kwiatu

См. также в других словарях:

• korona kwiatu — {{/stl 13}}{{stl 8}}bot. {{/stl 8}}{{stl 7}} górna część kwiatu złożona z barwnych, najczęściej pachnących płatków, mająca za zadanie przywabiać organizmy zapylające : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bogata, różowa korona kwiatu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kwiat — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. kwiecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} roślina ozdobna, często pachnąca, występująca w licznych odmianach; ze względu na bogactwo form i barw stanowi jeden z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• alogamia — ż I, DCMs. alogamiamii, blm bot. «właściwość roślin polegająca na zapylaniu znamion słupka jednego kwiatu pyłkiem pochodzącym z innego kwiatu; obcopylność» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• obcopylność — ż V, DCMs. obcopylnośćści, blm bot. «właściwość roślin polegająca na zapylaniu znamion słupka jednego kwiatu pyłkiem pochodzącym z innego kwiatu, zwykle z innego osobnika roślinnego; alogamia» …   Słownik języka polskiego

• autogamia — ż I, DCMs. autogamiamii, blm 1. biol. «u pierwotniaków: połączenie się dwóch jąder komórkowych, które powstały w wyniku redukcyjnego podziału jądra jednej komórki macierzystej» 2. biol. «zapłodnienie jaj u zwierząt obojnaczych (np. u tasiemca)… …   Słownik języka polskiego

• cebulowy — przym. od cebula (zwykle w zn. 1) Pole cebulowe. Zapach cebulowy. Sos cebulowy. Zupa cebulowa. ∆ Cebulowe rośliny warzywne «rośliny uprawiane dla jadalnych cebul i liści, np. cebula zwyczajna, czosnek, por» ∆ szt. Wzór cebulowy «motyw dekoracyjny …   Słownik języka polskiego

• dwoistość — ż V, DCMs. dwoistośćści, blm rzecz. od dwoisty Dwoistość natury, charakteru. Dwoistość sytuacji. ∆ bot. Dwoistość kwiatu «niejednoczesne dojrzewanie pręcików i słupków w jednym kwiecie» ∆ mat. Zasada dwoistości «właściwość wielu ważnych twierdzeń …   Słownik języka polskiego

• igłowaty — «podobny kształtem, ostrym zakończeniem do igły» Igłowata wskazówka zegarka. Igłowate pręciki kwiatu …   Słownik języka polskiego

• kielich — m III, D. a; lm M. y 1. «naczynie w kształcie czarki na nóżce używane do picia trunków, wykonywane ze szkła, kryształu lub metali szlachetnych, często bogato zdobione; zawartość tego naczynia» Kryształowy, rżnięty, złoty kielich. Kielich mszalny …   Słownik języka polskiego

• korona — ż IV, CMs. koronanie; lm D. koronaon 1. «symbol władzy monarchy, zwykle w postaci złotej, bogato zdobionej obręczy, wkładanej na głowę» ∆ Korona pięciopałkowa, hrabiowska, baronowska itp. «wyobrażenie korony na herbach i przedmiotach użytkowych… …   Słownik języka polskiego

• kwiat — m IV, D. u, Ms. kwiecie; lm M. y 1. «końcowy odcinek pędów roślin, o gęsto skupionych, silnie przeobrażonych liściach, często barwnych, będący organem rozmnażania płciowego» Kwiaty obupłciowe, owadopylne. Kwiaty floksów, tulipanów, nenufarów.… …   Słownik języka polskiego