́льная рабо́та
wydajność pracy — производи́тельность труда́
zdolny do pracy — трудоспосо́бный
żyć z pracy rąk — жить трудо́м свои́х рук
praca doktorska — до́кторская диссерта́ция
praca dyplomowa — дипло́мная рабо́та
koledzy z pracy — колле́ги по рабо́те
dyscyplina pracy — трудова́я дисципли́на
2) prace мн рабо́тыprace polowe — полевы́е рабо́ты
•- jaka praca
- taka płaca
См. также в других словарях:
ludzie — DB. ludziedzi, N. ludźmi; lp → człowiek, forma supletywna rzeczownika człowiek a) w zn. 1: Ludzie nauki, teatru. Ludzie pióra. Ludzie epoki odrodzenia, oświecenia. Tłum, gromada, grupka, garstka ludzi. Wiele ludzi. Dwoje, troje ludzi (o… … Słownik języka polskiego
ludzie — 1. Będą z kogoś ludzie a) «ktoś się stanie porządnym człowiekiem»: Nie zbłądziłeś? – spytał. – Owszem, ale uratowała mnie Hatora. – Nie łże – będą z niego ludzie! – rzekł Pantera. M. Rodziewiczówna, Lato. b) «ktoś zdobędzie wykształcenie, wysokie … Słownik frazeologiczny
świat pracy [pracujących] — {{/stl 13}}{{stl 7}} środowisko, ludzie pracujący zarobkowo, głównie fizycznie (wyrażenie nadużywane przez komunistyczną propagandę, przeciwstawiające robotników innym grupom społecznym – „niepracującym”) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Protesty polskiego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
praca — ż II, DCMs. pracacy; lm D. prac 1. «świadoma, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych, będąca podstawą i warunkiem istnienia i rozwoju społeczeństwa; wykonywany zawód, zajęcie,… … Słownik języka polskiego
praca — 1. Człowiek pracy; ludzie pracy, świat pracy «człowiek pracujący zarobkowo; warstwa społeczeństwa utrzymująca się z pracy zarobkowej»: Walka pracobiorców z ubezpieczeniami to nic innego, tylko walka z prawem człowieka pracy do zdrowia i do… … Słownik frazeologiczny
człowiek — 1. Człowiek bez charakteru «człowiek o słabej woli»: Po każdym niespełnieniu wracałem do domu, przekonany, że jestem człowiekiem bez charakteru. S. Mrożek, Opowiadania II. 2. Człowiek bez jutra «człowiek niemający perspektyw, szans osiągnięcia… … Słownik frazeologiczny
miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… … Słownik frazeologiczny
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
człowiek — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, W. człowieku || człowiekecze; lm M. ludzie, DB. ludzi, C. ludziom, N. ludźmi, Mc. ludziach {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gatunek ssaków z rodziny człowiekowatych; istota… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
roboczy — 1. «przeznaczony do pracy, na pracę; wykonujący pracę, pomagający w pracy, ułatwiający pracę; należny za pracę» Brygada robocza. Karta robocza. Ubranie robocze. Zwierzę robocze. ∆ Dniówka robocza «liczba godzin przepracowanych przez jednego… … Słownik języka polskiego
obóz — m IV, D. obozu, Ms. obozie; lm M. obozy 1. «zespół namiotów usytuowanych pod gołym niebem, przeznaczonych na dłuższy odpoczynek dla większej grupy osób» Rozbić, zwinąć obóz. Rozłożyć się, stanąć obozem. 2. «rodzaj kursu gromadzącego na pewien… … Słownik języka polskiego