Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

lilybaeum

  • 1 Lilybaeum

    Lĭlybaeum or - ŏn (Ov. M. 13, 726), i, n., = Lilubaion, a promontory on the southern coast of Sicily, with a town of the same name, now Capo Bœo, Mel. 2, 7; 15; 16; Plin. 3, 8, 14, § 87; Cic. Div. in Caecil. 12, 39; 17, 56; Liv. 25, 31; 27, 5; Ov. M. 5, 351 al.—Called also Lĭlybē, ēs, f., acc. to the Gr. Lilubê, Prisc. Perieg. 482.—Hence,
    A.
    Lĭlybaetānus, a, um, adj., Lilybæan, of Lilybæum:

    Lyso Lilybaetanus,

    Cic. Fam. 13, 34:

    mulier,

    id. Div. in Caecil. 17. —
    B.
    Lĭlybaeus, a, um, adj., Lilybæan:

    litus,

    Luc. 4, 583.—
    C.
    Lĭlybēĭus, a, um, adj., Lilybæan:

    vada,

    Verg. A. 3, 706.

    Lewis & Short latin dictionary > Lilybaeum

  • 2 Lilybaeon

    Lĭlybaeum or - ŏn (Ov. M. 13, 726), i, n., = Lilubaion, a promontory on the southern coast of Sicily, with a town of the same name, now Capo Bœo, Mel. 2, 7; 15; 16; Plin. 3, 8, 14, § 87; Cic. Div. in Caecil. 12, 39; 17, 56; Liv. 25, 31; 27, 5; Ov. M. 5, 351 al.—Called also Lĭlybē, ēs, f., acc. to the Gr. Lilubê, Prisc. Perieg. 482.—Hence,
    A.
    Lĭlybaetānus, a, um, adj., Lilybæan, of Lilybæum:

    Lyso Lilybaetanus,

    Cic. Fam. 13, 34:

    mulier,

    id. Div. in Caecil. 17. —
    B.
    Lĭlybaeus, a, um, adj., Lilybæan:

    litus,

    Luc. 4, 583.—
    C.
    Lĭlybēĭus, a, um, adj., Lilybæan:

    vada,

    Verg. A. 3, 706.

    Lewis & Short latin dictionary > Lilybaeon

  • 3 Lilybaetanus

    Lĭlybaeum or - ŏn (Ov. M. 13, 726), i, n., = Lilubaion, a promontory on the southern coast of Sicily, with a town of the same name, now Capo Bœo, Mel. 2, 7; 15; 16; Plin. 3, 8, 14, § 87; Cic. Div. in Caecil. 12, 39; 17, 56; Liv. 25, 31; 27, 5; Ov. M. 5, 351 al.—Called also Lĭlybē, ēs, f., acc. to the Gr. Lilubê, Prisc. Perieg. 482.—Hence,
    A.
    Lĭlybaetānus, a, um, adj., Lilybæan, of Lilybæum:

    Lyso Lilybaetanus,

    Cic. Fam. 13, 34:

    mulier,

    id. Div. in Caecil. 17. —
    B.
    Lĭlybaeus, a, um, adj., Lilybæan:

    litus,

    Luc. 4, 583.—
    C.
    Lĭlybēĭus, a, um, adj., Lilybæan:

    vada,

    Verg. A. 3, 706.

    Lewis & Short latin dictionary > Lilybaetanus

  • 4 Lilybaeus

    Lĭlybaeum or - ŏn (Ov. M. 13, 726), i, n., = Lilubaion, a promontory on the southern coast of Sicily, with a town of the same name, now Capo Bœo, Mel. 2, 7; 15; 16; Plin. 3, 8, 14, § 87; Cic. Div. in Caecil. 12, 39; 17, 56; Liv. 25, 31; 27, 5; Ov. M. 5, 351 al.—Called also Lĭlybē, ēs, f., acc. to the Gr. Lilubê, Prisc. Perieg. 482.—Hence,
    A.
    Lĭlybaetānus, a, um, adj., Lilybæan, of Lilybæum:

    Lyso Lilybaetanus,

    Cic. Fam. 13, 34:

    mulier,

    id. Div. in Caecil. 17. —
    B.
    Lĭlybaeus, a, um, adj., Lilybæan:

    litus,

    Luc. 4, 583.—
    C.
    Lĭlybēĭus, a, um, adj., Lilybæan:

    vada,

    Verg. A. 3, 706.

    Lewis & Short latin dictionary > Lilybaeus

  • 5 Lilybe

    Lĭlybaeum or - ŏn (Ov. M. 13, 726), i, n., = Lilubaion, a promontory on the southern coast of Sicily, with a town of the same name, now Capo Bœo, Mel. 2, 7; 15; 16; Plin. 3, 8, 14, § 87; Cic. Div. in Caecil. 12, 39; 17, 56; Liv. 25, 31; 27, 5; Ov. M. 5, 351 al.—Called also Lĭlybē, ēs, f., acc. to the Gr. Lilubê, Prisc. Perieg. 482.—Hence,
    A.
    Lĭlybaetānus, a, um, adj., Lilybæan, of Lilybæum:

    Lyso Lilybaetanus,

    Cic. Fam. 13, 34:

    mulier,

    id. Div. in Caecil. 17. —
    B.
    Lĭlybaeus, a, um, adj., Lilybæan:

    litus,

    Luc. 4, 583.—
    C.
    Lĭlybēĭus, a, um, adj., Lilybæan:

    vada,

    Verg. A. 3, 706.

    Lewis & Short latin dictionary > Lilybe

  • 6 Lilybeius

    Lĭlybaeum or - ŏn (Ov. M. 13, 726), i, n., = Lilubaion, a promontory on the southern coast of Sicily, with a town of the same name, now Capo Bœo, Mel. 2, 7; 15; 16; Plin. 3, 8, 14, § 87; Cic. Div. in Caecil. 12, 39; 17, 56; Liv. 25, 31; 27, 5; Ov. M. 5, 351 al.—Called also Lĭlybē, ēs, f., acc. to the Gr. Lilubê, Prisc. Perieg. 482.—Hence,
    A.
    Lĭlybaetānus, a, um, adj., Lilybæan, of Lilybæum:

    Lyso Lilybaetanus,

    Cic. Fam. 13, 34:

    mulier,

    id. Div. in Caecil. 17. —
    B.
    Lĭlybaeus, a, um, adj., Lilybæan:

    litus,

    Luc. 4, 583.—
    C.
    Lĭlybēĭus, a, um, adj., Lilybæan:

    vada,

    Verg. A. 3, 706.

    Lewis & Short latin dictionary > Lilybeius

  • 7 veniō

        veniō (imperf. venībat, T.; P. praes. gen. plur. venientūm, V.), vēnī, ventus, īre    [BA-], to come: imus, venimus, Videmus, T.: ut veni ad urbem, etc.: cum venerat ad se, home: Delum Athenis venimus: Italiam fato profugus, Laviniaque venit Litora, V.: novus exercitus domo accitus Etruscis venit, for the Etruscans, L.: Non nos Libycos populare penatīs Venimus, V.: in conspe<*>tum, Cs.: dum tibi litterae meae veniant, reaches you: hereditas unicuique nostrum venit, falls: Lilybaeum venitur, i. e. the parties meet at Lilybaeum: ad me ventum est, ut, etc., it has devolved upon me: (Galli) veniri ad se confestim existimantes, that they would be attacked, Cs.: ventum in insulam est: ubi eo ventum est, on arriving there, Cs. —Fig., to come: contra rem suam me nescio quando venisse questus est, appeared: contra amici summam existimationem, i. e. to strike at: si quid in mentem veniet: tempus victoriae, Cs.: non sumus omnino sine curā venientis anni, for the coming year: veniens in aevom, H.: veniens aetas, the future, O.: cum matronarum ac virginum veniebat in mentem, when I thought of.— With in (rarely ad) and acc. of a condition or relation, to come into, fall into, enter: venisse Germanis (Ambiorigem) in amicitiam, to have obtained the alliance of, Cs.: in calamitatem: in proverbi consuetudinem: ut non solum hostibus in contemptionem Sabinus veniret, sed, etc., had fallen into contempt, Cs.: sese in eius fidem ac potestatem venire, i. e. surrender at discretion, Cs.: in sermonem venisse nemini, i. e. has talked with: veni in eum sermonem, ut dicerem, etc., happened to say: summam in spem per Helvetios regni obtinendi venire, to indulge a confident hope, Cs.: prope secessionem res venit, almost reached the point, L.: ad ultimum dimicationis rati rem venturam, L.: Cum speramus eo rem venturam, ut, etc., H.: saepe in eum locum ventum est, ut, etc., to such a point that, Cs.: ad tuam veniam condicionem, will accept: ad summum fortunae, to attain, H.—With ad, of a topic in speaking, to come to, reach, turn to: a fabulis ad facta: ad recentiores litteras.—To come, spring, arise, be produced, grow, descend: Hic segetes, illic veniunt felicius uvae, i. e. grow, V.: arbores sponte suā, V.—To come, result, occur, happen: in ceteris rebus cum venit calamitas: quod (extremum) cum venit (i. e. mors): si quando similis fortuna venisset, L.
    * * *
    venire, veni, ventus V

    Latin-English dictionary > veniō

  • 8 veniō

        veniō (imperf. venībat, T.; P. praes. gen. plur. venientūm, V.), vēnī, ventus, īre    [BA-], to come: imus, venimus, Videmus, T.: ut veni ad urbem, etc.: cum venerat ad se, home: Delum Athenis venimus: Italiam fato profugus, Laviniaque venit Litora, V.: novus exercitus domo accitus Etruscis venit, for the Etruscans, L.: Non nos Libycos populare penatīs Venimus, V.: in conspe<*>tum, Cs.: dum tibi litterae meae veniant, reaches you: hereditas unicuique nostrum venit, falls: Lilybaeum venitur, i. e. the parties meet at Lilybaeum: ad me ventum est, ut, etc., it has devolved upon me: (Galli) veniri ad se confestim existimantes, that they would be attacked, Cs.: ventum in insulam est: ubi eo ventum est, on arriving there, Cs. —Fig., to come: contra rem suam me nescio quando venisse questus est, appeared: contra amici summam existimationem, i. e. to strike at: si quid in mentem veniet: tempus victoriae, Cs.: non sumus omnino sine curā venientis anni, for the coming year: veniens in aevom, H.: veniens aetas, the future, O.: cum matronarum ac virginum veniebat in mentem, when I thought of.— With in (rarely ad) and acc. of a condition or relation, to come into, fall into, enter: venisse Germanis (Ambiorigem) in amicitiam, to have obtained the alliance of, Cs.: in calamitatem: in proverbi consuetudinem: ut non solum hostibus in contemptionem Sabinus veniret, sed, etc., had fallen into contempt, Cs.: sese in eius fidem ac potestatem venire, i. e. surrender at discretion, Cs.: in sermonem venisse nemini, i. e. has talked with: veni in eum sermonem, ut dicerem, etc., happened to say: summam in spem per Helvetios regni obtinendi venire, to indulge a confident hope, Cs.: prope secessionem res venit, almost reached the point, L.: ad ultimum dimicationis rati rem venturam, L.: Cum speramus eo rem venturam, ut, etc., H.: saepe in eum locum ventum est, ut, etc., to such a point that, Cs.: ad tuam veniam condicionem, will accept: ad summum fortunae, to attain, H.—With ad, of a topic in speaking, to come to, reach, turn to: a fabulis ad facta: ad recentiores litteras.—To come, spring, arise, be produced, grow, descend: Hic segetes, illic veniunt felicius uvae, i. e. grow, V.: arbores sponte suā, V.—To come, result, occur, happen: in ceteris rebus cum venit calamitas: quod (extremum) cum venit (i. e. mors): si quando similis fortuna venisset, L.
    * * *
    venire, veni, ventus V

    Latin-English dictionary > veniō

  • 9 amando

    ā-mando, āvi, ātum, āre, v. a., to send forth or away, to remove (commonly with the access. idea of contempt;

    in the anteAug. per. only in Cic., and freq.): an amandārat hunc?

    Cic. Rosc. Am. 15, 44 Matth.:

    amandat hominem quo? Lilybaeum,

    id. Verr. 2, 5, 27:

    amandati et repudiati coloni,

    id. Scaur. Fragm. p. 205 Beier; so id. Dom. 25; id. Quir. 4 fin.; id. N. D. 2, 56 fin.; id. Att. 7, 13; Tac. H. 4, 56; Gell. 12, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > amando

  • 10 Pachynos

    Păchynum, i, n., and Păchynus ( - os), i (Păchynus, Avien. Perieg. 645; Prisc. Perieg. 482), m. and f., = Pachunos, the south-eastern promontory of Sicily, looking towards Greece, now Capo Passaro:

    ipsius promuntorium Pelorus vocatur vergens in Italiam, Pachynum in Graeciam, Lilybaeum in Africam,

    Plin. 3, 8, 14, § 87:

    classis Pachynum appulsa,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 87; Liv. 25, 27:

    metas lustrare Pachyni,

    Verg. A. 3, 429; 7, 289:

    obversa Pachynos ad austros,

    Ov. M. 13, 725; voc. Pachyne, id. ib. 5, 351.

    Lewis & Short latin dictionary > Pachynos

  • 11 Pachynum

    Păchynum, i, n., and Păchynus ( - os), i (Păchynus, Avien. Perieg. 645; Prisc. Perieg. 482), m. and f., = Pachunos, the south-eastern promontory of Sicily, looking towards Greece, now Capo Passaro:

    ipsius promuntorium Pelorus vocatur vergens in Italiam, Pachynum in Graeciam, Lilybaeum in Africam,

    Plin. 3, 8, 14, § 87:

    classis Pachynum appulsa,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 87; Liv. 25, 27:

    metas lustrare Pachyni,

    Verg. A. 3, 429; 7, 289:

    obversa Pachynos ad austros,

    Ov. M. 13, 725; voc. Pachyne, id. ib. 5, 351.

    Lewis & Short latin dictionary > Pachynum

  • 12 Pachynus

    Păchynum, i, n., and Păchynus ( - os), i (Păchynus, Avien. Perieg. 645; Prisc. Perieg. 482), m. and f., = Pachunos, the south-eastern promontory of Sicily, looking towards Greece, now Capo Passaro:

    ipsius promuntorium Pelorus vocatur vergens in Italiam, Pachynum in Graeciam, Lilybaeum in Africam,

    Plin. 3, 8, 14, § 87:

    classis Pachynum appulsa,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 87; Liv. 25, 27:

    metas lustrare Pachyni,

    Verg. A. 3, 429; 7, 289:

    obversa Pachynos ad austros,

    Ov. M. 13, 725; voc. Pachyne, id. ib. 5, 351.

    Lewis & Short latin dictionary > Pachynus

  • 13 vadatus

    vădor, ātus ( inf. vadarier, Plaut. Aul. 2, 4, 40), 1, v. dep. a. [1. vas]; jurid. t. t., to bind over by bail to appear in court: Sa. Vadatur hic me. Poe. Utinam vades desint, in carcere ut sis, Plaut. Pers. 2, 4, 18:

    postulat, ut sibi liceret milvom vadarier,

    id. Aul. 2, 4, 40:

    neque vadari amplius neque vadimonium promittere... hominem vadari,

    Cic. Quint. 6, 23; cf. id. ib. 19, 61:

    (Apronius) cum ex Leontino usque ad Lilybaeum aliquem vadaretur,

    id. Verr. 2, 3, 15, § 38: tot vadibus accusator vadatus [p. 1952] est reum, Liv. 3, 13, 8:

    jamque vadaturus, lecticā prodeat, inquit,

    Ov. R. Am. 665:

    casu tunc respondere vadato Debebat (= ei, qui eum vadatus erat, vadimonio obligaverat),

    Hor. S. 1, 9, 36.
    vădātus, a, um, in pass. signif. (prop. bound over to appear in court; hence, transf., in gen.), bound, pledged, engaged to do any thing (ante- and postclass.): vadatus = obstrictus vel sub fidejussione ambulans;

    sicut Fenestella ait: apud quem vadatus amicitiae nodulo tenebatur,

    Fulg. Expos. Serm. Ant. p. 567:

    ita me vadatum amore vinctumque attines,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 3: trico, Lucil. ap. Non. 8, 24:

    memineris mihi reliqua vitae tuae curricula vadata,

    devoted, App. M. 11, p. 259, 40; Pac. Pan. Theod. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > vadatus

  • 14 vadimonium

    vădĭmōnĭum, ii, n. [1. vas]; jurid. t. t., a promise secured by bail for appearance on a particular day before a tribunal, bail, security, recognizance.
    I.
    Lit.: cum autem in jus vocatus fuerit adversarius ni eo die finitum fuerit negotium, vadimonium ei faciendum est, id est, ut promittat, se certo die sisti, Gai Inst. 4, 184; cf.

    as to the sev. eral kinds of vadimonia,

    id. ib. 4, 185 sqq.:

    ubi tu's, qui me convadatu's Veneriis vadimoniis?

    to appear before Venus, Plaut. Curc. 1, 3, 5:

    se jam neque vadari amplius neque vadimonium promittere,

    Cic. Quint. 6, 23: hominem in praesentia non vadatur;

    ita sine vadimonio disceditur,

    id. ib. 6, 23:

    ne quis extra suum forum vadimonium promittere cogatur, etc.,

    id. Verr. 2, 3, 15, § 38; id. Quint. 20, 63; so,

    promittere (alicui Romam Lilybaeum, etc.),

    id. Verr. 2, 5, 54, § 141; id. Tull. 8, 20:

    constituere,

    to fix by agreement, id. Sen. 7, 21:

    concipere,

    to draw up a form of recognizance, id. Q. Fr. 2, 15, 3; cf.:

    aptius hae capiant vadimonia garrula cerae,

    Ov. Am. 1, 12, 23: res esse in vadimonium coepit, comes to giving bail, i. e. is to be tried by due course of law, Cic. Quint. 5, 22:

    vadimonium est mihi cum aliquo,

    am under recognizance, am bound to appear, id. ib. 18, 56: sistere, to keep one's recognizance, make one's appearance, present one's self in court, Cato ap. Gell. 2, 14, 1; Cic. Quint. 8, 29; Nep. Att. 9, 4;

    v. sisto, I. C. 2.: ad vadimonium venire,

    Cic. Quint. 21, 67; 5, 22:

    non venire,

    id. ib. 15, 48;

    16, 52 sq.: quā (horā) tibi vadimonium non sit obitum,

    id. ib. 16, 53; so,

    obire,

    id. ib. 17, 54; Plin. Ep. 8, 12, 3:

    descendere ad vadimonium,

    Sen. Ep. 8, 5:

    occurrere ad vadimonium,

    Suet. Calig. 39:

    ad vadimonium currere,

    Prop. 4 (5), 2, 57:

    facere,

    Plaut. Ep. 5, 2, 19; Cic. Quint. 18, 57; Val. Max. 3, 7, 1; Liv. 23, 32, 1; Juv. 3, 298:

    differre,

    to put off the day of appearance, Cic. Att. 2, 7, 2; id. Fam. 2, 8, 1:

    ceteris quae habebat vadimonia differt,

    id. Quint. 6, 23 fin.:

    imponere alicui,

    to exact, Nep. Timol. 5, 2:

    deserere,

    to forfeit one's recognizance, fail to appear, Cic. Quint. 23, 75; id. Cat. 2, 2, 5;

    Plin. prooem. § 23: missum facere,

    to release one's bail, Cic. Quint. 14, 46; cf. on the vadimonium, Dict. of Antiq. s. v.—
    II.
    Transf., an appointment, a fixed time:

    ex eventu significationum intellegi sidera debebunt, non ad dies utique praefinitos exspectari tempestatum vadimonia,

    Plin. 18, 26, 62, § 231:

    tibi amatorem vadimonio sistam,

    App. M. 9, p. 227, 17; 10, p. 240, 10 al.

    Lewis & Short latin dictionary > vadimonium

  • 15 vador

    vădor, ātus ( inf. vadarier, Plaut. Aul. 2, 4, 40), 1, v. dep. a. [1. vas]; jurid. t. t., to bind over by bail to appear in court: Sa. Vadatur hic me. Poe. Utinam vades desint, in carcere ut sis, Plaut. Pers. 2, 4, 18:

    postulat, ut sibi liceret milvom vadarier,

    id. Aul. 2, 4, 40:

    neque vadari amplius neque vadimonium promittere... hominem vadari,

    Cic. Quint. 6, 23; cf. id. ib. 19, 61:

    (Apronius) cum ex Leontino usque ad Lilybaeum aliquem vadaretur,

    id. Verr. 2, 3, 15, § 38: tot vadibus accusator vadatus [p. 1952] est reum, Liv. 3, 13, 8:

    jamque vadaturus, lecticā prodeat, inquit,

    Ov. R. Am. 665:

    casu tunc respondere vadato Debebat (= ei, qui eum vadatus erat, vadimonio obligaverat),

    Hor. S. 1, 9, 36.
    vădātus, a, um, in pass. signif. (prop. bound over to appear in court; hence, transf., in gen.), bound, pledged, engaged to do any thing (ante- and postclass.): vadatus = obstrictus vel sub fidejussione ambulans;

    sicut Fenestella ait: apud quem vadatus amicitiae nodulo tenebatur,

    Fulg. Expos. Serm. Ant. p. 567:

    ita me vadatum amore vinctumque attines,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 3: trico, Lucil. ap. Non. 8, 24:

    memineris mihi reliqua vitae tuae curricula vadata,

    devoted, App. M. 11, p. 259, 40; Pac. Pan. Theod. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > vador

  • 16 venio

    vĕnĭo, vēni, ventum, 4 ( fut. venibo, Pompon. ap. Non. 508, 23; imperf. venibat, Ter. Phorm. 4, 3, 47; gen. plur, part. sync. venientum, Verg. G. 4, 167; id. A. 1, 434; 6, 755), v. n. [Sanscr. root gā, go; Zend root gā, gam, go; Gr. BA-, bainô; Lat. ar-biter, venio; Goth. quiman; O. H. Germ. quëman, koman; Engl. come; v. Curt. Gr. Etym. p. 466], to come (cf. accedo).
    I.
    Lit.:

    nunc, cujus jussu venio et quam ob rem venerim, Dicam, etc.,

    Plaut. Am. prol. 17:

    veni, vidi, vici,

    Suet. Caes. 37: imus, venimus, videmus. Ter. Phorm. 1, 2, 53:

    maritimus hostis ante adesse potest quam quisquam venturum esse suspicari queat, etc.,

    Cic. Rep. 2, 3, 6:

    venio ad macellum,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3:

    ut veni ad urbem, etc.,

    Cic. Fam. 16, 12, 2:

    cupio, te ad me venire,

    id. ib. 16, 10, 1; Plaut. As. 2, 4, 2:

    mihi si spatium fuerit in Tusculanum veniendi,

    Cic. Fam. 9, 5, 3:

    Cato... cum venerat ad se in Sabinos,

    had come home, id. Rep. 3, 28, 40:

    quia nudius quartus venimus in Cariam ex Indiā,

    Plaut. Curc. 3, 68:

    sexto die Delum Athenis venimus,

    Cic. Att. 5, 12, 1:

    Italiam fato profugus, Laviniaque venit Litora,

    Verg. A. 1, 2:

    tumulum antiquae Cereris sedemque sacratam Venimus,

    id. ib. 2, 743 (cf. devenio):

    vin' ad te ad cenam veniam,

    Plaut. Stich. 3, 2, 30:

    mercator venit huc ad ludos,

    id. Cist. 1, 3, 9:

    homo ad praetorem deplorabundus venit,

    id. Aul. 2, 4, 38:

    neque ego te derisum venio neque derideo,

    id. ib. 2, 2, 46:

    ad istum emptum venerunt illum locum senatorium,

    Cic. Verr. 2, 2, 50, § 124.—With inf.:

    parasitus modo venerat aurum petere,

    Plaut. Bacch. 4, 3, 18:

    non nos Libycos populare penates Venimus,

    Verg. A. 1, 528.—

    Of inanimate subjects: navis huc ex portu Persico Venit,

    Plaut. Am. 1, 1, 249:

    denique in os salsi venit umor saepe saporis, Cum mare vorsamur propter,

    Lucr. 4, 220:

    (aër) Per patefacta venit penetratque foramina,

    id. 4, 891:

    (speculi imago) Dum venit ad nostras acies,

    id. 4, 279:

    sub aspectum venire,

    Cic. de Or. 2, 87, 358:

    in conspectu,

    Caes. B. C. 2, 27:

    in conspectum,

    Hirt. B. G. 8, 48; Cic. Fin. 1, 7, 24:

    muliebris vox mihi ad aures venit,

    Plaut. Rud. 1, 4, 13;

    in Italiā te moraturum, dum tibi litterae meae veniant,

    reaches you, Cic. Fam. 11, 24, 2: hereditas unicuique nostrum venit, comes, i. e. descends to each of us, id. Caecin. 26, 74; cf.:

    hic Verres hereditatem sibi venisse arbitratus est, quod in ejus regnum ac manus venerat is, quem, etc.,

    id. Verr. 2, 4, 27, § 62: hic segetes, illic veniunt felicius uvae, come forth, i. e. grow, Verg. G. 1, 54; so,

    arbores sponte suā,

    id. ib. 2, 11; 2, 58; Prop. 1, 2, 10. —
    (β).
    Impers. pass., we, they, etc., came or have come, etc.:

    Lilybaeum venitur,

    Cic. Verr. 2, 5, 54, § 141: ad me ventum est, it has fallen to me, id Quint. 1, 3:

    dum ad flumen Varum veniatur,

    Caes. B. C. 1, 87:

    (Galli) veniri ad se confestim existimantes, ad arma conclamant,

    id. B. G. 7, 70:

    ventum in insulam est,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ubi eo ventum est,

    Caes. B. G. 1, 43:

    ad quos ventum erat,

    id. ib. 2, 11;

    3, 23: eo cum esset ventum,

    id. ib. 7, 61.—
    B.
    Esp., to come. spring, be descended:

    qui se Bebryciā veniens Amyci de gente ferebat (i. e. qui se ferebat venientem, etc.),

    Verg. A. 5, 373 Forbig. ad loc. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    vides, quo progrediente oratione venturum me puto,

    Cic. Rep. 1, 40, 62. ut jam a principio videndum sit, quemadmodum velis venire ad extremum orationis, id. Or. 59, 201:

    contra rem suam me nescio quando venisse questus est,

    that I appeared, id. Phil. 2, 2, 3: contra amici summam existimationem, id. Att. 1, 1, 4:

    si rem nullam habebis, quod in buccam venerit, scribito,

    id. ib. 1, 12, 4;

    v. bucca: si quid in mentem veniet,

    id. ib. 12, 36, 1.—So in Cic. with nom. only of neutr. pron. or res; but freq. impers. with gen.:

    cum matronarum ac virginum veniebat in mentem,

    when I thought of, Cic. Sull. 6, 19:

    venit enim mihi in mentem oris tui,

    id. Rosc. Am. 34, 95; id. Sull. 14, 38; v. also mens, II. B. fin. and the passages there cited:

    oratorum laus ita ducta ab humili venit ad summum, ut, etc.,

    id. Tusc. 2, 2, 5:

    prava ex falsis opinionibus veniunt,

    Quint. 5, 10, 34:

    vitium pejus, quod ex inopiā, quam quod ex copiā venit,

    id. 2, 4, 4:

    non omne argumentum undique venit,

    id. 5, 10, 21.—With dat.:

    existimabunt majus commodum ex otio meo quam ex aliorum negotiis reipublicae venturum,

    Sall. J. 4, 4; 8, 2:

    ubi ea dies, quam constituerat cum legatis, venit,

    Caes. B. G. 1, 8; so,

    dies,

    id. ib. 7, 3:

    tempus victoriae,

    id. ib. 7, 66; cf.:

    suum tempus eorum laudi,

    Quint. 3, 1, 21:

    non sumus omnino sine curā venientis anni,

    for the coming year, Cic. Q. Fr. 3, 4, 4:

    exemplum trahens Perniciem veniens in aevum,

    Hor. C. 3, 5, 16:

    veniens aetas,

    the future, Ov. F. 6, 639.—Of events, to come, i. e. to happen:

    quod hodie venit,

    Tac. A. 14, 43.—
    B.
    In partic.
    1.
    Venire in aliquid (rarely ad aliquid; v. infra), to come into, fall into any state or condition (so esp. freq.): venisse alicui in amicitiam, to have obtained one's friendship or alliance, Caes. B. G. 6, 5, 4:

    in calamitatem,

    Cic. Rosc. Am. 17, 49:

    in cognitionem alicujus,

    Quint. 7, 2, 20:

    in consuetudinem,

    Cic. Caecin. 2, 6; cf.:

    quaedam in consuetudinem ex utilitatis ratione venerunt,

    id. Inv. 2, 53, 160:

    in proverbii consuetudinem,

    id. Off. 2, 15, 55.—Of a personal subject:

    (milites) qui in consuetudinem Alexandrinae vitae venerant,

    Caes. B. C. 3, 110:

    ut non solum hostibus in contemptionem Sabinus veniret, sed, etc.,

    had fallen into contempt, id. B. G. 3, 17:

    in contentionem, etc.,

    Cic. Div. 2, 63, 129:

    si falso venisses in suspitionem, P. Sestio,

    id. Vatin. 1, 2:

    summum in cruciatum,

    Caes. B. G. 1, 31:

    aut in controversiam aut in contentionem,

    Quint. 3, 6, 44:

    in discrimen,

    Cic. Rosc. Am. 6, 16:

    in dubium,

    id. Quint. 2, 5:

    in alicujus fidem ac potestatem,

    to place one's self under the protection and in the power of a person, to surrender at discretion, Caes. B. G. 2, 13:

    ne in odium veniam,

    Cic. Fin. 2, 24, 79; cf.:

    Tarquinii nomen huic populo in odium venisse regium,

    id. Rep. 1, 40, 62:

    ipse illi perditae multitudini in odium acerbissimum venerit,

    id. Att. 10, 8, 6: in eam opinionem Cassius veniebat, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 2:

    in partem alicujus,

    to take part in it, Cic. Fam. 14, 2, 3:

    in periculum,

    Caes. B. C. 1, 17:

    in sermonem alicujus,

    i. e. to enter into conversation, Cic. Att. 14, 1, 1;

    and in another sense: cum loquerer cum Phaniā, veni in eum sermonem, ut dicerem, etc.,

    I happened to say that, id. Fam. 3, 5, 3:

    nonnullam in spem veneram, posse me, etc.,

    id. de Or. 2, 54, 217:

    summam in spem per Helvetios regni obtinendi venire,

    to entertain hopes, to hope, Caes. B. G. 1, 18.— Esp. with res as subject, the affair came to, reached the point, etc.:

    res proxime formam latrocinii venerat,

    Liv. 2, 48, 5; 2, 56, 5:

    res venit prope secessionem,

    id. 6, 42, 10. ad ultimum dimicationis rati rem venturam, id. 2, 56, 5:

    cum speramus eo rem venturam, ut, etc.,

    Hor. Ep. 2, 1, 226.— Impers.:

    saepe in eum locum ventum est, ut, etc.,

    to such a point that, Caes. B. G. 6, 43; Liv. 7, 30, 9.—
    (β).
    Ad aliquid: bene agis, Alba;

    ad tuam veniam condicionem,

    will accept, Cic. Verr. 2, 3, 62, § 146:

    ad summum fortunae,

    to attain, Hor. Ep. 2, 1, 32.—
    2.
    In speaking, to come to a topic:

    ut jam a fabulis ad facta veniamus,

    Cic. Rep. 2, 2, 4:

    ut ad fabulas veniamus,

    id. Rosc. Am. 16, 46:

    venio ad tertiam epistulam,

    id. Q. Fr. 3, 14, 12:

    venio ad recentiores litteras,

    id. Att. 14, 19, 5:

    ad Arcesilam Carneademque veniamus,

    id. Ac. 2, 4, 12:

    venio nunc ad tertium genus illud, etc.,

    id. Rep. 3, 33, 45:

    ad istius morbum et insaniam,

    id. Verr. 2, 4, 1, § 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > venio

См. также в других словарях:

  • LILYBAEUM — et Λιλύβη Diony s. prom. Siciliae, cum urbe eiusdem nominis, olim Episcopal. e cuius a Romanis ex cisae ruderibus Marsala condita est, Libyam spectans. Hic ab Artilio Regulo Poeni mari victi. Nunc Capo Coco, in Occ. maxime extenditur, respectu… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lilybaeum — Marsala …   Deutsch Wikipedia

  • Lilybaeum (Titularbistum) — Lilybaeum (ital.: Lilibeo) ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Es geht zurück auf einen antiken Bischofssitz in der Stadt Marsala, die sich an der Westküste Siziliens befindet. Titularbischöfe von Lilybaeum Nr. Name Amt von bis …   Deutsch Wikipedia

  • Battle of Lilybaeum — Infobox Military Conflict conflict=Battle of 218 BC partof=the Second Punic War date= Summer, 218 BC place= Near Lilybaeum, Sicily result=Roman victory combatant1=Carthage combatant2=Roman Republic commander1=Unknown commander2=Amellius, Praetor… …   Wikipedia

  • Zweite Schlacht von Lilybaeum — Teil von: Zweiter Punischer Krieg Lilybaeum (Marsala) in Sizilien …   Deutsch Wikipedia

  • Schlacht von Lilybaeum — Bei Lilybaeum fanden in der Antike folgende Schlachten statt: Erste Schlacht von Lilybaeum, um 246 v. Chr. Zweite Schlacht von Lilybaeum, um 218 v. Chr. Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort… …   Deutsch Wikipedia

  • PROMONTORIUM Lilybaeum — Capo Boeo, in Sicilia, versus mare Africum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ЛИЛИБЕЙ —    • Lilybaeum,          Λιλύβαιον, западный мыс Сицилии, в расстоянии 1.000 стадий от ближайшего пункта на африканском берегу (а именно от мыса Бон). Карфагеняне основали здесь в 397 г. до Р. X. сильный город того же имени, сделавшийся одним из… …   Реальный словарь классических древностей

  • Лилибей — (Lilybaeum) 1 я Пуническая война Эта крепость на о. Сицилия была осаждена в 250 до Р. X. римлянами под командованием К. Аттилия и Л. Манлия. Ее защищал карфагенский гарнизон численностью 10 000 воинов во главе с Гамилькаром. Римляне осадили… …   Энциклопедия битв мировой истории

  • First Punic War — Infobox Military Conflict conflict=First Punic War partof=the Punic Wars caption= date=264 ndash; 241 BC casus= dispute between Carthage and Rome over the Mamertine city Messana place=Mediterranean Sea, Sicily, Sardinia, North Africa… …   Wikipedia

  • Second Punic War — Infobox Military Conflict conflict= Second Punic War partof= the Punic Wars caption= Borders of Roman and Punic zone of influence in 218 BC, just prior to the war date= 218 to 201 BC place= Italia, Sicily, Hispania, Cisalpine Gaul, Transalpine… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»