Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

liquido

  • 1 liquido

    lĭquĭdō, adv. [liquidus] [st1]1 [-] avec clarté, avec pureté, avec sérénité.    - Gell. 2, 21, 2; Plin. 10, 191. [st1]2 [-] clairement, nettement; avec certitude, manifestement, évidemment.    - liquido patet, Plin.: il est de toute évidence.    - liquido negare, Cic.: nier tout net.    - liquidius de toto sensu tuo judicavi, Cic. Fam. 10, 10, 1: j'ai porté plus clairement un jugement sur l'ensemble de ta pensée. --- Fin. 2, 38.    - liquidissime, Aug. Ep. 28.
    * * *
    lĭquĭdō, adv. [liquidus] [st1]1 [-] avec clarté, avec pureté, avec sérénité.    - Gell. 2, 21, 2; Plin. 10, 191. [st1]2 [-] clairement, nettement; avec certitude, manifestement, évidemment.    - liquido patet, Plin.: il est de toute évidence.    - liquido negare, Cic.: nier tout net.    - liquidius de toto sensu tuo judicavi, Cic. Fam. 10, 10, 1: j'ai porté plus clairement un jugement sur l'ensemble de ta pensée. --- Fin. 2, 38.    - liquidissime, Aug. Ep. 28.
    * * *
        Liquido, pen. corr. Aduerbium. Terent. Purement, Clairement, Manifestement.

    Dictionarium latinogallicum > liquido

  • 2 liquido

    liquidō adv. Ter, C, L etc. = liquide

    Латинско-русский словарь > liquido

  • 3 liquido

    liquidō, Adv., s. liquidus.

    lateinisch-deutsches > liquido

  • 4 liquido

    liquidō, Adv., s. liquidus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > liquido

  • 5 liquidō

        liquidō adv. with comp.    [liquidus], clearly, plainly, evidently, with certainty: iurare, i. e. truthfully, T.: audire: confirmare: liquidius iudicare.

    Latin-English dictionary > liquidō

  • 6 liquido

    lĭquĭdō, adv., v. liquidus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > liquido

  • 7 liquidum

    lī̆quĭdus, a, um (the first syll. usually short; long in Lucr. 1, 349; 3, 427; while in the line id. 4, 1259 it is used both as long and short; v. infra), adj. [liqueo], flowing, fluid, liquid.
    I.
    Lit.:

    aqua bona et liquida,

    Cato, R. R. 73:

    crassaque conveniant liquidis et liquida crassis,

    Lucr. 4, 1259:

    liquida moles,

    the sea, id. 6, 405:

    iter,

    a voyage, Prop. 3, 20 (4, 21), 14:

    palaestra (because there liquid unguents were used),

    Luc. 9, 661:

    odores,

    liquid unguents, Hor. C. 1, 5, 2: sorores, fountain-nymphs, Ov. M. 1, 704:

    venter,

    loose, Cels. 2, 8:

    alvus,

    watery, loose, id. 2, 6.— Subst.: lī̆quĭdum, i, n., a liquid, water:

    tibi si sit opus liquidi non amplius urna,

    Hor. S. 1, 1, 54:

    cum liquido mixtā polentā,

    Ov. M. 5, 454.—
    B.
    Transf., clear, bright, transparent, limpid, pure:

    lumen,

    Lucr. 5, 281:

    fontes,

    Verg. E. 2, 59:

    ignis,

    id. ib. 6, 33:

    aër,

    id. G. 1, 404:

    aether,

    id. A. 7, 65; Hor. C. 2, 20, 2:

    Baiae,

    id. ib. 3, 4, 24:

    color,

    id. ib. 4, 8, 7:

    liquidior lux,

    Curt. 7, 11, 22:

    liquidissima caeli tempestas,

    Lucr. 4, 168:

    nox,

    Verg. A. 10, 272:

    aestas,

    id. G. 4, 59: iter, serene way (through the air), id. A. 5, 217.—
    2.
    Esp. of sounds.
    (α).
    Of the voice: vox, a clear voice or song:

    variae volucres liquidis loca vocibus opplent,

    Lucr. 2, 146; Verg. G. 1, 410:

    cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit,

    Hor. C. 1, 24, 3:

    carmen citharae,

    Lucr. 4, 981.—
    (β).
    Liquidae consonantes, the liquids, i. e. the letters l, m, n, r, Prisc. 1, 2, 11; 2, 2, 13: liquidae dictae sunt (litterae) quia liquescunt in metro aliquoties et pereunt, Cledon. p. 1882 P. al.; cf. liquesco, I. B. 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    Flowing, continuing without interruption:

    genus sermonis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159.—
    B.
    Clear, calm, serene, peaceful:

    tam liquidus est, quam liquida esse tempestas solet,

    Plaut. Most. 3, 2, 64:

    animo liquido et tranquillo es,

    id. Ep. 5, 1, 36:

    liquido's animo,

    id. Ps. 1, 3, 3:

    mens,

    Cat. 63, 46:

    somnus,

    Val. Fl. 4, 16.—
    C.
    Unmixed, unadulterated:

    ut quicquid inde haurias, purum liquidumque te haurire sentias,

    Cic. Caecin. 27, 78:

    voluptas liquida puraque,

    Lucr. 3, 40; cf.:

    voluptas et libera,

    Cic. Fin. 1, 18, 58.—
    D.
    Clear, evident, certain:

    auspicium,

    Plaut. Ps. 2, 4, 72.—Hence, lī̆quĭdum, i, n., clearness, certainty:

    redigere aliquid ad liquidum,

    Sen. Ep. 71, 32:

    ad liquidum confessumque perducere aliquid,

    Quint. 5, 14, 28:

    res ad liquidum ratione perducta,

    Vell. 1, 16, 1.—Hence, adv., in two forms: lĭquĭdō and lĭquĭdē, clearly.
    1.
    Lit.:

    caelum liquide serenum,

    Gell. 2, 21, 2.— Comp.:

    liquidius audiunt talpae,

    Plin. 10, 69, 88, § 191.—
    2.
    Clearly, plainly, evidently, certainly:

    aliquid liquido audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136; so,

    confirmare,

    id. ib. 2, 4, 56, §

    124: negare,

    id. Fam. 11, 27, 7:

    si liquido appareat,

    Dig. 44, 5, 1:

    si liquido constiterit,

    ib. 29, 4, 4.—In the form liquide:

    consistere,

    Gell. 14, 1, 7.— Comp.:

    liquidius judicare,

    Cic. Fam. 10, 10, 1:

    liquidius facere,

    id. Fin. 2, 12, 38:

    aliquid liquidius absolvere,

    Macr. Somn. Scip. 1, 20.— Sup.:

    liquidissime atque invictissime defendere,

    Aug. Ep. 28 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > liquidum

  • 8 liquidus

    lī̆quĭdus, a, um (the first syll. usually short; long in Lucr. 1, 349; 3, 427; while in the line id. 4, 1259 it is used both as long and short; v. infra), adj. [liqueo], flowing, fluid, liquid.
    I.
    Lit.:

    aqua bona et liquida,

    Cato, R. R. 73:

    crassaque conveniant liquidis et liquida crassis,

    Lucr. 4, 1259:

    liquida moles,

    the sea, id. 6, 405:

    iter,

    a voyage, Prop. 3, 20 (4, 21), 14:

    palaestra (because there liquid unguents were used),

    Luc. 9, 661:

    odores,

    liquid unguents, Hor. C. 1, 5, 2: sorores, fountain-nymphs, Ov. M. 1, 704:

    venter,

    loose, Cels. 2, 8:

    alvus,

    watery, loose, id. 2, 6.— Subst.: lī̆quĭdum, i, n., a liquid, water:

    tibi si sit opus liquidi non amplius urna,

    Hor. S. 1, 1, 54:

    cum liquido mixtā polentā,

    Ov. M. 5, 454.—
    B.
    Transf., clear, bright, transparent, limpid, pure:

    lumen,

    Lucr. 5, 281:

    fontes,

    Verg. E. 2, 59:

    ignis,

    id. ib. 6, 33:

    aër,

    id. G. 1, 404:

    aether,

    id. A. 7, 65; Hor. C. 2, 20, 2:

    Baiae,

    id. ib. 3, 4, 24:

    color,

    id. ib. 4, 8, 7:

    liquidior lux,

    Curt. 7, 11, 22:

    liquidissima caeli tempestas,

    Lucr. 4, 168:

    nox,

    Verg. A. 10, 272:

    aestas,

    id. G. 4, 59: iter, serene way (through the air), id. A. 5, 217.—
    2.
    Esp. of sounds.
    (α).
    Of the voice: vox, a clear voice or song:

    variae volucres liquidis loca vocibus opplent,

    Lucr. 2, 146; Verg. G. 1, 410:

    cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit,

    Hor. C. 1, 24, 3:

    carmen citharae,

    Lucr. 4, 981.—
    (β).
    Liquidae consonantes, the liquids, i. e. the letters l, m, n, r, Prisc. 1, 2, 11; 2, 2, 13: liquidae dictae sunt (litterae) quia liquescunt in metro aliquoties et pereunt, Cledon. p. 1882 P. al.; cf. liquesco, I. B. 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    Flowing, continuing without interruption:

    genus sermonis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159.—
    B.
    Clear, calm, serene, peaceful:

    tam liquidus est, quam liquida esse tempestas solet,

    Plaut. Most. 3, 2, 64:

    animo liquido et tranquillo es,

    id. Ep. 5, 1, 36:

    liquido's animo,

    id. Ps. 1, 3, 3:

    mens,

    Cat. 63, 46:

    somnus,

    Val. Fl. 4, 16.—
    C.
    Unmixed, unadulterated:

    ut quicquid inde haurias, purum liquidumque te haurire sentias,

    Cic. Caecin. 27, 78:

    voluptas liquida puraque,

    Lucr. 3, 40; cf.:

    voluptas et libera,

    Cic. Fin. 1, 18, 58.—
    D.
    Clear, evident, certain:

    auspicium,

    Plaut. Ps. 2, 4, 72.—Hence, lī̆quĭdum, i, n., clearness, certainty:

    redigere aliquid ad liquidum,

    Sen. Ep. 71, 32:

    ad liquidum confessumque perducere aliquid,

    Quint. 5, 14, 28:

    res ad liquidum ratione perducta,

    Vell. 1, 16, 1.—Hence, adv., in two forms: lĭquĭdō and lĭquĭdē, clearly.
    1.
    Lit.:

    caelum liquide serenum,

    Gell. 2, 21, 2.— Comp.:

    liquidius audiunt talpae,

    Plin. 10, 69, 88, § 191.—
    2.
    Clearly, plainly, evidently, certainly:

    aliquid liquido audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136; so,

    confirmare,

    id. ib. 2, 4, 56, §

    124: negare,

    id. Fam. 11, 27, 7:

    si liquido appareat,

    Dig. 44, 5, 1:

    si liquido constiterit,

    ib. 29, 4, 4.—In the form liquide:

    consistere,

    Gell. 14, 1, 7.— Comp.:

    liquidius judicare,

    Cic. Fam. 10, 10, 1:

    liquidius facere,

    id. Fin. 2, 12, 38:

    aliquid liquidius absolvere,

    Macr. Somn. Scip. 1, 20.— Sup.:

    liquidissime atque invictissime defendere,

    Aug. Ep. 28 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > liquidus

  • 9 iuro

    iūro, āvī, ātum, āre (2. ius), das Recht durch Schwur bekräftigen, schwören, I) intr. schwören, einen Schwur ablegen, A) im allg.: qui si iuraret, crederet nemo, Cic.: ex animi mei (nostri) sententia, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 22, 53, 10): per deos, Sall.: per quidquid deorum, Liv.: per supremi regis regnum (mit folg. ut [wie] zur Einführung dessen, was man beteuert), Plaut. Amph. 831 sqq.: per patrem, Ov.: per infernam paludem, per Stygiam paludem sanctissime, Lact.: per genus infelix generisque parentem, per patris ossa tui, Ov.: o Iuppiter, numquid iuravi per te falso? Arnob. 7, 9. – iur. ad alqm (vor jmd.), Cato r. r. 145, 2. – iur. pro alqo (für jmd. = an jmds. Stelle), Liv. 31, 50. § 8 u. 9. – iur. liquido (mit gutem Gewissen), Ter. Andr. 729 (vgl. unten no. II, B aus Ov. ex Pont. 4, 6, 21). – iur. conceptis verbis, s. con-cipiono. I, 2, a (Bd. 1. S. 1395). – in verba alcis, auf jmds. Worte, (von ihm vorgesagte) Eidesformel schwören, Hor., Liv., Sen. u.a.: in certa verba, Cic.: in eadem verba, Liv.: in haec verba, Caes.: in verba senatus ac populi Romani, Tac.: bes. in verba principis, Tac., od. in nomen principis, Suet., dem Fürsten Gehorsam u. Treue schwören, ihm huldigen: ebenso in ducis nomen, Iustin.: u. in suum (imperatoris) nomen, Suet.: in tutorum od. Poenorum obsequia, Iustin.: in acta (Verordnungen) principis, Suet. u. Tac. – in legem od. in leges, das G. od. die G. befolgen zu wollen, das G. od. die G. beschwören, Cic. u. Liv.: in foedus, Liv.: iurantia verba, die Worte des Schwures, Ov.: omnis exercitus in se quisque iurat, das ganze Heer schwört jeder einzeln für sich (während gewöhnlich ein Mann den Eid für die ganze Legion leistete), Liv. 2, 45, 14. – u. bl. iurare alci, jmdm. den Eid der Treue leisten, scis tibi ubique iurari, cum ipse iuraveris omnibus, Plin. pan. 68, 4: scis te mihi certe, non socios iurasse tuos, Val. Flacc. 8, 423. – B) insbes., sich verschwören, in facinus, Ov.: in alqm, Ov.: inter se m. folg. Infin., Cato de medic. fr. 1. – II) tr.: A) schwören, iuravi verissimum iusiurandum, Cic.: dictata sacramenta dis, Sil.: in verba alcis sacramentum, Petron.: im Passiv, foedera mihi iurata, Lucan. 8, 219: iusiurandum a Q. Nucio conceptum dicitur, quod in arrogando iuraretur, Gell. 5, 19, 6. – B) schwören = mit einem Schwure versichern, eidlich aussagen, eidlich erhärten od. bekräftigen, morbum, sich eidlich auf seine Kränklichkeit berufen, Cic.: falsum iurare, falsch schwören, Cic. u. Ov.: ebenso falsa, Ov.: alqd in se, Liv.: id in litem (zugunsten seines Prozesses), Cic.: odium perenne in Romanos, Aur. Vict.: u. alci alqd, wie haec et iuravit amanti, Ov.: cineri iuret patrio Laurentia bella, Sil. – mit folg. Acc. u. Infin., iura te nociturum non esse homini de hac re nemini, Plaut.: qui sine hac iurabat se unum numquam victurum diem, Ter.: iurat se eum non deserturum, Caes.: nisi victores se redituros ex hac pugna iurant, Liv.: abituros se Italiā iuraverunt, Val. Max.: iurarem per (beim) Iovem deosque penates me ea sentire quae dicerem, Cic.: ossa tibi iuro per (bei) matris... me tibi ad extremas mansurum tenebras, Prop.: te quoque idem liquido (mit gutem Gewissen) possum iurare precari, Ov. ex Pont. 4, 6, 21. – mit folg. Acc. u. Infin. wechselnd mit Nom. u. Infin., me quoque consimili impositum torquerier igni iurabo et bis sex integer esse dies, Prop. 3, 6, 39 sq. – im Passiv, laetae iurantur aves, man schwört Heil verkündende V. gesehen zu haben, Lucan. 5, 396: quod iuratum est, Cic.: iuratum bellum, der (den Römern) geschworene Krieg, Sil.: iuratum Iovi foedus, Sil. – Partiz. subst., iurāta, ōrum, n., eidliche Angelöbnisse, Cic. part. or. 6. – C) bei jmd. schwören, jmd. mit einem Schwure zum Zeugen der Wahrheit anrufen (s. Drak. Sil. 8, 105), numen (Stygiae paludis), Verg.: deos, Ov.: hos ocellos, Prop.: signa, Tert.: Iovem lapidem, s. lapis: dah. iuror, man schwört bei mir, iuratur Honorius absens, Claud.: tunc deus captivis etiam iurabere Thebis, Stat.: regi deorum iurari dignata palus (v. Styx), Sil.: so auch iurata numina, bei denen man geschworen hat, Ov.: dis iuranda palus, v. Styx, Ov. – D) abschwören, mit einem Schwure sich von etwas lossagen, calumniam, den Eid für die Gefährde ablegen, d.i. daß man nicht in böslicher Absicht (aus Schikane) klage, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 3: calumniam in alqm, Liv. 33, 47, 5. – / Archaist. Perf.-Form iurassit = iuraverit, Corp. inscr. Lat. 6, 10298, 19. – arch. Schreibung iouret, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 23: iourato, ibid. 1, 198, 18 u. 23: iouranto, ibid. 1, 197, 17 sqq.

    lateinisch-deutsches > iuro

  • 10 liquidus

    liquidus, a, um (liqueo), flüssig, fließend, I) im allg.: A) eig.: a) übh.: flumina (Ggstz. gelu rigentia), Plin. pan.: odores, wohlriechende Salben, Hor.: Nymphae, Quellnymphen, Ov.: alvus od. venter, flüssiger Leib, Cels.: iter, durch die Luft, Verg., od. durch das Wasser (Meer), Prop. – subst., liquidum, ī, n., etwas Flüssiges, Wasser usw., Lucr. u.a. – b) insbes., v. Lauten, flüssig, consonantes (L, M, N, R), Charis. 8, 6. Diom. 423, 2. Prisc. 1, 11. Prob. de ult. syll. 221, 15 K.: vocales (zB. ε et ο), Prisc. 1, 10. – B) übtr.: genus sermonis adfert non liquidum, non fusum ac profluens, sed exile, aridum, concisum ac minutum, Cic. de or. 2, 159. – poet., somnus, der erquickende Schlaf (das Bild vom erfrischenden Tau entlehnt), Val. Flacc. 4, 15. – II) prägn., hell, klar, heiter, A) eig.: aqua (Ggstz. scaturigines turbidae), Liv.: fons, Verg.: vinum Falernum, Hor.: lux liquidior, Curt.: nox, Verg.: aether, Hor. u. Ov.: aër, Ov.: caelum, der reine Äther, Ov.: liquidissimus aether, Lucr.: liquidissima tempestas, Lucr.: Baiae, mit reiner Luft, Hor.: liquidā iam luce, Liv. – vox, helle, reine Stimme, Verg.: u. so carmen citharae, Lucr. – B) übtr.: 1) hell, klar, rein, oratio ita pura, ut nihil liquidius, Cic.: fides, reine, wahre, Ov.: voluptas liquida et pura, Lucr.: liquida voluptas et libera, Cic. – 2) heiter, ruhig, homo, Plaut.: animus, Plaut.: mens, Catull. – 3) hell, klar, ganz gewiß, auspicium, Plaut. – subst., liquidum, ī, n., die Klarheit, die Gewißheit, die Zuverlässigkeit, ad liquidum explorata, mit Gewißheit, Liv.: ad liquidum perducere, Quint., u. ad liquidum perduci, Curt. – Adv. liquidō, mit völliger Gewißheit, ohne Bedenken, mit gutem Gewissen, dicere, confirmare, Cic.: iurare, Ter.: discere (erfahren) ab alqo, Liv.: si liquido constiterit, zuverlässig, offenbar, ICt.: Compar., s. liquidē.

    lateinisch-deutsches > liquidus

  • 11 liquidus

    lĭquĭdus, a, um [st2]1 [-] liquide, fluide, coulant. [st2]2 [-] limpide, clair, pur, net. [st2]3 [-] manifeste, évident. [st2]4 [-] calme, tranquille, serein. [st2]5 [-] franc, sincère, intègre. [st2]6 [-] liquide (t. de gram.).    - liquida vox, Hor.: voix pure.    - liquidus animus, Plaut.: esprit tranquille.    - liquidum, i, n.: - [abcl]a - liquide, eau. - [abcl]b - clarté, certitude.    - ad liquidum redigere aliquid: tirer qqch au clair.    - voir liquido, adv.
    * * *
    lĭquĭdus, a, um [st2]1 [-] liquide, fluide, coulant. [st2]2 [-] limpide, clair, pur, net. [st2]3 [-] manifeste, évident. [st2]4 [-] calme, tranquille, serein. [st2]5 [-] franc, sincère, intègre. [st2]6 [-] liquide (t. de gram.).    - liquida vox, Hor.: voix pure.    - liquidus animus, Plaut.: esprit tranquille.    - liquidum, i, n.: - [abcl]a - liquide, eau. - [abcl]b - clarté, certitude.    - ad liquidum redigere aliquid: tirer qqch au clair.    - voir liquido, adv.
    * * *
        Liquidus, pen. corr. Adiect. Plaut. Destrempé, et coulant comme l'eaue, et autre liqueur, Liquide.
    \
        Liquidus venter. Mart. Quand on ha le flux de ventre.
    \
        Liquidus. Virgil. Pur et cler, Net.
    \
        Iter liquidum. Prop. Navigation.
    \
        Liquidus animus et tranquillus. Plau. Sans crainte ne tristesse.
    \
        Liquida voluptas et libera. Cic. Entiere et nette, parmi laquelle il n'y a nulle tristesse meslee.

    Dictionarium latinogallicum > liquidus

  • 12 nectar

    nectar, aris, n. (abl. nectare) [st2]1 [-] nectar, breuvage des dieux. [st2]2 [-] nectar, tout ce qui est doux et agréable: miel, lait, odeur suave.    - nectar peccati, Hier.: l'appât du péché.    - aliae liquido distendunt nectare cellas, Virg. G. 4: d'autres (abeilles) gonflent les alvéoles d'un nectar limpide.
    * * *
    nectar, aris, n. (abl. nectare) [st2]1 [-] nectar, breuvage des dieux. [st2]2 [-] nectar, tout ce qui est doux et agréable: miel, lait, odeur suave.    - nectar peccati, Hier.: l'appât du péché.    - aliae liquido distendunt nectare cellas, Virg. G. 4: d'autres (abeilles) gonflent les alvéoles d'un nectar limpide.
    * * *
        Nectar, nectaris, pen. corr. Cic. Une sorte de vin faict de moust et de miel, La boisson des dieux des payens.
    \
        Baccheum. Stat. Vin precieux.

    Dictionarium latinogallicum > nectar

  • 13 iuro

    iūro, āvī, ātum, āre (2. ius), das Recht durch Schwur bekräftigen, schwören, I) intr. schwören, einen Schwur ablegen, A) im allg.: qui si iuraret, crederet nemo, Cic.: ex animi mei (nostri) sententia, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 22, 53, 10): per deos, Sall.: per quidquid deorum, Liv.: per supremi regis regnum (mit folg. ut [wie] zur Einführung dessen, was man beteuert), Plaut. Amph. 831 sqq.: per patrem, Ov.: per infernam paludem, per Stygiam paludem sanctissime, Lact.: per genus infelix generisque parentem, per patris ossa tui, Ov.: o Iuppiter, numquid iuravi per te falso? Arnob. 7, 9. – iur. ad alqm (vor jmd.), Cato r. r. 145, 2. – iur. pro alqo (für jmd. = an jmds. Stelle), Liv. 31, 50. § 8 u. 9. – iur. liquido (mit gutem Gewissen), Ter. Andr. 729 (vgl. unten no. II, B aus Ov. ex Pont. 4, 6, 21). – iur. conceptis verbis, s. concipio no. I, 2, a (Bd. 1. S. 1395). – in verba alcis, auf jmds. Worte, (von ihm vorgesagte) Eidesformel schwören, Hor., Liv., Sen. u.a.: in certa verba, Cic.: in eadem verba, Liv.: in haec verba, Caes.: in verba senatus ac populi Romani, Tac.: bes. in verba principis, Tac., od. in nomen principis, Suet., dem Fürsten Gehorsam u. Treue schwören, ihm huldigen: ebenso in ducis nomen, Iustin.: u. in suum (imperatoris) nomen, Suet.: in tutorum od. Poenorum obsequia, Iustin.: in acta (Verordnungen) principis, Suet. u. Tac. – in
    ————
    legem od. in leges, das G. od. die G. befolgen zu wollen, das G. od. die G. beschwören, Cic. u. Liv.: in foedus, Liv.: iurantia verba, die Worte des Schwures, Ov.: omnis exercitus in se quisque iurat, das ganze Heer schwört jeder einzeln für sich (während gewöhnlich ein Mann den Eid für die ganze Legion leistete), Liv. 2, 45, 14. – u. bl. iurare alci, jmdm. den Eid der Treue leisten, scis tibi ubique iurari, cum ipse iuraveris omnibus, Plin. pan. 68, 4: scis te mihi certe, non socios iurasse tuos, Val. Flacc. 8, 423. – B) insbes., sich verschwören, in facinus, Ov.: in alqm, Ov.: inter se m. folg. Infin., Cato de medic. fr. 1. – II) tr.: A) schwören, iuravi verissimum iusiurandum, Cic.: dictata sacramenta dis, Sil.: in verba alcis sacramentum, Petron.: im Passiv, foedera mihi iurata, Lucan. 8, 219: iusiurandum a Q. Nucio conceptum dicitur, quod in arrogando iuraretur, Gell. 5, 19, 6. – B) schwören = mit einem Schwure versichern, eidlich aussagen, eidlich erhärten od. bekräftigen, morbum, sich eidlich auf seine Kränklichkeit berufen, Cic.: falsum iurare, falsch schwören, Cic. u. Ov.: ebenso falsa, Ov.: alqd in se, Liv.: id in litem (zugunsten seines Prozesses), Cic.: odium perenne in Romanos, Aur. Vict.: u. alci alqd, wie haec et iuravit amanti, Ov.: cineri iuret patrio Laurentia bella, Sil. – mit folg. Acc. u. Infin., iura te nociturum non esse homini de hac re nemini, Plaut.: qui sine hac iurabat se unum
    ————
    numquam victurum diem, Ter.: iurat se eum non deserturum, Caes.: nisi victores se redituros ex hac pugna iurant, Liv.: abituros se Italiā iuraverunt, Val. Max.: iurarem per (beim) Iovem deosque penates me ea sentire quae dicerem, Cic.: ossa tibi iuro per (bei) matris... me tibi ad extremas mansurum tenebras, Prop.: te quoque idem liquido (mit gutem Gewissen) possum iurare precari, Ov. ex Pont. 4, 6, 21. – mit folg. Acc. u. Infin. wechselnd mit Nom. u. Infin., me quoque consimili impositum torquerier igni iurabo et bis sex integer esse dies, Prop. 3, 6, 39 sq. – im Passiv, laetae iurantur aves, man schwört Heil verkündende V. gesehen zu haben, Lucan. 5, 396: quod iuratum est, Cic.: iuratum bellum, der (den Römern) geschworene Krieg, Sil.: iuratum Iovi foedus, Sil. – Partiz. subst., iurāta, ōrum, n., eidliche Angelöbnisse, Cic. part. or. 6. – C) bei jmd. schwören, jmd. mit einem Schwure zum Zeugen der Wahrheit anrufen (s. Drak. Sil. 8, 105), numen (Stygiae paludis), Verg.: deos, Ov.: hos ocellos, Prop.: signa, Tert.: Iovem lapidem, s. lapis: dah. iuror, man schwört bei mir, iuratur Honorius absens, Claud.: tunc deus captivis etiam iurabere Thebis, Stat.: regi deorum iurari dignata palus (v. Styx), Sil.: so auch iurata numina, bei denen man geschworen hat, Ov.: dis iuranda palus, v. Styx, Ov. – D) abschwören, mit einem Schwure sich von etwas lossagen, calumniam, den
    ————
    Eid für die Gefährde ablegen, d.i. daß man nicht in böslicher Absicht (aus Schikane) klage, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 3: calumniam in alqm, Liv. 33, 47, 5. – Archaist. Perf.-Form iurassit = iuraverit, Corp. inscr. Lat. 6, 10298, 19. – arch. Schreibung iouret, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 23: iourato, ibid. 1, 198, 18 u. 23: iouranto, ibid. 1, 197, 17 sqq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iuro

  • 14 liquidus

    liquidus, a, um (liqueo), flüssig, fließend, I) im allg.: A) eig.: a) übh.: flumina (Ggstz. gelu rigentia), Plin. pan.: odores, wohlriechende Salben, Hor.: Nymphae, Quellnymphen, Ov.: alvus od. venter, flüssiger Leib, Cels.: iter, durch die Luft, Verg., od. durch das Wasser (Meer), Prop. – subst., liquidum, ī, n., etwas Flüssiges, Wasser usw., Lucr. u.a. – b) insbes., v. Lauten, flüssig, consonantes (L, M, N, R), Charis. 8, 6. Diom. 423, 2. Prisc. 1, 11. Prob. de ult. syll. 221, 15 K.: vocales (zB. ε et ο), Prisc. 1, 10. – B) übtr.: genus sermonis adfert non liquidum, non fusum ac profluens, sed exile, aridum, concisum ac minutum, Cic. de or. 2, 159. – poet., somnus, der erquickende Schlaf (das Bild vom erfrischenden Tau entlehnt), Val. Flacc. 4, 15. – II) prägn., hell, klar, heiter, A) eig.: aqua (Ggstz. scaturigines turbidae), Liv.: fons, Verg.: vinum Falernum, Hor.: lux liquidior, Curt.: nox, Verg.: aether, Hor. u. Ov.: aër, Ov.: caelum, der reine Äther, Ov.: liquidissimus aether, Lucr.: liquidissima tempestas, Lucr.: Baiae, mit reiner Luft, Hor.: liquidā iam luce, Liv. – vox, helle, reine Stimme, Verg.: u. so carmen citharae, Lucr. – B) übtr.: 1) hell, klar, rein, oratio ita pura, ut nihil liquidius, Cic.: fides, reine, wahre, Ov.: voluptas liquida et pura, Lucr.: liquida voluptas et libera, Cic. – 2) heiter, ruhig, homo, Plaut.: animus, Plaut.: mens,
    ————
    Catull. – 3) hell, klar, ganz gewiß, auspicium, Plaut. – subst., liquidum, ī, n., die Klarheit, die Gewißheit, die Zuverlässigkeit, ad liquidum explorata, mit Gewißheit, Liv.: ad liquidum perducere, Quint., u. ad liquidum perduci, Curt. – Adv. liquidō, mit völliger Gewißheit, ohne Bedenken, mit gutem Gewissen, dicere, confirmare, Cic.: iurare, Ter.: discere (erfahren) ab alqo, Liv.: si liquido constiterit, zuverlässig, offenbar, ICt.: Compar., s. liquide.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > liquidus

  • 15 avis

    ăvis, is, f. ( abl. sing. avi and ave; cf. Varr. L. L. 8, § 66 Müll.; Prisc. p. 765 P.; Rhem. Palaem. p. 1374 P.; Neue, Formenl. I. pp. 218, 222; in the lang. of religion, the form avi is most common; v. infra) [cf. Sanscr. vā (which may imply av), to blow (to wave); vis, a bird; Zend, vi; with which Curt. compares oi-ônos, a large bird, and Benfey ai-etos, an eagle].
    I.
    Lit., a bird; or collect., the winged tribe:

    Liber captivos avis ferae consimilis est,

    Plaut. Capt. 1, 2, 7:

    videmus novis avibus canere undique silvas,

    Lucr. 1, 256:

    arguta,

    Prop. 1, 18, 30:

    istā enim avi (sc. aquilā) volat nulla vehementius,

    Cic. Div. 2, 70, 144:

    ave ad perfugia litorum tendente,

    Plin. 10, 3, 3, § 9; Vulg. Gen. 1, 2; ib. Deut. 4, 17; ib. Marc. 4, 32; ib. Luc. 13, 34 et saep.—In Varr. once of bees:

    de incredibili earum avium naturā audi,

    Varr. R. R. 3, 16, 3.—A description of birds is found ap. Plin. lib. 10; of their habits, ap. Varr. R. R. 3, 3 sq. and ap. Col. 8, 1 sq.—
    II.
    Transf.
    A.
    Esp., in reference to auguries, since the Romans took their omens or auguries from birds (v. augurium and auspicium): post quam avem aspexit templo Anchises, Naev. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31.—Hence, avis, meton., = omen a sign, omen, portent, freq. with the epithets bona, mala, sinistra ( = bona;

    v. sinister), adversa, etc.: liquido exeo foras Auspicio avi sinistrā,

    Plaut. Ep. 2, 2, 2:

    ducam legiones meas Avi sinistrā, auspicio liquido atque ex sententiā,

    id. Ps. 2, 4, 72: solvere secundo rumore aversāque avi, poët. ap. Cic. Div. 1, 16, 29, where B. and K. read adversā:

    malā ducis avi domum,

    with a bad omen, Hor. C. 1, 15, 5:

    este bonis avibus visi natoque mihique,

    Ov. F. 1, 513; so id. M. 15, 640:

    di, qui secundis avibus in proelium miserint,

    Liv. 6, 12, 9:

    Quā ego hunc amorem mihi esse avi dicam datum?

    Plaut. Cas. 3, 4, 26:

    Hac veniat natalis avi,

    Tib. 2, 2, 21.—In abl., form ave:

    tunc ave deceptus falsā,

    Ov. M. 5, 147.—
    B.
    Comically, for a man in the garb of a bird:

    Sed quae nam illaec est avis, quae huc cum tunicis advenit?

    Plaut. Poen. 5, 2, 15.—
    C.
    Avis alba, v. albus, I. B. 3. e.

    Lewis & Short latin dictionary > avis

  • 16 pes

    pēs, pĕdis, m. [kindr. with Sanscr. pād, foot, from root pad, ire; Gr. pod-, pous; Goth. fōt; old Germ. vuoz; Engl. foot], a foot of man or beast.
    I.
    Lit.:

    si pes condoluit,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    calcei apti ad pedem,

    id. de Or. 1, 54, 231:

    nec manus, nec pedes, nec alia membra,

    id. Univ. 6:

    pede tellurem pulsare,

    i. e. to dance, Hor. C. 1, 37, 1; cf.:

    alterno pede terram quatere,

    id. ib. 1, 4, 7;

    4, 1, 27: pedis aptissima forma,

    Ov. Am. 3, 3, 7:

    aves omnes in pedes nascuntur,

    are born feet first, Plin. 10, 53, 74, § 149:

    cycnum pedibus Jovis armiger uncis Sustulit,

    Verg. A. 9, 564; cf. id. ib. 11, 723: pedem ferre, to go or come, id. G. 1, 11:

    si in fundo pedem posuisses,

    set foot, Cic. Caecin. 11, 31: pedem efferre, to step or go out, Plaut. Bacch. 3, 3, 19:

    qui pedem portā non extulit,

    Cic. Att. 8, 2, 4; 6, 8, 5:

    pedem portā non plus extulit quam domo suā,

    id. ib. 8, 2, 4: pedem limine efferre, id. Cael. 14, 34: pedem referre, revocare, retrahere, to go or come back, to return:

    profugum referre pedem,

    Ov. H. 15, 186; id. M. 2, 439.—Said even of streams:

    revocatque pedem Tiberinus ab alto,

    Verg. A. 9, 125:

    retrahitque pedes simul unda relabens,

    id. ib. 10, 307; cf. infra, II. H.: pedibus, on foot, afoot:

    cum ingressus iter pedibus sit,

    Cic. Sen. 10, 34; Suet. Aug. 53.—

    Esp. in phrase: pedibus ire, venire, etc.: pedibus proficisci,

    Liv. 26, 19:

    pedibus iter conficere,

    id. 44, 5:

    quod flumen uno omnino loco pedibus transire potest,

    Caes. B. G. 5, 18:

    (Caesar) pedibus Narbonem pervenit,

    id. B. C. 2, 21:

    ut neque pedibus aditum haberent,

    id. B. G. 3, 12 init. —Rarely pede ire ( poet. and late Lat.):

    quo bene coepisti, sic pede semper eas,

    Ov. Tr. 1, 9, 66:

    Jordanem transmiserunt pede,

    Ambros. in Psa. 118, 165, n. 16.— Trop.:

    Bacchus flueret pede suo,

    i. e. wine unmixed with water, Auct. Aetn. 13; cf.:

    musta sub adducto si pede nulla fluant,

    Ov. P. 2, 9, 32, and II. H. infra.—Pregn., by land:

    cum illud iter Hispaniense pedibus fere confici soleat: aut si quis navigare velit, etc.,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    seu pedibus Parthos sequimur, seu classe Britannos,

    Prop. 2, 20, 63 (3, 23, 5):

    ego me in pedes (conicio),

    take to my heels, make off, Ter. Eun. 5, 2, 5.— Esp.: ad pedes alicui or alicujus, accidere, procidere, jacere, se abicere, se proicere, procumbere, etc., to approach as a suppliant, to fall at one's feet:

    ad pedes omnium singillatim accidente Clodio,

    Cic. Att. 1, 14, 5:

    abjectā togā se ad generi pedes abiecit,

    id. ib. 4, 2, 4:

    rex procidit ad pedes Achillei,

    Hor. Epod. 17, 14:

    vos ad pedes lenonis proiecistis,

    Cic. Sest. 11, 26:

    filius se ad pedes meos prosternens,

    id. Phil. 2, 18, 45:

    tibi sum supplex, Nec moror ante tuos procubuisse pedes,

    Ov. H. 12, 186:

    cui cum se moesta turba ad pedes provolvisset,

    Liv. 6, 3, 4:

    ad pedes Caesaris provoluta regina,

    Flor. 4, 11, 9:

    (mater una) mihi ad pedes misera jacuit,

    Cic. Verr. 2, 5, 49, § 129; cf.:

    amplecti pedes potui,

    Ov. M. 9, 605:

    complector, regina, pedes,

    Luc. 10, 89:

    servus a pedibus,

    a footman, lackey, Cic. Att. 8, 5, 1: sub pedibus, under one's feet, i. e. in one's power, Verg. A. 7, 100; Liv. 34, 32: sub pedibus esse or jacere, to be or lie under one's feet, i. e. to be disregarded ( poet.):

    sors ubi pessima rerum, Sub pedibus timor est,

    Ov. M. 14, 490:

    amicitiae nomen Re tibi pro vili sub pedibusque jacet,

    id. Tr. 1, 8, 16: pedem opponere, to put one's foot against, i. e. to withstand, resist, oppose ( poet.), id. P. 4, 6, 8: pedem trahere, to drag one's foot, i. e. to halt, limp; said of scazontic verse, id. R. Am. 378: trahantur haec pedibus, may be dragged by the heels, i. e. may go to the dogs (class.):

    fratrem mecum et te si habebo, per me ista pedibus trahantur,

    Cic. Att. 4, 16, 10; id. Fam. 7, 32, 2: ante pedes esse or ante pedes posita esse, to lie before one's feet, i. e. before one's eyes, to be evident, palpable, glaring:

    istuc est sapere, non quod ante pedes modo est, Videre, sed etiam illa, quae futura sunt, Prospicere,

    Ter. Ad. 3, 3, 32:

    transilire ante pedes posita, et alia longe repetita sumere,

    Cic. de Or. 3, 40, 160:

    omni pede stare,

    i. e. to use every effort, make every exertion, Quint. 12, 9, 18: nec caput nec pes, neither head nor foot, beginning nor end, no part:

    nec caput nec pes sermonum apparet,

    Plaut. As. 3, 3, 139:

    garriet quoi neque pes neque caput conpareat,

    id. Capt. 3, 4, 81: tuas res ita contractas, ut, quemadmodum scribis, nec caput nec pedes, Curio ap. Cic. Fam. 7, 31, 2:

    ut nec pes nec caput uni Reddatur formae,

    Hor. A. P. 8:

    dixit Cato, eam legationem nec caput, nec pedes, nec cor habere,

    Liv. Epit. 50: pes felix, secundus, i. e. a happy or fortunate arrival:

    adi pede secundo,

    Verg. A. 8, 302:

    felix,

    Ov. F. 1, 514; cf.:

    boni pedis homo, id est cujus adventus afferat aliquid felicitatis,

    Aug. Ep. ad Max. Gram. 44.—So esp. pes dexter, because it was of good omen to move the right foot first;

    temples had an uneven number of steps, that the same foot might touch the first step and first enter the temple,

    Vitr. 3, 3; cf. Petr. 30:

    quove pede ingressi?

    Prop. 3 (4), 1, 6.—So the left foot was associated with bad omens; cf. Suet. Aug. 92 init.:

    pessimo pede domum nostram accessit,

    App. M. 6, 26, p. 184, 1; hence, dextro pede, auspiciously: quid tam dextro [p. 1363] pede concipis, etc., Juv. 10, 5: pedibus pecunia compensatur, said proverbially of distant lands purchased at a cheap rate, but which it costs a great deal to reach, Cato ap. Cic. Fl. 29, 72: a pedibus usque ad caput, from head to foot, all over (late Lat.; cf.:

    ab imis unguibus usque ad verticem summum,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20), Aug. in Psa. 55, 20; 90, 1, 2 et saep.; cf.:

    a vestigio pedis usque ad verticem,

    Ambros. Offic. Min. 2, 22, 114.—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t.: descendere ad pedes, to alight, dismount, of cavalry, Liv. 9, 22:

    pedibus merere,

    to serve on foot, as a foot-soldier, id. 24, 18:

    ad pedes pugna ierat,

    they fought on foot, id. 21, 46: pedem conferre, to come to close quarters:

    collato pede rem gerere,

    id. 26, 39; Cic. Planc. 19, 48.—
    2.
    Publicist's t. t.: pedibus ire in sententiam alicujus, to adopt one's opinion, take sides with one:

    cum omnes in sententiam ejus pedibus irent,

    Liv. 9, 8, 13; 5, 9, 2.—
    3.
    In mal. part.:

    pedem or pedes tollere, extollere (ad concubitum),

    Mart. 10, 81, 4; 11, 71, 8;

    hence the lusus verbb. with pedem dare and tollere,

    Cic. Att. 2, 1, 5. —
    II.
    Transf.
    A.
    A foot of a table, stool, bench, etc., Ter. Ad. 4, 2, 46:

    mensae sed erat pes tertius impar,

    Ov. M. 8, 661; cf.:

    pedem et nostrum dicimus, et lecti, et veli, ut carminis (v. in the foll.),

    Sen. Ben. 2, 34, 2:

    tricliniorum,

    Plin. 34, 2, 4, § 9:

    subsellii,

    Auct. Her. 4, 55, 68:

    pes argenteus (mensae),

    Juv. 11, 128.—
    B.
    Pes veli, a rope attached to a sail for the purpose of setting it to the wind, a sheet:

    sive utrumque Juppiter Simul secundus incidisset in pedem,

    Cat. 4, 19:

    pede labitur aequo,

    i. e. before the wind, with the wind right aft, Ov. F. 3, 565:

    pedibus aequis,

    Cic. Att. 16, 6 init.; cf. also the passage quoted above from Sen. Ben. 2, 34, 2; and:

    prolato pede, transversos captare Notos,

    id. Med. 322.— Hence, facere pedem, to veer out one sheet, to take advantage of a side wind, to haul the wind: una omnes fecere pedem;

    pariterque sinistros, Nunc dextros solvere sinus,

    Verg. A. 5, 830:

    prolatis pedibus,

    Plin. 2, 47, 48, § 128.—
    C.
    The foot of a mountain (post-class.):

    Orontes imos pedes Casii montis praetermeans,

    Amm. 14, 8, 10 al. —
    D.
    Ground, soil, territory (post-class.):

    in Caesariensis pede,

    Sol. 3, 2:

    omnis Africa Zeugitano pede incipit,

    id. 27, 1; cf.:

    quamvis angustum pedem dispositio fecit habitabilem,

    Sen. Tranq. An. 10, 4.—
    E.
    The stalk or pedicle of a fruit, esp. of the grape, together with the husk:

    vinaceorum pes proruitur,

    Col. 12, 43; so id. 12, 36.—Of the olive, Plin. 15, 1, 2, § 5: pes milvinus or milvi, the stalk or stem of the plant batis, Col. 12, 7.—Hence, as a name for several plants: pedes gallinacei, a plant:

    Capnos trunca, quam pedes gallinaceos vocant,

    Plin. 25, 13, 98, § 155:

    pedes betacei,

    beetroots, Varr. R. R. 1, 27.—
    F.
    Pedes navales, rowers, sailors, Plaut. Men. 2, 2, 75.—
    G.
    The barrow of a litter, Cat. 10, 22.—
    H.
    Poet., of fountains and rivers: inde super terras fluit agmine dulci, Quā via secta semel liquido pede detulit undas, Lucr, 5, 272;

    6, 638: crepante lympha desilit pede,

    Hor. Epod. 16, 47:

    liquido pede labitur unda,

    Verg. Cul. 17:

    lento pede sulcat harenas Bagrada,

    Sil. 6, 140.—
    K.
    A metrical foot:

    ad heroum nos dactyli et anapaesti et spondei pedem invitas,

    Cic. de Or. 3, 47, 82:

    pedibus claudere verba,

    to make verses, Hor. S. 2, 1, 28:

    musa per undenos emodulanda pedes,

    in hexameters and pentameters, Ov. Am. 1, 1, 30:

    inque suos volui cogere verba pedes,

    id. Tr. 5, 12, 34.—
    2.
    A kind of verse, measure:

    et pede, quo debent fortia bella geri,

    Ov. Ib. 646:

    Lesbius,

    Hor. C. 4, 6, 35.—
    L.
    In music, time (postAug.), Plin. 29, 1, 5, § 6.—
    M.
    A foot, as a measure of length (class.):

    ne iste hercle ab istā non pedem discedat,

    Plaut. As. 3, 3, 13:

    ab aliquo pedem discessisse,

    Cic. Deiot. 15, 42:

    pedem e villā adhuc egressi non sumus,

    id. Att. 13, 16, 1:

    pes justus,

    Plin. 18, 31, 74, § 317.—Hence, transf.: pede suo se metiri, to measure one's self by one's own foot-rule, i. e. by one's own powers or abilities, Hor. Ep. 1, 7, 98.—
    N.
    Pedes, lice; v. pedis.—
    O.
    The leg (late Lat.), in phrase: pedem frangere, Aug. Civ. Dei, 22, 22, 3; id. Serm. 273, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > pes

  • 17 innotesco

    in-nōtēsco, tuī, —, ere
    1) становиться известным, приобретать известность (aliquā re O, Ph, PM)
    liquido de aliquā re i. Macrясно понять что-л

    Латинско-русский словарь > innotesco

  • 18 colluo

    col-luo, luī, lūtum, ere (con u. luo), I) tüchtig-, gehörig bespülen, -benetzen, -begießen, abspülen, ausspülen, os, Plin. u. Fronto: fervens colluitur in disco, Apic. – m. Abl. (mit), metretam amurcā, Cato: dentes aquā, Plin.: eos (aegrotantes) aquā calidā, Cael. Aur.: guttur liquido plasmate, Pers.: alqd liquamine, Apic. – poet., ora, den Durst löschen, Ov. met. 5, 447. – II) zusammenspülen, cum amnis paulatim colluendo lucum eminentem supra alveum fecit, Pomp. dig. 41, 1, 30. § 2. – / Schreibung cōluo bei Plin. 20, 41 D. (Jan conluendos).

    lateinisch-deutsches > colluo

  • 19 innotesco

    in-nōtēsco, nōtuī, ere, I) bekannt werden, a) eig., m. Abl., inn. libellis nostris, Ov.: turpi fraude, Phaedr.: petulanti picturā, Plin. – mit folg. Acc. u. Infin., ex quo innotuit tutori (dem Vormunde bekannt wurde, der V. erfuhr) se esse tutorem, ICt.: absol., quod ubi innotuit, Liv. 22, 61, 4: veraque et falsa more famae in maius innotuēre, Tac.: ubi Apulis innotuit, Iustin. – b) übtr., deutlich-, klar werden, innotescente iam luce, Amm. 19, 8, 1: ut liquido mens operis de quo loquimur innotescat, Macr. somn. Scip. 1, 1, 3. – II) bekannt machen, offenbaren, Spät.: semet ipsos, sich selbst angeben, Cassiod. – / innōtīsco, Ven. Fort. praef. § 3 codd. C u. M.

    lateinisch-deutsches > innotesco

  • 20 sedeo

    sedeo, sēdī, sessum, ēre (altind. sad-, sich setzen, sādas, Sitz, gotisch sitan, ahd. sizzen, griech. εδος), sitzen, I) sitzen übh.: A) eig.: 1) im allg., m. in u. Abl., a) v. Menschen: in subselliis, Plaut.: in sella, in solio, in equo, Cic.: in conclavi, Ter.: in cubiculo (suo), Liv. u. Plin. ep.: in vestibulo aedium, Liv.: in hemicyclio domi, Cic. – m. bl. Abl., carpento, sede regiā, Liv.: sellā curuli, Liv.: equo, Liv. epit. u. Curt.: vehiculo, Cels.: theatro curvo, Ov. – mit anderen Praepp., ante fores, Tibull.: apud alqm, Cic.: inter ancillas, Plaut.: per iuga, Verg.: post me gradu uno, Hor.: sub arbore, Ov.: supra torum, Fronto: m. Acc., equum, asinos, Gregor. Tur.: mit Ortsadvv., hic, Plaut.: istic, Plaut.: illic, Ter. – absol., cum tot summi oratores sedeant, Cic.: supplex ille sedet, Prop.: lumbi sedendo mi (= mihi), oculi spectando dolent, Plaut. – impers., sedetur, ambulatur, Varro LL.: cum sedeatur, ambuletur, Gell. – b) v. Tieren: polypus in ovis sedet, Plin.: cornix sedet in humo, Ov. – u. Passiv sederi = geritten werden, sederi equos, Spart.: cum (Bucephalus) ab equario suo mollius sederetur, Solin.: animalia sedentur, Veget. – 2) insbes., a) von Behörden, bes. v. Richtern = Sitzung halten, zu Rate-, zu Gericht sitzen (s. Matthiä Cic. Sest. 33 [welche Stelle Halm richtiger zu no. II, A, 1 zieht]. Manut. Cic. Rab. Post. 9. Korte Sall. Cat. 37, 7. Drak. 3, 46, 9. Passerat. Prop. 2, 17, 27. die Auslgg. zu Phaedr. 1, 10, 6. Bünem. Lact. de mort. pers. 14, 4), Scaevolā (tribuno) in rostris sedente, Cic. – eius igitur mortis sedetis ultores, Cic.: pro tribunali, Cic.: iudices in C. Fabricium, Liv.: Minos sedet arbiter Orci, Prop.: sedebant centum et octoginta iudices, Plin. ep.: iudex sedens adhuc atque audiens, Quint.: sedebat ipse atque innocentes igne torrebat, Lact. – v. den Gehilfen des Prätors, in tribunali, Cic. – v. Zeugen, Quint.: v. Anwalt, Quint. – b) v. Buhldirnen, prostat et in quaestu pro meretrice sedet, treibt das Hurengewerbe, Ov. ex Pont. 2, 3, 20. – c) (= desideo) zu Stuhle sitzen, Marc. Emp. 29; vgl. sordido in loco sedere, auf dem Abtritt sitzen, Val. Max. 9, 13, 2.

    B) übtr., v. lebl. Subjj., sich senken, sich setzen, 1) eig.: a) übh.: (libra) nec hāc plus parte sedet nec surgit ab illa, Tibull.: tam gravia, ut depressa sederent, nec levia, ut possent per summas labier oras, Lucr.: sederunt medio terra fretumque solo, Ov.: rupti aliqui montes tumulique sedere, Sall. fr.: sedisse montes, Tac.: sedet nebula densior campo quam montibus, liegt auf der Ebene dichter als auf den B., Liv. – v. Speisen, die den Magen nicht beschweren, wie unser »sich gesetzt haben« (Ggstz. innatare), esca, quae tibi sederit, gut bekommen ist, Hor. sat. 2, 2, 73. – b) von der niedrigen, flachen Lage von Örtlichkeiten = sich herabsenken, in flacher Ebene liegen, sich in der Ebene hinziehen u. dgl. (wie ἧσθαι, s. Heinsius Sil. 6, 674), proxima pars urbis celsam consurgit in arcem, mediisque sedent convallibus arva, Lucan.: campo Nola sedet, Sil. – u. c) v. Pflanzen, lactuca sedens, niedriger-, ins Breite wachsender Salat, Mart. 10, 48, 9 (sonst lactuca sessilis gen., wie Mart. 3, 47, 8. Plin. 19, 125). – 2) bildl. von Leidenschaften usw. = sich legen, sedit rabies feritasque famesque, Stat.: sedere minae, Sil.

    II) mit dem Nbbgr. der Dauer: A) eig.: 1) = an einem Orte harren, verharren, verweilen, u. mit dem Nbbgr. der Untätigkeit = ruhig-, müßig-, untätig dasitzen (s. Schmid Hor. ep. 1, 17, 37. Bremi Nep. Dat. 7, 1. Halm Cic. Sest. 33), in oppido, Varro: in villa totos dies, Cic.: Corcyrae, Cic.: desidem domi, Liv.: ad aquas, Cic.: sedit qui timuit, blieb ruhig zu Hause sitzen, Hor.: consulibus sedentibus, Cic.: sedetis et oscitamini, Cornif. rhet.: tu sedes et quiescis? Cic. – Sprichw., compressis, quod aiunt, manibus sedere, ruhig die Hände in den Schoß legen, Liv. 7, 13, 7. – 2) insbes.: a) v. denen, die beim Altare einer Gottheit als Betende od. Flehende auf den Ausspruch od. die Hilfe einer Gottheit harren (wie ιζειν, ἱζάνειν; vgl. Broukh. Tibull. 1, 3, 30), meliora deos sedet omina poscens, Verg.: ad tumulum fugiam supplexque sedebo, Tibull. – b) v. Frauen, die im Hause still-, zurückgezogen leben (s. Bremi Nep. praef. 7. Broukh. Prop. 2, 14, 15), domi, Ter.: in interiore parte aedium, Nep. – c) v. Jünglingen, die vor den Türen der Geliebten harren, Tibull. 4, 4, 20 (s. dazu Bach). – d) als milit. t. t. = zu Felde liegen, gelagert sein, ruhig od. untätig harren (vgl. Taubm. Plaut. Amph. 2, 1, 52. Drak. Sil. 12, 64), ad Trebiam, Liv.: Arretii ante moenia, Liv.: apud moenia Contrebiae, Val. Max.: apud hostes, Plaut.: montana circum castella in armis, Verg.: contra alqm, Cato fr.: absol., sedendo oppugnare urbem, Liv.: sedendo et cunctando bellum gerere, Liv. – Sprichw., vetus proverbium... est: Romanus sedendo vincit, Varro r. r. 1, 2, 2.

    B) übtr., v. lebl., Subjj.: 1) eig.: a) = festsitzen, feststecken, hangen bleiben, in liquido sederunt ossa cerebro, Ov. – b) von tief eindringenden Waffen, wie unser sitzen, clava sedet in ore viri, Ov.: librataque cum sederet (glans), Liv.: u. v. Hiebe, Schlage usw., plagam sedere cedendo arcebat, Ov. – übtr., vox auribus sedens, eindringend, Quint. – c) v. Kleidern, die sich dem Leibe fest-, knapp anschließen, wie unser sitzen (Ggstz. dissidere, s. Obbar. Hor. ep. 1, 1, 96), toga sedet umero, Quint.: toga umeris non sedet, Sen. rhet.: pars togae melius sedet, Quint. – d) von Schiffen, die auf Untiefen od. Felsen auflaufen (s. Drak. Liv. 2, 5, 3), super aggerationem, Vitr.: sicco litore, Lucan.: pars sedet una ratis, pars altera pendet in undis, Lucan. – 2) bildl.: a) sitzen, fest bleiben, unauslöschlich verbleiben (vgl. Schwarz Plin. pan. 55 extr.), quam bene umeris tuis sederet imperium, Plin. pan.: pallor in ore sedet, Ov.: cuius amabilis vultus in omnium civium ore, oculis, animo sedet, Plin. pan.: sedet alqd in animo, Sen., od. altius in animo, Plin. ep.: vetus in capto pectore sedit amor, Ov.: sedet Cressa relicta in ingenio tuo, Ov.: sedere coepit sententia, Plin. – b) v. Entschlüssen usw. = sitzen, fest sein, fest beschlossen sein, mihi animo fixum immotumque sedet, Verg.: idque pio sedet Aeneae, Verg.: sedet consilium fugae, Flor.: sedet m. folg. Infin., Stat. Theb. 1, 324 u. 3, 459. Val. Flacc. 2, 383. – / Imperat. sedito, Lex Iul. municip. c. 10; vgl. Rhein. Mus. 8, 480.

    lateinisch-deutsches > sedeo

См. также в других словарях:

  • liquido — / likwido/ [dal lat. liquĭdus, der. di liquēre esser liquido ]. ■ agg. 1. (fis.) [detto di un particolare stato di aggregazione della materia nel quale un corpo non ha una forma propria e assume perciò quella del recipiente che lo contiene:… …   Enciclopedia Italiana

  • líquido — líquido, da adjetivo,sustantivo masculino 1. (ser / estar) Área: física Uso/registro: restringido. [Cuerpo] que se adapta a la forma del recipiente que lo contiene y no se puede comprimir o expansionar: crema líquida. La botella contenía un… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • líquido — líquido, da (Del lat. liquĭdus). 1. adj. Dicho de un cuerpo de volumen constante: Cuyas moléculas tienen tan poca cohesión que se adaptan a la forma de la cavidad que las contiene, y tienden siempre a ponerse a nivel. U. t. c. s. m.) 2. Dicho de… …   Diccionario de la lengua española

  • Liquido — Pays d’origine Allemagne Genre musical Rock alternatif, Power Pop Années d activité 1996 2008 Site officiel www.liquido.de …   Wikipédia en Français

  • líquido — |qui| adj. 1. Que, sendo fluido, toma a forma do seu recipiente. 2. Que corre, que flui. 3. Claro, transparente. 4. Determinado com precisão, sem margem para dúvidas. = CERTO 5. Diz se do peso de algo excluindo o seu recipiente. 6.  [Economia]… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Liquido — Allgemeine Informatione …   Deutsch Wikipedia

  • líquido — estado de la materia entre el sólido y el gaseoso, caracterizado por su fluidez y por su capacidad de incorporar sustancias en disolución o en suspensión Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. líquido Estado d …   Diccionario médico

  • líquido — líquido, da adjetivo limpio, libre. Tratándose de ingresos, cantidades, etc. * * * Sinónimos: ■ fluido, humor, licor, agua, acuosidad Antónimos: ■ …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Líquido — (Del lat. liquidus.) ► adjetivo/ sustantivo masculino 1 FÍSICA Se aplica al estado de la materia o a los cuerpos en los que las moléculas tienen poca cohesión, de modo que se adaptan a la forma de la cavidad que los contiene, y tienden a ponerse… …   Enciclopedia Universal

  • Líquido — Un líquido toma la forma de su contenedor cuando está sometido a la fuerza de la gravedad. El líquido es un estado de agregación de la materia en forma de fluido altamente incompresible (lo que significa que su volumen es, muy aproximadamente,… …   Wikipedia Español

  • liquido — lì·qui·do agg., s.m. 1. agg. TS fis. di corpo fluido, che ha volume proprio ma assume la forma del recipiente che lo contiene, in contrapposizione a solido e a gassoso 2. agg. AU estens., fuso, liquefatto: oro liquido, cera liquida Sinonimi:… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»