lejce

См. также в других словарях:

• lejce — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. lejceców {{/stl 8}}{{stl 7}} część uprzęży konia zaprzęgowego; długie rzemienie lub sznury, przymocowywane z obu stron uzdy, którymi woźnica kieruje koniem (i pojazdem); także: rzemień będący częścią uzdy;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ściągać — ndk I, ściągaćam, ściągaćasz, ściągaćają, ściągaćaj, ściągaćał, ściągaćany ściągnąć dk Va, ściągaćnę, ściągaćniesz, ściągaćnij, ściągaćnął, ściągaćnęła, ściągaćnęli, ściągaćnięty, ściągaćnąwszy 1. «ciągnąc opuszczać na dół, usuwać skądś; zsuwać»… …   Słownik języka polskiego

• ściągnąć — 1. Ściągnąć kogoś z łóżka «obudzić kogoś i zmusić go do wstania z łóżka»: Żołnierze ściągnęli mnie z łóżka, kazali położyć się twarzą do ziemi, związali mi ręce na plecach. Rzecz 04/04/2000. 2. Ściągnąć komuś kogoś na głowę, na kark, pot. na łeb… …   Słownik frazeologiczny

• ściągać — 1. Ściągnąć kogoś z łóżka «obudzić kogoś i zmusić go do wstania z łóżka»: Żołnierze ściągnęli mnie z łóżka, kazali położyć się twarzą do ziemi, związali mi ręce na plecach. Rzecz 04/04/2000. 2. Ściągnąć komuś kogoś na głowę, na kark, pot. na łeb… …   Słownik frazeologiczny

• cugle — blp, D. cuglegli «pasy rzemienne połączone z wędzidłem, służące jeźdźcowi do kierowania koniem; lejce, wodze» Popuścić (koniowi) cugle a. cugli. Skrócić, ściągnąć, uchwycić cugle. Chwycić konia za cugle. ◊ Puścić, popuścić cugli komuś a. czemuś… …   Słownik języka polskiego

• lejc — m II, D. a; lm M. e, D. ów ( y) zwykle w lm «część uprzęży, sznur lub rzemień przywiązany z obu stron do uzdy i służący do kierowania koniem w zaprzęgu; także rzemień stanowiący część uzdy; cugle, wodze» Ująć, ściągnąć lejce. Ściągnąć konie… …   Słownik języka polskiego

• popuścić — dk VIa, popuścićpuszczę, popuścićcisz, popuścićpuść, popuścićcił, popuścićpuszczony popuszczać ndk I, popuścićam, popuścićasz, popuścićają, popuścićaj, popuścićał, popuścićany 1. «zmniejszyć siłę napięcia czegoś, puścić, zwolnić coś częściowo;… …   Słownik języka polskiego

• powściągnąć — dk Va, powściągnąćnę, powściągnąćniesz, powściągnąćnij, powściągnąćnął, powściągnąćnęła, powściągnąćnęli, powściągnąćnięty, powściągnąćnąwszy rzad. powściągać ndk I, powściągnąćam, powściągnąćasz, powściągnąćają, powściągnąćaj, powściągnąćał,… …   Słownik języka polskiego

• puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

• szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… …   Słownik języka polskiego

• targać — ndk I, targaćam, targaćasz, targaćają, targaćaj, targaćał, targaćany targnąć dk Va, targaćnę, targaćniesz, targaćnij, targaćnął, targaćnęła, targaćnęli, targaćnięty, targaćnąwszy 1. «pociągać coś gwałtownym ruchem, z pewną siłą, szarpać; wichrzyć …   Słownik języka polskiego