Перевод: с польского на тагальский

с тагальского на польский

lamentować

См. также в других словарях:

  • lamentować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, lamentowaćtuję, lamentowaćtuje {{/stl 8}}{{stl 7}} rozpaczliwie zawodzić, wydawać żałosne jęki, często płacząc, skarżyć się na coś; biadać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lamentować nad czyimś nieszczęściem. Lamentować nad… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • lamentować — ndk IV, lamentowaćtuję, lamentowaćtujesz, lamentowaćtuj, lamentowaćował 1. «głośno wyrzekać, żalić się, skarżyć się na coś, zawodzić, rozpaczać» Lamentować na cały głos. Lamentować nad kimś, nad czymś. 2. łow. «o słowikach, drozdach: wydawać… …   Słownik języka polskiego

  • лементоваться — суетиться, шуметь , донск. (Миртов), также лиментоваться. Из польск. lamentowac стенать, причитать от лат. lāmentārī – то же; см. Брюкнер 290 …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • koniec — 1. Bez końca «bardzo długo, wciąż, bezustannie»: (...) nie potrafią niczego zrobić szybko, będą się bez końca naradzać. GW 06/04/2000. 2. Czeka, spotka kogoś marny koniec «czeka, spotka kogoś zła, żałosna, smutna przyszłość, nędza, opuszczenie w… …   Słownik frazeologiczny

  • biadać — ndk I, biadaćam, biadaćasz, biadaćaj, biadaćają, biadaćał «głośno wypowiadać żale; wyrzekać, skarżyć się, użalać się, lamentować» Biadać nad sobą (przed kimś). Biadać z powodu utraty czegoś, nieszczęścia. Biadać, że się o czymś zapomniało …   Słownik języka polskiego

  • desperować — ndk IV, desperowaćruję, desperowaćrujesz, desperowaćruj, desperowaćował przestarz. «rozpaczać, tracić nadzieję; lamentować» Desperować z powodu choroby dziecka. Desperować po stracie męża. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • lamentowanie — n I rzecz. od lamentować …   Słownik języka polskiego

  • piszczeć — ndk VIIb, piszczećczę, piszczećczysz, piszcz, piszczećczał, piszczećczeli pisnąć dk Va, piszczećnę, piśniesz, piśnij, piszczećnął, piszczećnęła, piszczećnęli, piszczećnąwszy 1. «wydawać ostry, cienki, przenikliwy głos, dźwięk; odzywać się… …   Słownik języka polskiego

  • płakać — ndk IX, płaczę, płaczesz, płacz, płakaćał 1. «wylewać, ronić łzy» Płakać cicho (po cichu), bezgłośnie, głośno. Płakać rozpaczliwie, żałośnie. Płakać jak dziecko. Płakać rzewnymi łzami. Płakać z bólu. Płakać z radości, ze szczęścia. Płakać z byle… …   Słownik języka polskiego

  • wniebogłosy — pot. «bardzo głośno, przeraźliwie» Krzyczeć, lamentować, wydzierać się wniebogłosy …   Słownik języka polskiego

  • zapłakać — dk IX, zapłakaćpłaczę, zapłakaćpłaczesz, zapłakaćpłacz, zapłakaćał «zacząć płakać, wybuchnąć płaczem, rozpłakać się; zacząć lamentować, ubolewać» Zapłakać cicho, głośno, żałośnie. Zapłakać z rozpaczy, z żalu. Zapłakać z radości, ze szczęścia.… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»