Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

kunna+á+fiðlu

  • 61 hnöggr

    1.
    adj., acc. hnoggvan, [A. S. hneaw, Engl. niggard], niggardly, stingy. Hnöggvan-baugi, a, m. niggard of rings, i. e. of money, a nickname, Fb. iii.
    2.
    and hneggr, m. a flail, cudgel (= hnallr); ílla munu þeir kunna hnögginum (hnegginum, v. l.), er heiman hafa hlaupit frá kirnuaskinum, Fms. viii. 350; en Birkibeinar hljópu at þeim ok gáfu þeim hnegginn (v. l.) sem þeir vóru vanir, and gave them a sound thrashing, 405.

    Íslensk-ensk orðabók > hnöggr

  • 62 HÓF

    * * *
    n. [from a lost strong verb, hafa, hóf], moderation, measure; hóf ok stilling, Fms. ii. 38; kunna hóf, to shew moderation; allt kann sá er hófit kann, a saying, Gísl. 27; görit þeim þá ina fyrstu hríð, at þeir kunni hóf sín, i. e. give them a good lesson! Fms. xi. 94; Klaufi, kunn þú hóf þitt, K., be not so mad! Sd. 147; ætla hóf fyrir sér, Eg. 21; þeir eru ofsamenn svá at þeir hafa ekki hóf við, 175:—proportion, at því hófi, in the same proportion, equal degree, Grág. ii. 177, Al. 131, Fms. vi. 225; slíkt víti … á sitt hóf, in his turn, Ld. 136; vel er þessu í hóf stillt, ‘tis fairly done, fair and just, Nj. 54; e-t gegnir hófi, it is fair, Fms. vii. 132; þá er hóf at, then it is all right, Fs. 25; nú er nær hófi, 15; at hófi, tolerably, Fms. vi. 102; vel at hófi, pretty well, xi. 11, 48; við hóf, reasonable, Edda 48:—a rule, standard, at þú hafir þar einskis manns hóf við nema þitt, Eg. 714; ó-hóf, excess, intemperance, hófs-maðr, m. a temperate, just man, Hkr. i. 309, Eg. 50, Ísl. ii. 190.
    II. a feast, banquet; hóf eðr hátíð, Stj. 186; halda mikit hóf, 188, Fas. i. 420, 462; drekka hóf, Fms. xi. 436: in mod. usage esp. of a wedding.

    Íslensk-ensk orðabók > HÓF

  • 63 HÆFA

    * * *
    ( hœfa), ð, [hóf and hafa], to hit, with acc.; hann hæfði allt þat er hann skaut til, Nj. 29, Fms. i. 9, viii. 140; þeir hæfa aldri dýr, Fas. ii. 543, Fms. viii. 385, Grág. ii. 7, passim: hæfa á e-t, hæfði hann eigi á spjótið, Fms. ii. 250; á sama hæfi ek um draumana, Ld.; hæfa skoti sínu, to take an aim, Þiðr. 94: hæfa til, to aim at, aim; svá hafði smiðrinn til hæft, so well had he aimed, Fms. x. 321; svá hafði hann glöggliga til hæft um gröftinn, vi. 149.
    II. with dat., mostly metaph. to moderate, mete out justly; hæfa refsingum, Stj.; hæfa hófi e-s hlutar, to hit the right mean, Grág. xvii, cxv; ek skal þat (því?) hæfa, I will put that right, Lv. 8.
    III. to fit; hæfa e-m, hæfðu Kjartani þau, they (the clothes) fitted K., Fms. ii. 79.
    2. to behove, be meet; hæfir oss þá eiða vel at halda, Fb. ii. 119; segir varla h. minni fávizku, Fms. i. 140; sva vitr sem spökum konungi hæfði at vera, 259; hvat yðr hæfir at göra, 281; eigi hæfir at drepa svá fríðan svein, 80; svá hæfir eigi, it will not do, xi. 123; skyldir þú kunna þér hóf, hvat þér hæfir, iii. 330; þat hæfir honum ( it is meet for him), at sverðit er fast í umgörðinni, Fas. i. 70; þess hlutar sem þeim hæfir til, which is due to them, K. Á. 54.
    IV. reflex. to correspond; spjótið mun hæfask ok sár þat, the shaft and the wound will correspond, Hkr. ii. 203; vilda ek at þat hæfðisk mjök á, at lið þat kæmi, ok vér slítim talinu, Ld. 320; ef mjök hæfisk á með mönnum um búa-kvöð, Grág. ii. 52.

    Íslensk-ensk orðabók > HÆFA

  • 64 IÐRA

    (að), v. to make one repent (eigi iðra mik mínar gørðir); impers. e-n iðrar e-s or eptir e-t, and refl., iðrast e-s, to repent of.
    * * *
    að, usually dep. iðrask, [Ulf. idreigon = μετανοειν]:— to be moved inwardly (from iðr), but only used metaph. like Gr. σπλαγχνίζομαι, to repent:
    I. act., impers. with gen. of the thing, to repent of; hvers engan iðrar, 2 Cor. vii. 10: with acc. of the person, nom. of the thing, Guðs gjafir og kallan kunna eigi að iðra hann, Rom. xi. 29.
    2. pers., það (sic) iðrar mig ekki, 2 Cor. vii. 8; eigi iðra mik mínar görðir, Mar.: absol., heldr en þik iðri eptir, Sks. 250.
    II. more often in reflex. form, iðrask e-s, to repent of, rue; opt ætla ek at vér iðrimk þessa, Eg. 732; iðrumk ek þess mjök, Sks. 720, Nj. 78, 79. Eg. 176, Fs. 8, Fms. iv. 369, viii. 54, Barl. 172, 180, N. T., Pass., Vídal. passim.
    III. part. iðrandi, repentant, Magn. 430, Mar.: as subst., Greg. 39; iðrandans, Hom. 78.

    Íslensk-ensk orðabók > IÐRA

  • 65 kunnigr

    a.
    1) known;
    gøra kunnigt, to make known;
    mér er kunnigt um e-t, I know, have knowledge of;
    * * *
    adj., mod. kunnugr: I. [kunna],
    1. of a thing, known; göra kunnigt, to make known, Eg. 282; vera kunnigt, to be known, 36, 38; hinna fyrri biskupa sem lands-háttr var hér kunnigri, H. E. ii. 79; menn svá vitrir, ok kunnig lögin, to whom the law is so well known, Hkr. iii. 258; þér mun hér kunnigt um húsa-skipan, Eg. 235; var mér kunnigt um Brynjólf, enn kunnara um Bárð, 39; kunnigt er mér um hag ykkarn, Nj. 17; þat er yðr kunnigt, you know well, Fær. 138.
    2. wise, supernatural, in which sense it has the contr. forms kunngir etc.; Ása-fólk var svá kunnigt, at allir hlutir géngu at vilja þeirra, Edda (init.); Haraldr konungr bauð kunngum manni at fara í hamförum til Íslands, Hkr. i. 228; Simon Magus lastaði Petrum ok kvað hann vera kunngan mjök, Post. 656 C. 26; margar kunngar úvættir byggja land þat, Fms. xi. 182; fjöl-kunnigr, q. v.
    3. in mod. usage, knowing well, well acquainted, familiar; vel kunnugr, gagn-kunnugr, hund-kunnugr, intimately acquainted.
    II. [kyn], high born; Ás kunnigan, Rm. 1; kunnigri kván Niðaðar, Vkv. 23: kindred, Ás-kunnigr, Goð-k., Álf-k., q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > kunnigr

  • 66 KYN

    * * *
    I)
    (gen. pl. kynja), n.
    1) kin, kindred (þar átti hann kyn hálft); danskr at kyni, Danish by extraction; telja kyn sitt til e-s, to claim kindred with;
    2) kind, sort, species; ískyldasta kyni, of the most befitting kind; alls kyns, of every kind; hvers kyns, of any kind; margs kyns, of many kinds; þess kyns, of that kind;
    3) gender (karl-, kvenn-kyn).
    (gen. pl. kynja), n. wonder marvel, portent (þá urðu mörg kyn bæði í draumum ok sýnum).
    * * *
    1.
    n., gen. pl. kynja, dat. kynjum; [akin to kænn, kunna]:—wonder; en eptir þetta kyn þyngisk hönd Drottins yfir …, Stj. 436; þótti mönnum þetta kyn mikil, Sturl.: þá urðu mörg kyn bæði í draumum ok sýnum, Bs. i. 662; þótti þeim þat kynjum sæta, 655 xxvii. 22; mönnum þótti kynjum við bregða, Fms. vi. 95: in mod. usage, það er ekki kyn, ‘tis not to be wondered at.
    COMPDS: kynburðr, kynjalauss, kynjalæti, kynjamein, kynjamenn, kynjasótt, kynjavetr.
    2.
    n., gen. pl. kynja, (but kyna less correct, Greg. 75, Sks. 450 B); [Ulf. kuni = γένος, passim; = φυλή, Luke ii. 36, Philipp. iii. 5; ἐφημερία, Luke i. 8; A. S. cyn; Engl. kin; O. H. G. kunni; Dutch kunne; lost in mod. Germ; Swed.-Dan. kön; Lat. genus; Gr. γένος]:—kin, kindred; þar átti hann kyn hálft, Eg. 288; faðir þeirra hafði kyn átt tveim megin Gautelfar, 72; Danskr, Sænskr at kyni, Danish, Swedish by extraction, Ó. H. passim; e-m kippir í kyn, Fms. ii. 34, Glúm. 346; telja kyn sitt til e-s, Fms. v. 132; ek á kyn á Jamtalandi, Ó. H. 211:—in names of families = a house, Ölvusinga-kyn, the house of the O., Landn.; Mýramanna-kyn, the house of the M., Eg. 770; Vatnsfirðinga-kyn, the house of the W., Ld. 129; Eireks kyn, Eirek’s kin, Ó. H. (in a verse); kyn þjóðar, mankind, Geisli 20, Merl. 2. 29; fíra kyn, lofða kyn, Ýt. 21; gumna kyn, id.; kyn beirna, id.; lýða kyn, id., Edda (in a verse); kyn aldar, id., Harms. 34; gýgjar kyn, giant-kind, Helr. 13; gyldis kyn, wolf-kind, Edda (Ht.); kyn kvenna, womankind, Kormak; karl-kyn, male kind; kvenn-kyn, womankind; jöfra kyn, the royal kin, Ó. H. (in a verse); konunga kyn, royal family, Fms. xi. 406.
    2. a tribe; í öllum kynjum ( tribes) Israel, Stj. 342; allra mannligra kyna, Greg. 75.
    II. a kind, sort, species; allr fénaðr meðr jöfnu kyni, Stj. 178; með reykelsi ok öllu kyni blóta, 656. A. ii. 14; í skyldasta kyni, of the most befitting kind, Landn. 168; hvalr tvítögr eða lengri eins kyns, Grág. ii. 337; alls kyns, of every kind, Fms. v. 345; annars kyns, of other kinds, viii. 251; hvers kyns, of any kind; engis kyns, of no kind, Stj. 27; margs kyns, of many kinds, Fb. ii. 297; þess kyns, of that kind, Fms. vi. 216.
    2. gender; karl-kyn, masculine; kvenn-kyn, feminine, Skálda 185; hvárginligt kyn, neuter, 185; föll, kyn ok nafn, 180; kynja-skipti, change of gender, 185. kyns-maðr, m. a kinsman; frá kynsmönnum Abrahams, 656 B. 2; fyrstr sinna kynsmanna, Eg. 263, 536, Fms. ii. 22.

    Íslensk-ensk orðabók > KYN

  • 67 kyngi

    * * *
    f. [kunna], prop. knowledge, but only used of magic, 656 B. 2, Ó. T. 36, Ísl. ii. 89; kyngi kraptr, magical power, Fas. iii. 444; kyngi veðr, a storm raised by magic, ii. 435; see fjölkyngi.

    Íslensk-ensk orðabók > kyngi

  • 68 KYNNA

    * * *
    (-ta, -tr), v. to make known;
    kynna sér e-t, to make oneself acquainted with, study (kynna sér kaupskap);
    hverr mun kynna oss til konungs, who will show us the way to the king;
    refl. kynnast, to become known, come abroad;
    e-m kynnist e-t, one gets acquainted with;
    kynnast e-t, to study (= kynna sér e-t);
    * * *
    d, mod. t, [causal from kunna], to make known; k. sér e-t, to make known to oneself, study; k. sér kaupskap, Þórð. 17 new Ed.; hann kynndi sér svá siðu annarra manna, Fms. iii. 213; k. e-m e-t, to communicate to one, 655 xi. 3, MS. 623. 12; hverr mun kynna oss ( shew us the way) til konungs, Karl. 470; kynna um e-t, to enquire into, Sturl. i. 32.
    II. reflex. to become known, come abroad; þá þat kyndisk, then it was seen, Hkm. 18, Greg. 59; e-m kynnisk e-t, to get acquainted with, því heldr sem mér kynnisk betr, Fms. ii. 37, vi. 392:—with dat., kynnask e-u, to become acquainted with a thing, Fs. 31:—with acc., kynnask e-t (= kynna sér e-ð), to study, teygja til þess unga menn, at kynnask várt mál, Bs. i. 59:—with prep., kynnask við e-n, to offend a person; hann kynndisk við mik, (ok stakk spjóti sínu við sjóð mínum ok reið á brott), Ísl. ii. 498; but also, to make acquaintance with one, in a good sense, Stj. 422, Konr. 10, passim; perhaps also the debated passage, mjötuðr kyndisk, the ruler enquires (?), Vsp. 47, belongs to this word and not to kynda, see mjötuðr.

    Íslensk-ensk orðabók > KYNNA

  • 69 KYNNI

    I) n.
    1) way, fashion, nature (kaupum vel saman, þat er vina kynni);
    2) affairs, circumstances (þau ein eru kynni heima at þín);
    3) kindred, kinsmen (mér þykkir sem þú munir eiga hér kynni);
    Glúmr var þrjár nætr at kynni sínu, with his kinsmen;
    leita (koma til) kynnis, sœkja kynni, fara á kynni, fara til kynnis, to make a visit;
    sitja at kynni, to stay on a visit.
    II) from kunna.
    * * *
    n. acquaintance, intercourse; á ek þar slíkt k. við Þórólf, Eg. 148; þat er vina-kynni, friendly intercourse, Hkv. Hjörv. 3; ákka ek þess kynni, i. e. I have not deserved it, Am. 13: habit, nature, kotmanna-k., Sturl. ii. 17 (in a verse); þat er mannsins kynni, at …, Hom.; ú-kynni, Germ. unart, bad manners, Hm. 18.
    2. a friendly visit to a friend or kinsman; þat var engi siðr, at sitja lengr en þrjár nætr at kynni, Eg. 698; Glúmr var þar þrjár nætr at kynni sínu, en þá býsk hann heim, Glúm. 344; öðru sinni mun ek hingat kynnis leita, Sturl. i. 93; koma til kynnis, Hm. 16, 29, 32; sækja kynni, to make a visit, Ó. H. 115; fara á kynni, id., Fb. i. 532; fara til kynnis, id., Bjarn. 59; sitja at kynni, to stay on a visit, Eg. l. c.
    3. domestic affairs; þau ein eru kynni heima at þín, Band. 13: home, mér þykkir sem þú munir eiga hér kynni, Fb. i. 253; heim-k., home; húsa-k., buildings; sala-k., id., Vþm. 3.
    COMPDS: kynnisferð, kynnisgjöf, kynnisleið, kynnisleit, kynnissókn, kynnisvist.

    Íslensk-ensk orðabók > KYNNI

  • 70 LAG

    * * *
    n.
    1) stratum, layer;
    2) due place, right position;
    leggja stýri í lag, to ship the rudder;
    ganga ór lagi, to go wrong;
    fóru nú brýnn hans í lag, his brows became smooth and straight;
    koma lagi á e-t, to put to rights, get a thing into order;
    komast vel í lag, to fall into good order;
    3) companionship, fellowship;
    leggja (binda) saman lag sitt, to enter into fellowship;
    4) living together (hann réðst til lags við Beru);
    eiga lag við konu, to cohabit;
    6) market price, tax;
    leggja lag á varning manna, to set or regulate the market price;
    7) thrust, stab (with a knife, sword, or spear);
    8) air, tune;
    9) adverbial phrases:
    í tvennu lagi, in two parts, double;
    í öllu lagi, in every respect, quite;
    í sumu (mörgu) lagi, in same (many) respects;
    with compar. or superl., denoting degree;
    í meira lagi, considerably, rather;
    í fyrra lagi, rather early, among the earliest;
    í verra lagi, among the worst;
    í hljóðara lagi, rather silent;
    í nærra lagi, rather close;
    þann dag svaf Unnr í lengra lagi, U. slept that day longer than she was wont;
    Helias var í fyrsta lagi spámanna, H. was one of the first of prophets;
    í elzta lagi sona hans, among the oldest of his sons;
    minnsta lag, the least share.
    * * *
    n. [leggja], a stratum, layer; vóru þá Varbelgir at taka af þau lög sem eptir vóru brúarinnar, Fms. ix. 512: freq. in mod. usage, e. g. lag í vegg, a layer or course of masonry.
    II. metaph. shape, Lat. forma:
    1. a laying in order, due place, right position; leggja stýri í lag, to ship the rudder in its place, hook it on, Fms. vii. 47; leggja stýri ór lagi, to unship the rudder, Al. 67; ganga ór lagi, to be displaced, get wrong, Fms. viii. 291; fóru nú brýnn hans í lag, his brows became smooth and straight, of a man frowning, Eg. 306; koma lagi á e-t, to make a thing right, get a thing into order, Fms. xi. 28; hann kvaðsk eigi lagi mundu á koma fyrir næstu vetrnætr, 67; fylkingar hans komask vel í lag, his ranks fell into good order, Al. 142; brugðit er nú lagi ór því sem vant er, i. e. matters go wrong, not as they were wont to go, Grett. 183 new Ed.; nærri lagi, pretty well.
    2. companionship, fellowship, in an enterprise of peace or war; leggja saman lag sitt, to enter into fellowship, Orkn. 88; þeir áttu mikit lag við Þveræinga, Lv. 73; bundu þeir jarl lag sitt saman, Fms. i. 20; kom til lags við Sigurð jarl sá maðr er hét Rauðr, 194; þá réðsk til lags með honum Einarr þambarskelfir, v. 4; taka e-n til lags ok félagsskapar, x. 202; hann fór til lags með Sörkvi Karli ok herjaði, Nj. 183: of living together, hann réðsk til lags við Beru, Gullþ. 13; fé-lag, q. v.: cohabitation, eiga lag við konu, to cohabit, Karl. 47, Þiðr. 247, Ver. 27, H. E. i. 247, Fms. vi. 122; taka konu til lags, Bs. i. 852; fylgja e-m at lagi (i. e. not in wedlock), Sturl. i. 94, 97; fá lag konu, Þiðr. 299.
    3. market price, tax, as e. g. in Icel. the godi of a district had to ‘lay,’ i. e. set or regulate the market price, Hænsaþ. S. ch. 2; gjalda allt at því lagi sem þar gengr, Grág. i. 213; leggja lag á mjöl, ii. 404; leggja lag á varning manna, Ísl. ii. 126; sagði þann vanda at hann legði lag á varning manna, id.; hundraðs-lag, B. K. 53; fjár-lag, tax, Grág. i. 500.
    4. a thrust, stab, Nj. 97, 253, Eg. 231, 379, Orkn. 450, Fms. ii. 94, and passim; see leggja.
    5. regular time; árar-lag (q. v.), a boating term, time, stroke; hafðu lagið, keep time! hafa seint, fljótt lagið, kunna ekki árarlagið: so in the saying, allt vill lagið hafa, all things require time and tact, or require to be done in a due manner; ó-lag, disorder; það er allt í ólagi, það er ólag á því:—naut., lag is the lull between the breakers, the nick of time for landing; but ólag, the wrong time, when the breakers are dashing against the shore; one of these waves is called dauða-lag, see the interesting passage in Ísl. Þjóðs. i. 660.
    6. [Engl. lay], an air, tune; hétu þeir er bundnir vóru á hinn heilaga Thorlák biskup, at þeir skyldi lausir verða, lögum nokkrum (söngum, v. l.), Sturl. ii. 33: freq. in mod. usage, esp. of hymns, hymna-lag, a hymn-tune, of the Ambrosian hymns; sálma-lag, a psalm-tune; vísna-lag, a song-tune; rímna-lag, a ballad-air: also used of metres, in old metric, Haðar-lag, Edda (Ht.) 140; Togdrápu-lag, 137; tog-lag, 138; Fornyrða-lag, 142; Bálkar-lag, id.; Galdra-lag, 143; Flagða-lag, 245; it is possible that songs composed in these metres were a kind of ‘airs’ accompanied by singing.
    II. adverb. in layers; í tvennu lagi, in two layers, double, Fms. i. 156; í öllu lagi, in every respect, in everything, quite, Band. 6 new Ed.; í mörgu lagi, in many respects, Fms. vi. 133, Fs. 123; í sumu lagi, in some respects, Fms. vi. 207.
    2. with compar. or superl., denoting degree; í meira lagi, considerably, rather, Þiðr. 80; í fyrra lagi, rather early, among the earlier, Ísl. ii. 126; minnsta lag, the least share, Sturl. iii. 238; í verra lagi, among the worst, Hrafn. 9; í hljóðara lagi, rather silent, Sks. 370; í fastara lagi, Str. 9; í lengra lagi, þann dag svaf Unnr í lengra lagi, U. slept that day longer than she was wont, Ld. 14; í lægra lagi, Stj. 107; í hærra lagi, í fremra, síðara lagi, passim; í mesta lagi, very greatly; sá er í mesta lagi strauma þeirra er á Breiðafirði eru, Ld. 56, Stj. 156; í heldra lagi, Fms. ii. 72, Al. 92; Helias var í fyrsta lagi spámanna, H. was one of the first of prophets, Ver. 29; í elzta lagi sona hans, among the oldest of his sons, Fagrsk. 12; í nærra lagi, rather close, Konr. 3; í flesta lagi, very numerous, Gísl. 26:—sér í lagi, laid by itself, apart, D. N. ii. 93; meðallagi (q. v.), average.
    COMPDS: lagskona, lagsmaðr.
    B. Lög, only in plur., [prop. what is ‘laid,’ cp. Germ. gesetz, Gr. θεσμός; the Engl. law seems to be a Scandin. word, for Germ. and Saxon use other words; Dan. lov; Swed. lag]:—law; proverbs, með lögum skal land byggja en með ólögum eyða, Nj. 106; svo eru lög sem hafa tog, Kveldv. i. 45: various law phrases, segja lög, to say the law, tell what is law, esp. technically used of the law-speaker who had to read the law in public, and who, in cases of dispute, had to say what was the law; svá er mælt at sá maðr skal vera nokkorr ávallt á landi óru er skyldr sé til þess at segja lög mönnum, ok heitir sá lögsögu-maðr, Grág. i. 1; biskup skal lög segja en eigi leikmenn, Bs. i. 720; hlýðir þat hvergi at hafa eigi lög í landi, Nj. 149; sem ek veit sannast ok réttast ok helzt at lögum, in the oath formula, 232; leiða í lög, to introduce a law; eptir þat leiddi Skapti Þóroddsson í lög fimmtardóm ok allt þat er upp var talit, 151; þú hefir þó mest at gört, segir Gestr, þótt öðrum verði auðit í lög at leiða, 163; taka e-t í lög, id., Bs. i. 158; leggja lög á e-t, id.; dæma e-m lög, Eg. ch. 57; mæla lög, Fms. vii. 142; ræna e-n lögum, Ld. 102; bjóða, festa lög fyrir sik, N. G. L. passim; setja lög, Fms. xi. 75, Fb. ii. 48; halda vel log sín, 76.
    II. law community, communion, as also a law-district; þyki mér sem málum várum sé komit í únýtt efni, ef eigi hafa ein lög allir, en ef sundr-skipt er lögunum þá mun sundr-skipt friðinum, Nj. 164; í hverri þessi deild landsins er sitt lögþing ok sín lög, yfir hverjum lögum er lögmaðr, Ó. H. 65; þrælar mínir eru ekki í lögum eðr landsrétt við aðra menn, id.; kaupeyri mun ek fá þér svá mikinn at þú megir ganga í hraustra manna lög, Ld. 254; þóat menn vildi þangat ráðask er eigi vóru í þessum lögum, Fms. xi. 76; sögðusk hvárir ór lögum við aðra, Nj. 164; leiða e-n í lög, to introduce a person as a lawful citizen, naturalise, Grág. i. 357; eru þeir nú leiddir í lög með þeim Jómsvíkingum, Fms. xi. 80; lendum mönnum ok sýslumönnum í hverjum lögum ( law community) sem þeir sjá at bezt ber ok hæfir, Gþl. 56; innan laga várra, N. G. L. i. 7; ef maðr kemr ór lögum várum í fylki annat með bú sitt, 98; en þat görðisk þar, at annarr maðr at öðrum nefndi sér vátta ok sögðusk hvárir ór lögum við aðra enir Kristnu menn ok enir heiðnu, Bs. i. 22: in a geographical sense, almost as a local name, Gulaþings-lög, Eiðsævis-lög, Þrænda-lög, passim:—in nicknames of great lawyers, Laga-Eiðr, Bárð. new Ed.; Laga-Ulfljótr, Þórð. (1860) 94.
    COMPDS: lagaafbrigði, lagabeiðsla, lagaboð, lagaboðorð, lagabók, lagabrjótr, lagabrot, Lagabætir, lagadeilur, lagadómr, lagaeiðr, lagaflækjur, lagafrestr, lagafrétt, lagagipt, lagagrein, lagagæzla, lagahald, lagahellur, lagahlýðni, lagakaup, lagakefli, lagakvánfang, lagalauss, lagaleiga, lagalyriti, lagalöstr, lagamaðr, lagamál, lagaorð, lagapróf, lagarefsing, lagarétting, lagaréttr, lagaripting, lagasetning, lagaskilnaðr, lagaskilorð, lagaskipan, lagaskipti, lagasnápr, lagasókn, lagastefna, lagatak, Lagatíð, lagaundanfærsla, lagaúrskurðr, lagavápn, lagavegr.

    Íslensk-ensk orðabók > LAG

  • 71 LYF

    * * *
    n. medicine, healing herb; ekki l., nought, not the least.
    * * *
    f., pl. lyfjar. also spelt lif, see the references below; the word is used as neut. in Bs. ii. 87, and then chiefly in pl. in Bs. i. 179, Fas. iii. 11, Fms. ix. 282; [Ulf. lubja-leisi = φαρμακεία, Gal. v. 20; A. S. lib; O. H. G. lupi; Swed. luf; early Dan. löv]:—a herb, simple, esp. with the notion of healing, witchcraft or supernatural power, = Gr. φάρμακον; trúa á lyf kvenna eða görningar, Hom. 33; lækning, lyf eðr galldra, 121; góð smyrzl ok læknings-lif, Fas. iii. 174; með heilsamligum smyrslum né lækningar-lyfum, Stj. 272; lif (not líf) með lækning, Skv. 1. 17; varisk menn lif, rúnir ok galdra, N. G. L. iii. 300; töfr ok lif, rúnir ok galdra, 286; lækningar lyf, 245; kona hver er ferr með lif ok læzk kunna bæta mönnum, ef hón er sönn at því, þá er hón sek þrem mörkum, i. 390; hann tekr þá nokkur lyf af helgum dómi Jóns biskups, Bs. i. 179; ek hefi þat eitt gras, er … Dagfinnr svarar, engi (= enga?) lyf eðr lækning skulu vér til þessa hafa, nema þær einar (sic), er …, Fms. ix. 282; eitr-fullt lyf, Bs. ii. 87; lítil lyf kveða höfð til lýða sona, the sons of men are made of small matter (seed, cause?), Fas. iii. 11 (in a verse): adverb., ekki lyf, not a whit, Skv. 1. 9, (not as explained at p. 274, col. 1, line 1): ú-lyfjan, poison.

    Íslensk-ensk orðabók > LYF

  • 72 MAGI

    * * *
    m. stomach, belly, = kviðr.
    * * *
    a, m. [A. S. maga; Engl. maw; O. H. G. maho; Germ. magen; Dan. mave]:—the maw, stomach, Nj. 27: þeir báru sinn varning brott í mögum sínum, Þorf. Karl. i. 242, Fbr. 56 new Ed., Fas. iii. 223, v. l.; opt fær hlægis manni heimskum magi … kunna mál síns maga, Hm. 19, 20; grá-magi, rauð-magi.
    COMPDS: magabragð, magafyllr, magaskegg.

    Íslensk-ensk orðabók > MAGI

  • 73 mann-raun

    f. a trial; í hverri m. ok þraut, Clem. 45; Dróttinn tók á sik allar mannraunir, all human trials, 623. 19:—trial, danger, jafn hinum fremstu í öllum mannraunum, perils, dangerous tasks, Eg. 21, Bs. i. 638; koma í mannraunir, perils, Al. 61; þú þorir lítt í nánd at koma þegar er nokkur er m. í, Fær. 30; röskr í öllum mannraunum, Fs. 3, 120:—experience, lítillar skynsemdar ætli þér mik ok enga mannraun kunna, Fms. vi. 53:—trial, adversity, þá, or hann misti Ljóts sonar síns, var þat þó mannraun en þetta engi, Þorst. Síðu H. 174.

    Íslensk-ensk orðabók > mann-raun

  • 74 mis-kunn

    f., mod. miskun with a single n, [from mis- and kunna; Scot. mis-ken; analogous to Lat. ignoscere = not to know, to overlook, pardon faults, as is duly remarked in Syntagma Baptismi by Jón Ólafsson]:—forgiveness, pardon, mercy, grace; vill Þórólfr gefask upp í mitt vald til miskunnar, Eg. 89; gefask upp á, yðvart vald ok miskunn, Fms. i. 104, Greg. 48, Niðrst. 1; ok eru þeir þá í m. konungs, at the king’s mercy, Gþl. 84; göra miskunn a e-m, to shew mercy to, Stj. 200; miskunnar andi, hugr, heit, augu, brunnr, faðmr, the spirit, mind, promise, eyes, spring, bosom of grace, 242, Greg. 25, 45, 47, Fms. ii. 196, Th. 25; miskunnar dómr, merciful judgment, Sks. 615; m. móðir, mother of mercy, Hom. 121; miskunnar gjöf, gift of grace, Fær. 136, Bs. i. 699: esp. freq. in eccl. usage, N. T., Pass., Vídal.
    COMPDS: miskunnarfullr, miskunnarlauss, miskunnarleysi, miskunnarmaðr, miskunnarverk.

    Íslensk-ensk orðabók > mis-kunn

  • 75 NAUT

    I) n. neat, cattle (menn hafa þar mart nauta ok sauða).
    II) from njóta.
    * * *
    n. [from njóta; A. S. neât; Engl. neat; Scot. nout; O. H. G. nôz; Dan. nöd]:—cattle, oxen: plur., naut ok sauði, Fms. ii. 92, vi. 69, Ld. 160, Fs. 26, 128; ef hann hefir oxa í nautum sínum, N. G. L. i. 25; láta inn naut, Gísl. 20; hann knýtir saman halana á nautunum, 29; gæta nauta, Bjarn. 32; hann kom til nautanna, ok stangaði hvert annat, Grett. 112; þessi vetr var kallaðr sandvetr, þá dó hundrað nauta fyrir Snorra Sturlusyni á Svignaskarði, Sturl. ii. 93 (of herds of cattle grazing in the mountain pastures during winter); kunna ek á ísleggjum, en þú kunnir þat eigi heldr en naut, Fms. vii. 120; nauta fjöldi, flokkr, a drove of cattle, Glúm. 342, Stj.; naut mörg, Eg. 743; nauts belgr, skinn, húð, a neat’s hide, skin, Landn. 212, Hkr. iii. 80, Eb. 136, Sks. 184; nauts höfuð, rófa, síða, Grett. 116, Eb. 276, Fms. ii. 139; nauts fall, a neat’s carcase, Fms. v. 21; nauts búkr, id., Eb. 220, Fms. ix. 309; nauts blóð or nauta blóð, Landn. 258, Hdl. 10; nauts bein, Fms. ii. 142; nauts virði, a neat’s worth, price of a head of cattle, D. N.; nauts fóðr, ‘a neat’s fodder,’ a measure of hay enough to keep one cow through winter, Eb. 260: metaph. a nout, blockhead, hann er naut, cp. nautheimskr: local names, Naut-eyri, Nauta-bú, Dan. Nödebo, Landn.
    COMPDS: nautaafréttr, nautabeit, nautabrunnr, nautadauði, nautaferill, nautafjós, nautaflokkr, nautagæzla, nautahellir, nautahlaða, nautahundr, nautahöfn, nautamaðr, nautamark, nautamatr, nautasveinn, nautatík, nautatún, nautavara, nautaverk.

    Íslensk-ensk orðabók > NAUT

  • 76 NE

    a negative particle (poet.) with a verb,
    1) not;
    út þú ne kemr, thou comest not out;
    sól þat ne vissi, hvar hún sali átti, the sun knew not, etc.;
    2) ne einn, not one;
    lifa þeir ne einir þriggja tega manna, not one of those thirty men is left;
    ne einu sinni, not once;
    preceded by a negation, any = neinn (vórum vér ekki mjök við búnir ne einum úfriði).
    * * *
    or né, a negative conjunction. The Goth. makes a distinction between ni = A. S. ne, O. H. G. ni; and the compound particle nih, from ni + the suffix uh, O. H. G. noh, Germ. noch, Lat. nec, of which Icel. né is a contr. form; etymologically, therefore, the single particle ought to be written ne and the compound né; but this distinction is not made. The particle ne is not found out of composition except in ancient poetry; it is found as a prefix in the compounds neinn, nekkverr, nema (q. v.), qs. ne-einn, ne-hverr, ne-ifa.
    A. The single particle, not:
    1. with a verb, sól þat né vissi, máni þat né vissi, stjörnur þat né vissu, Vsp. 5; óð þau né höfðu, 18; löst né vissi, Skv. 3. 5; né fá, Hm. 92; finna né máttu, 46; ek né kunna, 11; né þat máttu, Hým. 4; né sváfu, Þd. 6:—with subj., út þú né komir, Vþm. 7:—ef né, if not, unless, were it not that …; ef þú geldr né værir, Hkv. Hjörv. 20; ef þú sverðs né nytir, Fm. 29:—with a double negation, svá at mér mann-gi mat né bauð, Gm. 2; aptr né komið, 20; ef föður né áttað, Fm. 3; hví né lezkaðu, Ls. 47; né máttuð, Kormak; né hlöðut, Vellekla; þar er hrafn né svalt-a, Ó. H. (in a verse); sofa þeir né máttuð, Gkv. 2. 3:—the negation is understood, niðjar hvöttu Gunnar né náungr annarr, rýnendr né ráðendr, né ( nor) þeir er ríkir vóru, Akv. 9,
    2. used to begin a verse or sentence in a running narrative, answering to ok (which see A. III); né hamfagrt höldum þótti skáldfé mitt, Ad. 7; né þat máttu, Hým. 2; né hann konu kyssa görði né ( nor) …, Skv. 3. 4; né ek þat vilda at mik ver ætti, 35; né djúpakorn drápu, Þd. 10.
    II. with an adverb or noun; né sjaldan, not seldom, Fms. xi. 198 (in a verse); né allvel, not over-well, Skv. 1. 49; gumnum hollr né gulli, fond of men not of gold, Hkr. i. (in a verse).
    2. but esp. in né einn, not one, none (cp. Early Lat. noenus = ne unus), also not any; lifa þeir né einir, Gkv. 3. 5; né einu sinni, not once, Fms. xi. 13; kvaðsk eigi muna at hann hefði heit strengt né eins, 112; hann lét þá af at eggja konung á né eina herferð, vii. 28; vórum vér ekki mjök við búnir við né einum lífriði, iv. 73; né eina sekð, Grág. i. 136; né eitt úhreint, Stj. 409; allir duldu at né eitt vissi til Hrapps, Nj. 133; eigi finnsk sá né einn, Fas. i. 243; eigi né eins staðar, not anywhere, Stj. 618; eigi vill hann at né einn tortryggi, Hom. (St.); eigi … at ek hafa né eina manns konu tekit, Þorst. Síðu H. 5; hann fyrir-bauð né einum leikmönnum, at …, Bs. i. 702.
    3. in composition in ne-kkverr and n-ema, q. v.
    B. The compound particle né preceded by a negation, neither … nor, not … nor, as a disjunctive copula between two nouns or sentences; at þú gáir eigi þings né þjóðans mála, Hm. 115; skósmiðr þú verit né skeptismiðr, 127; óð þau né ( not) áttu, lá né ( neither) læti né ( nor) litu góða, Vsp. 18; svefn þú né ( not) sefr né ( nor) um sakar dæmir, Skv. I. 29; varat harm yðr um likr, né …, 36; vilkat ek mann trauðan né torbænan, 49.
    2. in prose; þú skalt þá eigi með örum raufa né sverði slá, Stj. 620; höggormr hefir þar eigi vist né froskr, né ekki ( nor any) eitr-kykvendi, 655 xii. 2; má af öngum fremjask né fullkomask, nema biskupi, K. Á. 22; eigi meira né skemra, Fms. xi. 304:—irregular usage, því at eins ( only in that case) ferjanda né ( nor) festum helganda, nema (if, unless), i. e. neither … nor … unless, Nj. 240.
    3. the negation may also be indirect or understood; né sé þess örvænt at hér verði grátr né stynr, Niðrst. 7; fen né forað (= fen eðr forað), Gþl. 382 A; linar lítið dag né nótt, Bs. ii. 49; fár treystisk eld at ríða né yfir stíga, Fas. i. (in a verse); síð muntú hringum ráða né Röðuls-völlum, Hkv. Hjörv. 6, where the negation lies in örvænt, lítið, fár, síð: as also in ironical questions, hvat megi fótr fæti veita, né holdgróin hönd annarri, i. e. what? to which a negative answer is expected.
    II. in hvárgi … né, neither … nor; hvárrgi þeirra, Erlingr né féhirðinn, neither of them, E. nor the shepherd, Fr.; hvárngan ykkarn, Hákon né þik, Fb. i. 182:—hvárki … né, neither … nor, hvárki fyrir forboðan né taksetningar, H. E. i. 419; hvárki af dæmum né ástar hirtingum, 677. 6; hvárki gull né jarðir, Skv. 3. 37; hvárki styn né hósta, Nj.; hvárki gott né íllt, and so in countless instances.
    III. if the sentence has three or more limbs; hvárki … né … né, neither … nor … nor; or also hvárki … né … eðr, neither … nor … or; thus, lá né læti, né litu góða, Vsp.; fals né flærð eða rangindi, Fms. ix. 330; the former is more emphatic, see hvárrgi B. III.

    Íslensk-ensk orðabók > NE

  • 77 NORÐR

    n. the north; á norðr, í norðr, til norðrs, northwards (hélt R. konungr norðr með landi); in the north (n. í Þrándheimi).
    * * *
    n., gen. norðrs, [A. S. norð Engl. north; Germ. nord]:—the north; í norðr, northwards; þeir er bygðu norðrit, Fms. xi. 412, Landn. 23; til norðrs, Sks. 173, Grág. ii. 283; ór norðri, Eg. 133.
    II. as adverb; norðr eptir hafinu, to stand northwards, Orkn. 376; norðr til Bjarnar-fjarðar, Nj. 20; n. til Holtavörðu-heiðar, 36; vera n. í landi, Eg. 170; n. í Þrándheimi, Fms. i. 26; norðr á Hólum, Skíða R. 200; kunna þótta ek n. þar, Nj. 33; görask konungr yfir n. þar, Eg. 71.

    Íslensk-ensk orðabók > NORÐR

  • 78 NUNNA

    * * *
    f. nun.
    * * *
    að (?), [akin to nenna (q. v.), referring to a lost strong verb, ninna, nann, nunninn]:—to do, pursue; oss nunnask skil (thus, not numnast), our subject is pursued, i. e. our song proceeds, Fms. ii. 289 (in a verse, Hkr., O. T. ch. 97): freq. in later poets, at læra þetta ok kunna, ok ekki annað nunna, to learn this and know, and study nothing but that, Vísna-bók, Ed. 1612, Hugvekju Sálm. 15. 4, 42. 3, see Nj. the Lat. Ed. p. 247, in the foot-note a.

    Íslensk-ensk orðabók > NUNNA

  • 79 ór-lausn

    f., mod. úr-lausn, [leysa ór], solution of a difficulty, an expedient, help; hann segir sik vera í heyþroti, ok krefr órlausna, Ísl. ii. 132; hann skal sjálfr þeirra vandræði ábyrgjask en hrepps-menn eru til engra órlausna skyldir, Grág. i. 490; vilt þú, búandi, selja oss korn? væri oss þat ó. ef vér þyrfum eigi lengra at fara, hér skalt þú fá þá órlausn, at þurfa eigi at fara lengra, Ó. H. 112: the mod. phrase, göra e-m úrlausn, to let one not go empty-handed away.
    2. an answer, a reply, the reason given to a question; þér munut einskis þess spyrja er ek kunna eigi órlausn til, Fms. x. 329; vænti ek góðrar órlausnar ok andsvara, Sks. 306; engi spyrr hann þeirra hluta er eigi kann hann órlausn, Edda 47; órlausn til allra spurninga, Hkr. i. 269: a decision, skulu görðar-menn leita órlausna at lögum, Grág. i. 495; enda sé eigi aðrar órlausnir til mæltar. 490; til yðvarrar órlausnar stunda allir er vanda-málum eigu at skipta, Sks. 13.

    Íslensk-ensk orðabók > ór-lausn

  • 80 RAÐA

    (ræð; réð, réðum; ráðinn), v.
    1) to advise, counsel, ráða e-m e-t (réðu vinir hans honum þat, at hann berðist eigi við þik);
    ráða e-m ráð, to give one counsel;
    2) to consult about, discuss, with dat. (ráða landráðum);
    ráða ráðum sínum, to hold a conference;
    3) to devise, plan;
    þeir ráða atför við Gunnar, thev plan an onslaught on G.;
    réð hón þeim bana, she plotted that man’s death;
    4) to plot or cause one’s death, = ráða e-m bana (þær atluðu, at konungr mundi hafa ráðit hann);
    Reginn mik réð, R. betrayed me;
    réðu þeir þat þá með sér, they settled this among themselves;
    6) to fix, decide, resolve, with acc.;
    ek hefi áðr ráðit brúðlaup mitt, I have fixed my wedding day;
    réðu þeir þá þat at fara ofan til Rangár, then they resolved to ride down to Rang river;
    ráða e-t til staðar, to settle, fix definitively, = staðráða e-t (vil ek finna konung áðr en ek ráða þetta til staðar);
    7) to hire, take into service (ráða skipverja, ráða sér hjón);
    bóndi sagði húsfreyju, at hann hafði Hrapp ráðit með sér, that he had taken H. into his company;
    8) to rule, govern, with dat. (ráða landi, ríki; Einarr jarl ráð þá Orkneyjum);
    9) to rule, command, have one’s way, prevail, decide, settle (skal hón sjálf ráða hvárt hón vill hann eða eigi);
    skal ráða afl með þeim, the majority shall decide;
    Ólafr bað móður sína. eina ráða, to settle the matter alone;
    landfall ræðr fyrir sunnan, makes the boundary towards the south;
    with dat., hvárt ræðr þú því, er, is it your doing that..?;
    ráða engu, to have no authority, be of no avail (orðheill þín skal engu ráða);
    ráða landamerkjum, to make the boundary (Hafslœkr réð þar landamerkjum);
    ráða búi sínu, to conduct, manage one’s estate;
    hann réð sér sjálfr, he was independent;
    ertu nökkurs ráðandi hér, have you any authority here?
    10) to have, possess, be master of, enjoy;
    ráða fé ok fjörvi, to enjoy wealth and life;
    11) to explain, read;
    ráða gátu, to read a riddle;
    ráða draum, to interpret a dream;
    ráða e-t at líkindum, to judge from probabilities (engar munu fríðari en þínar dœtr, ef at líkindum skal ráða);
    12) to read and understand (ráða rúnar, stafi, rit);
    réð ek þær rúnar, er reist þín systir, I have read the runes thy sister engraved;
    13) to punish, chastise, with dat. (fóstri hans var harðr við hann ok réð honum mjök);
    ráða stórt, to aim high, undertake great things;
    15) periphrastically with an infin., to do;
    ráðumk ganga, we (I) do go;
    hón réð vakna (= hón vaknaði), she awoke;
    þau lög, er hann réð upp at segja, the laws which he pronounced;
    16) with preps.:
    ráða e-t af, to resolve, make up one’s mind (réð hann þat af at sigla súðr til Danmerkr);
    to discontinue, put a stop to (ek hygg, at Þóroddr ætli nú at af ráða hingatkvámur þínar);
    to do away with (þú verðr nú þetta vandræði af at ráða);
    ráða e-n af e-u, to make one leave off (af hefir þú mik ráðit brekvísi við þik);
    ráða e-u af (e-u), to get off;
    Þ. bað menn taka forka ok ráða af skipinu, to get the ship off, set her afloat;
    ráða e-n af = ráða e-n af lífi, af dögum, to put out of the way, put to death (hann kvazt mundu af ráða illmenni þessi);
    ráða at e-m, to attack (njósnarmenn hlupu upp ok réðu at þeim);
    ráða á e-t, to set about a thing (þeir réðu á íshöggit);
    ráða á e-n, to attack one (þorðu aldri úvinir hans á hann at ráða);
    ráða bót (bœtr) á e-u, to remedy, make good (þóttust menn eigi kunna bœtr á þessu ráða);
    ráða eptir e-m, to pursue one;
    ráða e-n frá e-u, to deprive one of, exclude one from (ráða e-n frá landi, ríki);
    ráða fyrir e-u, to command, have authority over, be master of (ráða fyrir skipi, hofi, fé, eldi);
    ráða í e-t, to guess at, find out (Gormr konungr réð ekki í þetta);
    ráða móti, í móti e-m, to attack one (í móti Kára réð Mörðr);
    ráða e-n ofan, to overthrow;
    ráða ór e-u, to find an expedient, solve a difficulty (er nú vant ór at ráða);
    ráða til e-s, to rush in upon, attack (hann reiddi upp øxina ok réð til Þórvarðs); to take to (set about) a thing, try, make an attempt;
    S. kom fótum undir sik, ok réð til í annat sinn, and tried again the second time;
    ok er nú til at ráða, ef þér vilit, now is the time for action, if you are willing;
    skal ráða til árinnar eða eigi, shall we try to pass the river or not?;
    ráða til orrostu, to go to battle;
    ráða til uppgöngu, to make an ascent;
    ráða til ferðar, to start on a journey;
    ráða skipi til hlunns, to draw a ship on to land;
    ráða um e-t, to dispose of (megum vér eigi ráða um hennar gjaforð);
    to deliberate on (konungr gaf jarli orlof at ráða um þetta við menn sina);
    ráða um at gøra e-t, to be about to do a thing (hann tók um strenginn ok réð um at fara upp í skipit);
    ráða um við e-n, to put an end to, finish off (var Alfr þá kominn ok ætlaði skjótt um at ráða við Finnboga);
    ráða e-t or e-u undan e-m, to deprive one of (hón vildi eigi giptast, því at hón vildi eigi ráða fé undan dóttur sinni);
    ráða e-t undir e-n, to put in the charge of (þá réðu þeir goðorð sitt undir Rafn);
    ráða e-t upp, to read up (þessi sömu bréf lét erkibiskup upp ráða í Danmörku);
    ráða við e-n, to be able to master one (muntu nú einn við mik ráða);
    ráða e-t við sik, to make up one’s mind;
    ráða yfir e-u, to rule, govern;
    17) refl., ráðast.
    * * *
    að, [röð], to place in order, with dat.; raða e-u niðr, whence niðr-raðan. order.

    Íslensk-ensk orðabók > RAÐA

Страницы

См. также в других словарях:

  • kunna — v (kunde, kunnat, pres. kan) …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • Nansang —   Town   …   Wikipedia

  • Manihatty —   village   …   Wikipedia

  • können — Vprpr std. (8. Jh.), mhd. kunnen, künnen, ahd. kunnan, as. kunnan Stammwort. Aus g. * kann (1. Sg.), auch in gt. kann, kunnun, anord. kunna, ae. can, cunnon, afr. kan, kunna (entsprechend as. can, kunnun; ahd. kann, kunnun; die Infinitivformen… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Können — Können, verb. irreg. neutr. Präs. ich kann, du kannst, er kann, wir können u.s.f. Conj. ich könne; Imperf. ich konnte; Conj. ich könnte; Mittelw. gekonnt. Es erfordert das Hülfswort haben, und bedeutet überhaupt, kein überwiegendes Hinderniß… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Maamme — English: Our Land Frontpage of Vårt land by Johan Ludvig Runeberg National anthem of …   Wikipedia

  • Levantine Arabic — لهجات شامية Spoken in Syria, Lebanon, Israel, West Bank and Gaza Strip, Jordan Native speakers 35,000,000 Language family …   Wikipedia

  • Carl Fredrik Fallén — (September 22, 1764 August 26, 1830) was a Swedish botanist and entomologist.Fallén taught at the Lund University. He wrote Diptera Sueciae (1814 27).PublicationsMay be incomplete* Specim. entomolog. novam Diptera disponendi methodum exhibens .… …   Wikipedia

  • Kobben-Klasse — Die KNM Utstein als Museumsschiff in Horten Die Klasse 207 ist ein Klasse von diesel elektrischen U Booten, die in der norwegischen Marine unter dem Namen Kobben Klasse gedient haben und in Deutschland bei den Nordseewerken in Emden gebaut wurden …   Deutsch Wikipedia

  • U-Boot-Klasse 207 — Die KNM Utstein als Museumsschiff in Horten Die Klasse 207 ist ein Klasse von diesel elektrischen U Booten, die in der norwegischen Marine unter dem Namen Kobben Klasse gedient haben und in Deutschland bei den Nordseewerken in Emden gebaut wurden …   Deutsch Wikipedia

  • U-Boot-Klasse Kobben — Die KNM Utstein als Museumsschiff in Horten Die Klasse 207 ist ein Klasse von diesel elektrischen U Booten, die in der norwegischen Marine unter dem Namen Kobben Klasse gedient haben und in Deutschland bei den Nordseewerken in Emden gebaut wurden …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»