Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

līgnum

  • 1 lignum

    lignum, i, n. [prob. root leg-, v. 2. lĕgo; that which is gathered, i. e. for firewood], wood ( firewood. opp. to materia, timber for building, Dig. 32, 1, 55).
    I.
    Lit. (class. only in plur.):

    ligna neque fumosa erunt et ardebunt bene,

    Cato, R. R. 130:

    ligna et sarmenta circumdare, ignem subicere,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69:

    ignem ex lignis viridibus atque umidis fieri jussit,

    id. ib. 2, 1, 17, §

    45: ligna super foco Large reponens,

    Hor. C. 1, 9, 5: ligna et virgas et carbones quibusdam videri esse in penu, Mas. Sab. ap. Gell. 4, 1, 22.—Prov.: in silvam ligna ferre, i. e. to perform useless labor, or, as we say in English, to carry coals to Newcastle, Hor. S. 1, 10, 34:

    lignorum aliquid posce,

    Juv. 7, 24.—
    B.
    In gen., timber, wood:

    hos lignum stabat in usus, Annosam si forte nucem dejecerat Eurus,

    i. e. for making tables, Juv. 11, 118.—
    II.
    Transf.
    A.
    That which is made of wood, a writing-tablet:

    vana supervacui dicunt chirographa ligni,

    Juv. 13, 137; 16, 41; a plank:

    ventis animam committe, dolato confisus ligno,

    id. 12, 58.—
    B.
    The hard part of fruit, the shell (of a nut), or the stone or kernel (of cherries, plums, etc.):

    bacarum intus lignum,

    Plin. 15, 28, 34, § 111; 15, 3, 3, § 10:

    lignum in pomo,

    id. 13, 4, 9, § 40; of grape-stones, id. 17, 21, 35, § 162.—
    C.
    A fault in table-tops, where the grain of the wood is not curly, but straight, Plin. 13, 15, 30, § 98.—
    D.
    ( Poet. and late Lat.) A tree, Verg. A. 12, 767; Hor. S. 1, 8, 1; id. C. 2, 13, 11:

    lignum pomiferum,

    Vulg. Gen. 1, 11:

    lignum scientiae boni et mali,

    id. ib. 2, 9:

    lignum vitae,

    id. Apoc. 2, 9.—
    E.
    A staff, club (eccl. Lat.):

    cum gladiis et lignis,

    Vulg. Marc. 14, 43 and 48.

    Lewis & Short latin dictionary > lignum

  • 2 lignum

    līgnum, ī, n. (2. lego), I) das Holz; im Plur. ligna, von mehr als einem Stücke Holz, bes. vom Brennholze (dah. als Brennholz, Scheitholz der materia [Nutzholz, Bauholz] entgegengesetzt, Ulp. dig. 32, 1, 55; cf. 7, 1, 12 in.), a) übh.: fascis lignorum, Tac. u. Apul.: lignum umidum et viride, Augustin.: calcei ex ligno facti, Paul. ex Fest.: ligni (Stück Holz) vel ferri obtusioris ictu percussus, Treb. Poll.: ligna vitea, Rebholz, Solin.: ligna virentia, Sen.: ligna minuta (klein gehacktes), Paul. ex Fest.: ligna neque fumosa erunt et ardebunt bene, Cato: ignem ex lignis viridibus in loco angusto fieri iubere, Cic.: ligna et sarmenta circumdare ignemque circum subicere, Caes.: ligna colligere, Vulg. u. Iul. Val.: ligna exstruere (zu einem Scheiterhaufen), Liv.: exstruere focum lignis, Hor.: ligna super foco large reponere, Hor.: componere lignum, Gell., aridum lignum, Hor., ligna in caminum, Cato: lignum caedere, Plaut.: ligna caedere (in silvis), Salv.: ligna caedentes, die Holzhauer, Vulg.: ligna senex minuit (spaltete) concisaque construit arte (mit K.), Ov. – sprichw., ligna ferre in silvam, ähnlich unserm »Wasser in den Brunnen tragen«, Hor. sat. 1, 10, 34. – b) insbes., das Holz, der Schaft eines Speeres, Ggstz. ferrum, Ov. u. Sen.: eines Pfeiles, Ggstz. spiculum, Curt. – II) meton.: 1) eine Schreibtafel, Iuven. 16, 41. – 2) poet., ein Holz = ein Baum, Verg. Aen. 12, 767. Hor. sat. 1, 8, 1: ligna fructifera, Fruchthölzer, Augustin. conf. 7, 13. – 3) ein Pfropfreis, Ov. met. 14, 680. – 4) mobile lignum, ein hölzernes Zappelmännchen, Hor. sat. 2, 7, 82. – 5) ein Holzbild (einer Kuh), Ov. met. 8, 132. – 6) = patibulum, das Kreuz, Augustin. serm. 2, 5 u. ö. – 7) das Harte an od. im Obste, die äußere Schale od. der Kern od. Stein (zB. die Nußschale, der Kern in Pfirsichen, Kirschen, Pflaumen, Weinbeeren), Plin. 15, 111; 16, 183 u. 187. – 8) der Fehler an Tischplatten, wenn das Holz weder kraus noch gestreift ist, Plin. 13, 98. – Nbf. a) lignus, Itala (psalt. Veron.) psalm. 72, 23. Itala (Weing.) Ezech. 17, 24. Augustin. spec. bei Mai spicil. Rom. app. p. 52. Gromat. vet. 306, 1. – b) ligna, ae, f., wov. Genet. lignarum, Iordan. Get. 51. § 267 M.

    lateinisch-deutsches > lignum

  • 3 lignum

    līgnum, ī, n. (2. lego), I) das Holz; im Plur. ligna, von mehr als einem Stücke Holz, bes. vom Brennholze (dah. als Brennholz, Scheitholz der materia [Nutzholz, Bauholz] entgegengesetzt, Ulp. dig. 32, 1, 55; cf. 7, 1, 12 in.), a) übh.: fascis lignorum, Tac. u. Apul.: lignum umidum et viride, Augustin.: calcei ex ligno facti, Paul. ex Fest.: ligni (Stück Holz) vel ferri obtusioris ictu percussus, Treb. Poll.: ligna vitea, Rebholz, Solin.: ligna virentia, Sen.: ligna minuta (klein gehacktes), Paul. ex Fest.: ligna neque fumosa erunt et ardebunt bene, Cato: ignem ex lignis viridibus in loco angusto fieri iubere, Cic.: ligna et sarmenta circumdare ignemque circum subicere, Caes.: ligna colligere, Vulg. u. Iul. Val.: ligna exstruere (zu einem Scheiterhaufen), Liv.: exstruere focum lignis, Hor.: ligna super foco large reponere, Hor.: componere lignum, Gell., aridum lignum, Hor., ligna in caminum, Cato: lignum caedere, Plaut.: ligna caedere (in silvis), Salv.: ligna caedentes, die Holzhauer, Vulg.: ligna senex minuit (spaltete) concisaque construit arte (mit K.), Ov. – sprichw., ligna ferre in silvam, ähnlich unserm »Wasser in den Brunnen tragen«, Hor. sat. 1, 10, 34. – b) insbes., das Holz, der Schaft eines Speeres, Ggstz. ferrum, Ov. u. Sen.: eines Pfeiles, Ggstz. spiculum, Curt. – II) meton.: 1) eine Schreibtafel, Iuven. 16, 41. – 2) poet., ein Holz = ein Baum,
    ————
    Verg. Aen. 12, 767. Hor. sat. 1, 8, 1: ligna fructifera, Fruchthölzer, Augustin. conf. 7, 13. – 3) ein Pfropfreis, Ov. met. 14, 680. – 4) mobile lignum, ein hölzernes Zappelmännchen, Hor. sat. 2, 7, 82. – 5) ein Holzbild (einer Kuh), Ov. met. 8, 132. – 6) = patibulum, das Kreuz, Augustin. serm. 2, 5 u. ö. – 7) das Harte an od. im Obste, die äußere Schale od. der Kern od. Stein (zB. die Nußschale, der Kern in Pfirsichen, Kirschen, Pflaumen, Weinbeeren), Plin. 15, 111; 16, 183 u. 187. – 8) der Fehler an Tischplatten, wenn das Holz weder kraus noch gestreift ist, Plin. 13, 98. – Nbf. a) lignus, Itala (psalt. Veron.) psalm. 72, 23. Itala (Weing.) Ezech. 17, 24. Augustin. spec. bei Mai spicil. Rom. app. p. 52. Gromat. vet. 306, 1. – b) ligna, ae, f., wov. Genet. lignarum, Iordan. Get. 51. § 267 M.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lignum

  • 4 lignum

    lignum, i, n. [st2]1 [-] bois (qu’on ramasse), morceau de bois, bois à brûler, bûche, objet en bois. [st2]2 [-] tronc d'arbre, arbre. [st2]3 [-] ouvrage en bois.    - in silvam ligna ferre, Hor. (prov.): porter de l'eau à la rivière.    - lignum interius, Plin.: le coeur du bois.
    * * *
    lignum, i, n. [st2]1 [-] bois (qu’on ramasse), morceau de bois, bois à brûler, bûche, objet en bois. [st2]2 [-] tronc d'arbre, arbre. [st2]3 [-] ouvrage en bois.    - in silvam ligna ferre, Hor. (prov.): porter de l'eau à la rivière.    - lignum interius, Plin.: le coeur du bois.
    * * *
        Lignum, ligni, Bois, Pic, Laigne.

    Dictionarium latinogallicum > lignum

  • 5 lignum

    lignum lignum, i n бревно

    Латинско-русский словарь > lignum

  • 6 lignum

    lignum lignum, i n древесина

    Латинско-русский словарь > lignum

  • 7 līgnum

        līgnum ī, n    [1 LEG-], gathered wood, firewood (only in plur.): ligna circumdare, ignem subicere: ignem ex lignis viridibus fieri iussit: ligna super foco reponens, H.—Prov.. In silvam ligna ferre, i. e. carry coals to Newcastle, H.— Timber, wood: hos lignum stabat ad usūs, i. e. to make tables, Iu.— A piece of wood, something made of wood: fisso ligno, spearshaft, V.: leges incidere ligno, a wooden table, H.: mobile, a puppet, H.: supervacuum, writing-tablet, Iu.: dolato Confisus ligno, plank, Iu.— A tree: nautis venerabile, V.: triste, H.
    * * *
    wood; firewood; timber; "stump"; gallows/cross; tree of the cross; staves (pl.)

    Latin-English dictionary > līgnum

  • 8 lignum

    līgnum, ī n.
    1) древесина, дерево (преим. как топливо, в отличие от materia, как строительного материала) Dig etc.
    2) полено, бревно, pl. дрова (fascis lignorum T, Ap)
    3) (растущее) дерево (l. venerabile V; ligna fructifera Aug)
    4) изделие из дерева (древко копья, деревянная доска, деревянная кукла, деревянный конь и т. д.)
    mobile l. Hмарионетка
    5) твёрдая скорлупа или косточка плода PM

    Латинско-русский словарь > lignum

  • 9 lignum

    -i s n 2
    bois

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > lignum

  • 10 lignum

    1) дерево, особ. дрова прот. materia, строительный лес (1. 55. 56 D. 32. cf. 1. 12 pr. D. 7, 1. 1. 3 § 9 D. 33, 9. 1. 167. 168 D. 50, 16). 2) = tabulae testamenti (1. 19 D. 37, 4). 3) палочка, розга (1. 233 D. 50, 16. Iul. epit. nov. 108 § 390).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > lignum

  • 11 lignum

    i, n второе склонение дерево, древесина

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > lignum

  • 12 lignum

    , i n
      бревно, дерево, древесина; pl. дрова

    Dictionary Latin-Russian new > lignum

  • 13 lígnum crucis

       leño de la cruz

    Locuciones latinas > lígnum crucis

  • 14 compono

    com-pōno, posuī, positum, ere, zusammenlegen, -setzen, -stellen, I) im allg.: 1) vereinigend, a) zerstreute Ggstde. auf einem Punkte, α) lebl. Objj.: i intro et compone, quae tecum simul ferantur, Ter.: in quo (loco) erant ea composita, quibus rex te munerare constituerat, Cic. – m. in u. Akk., ligna in caminum, Cato: u. codicillos domino in acervum, Cato. – m. in u. Abl., tracta in qualo, Cato: uvas in (auf) tecto in (in) cratibus, Cato: corpus in membra divisum et in cista compositum, Iustin. – m. pro u. Abl., leges pro rostris, ICt. – β) leb. Objj., zusammenbringen, vereinigen, is (Saturnus) genus indocile ac dispersum montibus altis composuit, Verg.: et tabula una duos poterit componere amantes, Prop. – b) an sich getrennte Ggstde. neben-, aneinander od. ineinander fügend, seritur autem pronum et bina iuxta composita semina superque totidem, Plin. – m. Dat. od. m. cum u. Abl., latus lateri et cum pectore pectus, Lucil. fr.: virgineum latus Mercurio, betten zum M., Prop.: manibus manus atque oribus ora, Verg.

    2) gegenüberstellend: a) eig., als Gegner zusammenstellen, -bringen, -paaren, gegenüberstellen, gew. m. cum u. Abl. od. m. inter se od. (poet.) m. Dat., α) zum Kampfe, bes. Gladiatoren (vgl. Manuzzi Cic. ep. 2, 8 in. Scott Sen. contr. 3, 16. p. 612 sqq. Bünem. Lact. 3, 28, 7), Samnitem cum Pacideiano, Lucil. fr.: Threcem cum Threce, Sen.: ut non compositum melius (par sit) cum Bitho Bacchius, Hor.: gladiatores sub eodem magistro eruditos inter se, Quint.: se c. alci u. componi alci, sich einem (zum Zweikampf) stellen, Sil.: gladiator compositus ad pugnandum, Gell. 6 (7), 3, 31. – u. im Bilde, si quis casus duos inter se bonos viros composuerit, Quint.: ecce par deo dignum, vir fortis cum mala fortuna compositus, im Kampfe mit einem bösen Geschick, Sen.: u. cum hac (mala fortuna) se compositos ad proeliandum putant, Lact.: cum Christianus adversum minas et tormenta et supplicia componitur, Min. Fel.: pergis pugnantia secum frontibus adversis componere, Hor.: cum artibus mariti, simulatione filii bene composita, den Künsten des G. usw. wohl gewachsen (v. einer Frau), Tac. – β) vor Gericht zum Verhör zusammenstellen, gegenüberstellen, konfrontieren, Epicharis cum indice composita, Tac.: ubi cognitum reo, seque et libertum pari sorte componi, Tac. – b) übtr., vergleichend zusammenstellen, gegenüberstellen, m. Dat., dignitati alcis suam, Cic.: parva magnis, Verg. u. Ov.: homines divis, Catull. – m. cum u. Abl., Metelli dicta cum factis, Sall.: causam cum causa, Quint.

    II) insbes.: 1) ein Ganzes aus einzelnen Teilen zusammensetzen, zusammenfügen, m. ex u. Abl., exercitus eius compositus ex variis gentibus, Sall.: genus humanum ex corpore et anima compositum est, Sall. – So nun α) als mediz. t. t.: medicamenta, Cels.: emplastrum, Scrib.: venena, Ov. – m. ex u. Abl., narcissinum unguentum ex flore narcisso, Cels.: antidoton ex variis et inter se contrariis effectibus, Quint. – m. ad u. Akk., liquidum medicamentum ad idem (malum), Cels. – m. causā u. Genit., emplastrum calvariae causā, Cels. – β) v. Werkmeister, Erbauer usw., qui cuncta composuit (v. Weltschöpfer), Cic.: tu ita compone domum meam, ut etc., Vell.: c. urbem, Verg.: aggerem tumuli, Verg. – m. Dat. (wem?), templa deis, Ov. – m. Abl. (mit, aus), mensam gramine, Sil. – γ) v. Wortbildner, vitilitigatores ex vitiis et litigatoribus, Plin.: verba composita (Ggstz. verba simplicia), voces compositae, Quint. – δ) v. Schriftsteller, mündlich od. (gew.) schriftlich zusammensetzen, aufsetzen, verfassen, abfassen, entwerfen, librum, Cic.: libellos, Quint.: tristes libellos, Elegien, Prop.: artes rhetoricas, Cic.: commentarium consulatus sui, Cic.: interdictum, senatus consultum, Cic.: carmen, Hor. u. Suet.: poëma, Cic.: elegos, Hor.: versus, Quint.: orationem, Liv.: rationes familiares, Tac.: stipulationum formulas, Cic.: testimonium, Cic.: argumentum (ein Sujet), Cic. – m. Adv., alquid Latine, Suet.: exordium nimium apparate, Cornif. rhet. – c. bene, male, Quint. – m. Abl. (mit), blanditias tremulā voce, Tibull.: verba meditata manu trementi, Ov. – m. Abl. (wie), verba Aeschyleo cothurno, im äsch. K. (= in ernstem Tone), Prop.: fortia virorum illustrium facta heroicis composita versibus, Amm. – m. Abl. caus., litteras nomine alcis, Liv. – m. de u. Abl., carmen de alqa re, Gell.: praecepta de liberorum educatione, Quint.: libellos de Helvidi ultione, Plin. ep.: volumen de tuenda sanitate, Cels.: artificium de iure belli, Cic.: aliquid de ratione dicendi, Quint. – m. ex u. Abl., liber ex alienis orationibus compositus, zusammengestoppelt, Cic. – m. ad od. in u. Akk., carmen ad lyram, Quint.: oratio ad conciliandos plebis animos composita, Liv.: verba ad religionem deorum composita, Cic.: carmina in hunc operis morem, Hor. – m. Dat. (wem?), Socrati reo orationem, Quint.: carmen, quale componi victoribus solet, ein Siegeslied, Quint. – m. Dat. (wofür? wozu?), c. carmen lyrae, Prop.: scaenae fabulas, Tac.: c. carmen celebrandae Metelli memoriae, Sen. – m. pro u. Abl. (für) u. in u. Akk. (gegen), libri, quos pro te et in illum composuisti, Plin. ep. 9, 1, 1.

    2) zusammenlegen = niederlegen, bei legen, a) eig.: α) niederlassend, beiseitelegend, hemmend beilegen, einziehen, sinken lassen, niederlassen, -senken, armamenta (Takelwerk, naut. t. t., Ggstz. tollere arm.), Liv.; verb. armamenta complicare et componere (wo compl. auf die Segel, comp. auf den Mast usw. sich bezieht), Plaut.: c. arma, Hor.: altero erecto, altero composito supercilio, Quint.: gradibus compositis, mit langsamen, bedächtigen Schr., Verg. – β) einsammelnd, aufbewahrend, αα) Schätze, Vorräte usw. einbringen, einlegen, einmachen, aufbewahren (vgl. Thiel Verg. Aen. 8, 317. p. 193), opes, Verg.: composito securus acervo, Tibull. – bes. als t. t. der Landw. (Ggstz. depromere), condo et compono, quae mox depromere possim (im Bilde), Hor.: tergora suis, Col.: herbas, Col.: ostreas, Apic. – m. in u. Abl. od. bl. Abl., cepam in fidelia, Col.: herbam ollā novā, Scrib. – ββ) die Asche u. Gebeine eines Verstorbenen in eine Urne sammeln u. beisetzen, bestatten (vgl. Broukh. Tibull. 3, 2, 26), cinerem, Ov.: ossa alcis, Prop.: cinerem ossaque, Val. Flacc.: u. eine Pers. (= deren Asche u. Gebeine), Pisonem, Tac.: omnes suos, Hor.: sic ego componi versus in ossa velim, Tibull.: compositus prope cineres cognatos, Catull.: iunctos nos arena componet, begraben, Petr. – γ) auf ein Lager setzend od. legend, niederlegen, niederstrecken, hinstrecken, hinbetten, aulaeis se superbis aureā spondā, Verg. Aen. 1, 697 sq. – bes.: αα) einen Ermüdeten zur Ruhe betten, se thalamis, Verg.: defessa membra, Verg. – quiete compositi (Ggstz. vigilantes), Quint.: bene compositus somno vinoque, Ov. – dah. im Bilde, se c. in villa, sich auf seiner Villa zur Ruhe setzen, Plin. ep.: diem clauso Olympo, betten, Verg. (vgl. Thiel Verg. Aen. 1, 374). – ββ) einen (mit Gewändern, Bändern u. Kränzen geschmückten) Leichnam auf das Paradebett hinlegen (griech. περιστέλλω, vgl. Casaub. Pers. 3, 104), componi in lecto, Sen.: componi lecto, Pers., od. toro, Ov. – δ) beschwichtigend beilegen, sich legen machen, motos fluctus, Verg.: cum mare compositum est, Ov.

    b) übtr., was unruhig ist, zur Ruhe bringen, α) Zustände beilegen, beruhigen, beseitigen, schlichten, ausgleichen, beschwichtigen,controversias regum, Caes.: negotium (die Sache = den Prozeß), Suet.: discordias, Tac.: bellum, Sall.: seditionem, Liv. (versch. von unten no. 4, b, β). – controversias per colloquia, Caes.: plura moderatione magis quam vi, Tac.: contentiones sine ullo studio, Auct. b. Alex. – absol., coheredes mei componere et transigere cupiebant, Plin. ep. 5, 1, 7. – unpers., ut componeretur, daß der Streit beigelegt würde, daß eine friedliche Ausgleichung zustande käme, Cic. Rosc. Am. 136. Caes. b. c. 3, 16, 4. – β) ein Land, eine Völkerschaft, Versammlung zur Ruhe bringen, beruhigen, beschwichtigen (Ggstz. commovere), Armeniam, Tac.: rebelles barbarorum animos pace componi, Tac.: c. comitia praetorum, quod acriore ambitu exarserant, Tac.: u. oft compositi, zur Ruhe gebracht (v. Völkern usw.), Tac.; vgl. Walther Tac. ann. 12, 40. p. 108. – γ) ein aufgeregtes Gemüt, eine gemütlich aufgeregte Pers. beruhigen, beschwichtigen, animum, mentem, Cels.: amicos aversos, versöhnen, Hor. Vgl. compositus no. 1.

    3) etw. in eine gewisse Lage, Richtung, Stellung, Ordnung bringen, a) eig., α) übh., bes. als mediz. t. t., ore stamina, Cael. Aur.: si (infans in utero) forte aliter compositus est, eine andere Lage hat, Cels.: ideoque ossa sic se habent, ut aliquis composuit, gelegt, eingerichtet hat, Cels. – β) in die richtige Lage, Stellung bringen, diductis aedificia angulis vidimus moveri iterumque componi, daß Gebäude, die ihre winkelrechte Stellung verloren haben, erschüttert werden und dadurch wieder in die rechte Lage kommen, Sen. nat. qu. 6, 30, 4: ad ictum militaris gladii compositā cervice, zurechtgelegten, Sen. ad Marc. 26, 2. – u. als mediz. t. t., c. iugulum, das Schlüsselbein einrichten, Cels. 8, 8. no. 1. – γ) in gehörige Ordnung, Reihenfolge legen, aufstellen, zurechtlegen, zurechtstellen, ordnen, sidera, Cic.: signa (Bildsäulen), Cic.: aridum lignum, aufschichten, Hor.: quis id lignum ita composuisset? Gell.: c. specula ita, ut corpora possint detorquere in pravum, Sen.: quid in operibus manu factis tam compositum (Regelmäßiges) tamque compactum et coagmentatum inveniri potest? Cic. – u. als milit. t. t. = συντάττειν, Truppen taktisch, in Reih u. Glied aufstellen, ordnen, c. subsidia, Sall. fr.: insidias, einen Hinterhalt legen (versch. v. unten no. 4, b, γ), Tac. u. Eutr.: composito agmine incedere, Tac.: exceptus compositis hostium ordinibus, geordneten, geschlossenen, Tac. – m. in u. Abl. u.a. Praepp., in secunda (acie) cohortes festinas, Sall. fr.: legionem pro ripa, Tac.: insidias in montibus, Iustin.: exercitum in hibernaculis, konzentrieren, Sall.: sua quemque apud signa, Tac. – m. in u. Akk. od. m. bl. Abl., classiarios in numeros legionis, Tac.: aciem per cuneos, Tac.: numero compositi (equites) in turmas, Verg.: eques compositus per turmas, Tac.: Frisios, Batavos propriis cuneis, Tac.: compositi firmis ordinibus, Tac.: iam acie compositi, Tac.; vgl. compositus no. 2, a. – m. ad u. Akk. od. bl. Dat. (zu), agmen ad iter magis quam ad pugnam compositum, Liv.: agmen ad omnes casus, Liv.: c. exercitum viae pariter et pugnae, Tac.: c. se ad confligendum, Sisenna fr.

    b) übtr.: α) als rhet. t. t., die Worte gehörig stellen, ordnen, in gehöriger Ordnung aneinanderfügen, verba c. et quasi coagmentare, Cic.: c. et struere verba sic, ut etc., Cic.: quam lepide lexeis compostae, ut tesserulae, Lucil. fr.; vgl. compositus no. 2, b, α. – β) als publiz. t. t., was politisch in Unordnung, Verwirrung war, in Ordnung bringen, ordnen, regulieren, res, Liv.: res Germanicas, Suet.: Ardeae res seditione turbatas, Liv.: statum Orientis, Suet.

    4) in eine gewisse Form bringen, zurechtlegen, zurechtmachen, ordnen, bilden, a) eig.: capillum satis commode, Plaut.: composito et delibuto capillo, Cic.: c. comas, Ov. u. Quint.: crines, Verg.: neta texenda, Hier. ep. 130, 15: caput reticulo, Lampr. Heliog. 11, 7. – togam, die Toga zusammennehmen, zurechtlegen, ihr den gehörigen Faltenwurf geben, Hor. u. Quint.: ebenso se, sowohl übh. das Gewand als insbes. die Toga zusammennehmen, dem Gewande, der Toga den gehörigen Faltenwurf geben, Ov. u. Plin. ep. – pulvinum facili manu, Ov.: torum bene, Ov. – vultum, die Miene zurechtlegen, bald = eine ernste Miene, eine Amtsmiene annehmen, Plin. ep. u. Suet., bald = eine ruhige Miene annehmen, erkünsteln, Fassung in den Mienen erkünsteln, Quint., Tac. u. Plin. ep.: per ipsum compositum et fictum vultum lacrimae profunduntur, Sen. – m. Ang. wie? durch die Wendungen in od. ad modum, ad imaginem alcis rei u. dgl., so u. so zurechtlegen, einrichten, bilden, formen, gestalten, linamentum in modum collyrii, Cels.: utramque manum ad modum aliquid portantium, Quint.: circuli compositi ad imaginem earum vertebrarum, quae in spina sunt, Cels.: eodem modo compositum aliquid ex arido penicillo (Schwamme), Cels. – m. in od. ad u. Akk., cubile in ambitionem compositum, zum Prunk eingerichtet, Sen.: c. vultum ad speculum in terrorem, den Ausdruck des Schreckens geben, Suet.: orationis vultum ad id, quod efficere tendimus, Quint.: veste servili in dissimulationem sui compositus, durch Sklaventracht unkenntlich gemacht, Tac.

    b) übtr., in ein gewisses Verhältnis, in eine gewisse Verfassung bringen, α) übh. einrichten, gestalten, anlegen, anordnen, verordnen, entwerfen, ordnen, über etw. disponieren, itinera sic, ut etc., Cic.: sua rectius, Sall. fr.: quod adest, Hor.: compositā et constitutā re publicā, in einem geordneten u. festgefügten Staatswesen, Cic.: non emendata nec usque ad votum composita civitas, ein nach Wunsch geordneter St., Tac.: in consideranda componendaque causa totum diem ponere, Cic.: salvo iam et composito die, Plin. ep.: necdum compositis maturisve satis consiliis, Liv.: ex sententia omnibus rebus paratis compositisque, Sall.: in senatu cuncta longis aliorum principatibus composita decernuntur, was entworfen war, Tac. – m. ad od. in u. Akk. = zu etw. einrichten, für od. auf etw. berechnen, für etw. geeignet machen, auf etw. gefaßt machen, c. cultum victumque non ad nova exempla (nach der Mode), sed ut maiorum mores suadent, Sen.: auspicia ad utilitatem rei publicae composita, Cic.: c. omnia ad voluptatem multitudinis imperitae, Quint.: animum ad omnes casus, Quint.: cunctis ad tristitiam compositis, in allem der Ausdruck der Betrübnis, Tac.: c. animum vultumque ad abstinentiam, Plin. ep.: composita in magnificentiam oratio, eine in hochtrabenden Ausdrücken abgefaßte Rede, Tac. – u. eine Person., oratorem ad haec omnia, Quint.: Vitellianos ad modestiam, bekehren, Tac.: se ad imitationem alcis od. veritatis, Quint.: se ad delicias memoriae suae, sich in die Launen seines Gedächtnisses fügen, Sen. rhet.: componi ad reverentiam, Hochachtung erheucheln, Tac.; vgl. compositus no. 3, b, β. – β) etw. mit einem andern entwerfen, verabreden, ab- od. ausmachen, über etw. übereinkommen, etw. festsetzen, bestimmen, im üblen Sinne = abkarten, bei Ang. mit wem? m. cum u. Abl. od. m. inter se, zB. rem c., Ter.: res c., res inter se c., Sall.: nocturnum hoc argumentum fingere et c., Liv.: c. fabulam Volsci belli, Liv.: iam ante adventum legatorum consilium, Liv.: societatem praedarum cum latronibus, Sall. fr.: crimen, Cic.: seditionem (versch. v. oben no. 2, b, α), Tac. hist. 4, 14: dolum, Sall.: diem rei gerendae, Liv.: locum beneficii tempusque, Tac. – m. folg. indir. Fragesatz, cum summa concordia, quos dimitterent, quos retinerent, composuerunt, Liv. 40, 40, 14. – m. folg. Infin., ii secretis colloquiis componunt Gallos concire, Tac. ann. 3, 40. – u. Pass. unpers., ut domi compositum cum Marcio erat, Liv. 2, 37, 1: u.m. folg. ut u. Konj., compositum erat inter ipsos, ut Latiaris strueret dolum, Tac. ann. 4, 68. – composito, Ter., Nep. u.a., u. ex composito, Sall. fr., Liv. u.a., u. de composito, Apul. apol. 1, nach Verabredung, verabredetermaßen (s. Drak. Liv. 1, 9, 10. Mützell Curt. 7, 1, 5). – dah. prägn., c. alqm, jmd. (zu einer Übeltat) anstiften, alqm pretio, Sall. hist. fr. 1, 43 (46). – γ) etw. erkünsteln = ersinnen, aussinnen, anstiften, aushecken, erdichten, erheucheln, mendacia, Plaut.: crimen et dolum, Tac.: verba et fraudes, Prop.: insidias alci od. in alqm (versch. v. oben no. 3, a, γ), Tibull. u. Prop.: risum mendaci ore, Tibull.: rumorem, Tac. – δ) einen friedlichen Zustand zuwege bringen, ins reine bringen, stiften, pacem, Liv., Prop. u.a.: pacem his condicionibus, Liv.: pacem circa Brundusium, Vell.: pacem cum Philippo, Liv., cum Pyrrho, Iustin.: gratiam inter eas, Ter. – / Parag. Infin. componier, Catull. 68, 141. – Ungew. Perf. Act. composivere, Tac. ann. 4, 32: composeiverunt, Corp. inscr. Lat. 5, 7749, 2. – Partic. Perf. synkop. compostus, Lucil. fr. inc. 33 (bei Cic. de or. 3, 171). Varr. Atac. bei Sen. contr. 7, 2 (16). § 28 u. bei Sen. ep. 56, 6. Verg. Aen. 1, 249.

    lateinisch-deutsches > compono

  • 15 cedrinus

    cĕdrinus, a, um de bois de cèdre.    - in domo cedrina,Vulg. Sam. 2, 7:2: dans une maison de cèdre.    - lignum cedrinum: le bois de cèdre.
    * * *
    cĕdrinus, a, um de bois de cèdre.    - in domo cedrina,Vulg. Sam. 2, 7:2: dans une maison de cèdre.    - lignum cedrinum: le bois de cèdre.
    * * *
        Cedrinus, pen. cor. Aliud adiectiuum. Plin. Qui est de cedre.

    Dictionarium latinogallicum > cedrinus

  • 16 cuneus

    [st1]1 [-] cŭnĕus, i, m.: - [abcl][b]a - coin (pour fendre, pour caler); cheville (dans un vaisseau); mince coin de bois (pour calfater les jointures). - [abcl]b - corps d'infanterie disposé en forme de coin. - [abcl]c - section de bancs (présentant la forme d'un coin); bancs, gradins. - [abcl]d - rangées de tablettes dans un cellier. - [abcl]e - Vitr. figure triangulaire, triangle.[/b]    - cuneis scindere lignum, Virg.: fendre du bois avec des coins.    - cuneus veritatis, Tert. adv. Marc. 1, 21: **le coin de la vérité** = la force irrésistible de la vérité.    - dare cuneum, Virg.: s'avancer en coin.    - cuneus congressionis, Tert.: ordre d'attaque.    - cuneus senatorius, Suet.: places réservées aux sénateurs.    - per cuneos, Virg.: parmi les spectateurs.    - ut vero cuneis notuit res omnibus, Phaedr. 5: mais quand la réalité fut connue sur tous les gradins du théâtre. - voir hors site cuneus. [st1]2 [-] Cŭnĕus, i, m.: Cunéus (promontoire de Lusitanie).
    * * *
    [st1]1 [-] cŭnĕus, i, m.: - [abcl][b]a - coin (pour fendre, pour caler); cheville (dans un vaisseau); mince coin de bois (pour calfater les jointures). - [abcl]b - corps d'infanterie disposé en forme de coin. - [abcl]c - section de bancs (présentant la forme d'un coin); bancs, gradins. - [abcl]d - rangées de tablettes dans un cellier. - [abcl]e - Vitr. figure triangulaire, triangle.[/b]    - cuneis scindere lignum, Virg.: fendre du bois avec des coins.    - cuneus veritatis, Tert. adv. Marc. 1, 21: **le coin de la vérité** = la force irrésistible de la vérité.    - dare cuneum, Virg.: s'avancer en coin.    - cuneus congressionis, Tert.: ordre d'attaque.    - cuneus senatorius, Suet.: places réservées aux sénateurs.    - per cuneos, Virg.: parmi les spectateurs.    - ut vero cuneis notuit res omnibus, Phaedr. 5: mais quand la réalité fut connue sur tous les gradins du théâtre. - voir hors site cuneus. [st1]2 [-] Cŭnĕus, i, m.: Cunéus (promontoire de Lusitanie).
    * * *
        Cuneus, huius cunei. Cic. Un cuin, ou coing à fendre bois.
    \
        Cuneus, per translationem. Liu. Une ordonnance de gens de pied, estroicte de front, et qui va en elargissant par derriere.
    \
        Cuneus. Virgil. Assemblee de gens serree et espesse.
    \
        Cunei. Iuuenal. Les encoingneures et coings d'un edifice.

    Dictionarium latinogallicum > cuneus

  • 17 fastidium

    fastidĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] dégoût des aliments, répugnance de l'estomac, palais délicat. [st2]2 [-] dégoût, répugnance, aversion; goût difficile. [st2]3 [-] dédain, mépris, air dédaigneux, morgue, arrogance.    - lignum in fastidio est, Plin. 12, 19, 42, § 91: le bois est l'objet de mépris.    - fastidium movere, Ov.: inspirer du dégoût.    - ad aliquam rem fastidium habere, Cic.: avoir de la répugnance pour qqch.    - ne sit fastidio Graecos sequi, Plin. 7, 1, 1, § 8: qu'on ne dédaigne pas de suivre les Grecs.
    * * *
    fastidĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] dégoût des aliments, répugnance de l'estomac, palais délicat. [st2]2 [-] dégoût, répugnance, aversion; goût difficile. [st2]3 [-] dédain, mépris, air dédaigneux, morgue, arrogance.    - lignum in fastidio est, Plin. 12, 19, 42, § 91: le bois est l'objet de mépris.    - fastidium movere, Ov.: inspirer du dégoût.    - ad aliquam rem fastidium habere, Cic.: avoir de la répugnance pour qqch.    - ne sit fastidio Graecos sequi, Plin. 7, 1, 1, § 8: qu'on ne dédaigne pas de suivre les Grecs.
    * * *
        Fastidium. Cic. Desprisement, Mespris, Contemnement, Desdaing.
    \
        Fastidium in cibis. Plin. Desgoustement.
    \
        Fastidium stomachi. Cic. Desgoustement.
    \
        Fastidii delicatissimi homo. Cic. Aisé à desgouster, et pour peu de chose.
    \
        Adducere in fastidium rem aliquam. Plin. Faire qu'on la desprise, et qu'on n'en tienne compte.
    \
        Detrahere. Plin. Oster le desgoustement.
    \
        Labor extundit fastidia. Horat. Le travail donne bon appetit.
    \
        Ferre fastidium. Cic. Endurer l'arrogance d'aucun.
    \
        Fert eloquentia ex amplitudine fastidium. Quintil. Remporte et acquiert mesprisement.
    \
        Fastidium leuare. Quintil. Alleger.
    \
        Fastidium purgare. Plin. Oster la fascherie et desgoustement.
    \
        Modo ne sit fastidio Graeco sequi. Plin. Qu'il ne fasche ou ennuye point de suyvre les Grecs.
    \
        In fastidio esse. Plin. N'estre point estimé ne prisé, Estre desprisé.
    \
        Fastidium meum. Par lequel je desprise autruy.
    \
        Fastidium mei. Quintil. Duquel je suis desprisé et desdaigné par autruy.

    Dictionarium latinogallicum > fastidium

  • 18 girgillus

    girgillus, i, m. Isid. cylindre (tourné par une manivelle pour puiser de l'eau).    - girgillus, quod in giro vertatur: est enim lignum in transversa pertica mobile ex quo funis cum situla vel utre in puteum dimittitur auriendae aquae causa, Isid. 20. - voir hors site girgillus.
    * * *
    girgillus, i, m. Isid. cylindre (tourné par une manivelle pour puiser de l'eau).    - girgillus, quod in giro vertatur: est enim lignum in transversa pertica mobile ex quo funis cum situla vel utre in puteum dimittitur auriendae aquae causa, Isid. 20. - voir hors site girgillus.
    * * *
        Girgillus, girgilli, Un devidouer.

    Dictionarium latinogallicum > girgillus

  • 19 sanitas

    sānĭtās, ātis, f. [sanus] [st1]1 [-] santé [du corps et de l'esprit].    - sapientia sanitas est animi, Cic.: la sagesse est la santé de l'âme.    - Cic. Tusc. 3, 9 ; 4, 30. [st1]2 [-] raison, bon sens.    - ad officium sanitatemque reducere, Cic. Verr. 2, 98: ramener au devoir et au bon sens.    - dubiae sanitatis esse, Plin. Ep. 6, 15, 3: n'avoir pas tout son bon sens.    - ad sanitatem se convertere, Cic. Sull. 17: revenir à la raison, s'amender.    - ad sanitatem revocare, Hirt.: ramener au bon sens, ramener au devoir.    - de sanitate ac mente deturbare, Cic. Pis. 20, 46: faire perdre le bon sens.    - ad sanitatem redire (reverti): revenir à de meilleurs sentiments, revenir à la raison, s'amender. [st1]3 [-] rhét. santé du style = pureté, correction, bon goût.    - Cic. Br. 51; 278 ; 284 ; Opt. 8; Quint. 12, 10, 15; cf. Tac. Or. 23; 25. [st1]4 [-] bon état (des choses), solidité; exactitude.    - sanitas victoriae, Tac. H. 2, 28: victoire solide, solidité de la victoire.    - sanitas metri, Macr.: exactitude de la mesure. [st1]5 [-] (c. sanatio) guérison.    - nihil aeque sanitatem impedit quam remediorum crebra mutatio, Sen. Ep. 1, 2, 3: rien n'entrave autant la guérison que le changement fréquent de remèdes.    - in medio plateae ejus lignum vitae per menses singulos reddens fructum suum, et folia ligni ad sanitatem gentium, Hier. Ep. 120, 9: au milieu de la place, il y avait un arbre de vie, donnant des fruits chaque mois et dont les feuilles servaient à la guérison des nations.
    * * *
    sānĭtās, ātis, f. [sanus] [st1]1 [-] santé [du corps et de l'esprit].    - sapientia sanitas est animi, Cic.: la sagesse est la santé de l'âme.    - Cic. Tusc. 3, 9 ; 4, 30. [st1]2 [-] raison, bon sens.    - ad officium sanitatemque reducere, Cic. Verr. 2, 98: ramener au devoir et au bon sens.    - dubiae sanitatis esse, Plin. Ep. 6, 15, 3: n'avoir pas tout son bon sens.    - ad sanitatem se convertere, Cic. Sull. 17: revenir à la raison, s'amender.    - ad sanitatem revocare, Hirt.: ramener au bon sens, ramener au devoir.    - de sanitate ac mente deturbare, Cic. Pis. 20, 46: faire perdre le bon sens.    - ad sanitatem redire (reverti): revenir à de meilleurs sentiments, revenir à la raison, s'amender. [st1]3 [-] rhét. santé du style = pureté, correction, bon goût.    - Cic. Br. 51; 278 ; 284 ; Opt. 8; Quint. 12, 10, 15; cf. Tac. Or. 23; 25. [st1]4 [-] bon état (des choses), solidité; exactitude.    - sanitas victoriae, Tac. H. 2, 28: victoire solide, solidité de la victoire.    - sanitas metri, Macr.: exactitude de la mesure. [st1]5 [-] (c. sanatio) guérison.    - nihil aeque sanitatem impedit quam remediorum crebra mutatio, Sen. Ep. 1, 2, 3: rien n'entrave autant la guérison que le changement fréquent de remèdes.    - in medio plateae ejus lignum vitae per menses singulos reddens fructum suum, et folia ligni ad sanitatem gentium, Hier. Ep. 120, 9: au milieu de la place, il y avait un arbre de vie, donnant des fruits chaque mois et dont les feuilles servaient à la guérison des nations.
    * * *
        Sanitas, pen. corr. sanitatis. Quintil. Santé.
    \
        Ad sanitatem redire. Cic. Retourner à son bon sens.

    Dictionarium latinogallicum > sanitas

  • 20 succedo

    succēdo, ĕre, cessi, cessum    - intr. et qqf. tr. [st2]1 [-] s'avancer sous, se mettre sous, entrer. [st2]2 [-] s'avancer en bas de, s'approcher de, aller en avant. [st2]3 [-] s'avancer de bas en haut, monter, gravir, escalader, s'élever. [st2]4 [-] s'avancer à la suite, venir après, remplacer, succéder, hériter. [st2]5 [-] aboutir, réussir, prospérer.    - nubes succedunt soli, Lucr.: les nuages s'avancent sous le soleil (les nuages voilent le soleil).    - succedere moenibus: s'approcher des remparts.    - succedere dominationi: se ranger sous la domination.    - succedere urbi, Virg.: entrer dans une ville.    - succedere oneri, Virg.: se charger d'un fardeau.    - succedere hostili dextrae, Virg.: s'offrir aux coups de l'ennemi.    - tumulo succedere terrae, Virg. En. 11, 103: être enterré.    - rex succedit aquae, Ov. M. 11, 142: le roi entre dans l'eau.    - serpens imo successit tumulo, Virg. En. 5, 93: le serpent s'en alla au fond du tombeau.    - classis paulatim successit, Tac. A. 3, 1: la flotte s'avança progressivement dans le port.    - quae probationi succedunt, Quint. 3, 9, 1: ce qui se rattache à la preuve.    - sub acumen stili succedere, Cic. de Or. 1, 33, 151: [se présenter au bout du stylet] = se présenter sous la plume.    - succedere sub montem, Caes. B. C. 1, 45: s'avancer jusqu'au pied de la montagne.    - ubicumque iniquo successum est loco, Liv. 9. 31: partout où l'on s'était engagé sur un terrain défavorable.    - jussit promptissimum quemque succedere, Tac. An. 2, 81: il ordonna aux plus résolus de monter à l'assaut.    - succedere alto caelo (succedere ad superos), Virg.: s'élever jusqu'au ciel.    - fons quo mare succedit longius, Caes. BC. 2, 24, 4: source vers laquelle la marée remonte assez loin.    - succedere in stationem, Caes.: relever un poste.    - succedere in pugnam (in certamen): se présenter à son tour pour combattre, remplacer des combattants.    - succedere proelio (pugnae): se présenter à son tour pour combattre, remplacer des combattants.    - succedere in locum alicujus (succedere alicui): prendre la place de qqn, se substituer à qqn, suppléer qqn.    - aspicit in lignum succedere suras, Ov. M. 11, 80: elle voit le bois monter dans ses mollets. (elle voit ses mollets se métamorphoser en bois).    - quod tibi succederetur, Cic. Pis. 36, 88: parce qu'on te donnait un successeur.    - ad alteram partem succedunt Ubii, Caes. BG. 4, 3: de l'autre côté vient le pays des Ubiens.    - hoc succedit bene (lepide): l'affaire a du succès.    - voti succedere partem, Virg. En. 11, 794: (il voulut) qu'une partie de son voeu se réalisât.    - si quando minus succedet, Cic. Or. 28, 98: en cas d'échec.    - haec minus prospere succedebant: ces plans ne réussissaient guère, ces plans échouaient.
    * * *
    succēdo, ĕre, cessi, cessum    - intr. et qqf. tr. [st2]1 [-] s'avancer sous, se mettre sous, entrer. [st2]2 [-] s'avancer en bas de, s'approcher de, aller en avant. [st2]3 [-] s'avancer de bas en haut, monter, gravir, escalader, s'élever. [st2]4 [-] s'avancer à la suite, venir après, remplacer, succéder, hériter. [st2]5 [-] aboutir, réussir, prospérer.    - nubes succedunt soli, Lucr.: les nuages s'avancent sous le soleil (les nuages voilent le soleil).    - succedere moenibus: s'approcher des remparts.    - succedere dominationi: se ranger sous la domination.    - succedere urbi, Virg.: entrer dans une ville.    - succedere oneri, Virg.: se charger d'un fardeau.    - succedere hostili dextrae, Virg.: s'offrir aux coups de l'ennemi.    - tumulo succedere terrae, Virg. En. 11, 103: être enterré.    - rex succedit aquae, Ov. M. 11, 142: le roi entre dans l'eau.    - serpens imo successit tumulo, Virg. En. 5, 93: le serpent s'en alla au fond du tombeau.    - classis paulatim successit, Tac. A. 3, 1: la flotte s'avança progressivement dans le port.    - quae probationi succedunt, Quint. 3, 9, 1: ce qui se rattache à la preuve.    - sub acumen stili succedere, Cic. de Or. 1, 33, 151: [se présenter au bout du stylet] = se présenter sous la plume.    - succedere sub montem, Caes. B. C. 1, 45: s'avancer jusqu'au pied de la montagne.    - ubicumque iniquo successum est loco, Liv. 9. 31: partout où l'on s'était engagé sur un terrain défavorable.    - jussit promptissimum quemque succedere, Tac. An. 2, 81: il ordonna aux plus résolus de monter à l'assaut.    - succedere alto caelo (succedere ad superos), Virg.: s'élever jusqu'au ciel.    - fons quo mare succedit longius, Caes. BC. 2, 24, 4: source vers laquelle la marée remonte assez loin.    - succedere in stationem, Caes.: relever un poste.    - succedere in pugnam (in certamen): se présenter à son tour pour combattre, remplacer des combattants.    - succedere proelio (pugnae): se présenter à son tour pour combattre, remplacer des combattants.    - succedere in locum alicujus (succedere alicui): prendre la place de qqn, se substituer à qqn, suppléer qqn.    - aspicit in lignum succedere suras, Ov. M. 11, 80: elle voit le bois monter dans ses mollets. (elle voit ses mollets se métamorphoser en bois).    - quod tibi succederetur, Cic. Pis. 36, 88: parce qu'on te donnait un successeur.    - ad alteram partem succedunt Ubii, Caes. BG. 4, 3: de l'autre côté vient le pays des Ubiens.    - hoc succedit bene (lepide): l'affaire a du succès.    - voti succedere partem, Virg. En. 11, 794: (il voulut) qu'une partie de son voeu se réalisât.    - si quando minus succedet, Cic. Or. 28, 98: en cas d'échec.    - haec minus prospere succedebant: ces plans ne réussissaient guère, ces plans échouaient.
    * * *
        Succedo, succedis, pen. prod. successi, successum, succedere, Datiuo iungitur. Virgilius, Tecto assuetus coluber succedere. Aller dessoubs.
    \
        Nostris succede penatibus hospes. Virgil. Entre.
    \
        Rex iussae succedit aquae. Ouid. Le roy Midas se plonge dedens la riviere nommee Pactolus, ainsi qu'il luy avoit esté commandé par Bacchus.
    \
        Antro successimus. Virgil. Nous entrasmes dedens, etc.
    \
        Succedere muris. Liuius. S'approcher des murailles, Faire les approches.
    \
        Portis succedunt. Caes. Viennent jusques aux portes.
    \
        Tectis succedere. Ouid. Entrer dedens la maison.
    \
        Sensim ad montes succedit. Liu. Il monte, etc.
    \
        Murum succedere. Tacit. Monter et grimper ou gravir.
    \
        Minutatim succedere. Lucret. Entrer petit à petit.
    \
        Succedere. Cic. Succeder à aucun et estre mis en sa place.
    \
        Eques in pugnam succedit. Liuius. Entre dedens la bataille et meslee.
    \
        Sub primam nostram aciem successerunt. Caes. Veindrent frapper et donner dedens.
    \
        Successit vicarius muneri alterius. Cic. Il a esté mis à l'office d'un autre, Il succeda en la place et charge d'autruy.
    \
        Ad summum succedere honorem. Lucret. Monter à, etc.
    \
        AEsopi fabellae fabulis nutricularum proxime succedunt. Quintil. Approchent fort, et resemblent aux fables, etc.
    \
        Si proinde, vt ipse mereor, mihi successerit. Plancus Ciceroni. S'il m'advient comme, etc.
    \
        Nihil semper floret, aetas succedit aetati. Cic. Un aage vient apres l'autre.
    \
        Negotium omne iam succedit sub manus. Plaut. Vient à bien, Prospere, Succede.
    \
        Hac non successit, alia aggrediemur via. Terent. La chose n'est pas venue à bien en ceste maniere.
    \
        Succedit ex sententia. Cicero. La chose me vient à gré, et ainsi que je desire.
    \
        Quod si successerit alienari mente, vel ex equo hominem decidere. Plin. S'il advient que, etc.
    \
        Successum est, Impersonaliter. Cicero, Quum Macedoniam obtineret, neque ei successum esset. Et n'y eust personne qui fust envoyé en sa place.

    Dictionarium latinogallicum > succedo

См. также в других словарях:

  • LIGNUM — pro Numine: Et quidem rude primo, in Caryaridis Dianae, in laconia, templo Arnob. l. 6. Ridetis temporibus priscis Persas fluv. coluisse, Memoralia ut indicant scripta: Informem Arabas lapidem: Acinacem Scythicas nationes: Ramum pro Cinxia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lignum — (lat.), Holz. L. agallochi (L. aloës), Aloeholz. L. aquĭlae, Holz von Aquilaria malaecensis Lam. u. von Excoecaria agallocha. L. arbŏris vitae, s. Lebensbaum. L. caerulĕum, Campecheholz. L. calambac, von Aloexylon agallochum Lour. L. citrĕum, von …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Lignum — Lignum, Holz; L. Aloes, Aloeholz; L. campechianum, Blauholz, Kampescheholz; L. benedictum, Guajaci, L. sanctum, Guajakholz, Pockholz, Franzosenholz; L. Nyssae aquaticae, Tupeloholz; L. Quassiae (surinamensis), Quassia; L. Pavanum, L. Sassafras,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • lignum — lȉgnum m DEFINICIJA pom. pov. u srednjem vijeku, opći naziv za sredozemni brod na vesla i jedra ETIMOLOGIJA lat.: drvo …   Hrvatski jezični portal

  • Lignum vitae — is the heartwood of species of the genus Guaiacum , the trees of which are also called guayacan.The name is Latin for wood of life , and derives from its medicinal uses. Other names are palo santo, holy wood, greenheart and ironwood (one of many) …   Wikipedia

  • Lignum-vitae — Lig num vi tae (l[i^]g n[u^]m v[imac] t[=e]), n. [L., wood of life; lignum wood + vita, genitive vit[ae], life.] (Bot.) A tree ({Guaiacum officinale}) found in the warm latitudes of America, from which the {guaiacum} of medicine is procured. Its… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • lígnum crucis — lignum crucis (pronunc. [lígnum crúcis]) m. Expresión latina que significa «leño de la cruz», con que se designa cualquier *reliquia de la *cruz de Jesucristo. * * * lígnum crucis. (Loc. lat.; literalmente, madero de la cruz ). m. Reliquia de la… …   Enciclopedia Universal

  • LIGNUM Ignidurarum — teli genus frequens apud gentes, quibus ferri usus incognitus, vel rarior copia. Curt. l. 3. c. 2. Pluribus (Derbicum) harebant ferro praesixaebasta; quidam lignum igni duraverant. Sic Germania apud Tac. Ann. l. 2. c. 14. prima utcumque acies… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lignum rhodium — Lig num rho di*um (l[i^]g n[u^]m r[=o] d[i^]*[u^]m). [NL., fr. L. lignum wood + Gr. ro don a rose.] (Bot.) The fragrant wood of several shrubs and trees, especially of species of {Rhodorhiza} from the Canary Islands, and of the West Indian… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • lignum vitae — [lig′nəm vīt′ē] n. [ModL < L lignum, wood (see LIGNEOUS) + vitae, gen. of vita, life: see BIO ] 1. GUAIACUM (sense 1) 2. Commerce the very hard wood of the guaiacum, used in marine and machine bearings, casters, pulleys, etc …   English World dictionary

  • lignum sanctum — lignum vitae the heartwood of Guaiacum officinale Linne or of G. sanctum Linne …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»