Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lucus

  • 1 lucus

    lucus lucus, i m роща священная

    Латинско-русский словарь > lucus

  • 2 lūcus

        lūcus ī, m    [LVC-], a sacred grove, consecrated wood, park surrounding a temple: Albani luci: frequenti silvā saeptus, L.: virtutem verba putas et Lucum ligna, H.: laetissimus umbrae, V.— A wood, grove, V., O.
    * * *
    grove; sacred grove

    Latin-English dictionary > lūcus

  • 3 (lūcus, ūs)

       (lūcus, ūs) m    light (old for lux): cum primo lucu, at daybreak, T. (al. luci).

    Latin-English dictionary > (lūcus, ūs)

  • 4 Lucus

    1.
    lūcus, i, m. [luceo, the shining, i. e. open place in the wood], a wood, grove, or thicket of trees sacred to a deity.
    I.
    Lit.:

    Silani lucus extra murumst est avius crebro salicto oppletus,

    Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    lucus est arborum multitudo cum religione, nemus vero composita multitudo arborum, silva diffusa et inculta,

    Serv. Verg. A. 1, 310; cf. id. ib. 1, 441;

    11, 316: vos jam, Albani tumuli atque luci, imploro,

    Cic. Mil. 31, 85:

    lucus frequenti silvā septus,

    Liv. 24, 3:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    virtutem verba putas et Lucum ligna,

    Hor. Ep. 1, 6, 31:

    Ennium sicut sacros vetustate lucos adoremus,

    Quint. 10, 1, 88:

    nemoris sacri lucos tenere,

    Sen. Herc. Oet. 956.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a wood ( poet.):

    aut quos Oceano propior gerit India lucos,

    Verg. G. 2, 122:

    alto in luco,

    id. A. 11, 456.—
    B.
    Wood: nec quicquam positum sine luco, auro, ebore, argento, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 179 P.
    2.
    Lūcus, i, m. [1. lucus], the name of several cities in Gaul and Spain, of which the most important was Lucus, a city of the Vocontii, also called Lucus Augusti, now Lucim, Tac. H. 1, 66; Plin. 3, 4, 5, § 37.
    3.
    lūcus, ūs, m., i. q. lux, light:

    cum primo lucu,

    at daybreak, Ter. Ad. 5, 3, 56 (dub.;

    Fleck. and Ussing, luci): noctu lucuque,

    Varr. L. L. 5, 19, § 99 Müll. (ex conj.; al. noctulucus).

    Lewis & Short latin dictionary > Lucus

  • 5 lucus

    1.
    lūcus, i, m. [luceo, the shining, i. e. open place in the wood], a wood, grove, or thicket of trees sacred to a deity.
    I.
    Lit.:

    Silani lucus extra murumst est avius crebro salicto oppletus,

    Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    lucus est arborum multitudo cum religione, nemus vero composita multitudo arborum, silva diffusa et inculta,

    Serv. Verg. A. 1, 310; cf. id. ib. 1, 441;

    11, 316: vos jam, Albani tumuli atque luci, imploro,

    Cic. Mil. 31, 85:

    lucus frequenti silvā septus,

    Liv. 24, 3:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    virtutem verba putas et Lucum ligna,

    Hor. Ep. 1, 6, 31:

    Ennium sicut sacros vetustate lucos adoremus,

    Quint. 10, 1, 88:

    nemoris sacri lucos tenere,

    Sen. Herc. Oet. 956.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a wood ( poet.):

    aut quos Oceano propior gerit India lucos,

    Verg. G. 2, 122:

    alto in luco,

    id. A. 11, 456.—
    B.
    Wood: nec quicquam positum sine luco, auro, ebore, argento, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 179 P.
    2.
    Lūcus, i, m. [1. lucus], the name of several cities in Gaul and Spain, of which the most important was Lucus, a city of the Vocontii, also called Lucus Augusti, now Lucim, Tac. H. 1, 66; Plin. 3, 4, 5, § 37.
    3.
    lūcus, ūs, m., i. q. lux, light:

    cum primo lucu,

    at daybreak, Ter. Ad. 5, 3, 56 (dub.;

    Fleck. and Ussing, luci): noctu lucuque,

    Varr. L. L. 5, 19, § 99 Müll. (ex conj.; al. noctulucus).

    Lewis & Short latin dictionary > lucus

  • 6 lucus

    [st1]1 [-] lūcus, i, m.: - [abcl][b]a - bois sacré. - [abcl]b - forêt, bois. - [abcl]c - bois travaillé.[/b] [st1]2 [-] Lūcus, i, m.: Lucus (nom de plusieurs villes, notamment celui de Luc-en-Diois, dans la Drôme).    - adeo minaciter ut Luco (municipium id Vocontiorum est) faces admoverit, Tac. H. 1: l'air si menaçant qu'il tenait des torches allumées contre Luc, un municipe des Voconces.
    * * *
    [st1]1 [-] lūcus, i, m.: - [abcl][b]a - bois sacré. - [abcl]b - forêt, bois. - [abcl]c - bois travaillé.[/b] [st1]2 [-] Lūcus, i, m.: Lucus (nom de plusieurs villes, notamment celui de Luc-en-Diois, dans la Drôme).    - adeo minaciter ut Luco (municipium id Vocontiorum est) faces admoverit, Tac. H. 1: l'air si menaçant qu'il tenait des torches allumées contre Luc, un municipe des Voconces.
    * * *
        Lucus, luci, masc. gen. Cic. Tout petit bois espez que les payens consacroyent, et desdioyent à leurs dieux, lequel on n'osoit couper, Boscage, Une touche de bois.

    Dictionarium latinogallicum > lucus

  • 7 lucus

    1. lūcus, ī, m. (zu luceo, eigentl. die Lichtung, die lichte Stelle des Waldes), I) der einer Gottheit geheiligte Wald, der Hain, Cic., Liv. u.a.: sacer lucus, Solin. – poet. = Wald übh., Verg., georg. 2, 122 u.a. – II) als nom. propr., Lucus, Name mehrerer Städte in Gallien, Spanien usw., von denen am bekanntesten die Stadt Lukus im Gebiete der Vokontier, auch Lucus Augusti gen., j. Luc en Die, Tac. hist. 1, 66. Plin. 3, 37.
    ————————
    2. lūcus, Abl. ū, m. = lux, das Licht, cum primo lucu, mit Anbruch des Tages, Ter. adelph. 841 Donat. (Bentley, Fleckeisen, Umpfenbach luci). – noctu lucuque, Varro LL. 5, 99 nach Müllers Vermutung (Spengel noctulucus).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lucus

  • 8 lucus [1]

    1. lūcus, ī, m. (zu luceo, eigentl. die Lichtung, die lichte Stelle des Waldes), I) der einer Gottheit geheiligte Wald, der Hain, Cic., Liv. u.a.: sacer lucus, Solin. – poet. = Wald übh., Verg., georg. 2, 122 u.a. – II) als nom. propr., Lucus, Name mehrerer Städte in Gallien, Spanien usw., von denen am bekanntesten die Stadt Lukus im Gebiete der Vokontier, auch Lucus Augusti gen., j. Luc en Die, Tac. hist. 1, 66. Plin. 3, 37.

    lateinisch-deutsches > lucus [1]

  • 9 lucus

    I lūcus, ī m.
    1) (тж. sacer l. Sol) священная роща C, L, Q
    2) поэт. лес V
    II lūcus, (ūs) m. арх.
    свет, день ( noctu lucuque Vr — v. l.)

    Латинско-русский словарь > lucus

  • 10 lucus [2]

    2. lūcus, Abl. ū, m. = lux, das Licht, cum primo lucu, mit Anbruch des Tages, Ter. adelph. 841 Donat. (Bentley, Fleckeisen, Umpfenbach luci). – noctu lucuque, Varro LL. 5, 99 nach Müllers Vermutung (Spengel noctulucus).

    lateinisch-deutsches > lucus [2]

  • 11 lucus

    роща (1. 7 § 1 D. 18, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > lucus

  • 12 lucus

    , i m
    (священная) роща

    Dictionary Latin-Russian new > lucus

  • 13 Lucus a non lucendo

    Lucus ( роща) от "non lucet" ( не светит).
    Пример нелепой этимологии "по противоположности", вызывавшей насмешки уже у древних грамматиков; употребляется для обозначения нелепого, противоположного действительности названия, вывода и т. п.
    Квинтилиан, "Обучение оратора", I, 6, 34:
    Etiamne a contrariis aliqua sinemus trahi, ut "lucus", quia umbra opacus parum luceat? "Допустим ли мы, чтобы некоторые слова объяснялись "по противоположности", например слово "lucus" (роща) выводилось из того, что lucus, обладая густой тенью, мало lucet (светит)?"
    О, великолепный парламентарий либерализма! О, несравненный вождь "конституционного" (lucus a non lucendo: "конституционного" по случаю отсутствия конституции) центра, кадетско-октябристского центра! (В. И. Ленин, Сожаление и стыд.)
    Я могу констатировать и действительный характер автора присланной Вами брошюры... Ибо он католический священник ордена Барнабитов, отец Тонфини ди Кваренги. Псевдоним избран им a contrario, как lucus называется так a non lucendo. (В. С. Соловьев - М. М. Стасюлевичу, 29.VI 1891.)
    Во время войны за освобождение (lucus a non lucendo) правительства воспользовались сворой факультетских ученых и поэтов, толкая их на то, чтобы они повлияли на народ в интересах их корон. (Генрих Гейне, французские дела.)
    Фамилия учителя служила ему темой бесконечных рассуждений - Он склонен был думать, что носил имя Холидей [ holiday (англ.) - праздник - авт. ], quasi lucus a non lucendo, потому что устраивал весьма мало праздников своим ученикам. (Вальтер Скотт, Кенилворт.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Lucus a non lucendo

  • 14 Baduhennae lucus

    Baduhennae lūcus, ein Wald im Lande der Friesen, im j. Sevenwalden (Westfriesland), j. Hold Pade, Tac. ann. 4, 73.

    lateinisch-deutsches > Baduhennae lucus

  • 15 Baduhennae lucus

    Baduhennae lūcus, ein Wald im Lande der Friesen, im j. Sevenwalden (Westfriesland), j. Hold Pade, Tac. ann. 4, 73.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Baduhennae lucus

  • 16 Baduhennae lucus

    Lewis & Short latin dictionary > Baduhennae lucus

  • 17 Capenatis lucus

    Căpēna, ae, f., a Tuscan town founded by the Veientes, or at least dependent upon them, now S. Martino, Cato ap. Serv. ad Verg. A. 7, 697; Liv. 22, 1, 10; in their territory were the grove and temple of Feronia, id. 27, 4, 14; 33, 26, 8.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Căpēnas, ātis, adj. (old form Căpēnā-tis lūcus, Cato ap. Prisc. p. 629 P.), of Capena:

    fundus,

    Cic. Verr. 2, 2, 12, § 31:

    ager,

    id. Fam. 9, 17, 2:

    bellum,

    Liv. 5, 24, 3. — Abl. Capenati bello, Liv. 5, 16, 2:

    in agro Capenate,

    id. 27, 4, 14; and absol.:

    in Capenate,

    id. 33, 26, 8.—In plur.:

    Capenates,

    the inhabitants of Capena, Liv. 5, 8, 4; 26, 11, 9; Plin. 3, 5, 8, § 52.—In sing.: Capenas, also a little stream in the grove of Feronia, Sil. 13, 84.—
    B.
    Căpēnus, a, um, adj., of Capena:

    luci,

    Verg. A. 7, 697: Porta Capena, a gate in Rome, in the eastern district, now Porta S. Sebastiano, Cic. Tusc. 1, 7, 13; id. Att. 4, 1, 5; Mart. 3, 47; Juv. 3, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Capenatis lucus

  • 18 Baduhennae lucus

    m.
    лес в области зап. Фризии (сев. Германия) T

    Латинско-русский словарь > Baduhennae lucus

  • 19 daphnensis lucus

    Daphne, предместье Антиохии в Сирии и находившаяся здесь увеселительная роща из кипарисовых и лавровых дерев (tit. C. 11, 47).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > daphnensis lucus

  • 20 Feronia

    Fērōnia, ae, f. (feralis), eine altitalische Gottheit, die die Sabiner nach Rom brachten, ihrem Wesen und Kultus nach wahrsch. eine Erdgöttin, verwandt mit der Tellus. Ihr bedeutendstes Heiligtum befand sich am Berge Sorakte auf dem Gebiete der Stadt Kapena in Etrurien, in dessen Tempelhain (Feroniae lucus) bei den stark besuchten Festen zugleich ein bedeutender Handelsverkehr mit etruskischen Waren stattfand, Liv. 1, 30, 5; 26, 11, 8; 27, 4, 14 sq. Sil. 13, 84. – Ein anderes Heiligtum war in der Nähe von Terracina (alt Anxur) in Latium, mit einer Quelle und einem Haine (Feroniae lucus), Verg. Aen. 7, 800; 8, 564. Hor. sat. 1, 5, 24. Tac. hist. 3, 76. Daselbst erhielten Sklaven ihre Freiheit, s. Serv. Verg. Aen. 8, 564, wie denn übh. Feronia als Gottheit der Freigelassenen erscheint, s. Liv. 22, 1, 18.

    lateinisch-deutsches > Feronia

См. также в других словарях:

  • Lucus — a sanctuary (compare fanum ), is part of the Latin name of several different ancient places in the Roman Empire:*Lucus Angitiae is now Luco, a city in Italy *Lucus Augusti is now Lugo, a city in Spain *Lucus Augusti is now Luc en Diois, a city i …   Wikipedia

  • Lucus — Territorio del protectorado español de Marruecos Datos generales …   Wikipedia Español

  • Lucus — (lat.), ein einer Gottheit geweihter Hain. 1). a non lucendo, eine aus Quintilian (»De institutione oratoria«, I, 6, 34) stammende Redensart, um eine sinnlose Etymologie zu bezeichnen, soviel wie: der Wald heißt lucus, weil es darin nicht hell… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Lucus — steht dreimal (z.B. am 17. Oct.) im Elenchus als Name eines Martyrers, jedoch in Wirklichkeit kommt ein solcher als Heiliger nicht vor, sondern es findet sich in alten Handschriften nur öfter der Genitiv S. Luci (was man von Lucus ableiten… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Lucus — (lat.), 1) ein einer Gottheit geheiligter Hain; 2) Name mehrerer Städte, so L. Asturum, L. Augusti, s. Astures etc …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Lucus — Cet article possède un paronyme, voir : Locus (homonymie) …   Wikipédia en Français

  • LUCUS — I. LUCUS castellum Salyorum, in dioec. Arelatensi. Item in Provincia, prope Brinoniam, prunis suis celebris, Brignole. Hadr. Vales. Not. Gall. II. LUCUS improprie de fruiticetis et arbustis, ut apud Solin. c. 35. ubi balsami lucos memorat, quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lucus — Recorded in over one hundred spelling forms ranging from Lucas, Lucus, Luke, Luck and Luckett (English and Scottish), Lucas and Lucaud (France), Luca (Italy), Luk, Lucker and Lauks (Germany), Luasek and Kasek (Czech), Lukasik (Poland),… …   Surnames reference

  • Lucus Augusti — puede referirse a: Lucus Augusti, nombre romano de la ciudad española de Lugo. Lucus Augusti, nombre romano de la ciudad francesa de Luc en Diois. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. Si llegaste aquí …   Wikipedia Español

  • Lucus a non lucendo — (Latein: [Das Wort für] Hain [kommt] vom nicht Leuchten) ist eine Redewendung, die abwegige Etymologien, etwa Volksetymologien, karikiert. In ihr wird unterstellt, das Wort für Hain lucus sei mit dem ähnlich lautenden Wort für Leuchten lucere… …   Deutsch Wikipedia

  • Lucus a non lucéndo — (lat.), sprichwörtliche Redensart aus Quintilian, zur Bezeichnung einer unsinnigen Etymologie, nämlich der Hain wird lucus genannt, weil es darin nicht hell ist (non lucet) …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»