Перевод: с французского на болгарский

с болгарского на французский

languissant

  • 1 languissant,

    e adj. (de languir) немощен, безсилен, вял, изнемогващ, апатичен, замрял; повяхнал ( за растение).

    Dictionnaire français-bulgare > languissant,

  • 2 ardent,

    e adj. (lat. ardens) 1. горящ, пламтящ, нагорещен, нажежен; fer ardent, нажежено желязо; charbons ardent,s горящи въглени; 2. прен. горещ, пламенен, разпален, буен; soif ardent,e палеща жажда; 3. възчервен, огнен; cheveux d'un blond ardent, червеникаво-руси коси; 4. горещ, топъл; buisson ardent, гореща напитка; 5. m. арго свещ; ardent,s очи. Ќ chambre ardent,e съд в Средните векове, който осъждал на изгаряне осъдените; chapelle ardent,e стая с ковчег на мъртвец и свещи наоколо; fièvre ardent,e треска с висока температура; flèches ardent,es воен. запалителни стрели; être sur des charbons ardent,s много съм нетърпелив, неспокоен; le mal des ardent,s вид епилепсия. Ќ Ant. éteint, froid, glacé; endormi, engourdi, indolent, inerte, languissant, terne, morne, mou, nonchalant, tiède.

    Dictionnaire français-bulgare > ardent,

  • 3 languissamment

    adv. (de languissant) немощно, вяло, апатично, замряло.

    Dictionnaire français-bulgare > languissamment

  • 4 nerveux,

    se adj. (d'apr. lat. nervosus) 1. анат. нервен; système nerveux, нервна система; 2. нервен, раздразнителен; 3. влакнест (с жилки); 4. прен. силен, енергичен; 5. стегнат, ясен; style nerveux, стегнат стил. Ќ viande nerveux,se твърдо жилесто месо; voiture nerveux,se автомобил с голяма ускорителна сила; tissu nerveux, нервна тъкан. Ќ Ant. flasque, mou; lâche, languissant; calme, flegmatique, froid.

    Dictionnaire français-bulgare > nerveux,

См. также в других словарях:

  • languissant — languissant, ante [ lɑ̃gisɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1280; languissan 1181; de languir 1 ♦ Vx Qui languit, est abattu, anémié. « Un corps souffreteux, amaigri, languissant » (Taine). (Végétaux) Qui s étiole. « des arbustes languissants » (Loti). 2 ♦ Littér …   Encyclopédie Universelle

  • languissant — languissant, ante (lan ghi san, san t ) adj. 1°   Qui languit. Un malade languissant. •   Un excès de plaisir nous rend tous languissants, Et, quand il surprend l âme, il accable les sens, CORN. Cid, IV, 5. •   La pauvre Madelonne [Mme de… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • languissant — Languissant, [languiss]ante. adj. v. Qui languit. Il est languissant dans un lit. languissant dans les tourments. languissant d ennuy. languissant d amour. une voix languissante. ce petit oiseau est tout languissant. ce vers est languissant. son… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • LANGUISSANT — ANTE. adj. Qui languit. Il est languissant dans un lit. Languissant dans une prison. Languissant d ennui. Languissante d amour. Cet enfant, cet oiseau est tout languissant.   Il se dit aussi Des choses, tant au sens physique qu au sens moral.… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • languissant — avec langueur фр. [авэ/к лангэ/р] languissant [лангиса/н] томно, в томлении см. также langueur …   Словарь иностранных музыкальных терминов

  • LANGUISSANT, ANTE — adj. Qui est dans un état de langueur. Il est languissant dans un lit. Languissant dans une prison. Languissant d’ennui. Languissante d’amour. En parlant des Choses. Vieillesse languissante. Santé languissante. état languissant. Voix languissante …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • languissant — lan|guis|sant [lãgi sã:] <fr. > svw. ↑languid …   Das große Fremdwörterbuch

  • très doux et un peu languissant — фр. [трэ ду э эн пэ лангиса/н] очень нежно и томно (Равель) …   Словарь иностранных музыкальных терминов

  • languissante — ● languissant, languissante adjectif Littéraire. Qui est dans un état d affaiblissement physique, qui dépérit : Enfant anémique et languissant. Littéraire. Qui se languit d amour. Qui manque d énergie, de vigueur, qui se morfond : Regard… …   Encyclopédie Universelle

  • alanguir — [ alɑ̃gir ] v. tr. <conjug. : 2> • 1539; de 1. a et languir ♦ Rendre languissant. ⇒ abattre, affaiblir. « cette sorte de paresse qui souvent l alanguissait » (Jaurès). Pronom. Tomber dans un état de langueur. « quand elle lui prenait le… …   Encyclopédie Universelle

  • languide — [ lɑ̃gid ] adj. • 1523; lat. languidus ♦ Littér. Qui exprime de la langueur (2o) . « un œil languide et tristement rêveur » (A. Gide). ● languide adjectif (latin languidus) Littéraire. Langoureux, languissant. ● …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»