Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

litigium

  • 1 litigium

    lītigium, iī, n. (litigo), ein bißchen Streit, -Zank, litigium tibi est cum uxore, Plaut. Men. 151: credo cum viro litigium natum esse aliquod, Plaut. Men. 765: nam ego aliquid contrahere cupio litigi inter eos duos, Plaut. Cas. 561: praevidit malorum filiorum futura litigia, Augustin. serm. 265, 7: occasionem finiendi litigii iam dudum quaerit, Donat. Ter. eun. 4, 7, 39: ferox atque inquies linguam litigiis exercet? Boëth. cons. phil. 4, 3. p. 79, 32 Obb.: paucis litigia nodosa dissolvit, Cassiod. var. 11, 1, 8.

    lateinisch-deutsches > litigium

  • 2 litigium

    lĭtĭgĭum, ĭi, n. arch. querelle, dispute, contestation.
    * * *
    lĭtĭgĭum, ĭi, n. arch. querelle, dispute, contestation.
    * * *
        Litigium, litigii. Plaut. Noise et debat, Litige.

    Dictionarium latinogallicum > litigium

  • 3 litigium

    lītigium, iī, n. (litigo), ein bißchen Streit, -Zank, litigium tibi est cum uxore, Plaut. Men. 151: credo cum viro litigium natum esse aliquod, Plaut. Men. 765: nam ego aliquid contrahere cupio litigi inter eos duos, Plaut. Cas. 561: praevidit malorum filiorum futura litigia, Augustin. serm. 265, 7: occasionem finiendi litigii iam dudum quaerit, Donat. Ter. eun. 4, 7, 39: ferox atque inquies linguam litigiis exercet? Boëth. cons. phil. 4, 3. p. 79, 32 Obb.: paucis litigia nodosa dissolvit, Cassiod. var. 11, 1, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > litigium

  • 4 litigium

    lītĭgĭum, i, n. [litigo], a dispute, quarrel, strife (ante-class.):

    nam ego aliquid contrahere cupio litigii inter eos duos,

    Plaut. Cas. 3, 2, 31:

    cum viro litigium natum,

    id. Men. 5, 2, 15:

    litigium tibist cum uxore,

    id. ib. 1, 2, 42.—
    II.
    Esp., litigation: litigii seminarium propagare, Vet. Jurec. Consult. 7, 1 Huschke.

    Lewis & Short latin dictionary > litigium

  • 5 litigium

    lītigium, ī n. [ litigo ]
    ссора, раздор, размолвка (alicui l. est cum aliquo Pl)

    Латинско-русский словарь > litigium

  • 6 litigium

    = lis s. 1 (l. 49 pr. D. 4, 8. 1. 6 C. 2, 53. 1. 3 C. 3, 39).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > litigium

  • 7 litigiosus

    lītigiōsus, a, um [ litigium ]
    1) любящий спорить, склонный к тяжбам, сутяжный, сварливый (homo C; ănus Sid)
    2) являющийся предметом спора, спорный ( praediolum C)

    Латинско-русский словарь > litigiosus

  • 8 litigiosus

    lītigiōsus, a, um (litigium), voller Streit, I) v. lebl. Subjj.: 1) eig.: a) wobei viel Zank ist, zänkisch, disputatio, Cic. de fin. 5, 76. – b) voller Prozesse, forum, Ov. fast. 4, 188. – 2) übtr., worüber viel Streit ist, strittig, praediolum, Cic.: ager, Ov. – II) (m. Compar. u. Superl.) v. Pers., streit- od. prozeßsüchtig, zänkisch, mulier lit., Vulg.: defensor nimis lit., Cic.: homo id aetatis minime litigiosus, Cic.: duae anus, quibus nihil litigiosius, Sidon.: homines pertinacissimi et litigiosissimi, Augustin.: Ggstz., hodie pacificus, crastinā die litigiosus, Ambros. epist. 7, 22.

    lateinisch-deutsches > litigiosus

  • 9 contraho

    contrăho, ĕre, traxi, tractum - tr. - [st2]1 [-] rassembler, réunir. [st2]2 [-] lier, contracter (une alliance); conclure, faire une transaction. [st2]3 [-] produire, causer, faire, provoquer, faire naître, engager (un combat); s'attirer, encourir, commettre. [st2]4 [-] contracter (une maladie). [st2]5 [-] resserrer, diminuer, contracter, amoindrir, réduire; figer (en parl. d'un liquide); arrêter (une diarrhée, un vomissement). [st2]6 [-] au fig. serrer, restreindre, réprimer.    - contrahere vela, Hor.: carguer les voiles, replier les voiles.    - contrahere negotium cum aliquo: faire des affaires avec qqn, traiter d’affaires avec qqn.    - contrahere negotium alicui: causer de l'embarras à qqn.    - molestias contrahere, Cic. Fam. 2, 16, 5: s'attirer des désagréments.    - saginam corporis contrahere, Just. 21, 2: prendre trop d'embonpoint.    - contrahere perjurium: commettre un parjure.    - contrahere bellum alicui cum aliquo: attirer à qqn une guerre avec qqn.    - copias contrahere: réunir des troupes.    - frontem contrahere: contracter le front, rider le front.    - morbum contrahere: contracter une maladie.    - contrahere animos: attrister les coeurs.
    * * *
    contrăho, ĕre, traxi, tractum - tr. - [st2]1 [-] rassembler, réunir. [st2]2 [-] lier, contracter (une alliance); conclure, faire une transaction. [st2]3 [-] produire, causer, faire, provoquer, faire naître, engager (un combat); s'attirer, encourir, commettre. [st2]4 [-] contracter (une maladie). [st2]5 [-] resserrer, diminuer, contracter, amoindrir, réduire; figer (en parl. d'un liquide); arrêter (une diarrhée, un vomissement). [st2]6 [-] au fig. serrer, restreindre, réprimer.    - contrahere vela, Hor.: carguer les voiles, replier les voiles.    - contrahere negotium cum aliquo: faire des affaires avec qqn, traiter d’affaires avec qqn.    - contrahere negotium alicui: causer de l'embarras à qqn.    - molestias contrahere, Cic. Fam. 2, 16, 5: s'attirer des désagréments.    - saginam corporis contrahere, Just. 21, 2: prendre trop d'embonpoint.    - contrahere perjurium: commettre un parjure.    - contrahere bellum alicui cum aliquo: attirer à qqn une guerre avec qqn.    - copias contrahere: réunir des troupes.    - frontem contrahere: contracter le front, rider le front.    - morbum contrahere: contracter une maladie.    - contrahere animos: attrister les coeurs.
    * * *
        Contraho, contrahis, pen. corr. contraxi, contractum, contrahere. Virgil. Amasser, Assembler.
    \
        Crura contrahere. Ouid. Retirer ses jambes.
    \
        Contrahere collum. Cic. Retirer, Accourcir, Serrer contre les espaules.
    \
        Contrahere se. Cic. Se serrer et retirer en un monceau, Se raccourcir.
    \
        Contrahere ad colloquium. Liu. Faire assemblee pour parlementer.
    \
        Contrahere ad colloquium gentes feras. Plin. Assembler pour parlementer ensemble et communiquer.
    \
        Ea molestissime ferre homines debent, quae ipsorum culpa contracta sunt. Cic. Qui sont advenues par leurs faultes.
    \
        Contrahere, Coagulare. Plin. Fici succus coaguli modo lac contrahit. Il fait prendre et cailler le laict, comme la tournure.
    \
        Contrahere aes alienum. Cicero. Faire beaucoup de debtes, S'endebter.
    \
        AEruginem. Plin. Accueillir la rouille, S'enrouiller.
    \
        Amicitiam virtus contrahit. Cic. Attire à amitié, ou Attraict.
    \
        Animum contrahit musica: cui opponitur Remittit. Cic. Elle rend triste et pensif.
    \
        Ne contrahas aut demittas animum. Cicero. Ayes tousjours bon courage.
    \
        Qui contraxerant eis cum Carthaginiesibus bellum. Liu. Qui leur avoyent engendré ceste guerre contre, etc.
    \
        Beneuolentiam a persona nostra contrahere. Author ad Herennium. Attraire.
    \
        Causam mortis sibi contrahere. Plin. Estre cause de sa mort.
    \
        Certamen. Liu. Combatre.
    \
        Cicatrices vulnerum. Plinius. Retirer et reserrer les cicatrices, Appetisser.
    \
        Cladem. Liu. Si sua temeritate contractae cladi superesset. S'il survivoit la perte et desconfiture, ou s'il vivoit apres la perte et desconfiture advenue par son oultrecuidance.
    \
        Culpam. Pomponius. Cic. Faire une faulte.
    \
        Damnum. Cic. Recevoir dommage.
    \
        Frontem. Cic. Fronser ou rider le front, Soy refrongner, Faire mauvaise chere.
    \
        Inimicitias. Quintil. Acquerir inimitiez.
    \
        Iram alicuius sibi contrahere. Ouid. Faire courroucer aucun contre nous, Gaigner ou acquerir l'ire et courroux d'aucun.
    \
        Iter. Propert. Accourcir, Abbreger.
    \
        Iura. Stat. Ne point user de rigueur.
    \
        Lites. Cic. Commencer proces.
    \
        Litigium inter aliquos. Plaut. Faire ou esmouvoir noise, Mettre debat et dissension.
    \
        Malum contrahitur. Celsus. On prend mal ou maladie.
    \
        Morbum. Plin. Gaigner une maladie.
    \
        Nefas. Liu. Violer la religion.
    \
        Noxam. Columel. Tomber en maladie, Gaigner un mal, Se gaster, S'empirer.
    \
        Odium. Author ad Herennium. Se faire hair.
    \
        Offensionem. Cic. Causer quelque inimitié.
    \
        Opus ingens in minores gyros. Stat. Serrer, Appetisser.
    \
        Orationem contrahere, et Dilatare, contraria. Cic. Accourcir, Abbreger. \ Periculum. Liu. Se mettre en danger.
    \
        Piaculum sibi et Reipublicae. Liu. Faire une offense, dont il fault que luy et la Republique se purge et satisface.
    \
        Pituitam. Celsus. Engendrer, Faire venir.
    \
        Poenam sibi. Caesar. Estre cause de la peine qu'on endure.
    \
        Rationem cum aliquo. Cic. Avoir à faire avec aucun.
    \
        Tempus. Plin. iunior. Abbreger.
    \
        Tristitiam contrahere dicuntur bilis atra. Cels. Engendrer, Causer.
    \
        Aduersam valetudinem ex re aliqua contrahere. Plin. iun. Prendre ou gaigner une maladie.
    \
        Vela. Cic. Caller et baisser les voiles. Et per metaphoram, Se retirer de faire quelque chose.
    \
        Ventrem. Plin. Reserrer le ventre.
    \
        Dies medius rerum contraxit vmbras. Ouid. A accourci.
    \
        Vultum contrahere. Ouid. Se refrongner.
    \
        Contrahere res. Cic. Faire contract et paction de quelque chose que ce soit, Contracter.
    \
        Contrahere cum aliquo. Cic. Avoir à faire avec aucun, Contracter avec luy, et besongner.
    \
        Quantis molestiis vacant, qui nihil omnino cum populo contrahunt! Cic. Qui n'ont que faire avec le peuple.

    Dictionarium latinogallicum > contraho

  • 10 emo

    ĕmo, ĕre, ēmi, emptum - tr. - [st2]1 [-] prendre, recevoir. [st2]2 [-] acheter, acquérir. [st2]3 [-] enchérir dans une vente.    - emere aliquid a (de) aliquo suā pecuniā: acheter qqch à qqn de son argent.    - bene emere: acheter à bon compte.    - male emere: acheter cher.    - magno emere: acheter cher.    - parvo emere: acheter bon marché.    - emere minoris: acheter moins cher.    - emere tanti quanti: acheter aussi cher que.    - sententias (judicum) emere: acheter la sentence, le verdict.    - percussorem emere, Curt. 4, 1: soudoyer un assassin.    - emere ut + subj.: acheter le droit de.
    * * *
    ĕmo, ĕre, ēmi, emptum - tr. - [st2]1 [-] prendre, recevoir. [st2]2 [-] acheter, acquérir. [st2]3 [-] enchérir dans une vente.    - emere aliquid a (de) aliquo suā pecuniā: acheter qqch à qqn de son argent.    - bene emere: acheter à bon compte.    - male emere: acheter cher.    - magno emere: acheter cher.    - parvo emere: acheter bon marché.    - emere minoris: acheter moins cher.    - emere tanti quanti: acheter aussi cher que.    - sententias (judicum) emere: acheter la sentence, le verdict.    - percussorem emere, Curt. 4, 1: soudoyer un assassin.    - emere ut + subj.: acheter le droit de.
    * * *
        Emo, emis, emi, emptum, emere. Cic. Acheter.
    \
        Bene emere. Cic. A pris raisonnable.
    \
        Emere bona fide. Plaut. Acheter sans fraude ne mal engin, à la bonne foy.
    \
        Emere magno. Cic. Acheter bien cher.
    \
        Male emere. Cic. Trop acheter, Suracheter, Acheter trop cher.
    \
        Piper pondere emitur. Plin. Au poix.
    \
        Emere pretio alterius. Terent. Acheter au mot d'autruy, et autant qu'il prise sa marchandise.
    \
        Emere aliquem donis. Liu. Corrompre par dons.
    \
        Emere aliquid in publicum. Liu. Pour estre commun et servir à touts.
    \
        Munere custodem emere. Ouid. Corrompre par dons.
    \
        Emere talento inimicum. Plaut. Faire ou acquerir un ennemi par luy prester de l'argent.
    \
        Noui te hominem molestum, quiue emas litigium. Plaut. Qui ne demandes que noises.

    Dictionarium latinogallicum > emo

  • 11 litigiosus

    lītigiōsus, a, um (litigium), voller Streit, I) v. lebl. Subjj.: 1) eig.: a) wobei viel Zank ist, zänkisch, disputatio, Cic. de fin. 5, 76. – b) voller Prozesse, forum, Ov. fast. 4, 188. – 2) übtr., worüber viel Streit ist, strittig, praediolum, Cic.: ager, Ov. – II) (m. Compar. u. Superl.) v. Pers., streit- od. prozeßsüchtig, zänkisch, mulier lit., Vulg.: defensor nimis lit., Cic.: homo id aetatis minime litigiosus, Cic.: duae anus, quibus nihil litigiosius, Sidon.: homines pertinacissimi et litigiosissimi, Augustin.: Ggstz., hodie pacificus, crastinā die litigiosus, Ambros. epist. 7, 22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > litigiosus

  • 12 lītigiōsus

        lītigiōsus adj.    [litigium], full of disputes, quarrelsome: fora, O.: disputatio, persistent: homo minime, contentious.—In controversy, disputed: praediolum: ager, O.
    * * *
    litigiosa, litigiosum ADJ
    quarrelsome, contentions

    Latin-English dictionary > lītigiōsus

  • 13 autem

    autem, conj. [v. aut init. ], on the other hand, but, yet, however, nevertheless; sometimes an emphasized and (it is never found at the beginning of a clause, but after one or more words; v. fin.; like at, it joins to a preceding thought a new one, either entirely antithetical or simply different; it differs from the restricting sed in like manner with at; v. at init., and cf.: [Popilius imperator tenebat provinciam;

    in cujus exercitu Catonis filius tiro militabat. Cum autem Popilio videretur unam dimittere legionem, Catonis quoque filium... dimisit. Sed cum amore pugnandi in exercitu permansisset, Cato ad Popilium scripsit, etc.],

    Cic. Off. 1, 11, 36 B. and K. (most freq. in philos. lang.; rare in the histt., being used by Caes. only 59 times, by Sall. 23, and by Tac. 31; and very rare in the poets).
    I.
    In joining an entirely antithetical thought, on the contrary, but = at quidem, at vero, se sê, esp. freq. with the pronouns ego, tu, ille, qui, etc.:

    Ait se obligāsse crus fractum Aesculapio, Apollini autem bracchium,

    Plaut. Men. 5, 3, 9:

    Nam injusta ab justis impetrari non decet, Justa autem ab injustis petere insipientiast,

    id. Am. prol. 35:

    ego hic cesso, quia ipse nihil scribo: lego autem libentissime,

    Cic. Fam. 16, 22; id. de Or. 1, 25, 115; Plaut. Men. 2, 1, 43: i sane cum illo, Phrygia;

    tu autem, Eleusium, Huc intro abi ad nos,

    id. Aul. 2, 5, 7; id. Capt. 2, 3, 4; id. Bacch. 4, 8, 58; id. Mil. 4, 4, 13; id. Ep. 5, 2, 7; Cic. Ac. 2, 19, 61:

    mihi ad enarrandum hoc argumentumst comitas, Si ad auscultandum vostra erit benignitas. Qui autem auscultare nolit, exsurgat foras,

    Plaut. Mil. 2, 1, 3; so id. Ep. 2, 2, 95; id. Capt. 3, 4, 24:

    Quid tu aïs, Gnatho? Numquid habes quod contemnas? Quid tu autem, Thraso?

    Ter. Eun. 3, 2, 22: e principio oriuntur omnia;

    ipsum autem nullā ex re aliā nasci potest,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54.—
    II.
    In joining a thought that is simply different.
    A.
    In gen., on the other hand, but, moreover.
    a.
    Absol., as the Gr. se:

    Vehit hic clitellas, vehit hic autem alter senex,

    Plaut. Most. 3, 2, 91:

    cum Speusippum, sororis filium, Plato philosophiae quasi heredem reliquisset, duo autem praestantissimos studio atque doctrinā, Xenocratem Chalcedonium et Aristotelem Stagiritem, etc.,

    Cic. Ac. 1, 4, 17; id. Off. 1, 5, 16:

    Alexandrum consultum, cui relinqueret regnum, voluisse optimum deligi, judicatum autem ab ipso optimum Perdiccam, cui anulum tradidisset,

    Curt. 10, 6, 16:

    Atque haec in moribus. De benevolentiā autem, quam etc.,

    Cic. Off. 1, 15, 46 sq.; 1, 23, 81: Sed poëtae quid quemque deceat ex personā judicabunt;

    nobis autem personam imposuit natura etc.,

    id. ib. 1, 28, 97; 1, 28, 98; 1, 43, 152: Quod semper movetur aeternum est;

    quod autem motum adfert alicui etc.,

    id. Tusc. 1, 23, 53; 1, 28, 68 sq.; 1, 30, 74; 1, 36, 87.—So sometimes when one conditional sentence is opposed to another, si—sin autem, in Gr. ei men— ei se:

    Nam si supremus ille dies non exstinctionem, sed commutationem adfert loci, quid optabilius? Sin autem etc.,

    Cic. Tusc. 1, 49, 117; 1, 49, 118 al.—In adducing an example of a rule:

    Et Demosthenes autem ad Aeschinem orationem in prooemio convertit, et M. Tullius etc.,

    Quint. 4, 1, 66 Spald.;

    also in passing from a particular to a general thought: Et sane plus habemus quam capimus. Insatiabilis autem avaritia est etc.,

    Curt. 8, 8, 12.—
    b.
    Preceded by quidem, as in Gr. men—se (perh. most freq. in Cicero's philosophical works, under the influence of Greek style): Et haec quidem hoc modo;

    nihil autem melius extremo,

    Cic. Tusc. 1, 41, 99:

    Sed nunc quidem valetudini tribuamus aliquid, cras autem etc.,

    id. ib. 1, 49, 119; id. Off. 1, 7, 24; and thus in Tac. several times, but only in Ann. and Or.: bene intellegit ceteros quidem iis niti... Marcellum autem et Crispum attulisse etc., Or. 8; 18 bis; 25; A. 3, 53; 3, 73;

    4, 28.—So often in transitions from one subject to another: Ac de inferendā quidem injuriā satis dictum est. Praetermittendae autem defensionis etc.,

    Cic. Off. 1, 8, 27 sq.; 1, 13, 41; 1, 45, 160.—So very often in Vulg. in direct reproduction of men—se: Ego quidem baptizo vos in aquā in paenitentiam; qui autem post me etc., Matt. 3, 11; 9, 37; 13, 23; 13, 32; 17, 11 sq.; 23, 28; 25, 33; 26, 24. —
    B.
    Esp.
    1.
    In any kind of transition:

    M. Antonius in eo libro, quem unum reliquit, disertos ait se vidisse multos, eloquentem omnino neminem. Vir autem acerrimo ingenio (sic enim fuit) multa etc.,

    Cic. Or. 5, 18:

    hic (pater) prout ipse amabat litteras, omnibus doctrinis, quibus puerilis aetas impertiri debet, filium erudivit: erat autem in puero summa suavitas oris,

    Nep. Att. 1, 2;

    also in questions: Quid autem magno opere Oppianicum metuebat, etc.,

    Cic. Clu. 60, 167. Freq. several times repeated:

    Expetuntur autem divitiae cum ad usus vitae necessarios, tum ad perfruendas voluptates: in quibus autem major est animus, in iis pecuniae cupiditas spectat ad opes, etc.,

    Cic. Off. 1, 8, 24 and 25; cf. Wopkens, Lectt. Tull. pp. 53 and 122: Orbis situm dicere adgredior... Dicam autem alias plura et exactius, Mel. prooem. 2.—
    2.
    In repeating a word from a previous clause, in continuing a train of thought:

    admoneri me satis est: admonebit autem nemo alius nisi rei publicae tempus,

    Cic. Pis. 38, 94: disces quam diu voles;

    tam diu autem velle debebis, quoad etc.,

    id. Off. 1, 1, 2:

    nunc quod agitur, agamus: agitur autem, liberine vivamus an mortem obeamus,

    id. Phil. 11, 10, 24. —So esp. in impassioned discourse, Plant. Mil. 3, 1, 84:

    humanum amare est, humanum autem ignoscere est,

    id. Merc. 2, 2, 48; id. Ps. 4, 8, 1:

    quot potiones mulsi! quot autem prandia!

    id. Stich. 1, 3, 68; id. Ep. 5, 2, 6:

    quā pulchritudine urbem, quibus autem opibus praeditam, servitute oppressam tenuit civitatem,

    Cic. Tusc. 5, 20, 57.—
    3.
    Like sed, vero, igitur, etc., in resuming a train of thought interrupted by a parenthesis:

    Omnino illud honestum, quod ex animo excelso magnificoque quaerimus, animi efficitur non corporis viribus: exercendum tamen corpus et ita adficiendum est, ut oboedire consilio rationique possit in exsequendis negotiis et in labore tolerando: honestum autem id, quod exquirimus, totum est positum in animi curā, etc.,

    Cic. Off. 1, 23, 79; 1, 43, 153.—
    4.
    In introducing a parenthetical clause itself: quae autem nos ut recta aut recte facta dicamus, si placet (illi autem appellant katorthômata) omnes numeros virtutis continent, Cic. Fin. 3, 7, 24:

    quod vitium effugere qui volet (omnes autem velle debent) adhibebit etc.,

    id. Off. 1, 6, 18; 1, 33, 120; id. Tusc. 1, 33, 80; 1, 36, 88:

    In primis foedera ac leges (erant autem eae duodecim tabuiae et quaedam regiae leges) conquiri etc.,

    Liv. 6, 1, 10; Curt. 4, 6, 2:

    ex hoc Quodcumque est (minus est autem quam rhetoris aera) Discipuli custos praemordet,

    Juv. 7, 217.—
    5.
    In enumerations, for the purpose of adding an important circumstance:

    magnus dicendi labor, magna res, magna dignitas, summa autem gratia,

    but, and indeed, Cic. Mur. 13, 29:

    animis omnes tenduntur insidiae... vel ab eā, quae penitus in omni sensu implicata insidet, imitatrix boni, voluptas, malorum autem mater omnium,

    yea, the parent of all evil, id. Leg. 1, 17, 47; id. N. D. 2, 22, 58:

    docet ratio mathematicorum, luna quantum absit a proxumā Mercurii stellā, multo autem longius a Veneris,

    id. Div. 2, 43, 91.—
    6.
    In the syllogism, to introduce the minor proposition (the assumptio or propositio minor; cf. atque, IV. 9., and atqui, II. D.), now, but; but now:

    Aut hoc, aut illud: hoc autem non, igitur illud. Itemque: aut hoc, aut illud: non autem hoc: illud igitur,

    Cic. Top. 14, 56:

    Si lucet, lucet: lucet autem, lucet igitur,

    id. Ac. 2, 30, 96:

    Si dicis te mentiri verumque dicis, mentiris: dicis autem te mentiri verumque dicis: mentiris igitur,

    id. ib.; id. Top. 2, 9; id. Tusc. 5, 16, 47.—
    7.
    Like the Gr. se or sê in adding an emphatic question (freq. in the comic poets), but, indeed.
    a.
    In gen.:

    Quem te autem deum nominem?

    Plaut. As. 3, 3, 126:

    Perii: quid hoc autemst mali?

    Ter. Eun. 5, 7, 5:

    Quī istuc? Quae res te sollicitat autem?

    id. Heaut. 2, 3, 10:

    Quae autem divina? Vigere, sapere, invenire, meminisse,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65: Quo modo autem moveri animus ad appetendum potest, si id, quod videtur, non percipitur? pôs sê, id. Ac. 2, 8, 25:

    Quo modo autem tibi placebit JOVEM LAPIDEM jurare, cum scias etc.,

    id. Fam. 7, 12, 2:

    Veni ad Caesarem: quis est autem Caesar?

    Flor. 3, 10, 11.—So in exclamations:

    Quantā delectatione autem adficerer, cum etc.,

    Cic. Tusc. 1, 41, 98.—
    b.
    In questions implying rebuke, reproach: Ba. Metuo credere. Ps. Credere autem? eho, etc., Plaut. Ps. 1, 3, 70: Th. Ego non tangam meam? Ch. Tuam autem, furcifer? yours do you say? yours indeed! Ter. Eun. 4, 7, 28.—
    c.
    In a question where a correction is made: Num quis testis Postumum appellavit? testis autem? ( witness did I say?) num accusator? Cic. Rab. Post. 5, 10:

    Alio me vocat numerosa gloria tua: alio autem? quasi vero etc.,

    Plin. Pan. 28:

    Quid tandem isti mali in tam tenerā insulā non fecissent? non fecissent autem? imo quid ante adventum meum non fecerunt?

    Cic. Att. 6, 2; 5, 13; 7, 1: Adimas etiam Hispanias? Et si inde cessero, in Africam transcendes. Transcendes autem dico? Liv. 21, 44, 7 Weissenb.—
    8.
    And in questions sed autem are sometimes both used, especially by the comic poets, but indeed, but now, like the Gr. alla—se Alla pou se boulei kathezomenoi anagnômen; Plat. Phaedr. 228 E.):

    Sed autem quid si hanc hinc apstulerit quispiam Sacram urnam Veneris?

    Plaut. Rud. 2, 5, 15;

    and separated: Sed quid haec hic autem tam diu ante aedīs stetit?

    id. Truc. 2, 3, 14:

    Attat Phaedriae Pater venit. Sed quid pertimui autem, belua?

    Ter. Phorm. 4, 2, 11: Sed quid ego haec autem nequiquam ingrata revolvo? * Verg. A. 2, 101.—Once ast autem: ast autem tenui [p. 212] quae candent lumine Phatnae, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 1170 P. (IV. 2, p. 555 Orell.).—
    9.
    With interjections:

    Heia autem inimicos!

    Plaut. Am. 3, 2, 20:

    Ecce autem litigium,

    but lo! id. Men. 5, 2, 34; so id. Curc. 1, 2, 41; id. Most. 2, 1, 35; id. Mil. 2, 2, 48; id. Most. 3, 1, 131; 3, 1, 146:

    Ecce autem alterum,

    Ter. Eun. 2, 3, 6 Ruhnk.:

    Ecce autem subitum divortium,

    Cic. Clu. 5, 14; so id. Verr. 2, 5, 34; id. Leg. 1, 2, 5; id. Rep. 1, 35, 55; id. Or. 9, 30:

    Ecce autem aliud minus dubium,

    Liv. 7, 35, 10:

    Eccere autem capite nutat,

    Plaut. Mil. 2, 2, 52; so id. Pers. 2, 4, 29:

    eccui autem non proditur [revertenti]?

    Cic. Mur. 33, 68.
    In good prose writers autem is usu.
    placed after the first word of a clause; but if several words, a subst. and prep., the verb esse with the predicate, a word with a negative, etc., together form one idea, then autem stands after the second or third word. But the poets, especially the comic poets, allow themselves greater liberty, and sometimes place this particle, without any necessity in the nature of the clause, in the third, fourth, or fifth place; but autem is never found in good writers at the beginning of a clause or sentence; cf. Quint. 1, 5, 39. See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 558-588.

    Lewis & Short latin dictionary > autem

  • 14 litigiose

    lītĭgĭōsus, a, um, adj. [litigium], full of disputes, quarrelsome.
    I.
    Lit.:

    fora,

    Ov. F. 4, 188:

    disputatio,

    Cic. Fin. 5, 26, 76.—
    B.
    Fond of disputes, contentious, litigious:

    homo minime litigiosus,

    Cic. Verr. 2, 2, 14, § 37:

    duae anus, quibus nihil litigiosius,

    Sid. Ep. 8, 3:

    homines pertinacissimi et litigiosissimi,

    Aug. Ep. 68.—
    II.
    Transf., of the object of dispute, disputed:

    praediolum,

    Cic. de Or. 3, 27, 106.—
    B.
    Esp. of the subject of a lawsuit, contested, claimed:

    de rebus litigiosis et convenire et transigere possumus,

    Paul. Sent. 1, 2, 5:

    fundum litigiosum emere,

    Gai. Inst. 4, 117:

    pecora,

    Paul. Sent. 5, 18, 3.— Adv.: lītĭgĭōsē, contentiously, Aug. c. Duas Epp. Pel. 3, 4, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > litigiose

  • 15 litigiosus

    lītĭgĭōsus, a, um, adj. [litigium], full of disputes, quarrelsome.
    I.
    Lit.:

    fora,

    Ov. F. 4, 188:

    disputatio,

    Cic. Fin. 5, 26, 76.—
    B.
    Fond of disputes, contentious, litigious:

    homo minime litigiosus,

    Cic. Verr. 2, 2, 14, § 37:

    duae anus, quibus nihil litigiosius,

    Sid. Ep. 8, 3:

    homines pertinacissimi et litigiosissimi,

    Aug. Ep. 68.—
    II.
    Transf., of the object of dispute, disputed:

    praediolum,

    Cic. de Or. 3, 27, 106.—
    B.
    Esp. of the subject of a lawsuit, contested, claimed:

    de rebus litigiosis et convenire et transigere possumus,

    Paul. Sent. 1, 2, 5:

    fundum litigiosum emere,

    Gai. Inst. 4, 117:

    pecora,

    Paul. Sent. 5, 18, 3.— Adv.: lītĭgĭōsē, contentiously, Aug. c. Duas Epp. Pel. 3, 4, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > litigiosus

См. также в других словарях:

  • litige — [ litiʒ ] n. m. • 1394; lat. litigium 1 ♦ Contestation donnant matière à procès. Litiges soumis aux tribunaux. ⇒ affaire, cause, procès. Arbitrer, régler, trancher un litige. Cas en litige. ⇒ espèce; litigieux. Objet, point en litige. Faire l… …   Encyclopédie Universelle

  • litigiu — LITÍGIU, litigii, s.n. Conflict între persoane, instituţii, state etc. care poate forma obiectul unui proces, unui arbitraj etc. – Din fr. litige, lat. litigium. Trimis de Joseph, 04.07.2005. Sursa: DEX 98  LITÍGIU s. 1. v. controversă. 2. v.… …   Dicționar Român

  • litigio — (Del lat. litigium.) ► sustantivo masculino 1 DERECHO Pleito, altercado judicial: ■ el abogado creía que tenían posibilidades de ganar el litigio. 2 Discusión o pelea. SINÓNIMO riña * * * litigio (del lat. «litigĭum») 1 m. Disputa tramitada ante… …   Enciclopedia Universal

  • noise — Noise, f. penac. Tantost signifie debat, contens, querele, Altercatio, Concertatio, Contentio, Dissidium, Iurgium, Adiurgium, Lis, Litigium, Praecertatio, Rixa, Velitatio {{t=g}}néikê,{{/t}} contentio, {{t=g}}néikô, m. néikêsô,{{/t}} contendo,… …   Thresor de la langue françoyse

  • Litigious — Li*ti gious, a. [L. litigiosus, fr. litigium dispute, quarrel, fr. litigare: cf. F. litigieux. See {Litigation}.] 1. Inclined to initiate lawsuits; given to the practice of contending in law; fond of litigation. A pettifogging attorney or a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • litigious — adjective Etymology: Middle English, from Anglo French, from Latin litigiosus, from litigium dispute, from litigare Date: 14th century 1. a. disputatious, contentious b. prone to engage in lawsuits 2. subject to litigation 3. of, relating to, or… …   New Collegiate Dictionary

  • Litigivm — LITIGIVM, i, des Demogorgons Sohn, wurde von diesem aus seiner Mutter, der Chaos, Leibe gezogen, nachdem er ein ungemeines Unwesen in demselben gehöret. Wie er ihn darauf in die Luft hinschmiß, fiel er nicht nieder, sondern stieg immer höher und… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • litigieux — litigieux, ieuse [ litiʒjø, jøz ] adj. • 1331; lat. litigiosus ♦ Qui est ou qui peut être en litige. ⇒ contentieux, contesté. Le « Contentieux de la Guerre [...] se trouve surchargé d affaires litigieuses » (Balzac). Cas, point litigieux. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • agrimenseur — ⇒AGRIMENSEUR, AGRIMENSOR, subst. masc. ANTIQ. ROMAINE. Nom que donnaient les Romains aux arpenteurs officiels chargés de partager les terres entre les colons qui s installaient sur les terres conquises : • 1. L augure et l agrimensor suivront la… …   Encyclopédie Universelle

  • agrimensor — ⇒AGRIMENSEUR, AGRIMENSOR, subst. masc. ANTIQ. ROMAINE. Nom que donnaient les Romains aux arpenteurs officiels chargés de partager les terres entre les colons qui s installaient sur les terres conquises : • 1. L augure et l agrimensor suivront la… …   Encyclopédie Universelle

  • litige — (li ti j ) s. m. 1°   Terme de jurisprudence. Contestation en justice. •   Il ajouta que ce qu il demandait était conforme aux lois, qui ordonnaient que, dans un litige et avant le jugement définitif...., VERTOT Révol. rom. V, 54.    Fig. •   Il… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»