Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

laqueus

  • 1 laqueus

    lăquĕus, i, m. [cf. Gr. helkô, draw, holkos; Lat. lacio; perh. Germ. locken], a noose, snare (class.; cf. tendicula).
    I.
    Lit., Plaut. Truc. 2, 4, 41:

    saxa laqueis vinciebat,

    Sall. J. 94:

    laqueis falces avertebant,

    Caes. B. G. 7, 22:

    collum in laqueum inserere,

    Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37: inicere laqueum, to throw over any one, Liv. 1, 26:

    inicere cervicibus laqueum,

    Suet. Vit. 17:

    laqueo gulam alicui frangere,

    to throttle, strangle, Sall. C. 55, 4:

    ad laqueum compellere aliquem,

    to the halter, Plin. 36, 5, 4, § 12:

    alicui mandare laqueum,

    to bid go and be hanged, Juv. 10, 53:

    neque carcer neque laqueus,

    a halter, gallows, Tac. A. 3, 50; 5, 9:

    faucesque jam exanimis laqueo vexatae,

    id. ib. 6, 40.—Of a snare, trap or lasso used by hunters:

    laqueis captare feras,

    Verg. G. 1, 139:

    metuit foveam lupus accipiterque Suspectos laqueos,

    Hor. Ep. 1, 16, 51:

    laqueos et muscipula effugere,

    Phaedr. 4, 2, 8; cf.:

    impliciti laqueis nudus uterque jacent,

    Ov. A. A. 2, 580:

    dare in laqueum vestigia,

    to step into a snare, Juv. 13, 244.—
    II.
    Trop., a snare, gin, trap.
    A.
    In gen.:

    judicii laqueos declinans,

    Cic. Mil. 15, 40; cf.:

    interrogationum laqueis aliquem irretire,

    id. de Or. 1, 10, 43:

    laquei Stoicorum,

    subtleties, id. Tusc. 5, 27, 76:

    Chrysippi laquei,

    id. Fat. 4, 7:

    legum et condicionum,

    id. Clu. 55, 150: verbi laqueo capere, id. Caecin. 29, 83.—Without a gen.:

    in hos inexplicabiles laqueos inciderunt,

    Quint. 5, 10, 101:

    (testes) inducuntur in laqueos,

    id. 5, 7, 11:

    sciens in hoc se laqueos induxit,

    Lact. 6, 12, 13.—
    B.
    Fetters, chains, hinderances:

    tibi fortuna laqueum impegit, quem nec solvere posses nec erumpere,

    Sen. Tranq. 10, 1:

    nunquamne hos artissimos laqueos abrumpam,

    Plin. Ep. 2, 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > laqueus

  • 2 laqueus

        laqueus ī, m    [1 LAC-], a noose, snare: saxa laqueis vinciebat, S.: laqueis falces avertebant, Cs.: collum in laqueum inserere: inicere laqueum, throw upon, L.: laqueo gulam fregere, strangled, S.: Fortunae Mandare laqueum, bid go and be hanged, Iu.: laquei, quos callidus abdidit auceps, O.: laqueis captare feras, snares, V.: metuit accipiter Suspectos laqueos, H.: dabit in laqueum vestigia, step into a snare, Iu.—Fig., a snare, gin, trap: Non mortis laqueis expedies caput, H.: iudici laqueos declinans: laquei Stoicorum, subtleties: verbi laqueo capere.
    * * *
    noose; snare, trap

    Latin-English dictionary > laqueus

  • 3 laqueus

    snare, trap, noose.

    Latin-English dictionary of medieval > laqueus

  • 4 in-laqueō (ill-)

        in-laqueō (ill-) —, ātus, āre    [1 in+laqueus], to ensnare, entrap, entangle: munera navium inlaqueant duces, H.: inlaqueatus legum periculis.

    Latin-English dictionary > in-laqueō (ill-)

  • 5 laqueāria

        laqueāria ium, plur n.    [laqueus], a panelled ceiling, fretted roof: aurea, V.

    Latin-English dictionary > laqueāria

  • 6 laqueātus

        laqueātus adj.    [laqueus], panelled, fretted, ceiled in panels: Tecta, H.: tectum pulcherrime: templum auro, with gilded panels, L.
    * * *
    laqueata, laqueatum ADJ

    Latin-English dictionary > laqueātus

  • 7 currax

    (gen.), curracis ADJ
    agile, quick, swift, lively; running fast (L+S)

    Latin-English dictionary > currax

  • 8 ablaqueo

    ab-lăquĕo, āvi, ātum, 1, v. a. [laqueus, a hollow], to turn up the earth round a tree, in order to form a trench for water, Cato, R. R. 5, 8, 29; Col. 2, 14, 3; 4, 4, 2; Plin. 17, 19, 31, § 140.

    Lewis & Short latin dictionary > ablaqueo

  • 9 innodo

    in-nōdo, āvi, ātum, 1, v. a., to fasten with a knot.
    I.
    Lit.:

    innodato gutture laquei nexibus,

    Amm. 28, 6, 27:

    altis cervicibus cito laqueus innodatur,

    Ambros. in Psa. 118, Serm. 8, § 44.—
    II.
    Trop., to entangle, implicate:

    spiris categoricis lubricas quaestiones innodare,

    Sid. Ep. 9, 9 fin.:

    causa non multis ambagibus innodata,

    Cod. Just. 5, 31, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > innodo

  • 10 jaculus

    jăcŭlus, a, um, adj. [jacio], that is thrown (mostly subst.). So, rete jaculum and simply jaculum, a casting-net, fishingnet, Plaut. Truc. 1, 1, 14; id. As. 1, 1, 86; cf.:

    hi jaculo pisces, illi capiuntur ab hamis,

    Ov. A. A. 1, 763.—Also of the net of the gladiator retiarius, Isid. Orig. 18, 54.— Hence, subst.: jăcùlus, i, m.
    A.
    (Sc. serpens.) A serpent that darts from a tree on its prey:

    jaculi volucres,

    Luc. 9, 720; 9, 822; Plin. 8, 23, 35, § 85.—
    B.
    Jaculus (sc. funis or laqueus), a sling or noose which is thrown over the horns of oxen, a lasso, Col. 6, 2, 4 (al. laquei).

    Lewis & Short latin dictionary > jaculus

  • 11 lacio

    lăcĭo, ĕre, v. a. [v. laqueus], to entice, allure: lacit, in fraudem inducit. Inde est allicere et lacessere; inde lactat, illectat, delectat, oblectat, Paul. ex Fest. p. 117 Müll.; cf.:

    lacit, decipiendo inducit. Lax etenim fraus est,

    id. ib. p. 116.

    Lewis & Short latin dictionary > lacio

  • 12 lacuo

    1.
    lăquĕo, āvi, ātum, 1, v. a. [laqueus], to noose, ensnare, entangle ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    extentis laqueare profundum Retibus,

    Manil. 5, 659:

    cassem Per senos circum usque sinus laqueabis,

    i. e. to plait, Grat. Cyn. 40:

    corpus laqueatum et distentum,

    Col. 6, 19, 3:

    laqueatis resistentium membris,

    Amm. 31, 2, 9:

    laqueatis cruribus (elephantorum),

    entangled, Sol. 20, 11.—
    II.
    Trop., to ensnare, etc.:

    si te forte oculi dextri laqueaverit error,

    Juvenc. 1, 537.
    2.
    lăquĕo (or lăcŭo), āvi, ātum, 1, v. a. [laquear], to adorn with a panelled or fretted ceiling (perh. only in the part.): tectis caelatis lacuatis, panelled, fretted, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 35, 85 (Trag. v. 121 Vahl.); Serv. Verg. A. 1, 726:

    tecta,

    Hor. C. 2, 16, 11:

    Jovis Capitolini templum, non laqueatum auro tantum, sed parietibus totis lammina inauratum,

    Liv. 41, 20, 9; cf.:

    considerat templum, videt undique tectum pulcherrime laqueatum,

    Cic. Verr. 2, 1, 51, § 133:

    laqueata tecta,

    id. Leg. 2, 1, 2:

    cenationes laqueatae,

    panelled dining - rooms, Suet. Ner. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > lacuo

  • 13 laquear

    lăquĕar, āris (or lăquĕāre, Verg. Cul. 62; cf. Prisc. p. 691 P.; and: laqueare, sunithôma, Gloss. Philox.: lăquĕārĭum, ii, acc. to Isid. Orig. 19, 12), n. [kindr. with laqueus and lacunar], a panelled or fretted ceiling ( poet. and in post-Aug. prose; usu. in plur.):

    laquearia, quae nunc et in privatis domibus auro teguntur,

    Plin. 33, 3, 18, § 57:

    laetior quam laquearium auro,

    id. 12, 1, 5, § 9:

    dependent lychni laquearibus aureis,

    Verg. A. 1, 726:

    laquearia tecti,

    id. ib. 8, 25; Sil. 7, 142:

    caelata laquearia,

    Sen. Ep. 90, 42; 90, 15.—In sing. (very rare):

    sub laqueare domus,

    Verg. Cul. 62.

    Lewis & Short latin dictionary > laquear

  • 14 laqueare

    lăquĕar, āris (or lăquĕāre, Verg. Cul. 62; cf. Prisc. p. 691 P.; and: laqueare, sunithôma, Gloss. Philox.: lăquĕārĭum, ii, acc. to Isid. Orig. 19, 12), n. [kindr. with laqueus and lacunar], a panelled or fretted ceiling ( poet. and in post-Aug. prose; usu. in plur.):

    laquearia, quae nunc et in privatis domibus auro teguntur,

    Plin. 33, 3, 18, § 57:

    laetior quam laquearium auro,

    id. 12, 1, 5, § 9:

    dependent lychni laquearibus aureis,

    Verg. A. 1, 726:

    laquearia tecti,

    id. ib. 8, 25; Sil. 7, 142:

    caelata laquearia,

    Sen. Ep. 90, 42; 90, 15.—In sing. (very rare):

    sub laqueare domus,

    Verg. Cul. 62.

    Lewis & Short latin dictionary > laqueare

  • 15 laqueator

    lăquĕātor, ōris, m. [laqueus], an ensnarer, a kind of gladiator who attempted to catch his adversary with a noose, acc. to Isid. Orig. 18, 56 (al. laquearius).

    Lewis & Short latin dictionary > laqueator

  • 16 laqueo

    1.
    lăquĕo, āvi, ātum, 1, v. a. [laqueus], to noose, ensnare, entangle ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    extentis laqueare profundum Retibus,

    Manil. 5, 659:

    cassem Per senos circum usque sinus laqueabis,

    i. e. to plait, Grat. Cyn. 40:

    corpus laqueatum et distentum,

    Col. 6, 19, 3:

    laqueatis resistentium membris,

    Amm. 31, 2, 9:

    laqueatis cruribus (elephantorum),

    entangled, Sol. 20, 11.—
    II.
    Trop., to ensnare, etc.:

    si te forte oculi dextri laqueaverit error,

    Juvenc. 1, 537.
    2.
    lăquĕo (or lăcŭo), āvi, ātum, 1, v. a. [laquear], to adorn with a panelled or fretted ceiling (perh. only in the part.): tectis caelatis lacuatis, panelled, fretted, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 35, 85 (Trag. v. 121 Vahl.); Serv. Verg. A. 1, 726:

    tecta,

    Hor. C. 2, 16, 11:

    Jovis Capitolini templum, non laqueatum auro tantum, sed parietibus totis lammina inauratum,

    Liv. 41, 20, 9; cf.:

    considerat templum, videt undique tectum pulcherrime laqueatum,

    Cic. Verr. 2, 1, 51, § 133:

    laqueata tecta,

    id. Leg. 2, 1, 2:

    cenationes laqueatae,

    panelled dining - rooms, Suet. Ner. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > laqueo

  • 17 tenus

    1.
    tĕnus, ŏris, n. [root ten-; Gr. teinô; v. teneo], = tenos, a cord, snare, gin, springe:

    intendere tenus,

    Plaut. Bacch. 4, 6, 23; cf.:

    tenus est laqueus, dictus a tendiculā,

    Non. 6, 12:

    tenus est proprie extrema pars arcūs,

    Serv. Verg. A. 6, 62.
    2.
    tĕnus [root ten; v. teneo], perh. orig., an acc. of direction, and hence joined with gen.; afterwards a prep. with abl. (its supposed construction with the acc. rests upon a false reading in the passages, Ov. H. 12, 27; Val. Fl. 1, 537; Suet. Caes. 52, where the abl. is the true reading), prop. lengthwise, to the end; hence, as far as, up or down to, unto, to (placed after its case; mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cæs.).
    I.
    In gen. ( a) With gen. plur. (so not in the prose of Cicero):

    labrorum tenus,

    along the lips, Lucr. 1, 940; 4, 15:

    lumborum tenus,

    as far as the loins, Cic. Arat. 83 (324):

    crurum tenus,

    Verg. G. 3, 53:

    laterum tenus,

    id. A. 10, 210:

    per aquam ferme genūs tenus altam,

    Liv. 44, 40, 8: aurium tenus, * Quint. 12, 2, 17: illi rumores Cumarum tenus caluerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 2:

    urbium Corcyrae tenus,

    Liv. 26, 24, 11.—
    (β).
    With abl. (so most freq. in prose and poetry):

    Tauro tenus,

    Cic. Deiot. 13, 36; Nep. Con. 2, 3:

    Arimino tenus,

    Suet. Aug. 30:

    Antio tenus,

    id. Tib. 38:

    Ostiā tenus,

    id. Ner. 16:

    Aethiopiā tenus,

    id. Caes. 52:

    erat pectoribus tenus,

    Liv. 21, 54, 9:

    inguinibus tenus,

    Cels. 1, 3:

    pube tenus,

    Verg. A. 3, 427:

    summo tenus ore,

    id. ib. 1, 737:

    collo tenus,

    Ov. M. 2, 275:

    pectoribus tenus,

    id. ib. 15, 512;

    15, 673: poplite deinde tenus,

    id. ib. 5, 593:

    pennis tenus,

    id. ib. 6, 258:

    mediā tenus alvo,

    id. F. 2, 145:

    lateri capulo tenus abdidit ensem,

    Verg. A. 2, 553:

    poti faece tenus cadi,

    Hor. C. 3, 15, 16:

    tres regiones solo tenus dejectae,

    Tac. A. 15, 40 fin.:

    tectis tenus,

    id. ib. 13, 41:

    extollere caelo tenus,

    Just. 12, 6, 2.—Of time:

    Cantabrico tenus bello nec ultra,

    Suet. Aug. 85; cf.:

    volneribus tenus, of the fighting of gladiators,

    Liv. 41, 20, 12 et saep.—So the compounds, eātenus, hactenus, quātenus, quādantenus, v. h. vv.—
    II.
    In partic.
    A.
    After, according to, by:

    tertium et quartum consulatum titulo tenus gessit,

    Suet. Caes. 76; so,

    titulo tenus,

    id. Claud. 25; id. Dom. 1, 31:

    facie tenus,

    i. e. for the sake of appearances, App. M. 10, p. 250, 9:

    specie tenus,

    Amm. 14, 7, 5:

    terrore tenus,

    id. 16, 8, 3.—
    B.
    Verbo tenus, less freq. nomine tenus, as far as the meaning of the word extends, in name, nominally (very rare):

    veteres verbo tenus... de re publicā disserebant,

    Cic. Leg. 3, 6, 14; Liv. 34, 5, 4:

    haec verba cum affectu accipimus, non verbo tenus,

    Dig. 2, 2, 1 med.:

    usurpatas nomine tenus urbium expugnationes dictitans,

    Tac. A. 15, 6 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > tenus

См. также в других словарях:

  • LAQUEUS — ex Gr. λύγος, υιτεχ, vitex, salix, quod ista primitus laquei fuerint vice. In Graecorum aucupio notissimus fuit, e quibus Archia poeta δειραχςθὲς ἐΰβροχον ἅμμα πετεινῶν, collo onerosum multis laqueis avium rete dixit. et Antipater Sidon. πετεινῶν …   Hofmann J. Lexicon universale

  • laqueus — /lay kwee euhs, lak wee /, n., pl. laquei /lay kwee uy , kwee ee , lak wee uy , wee ee /. Anat. lemniscus. [ < L: noose] * * * …   Universalium

  • Laqueus — Latin word for snare , as used by poachers in forests; made from horsehair or cord, or sometimes withies. Cf. Caltrop1; Ingenium …   Dictionary of Medieval Terms and Phrases

  • laqueus — laque·us …   English syllables

  • laqueus — ˈlākwēəs, ˈlak noun (plural laquei ēˌī, ēˌē) Etymology: Latin, noose, snare more at delight : lemniscus 2 * * * /lay kwee euhs, lak wee /, n., pl. laquei /lay kwee uy , kwee ee , l …   Useful english dictionary

  • Sinezona laqueus — Taxobox name = Sinezona laqueus status = regnum = Animalia phylum = Mollusca classis = Gastropoda subclassis = Prosobranchia ordo = Archaeogastropoda superfamilia = Pleurotomariacea familia = Scissurellidae genus = Sinezona species = S. laqueus… …   Wikipedia

  • Sinezona laqueus —   Sinezona laqueus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • УДУШЕНИЕ ВЕРЕВКОЙ —    • Laqueus,          (laqueo gulam frangere, Sall. Cat. 55, iugulare, strangulare), древний способ казни у римлян, совершавшийся всегда только в темнице, а не публично. Этим способом были казнены, напр., 5 катилинарцев, см. Sergii, Сергии, 8.… …   Реальный словарь классических древностей

  • lacer — [ lase ] v. tr. <conjug. : 3> • XIIIe; lacier 1080; lat. laqueare 1 ♦ Attacher (deux choses, deux éléments d une chose) avec un lacet. ⇒ attacher, lier. Lacer ses souliers. Pronom. (Pass.) Corselet qui se lace par devant; lacé devant. 2 ♦… …   Encyclopédie Universelle

  • lacs — [ la ] n. m. • laz 1080; lacs v. 1360, par infl. de lacer; lat. laqueus 1 ♦ Nœud coulant pour capturer le gibier ou certains animaux nuisibles. ⇒ lacet, piège, rets. ♢ Fig. Vx ⇒ piège. « Là les vierges folles Le prendront dans leurs lacs aux… …   Encyclopédie Universelle

  • Latz — Schnurstück (am Gewand); Patientenserviette (fachsprachlich) * * * Latz [lats̮], der; es, Lätze [ lɛts̮ə]: a) Lätzchen: den Latz umbinden. b) an eine Hose, einen Rock, eine Schürze angesetzter Teil, der die Brust bedeckt und von Trägern gehalten… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»