kulminacyjny

См. также в других словарях:

• kulminacyjny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najwyższy, szczytowy (w odniesieniu do nasilenia jakiegoś procesu, działalności, stanu emocjonalnego lub nagromadzenia, spiętrzenia jakichś zjawisk,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kulminacyjny — 1. «najwyższy, szczytowy pod względem napięcia uczuciowego, nasilenia, nagromadzenia jakichś zjawisk, przeżyć itp.» Kulminacyjny moment dramatu. Zdenerwowanie doszło do punktu kulminacyjnego. 2. «wznoszący się najwyżej, górujący nad resztą… …   Słownik języka polskiego

• Alias (season 3) — Alias Season 3 Country of origin  United States No. of episodes 22 …   Wikipedia

• nasilenie — n I, blm «wzmożenie, wzrost czegoś; stopień intensywności, częstości występowania; intensywność, siła» Nagłe, gwałtowne nasilenie. Nasilenie epidemii. Nasilenie wiatru. Nasilenie prac polowych. Nasilenie maleje, wzrasta, osiąga punkt kulminacyjny …   Słownik języka polskiego

• osiągać — ndk I, osiągaćam, osiągaćasz, osiągaćają, osiągaćaj, osiągaćał, osiągaćany osiągnąć dk Va, osiągaćnę, osiągaćniesz, osiągaćnij, osiągaćnął, osiągaćnęła, osiągaćnęli, osiągaćnięty, osiągaćnąwszy 1. «uzyskiwać coś, zdobywać, otrzymywać» Osiągnąć… …   Słownik języka polskiego

• pełnia — ż I, DCMs. pełniani; lm D. pełniani 1. «faza Księżyca, podczas której jego połowa widoczna z Ziemi jest całkowicie oświetlona przez Słońce; Księżyc w tej fazie» Księżyc w pełni. Poblask pełni. ◊ Twarz jak księżyc w pełni «twarz okrągła, pyzata» 2 …   Słownik języka polskiego

• puenta — ż IV, CMs. puentancie; lm D. puent «kulminacyjny, końcowy moment opowiadania, wypowiedzi itp. wyrażający jego sens; esencja dowcipu» Zaskakująca puenta. Puenta anegdoty, opowiadania. Zepsuć puentę dowcipu. Sztuka bez puenty. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• punkt — I m IV, D. u, Ms. punktkcie; lm M. y 1. «mała, okrągła plamka; coś, co wygląda jak taka plamka; znak graficzny w kształcie takiej plamki; kropka» Połączyć punkty linią łamaną. Ciemny punkt na horyzoncie. Świecące punkty gwiazd. Samoloty stanowiły …   Słownik języka polskiego

• szczyt — m IV, D. u, Ms. szczycie; lm M. y 1. «najwyżej wzniesiona część góry, najwyższy punkt jakiegoś obiektu; wierzchołek, czubek» Skalny, nagi, spiczasty szczyt. Szczyt góry a. szczyt górski. Szczyt wulkanu. Szczyt masztu, słupa. Szczyt schodów. Wejść …   Słownik języka polskiego

• szczytowy — 1. «znajdujący się na szczycie, na wierzchu, w górnej części czegoś, wierzchołkowy; dotyczący szczytu budynku, portalu, stołu itp.» Szczytowa strefa gór. Szczytowa ściana budynku. Szczytowe okienko domu. Szczytowa część płuca. Pączek, pęd… …   Słownik języka polskiego

• wyżyna — ż IV, CMs. wyżynanie; lm D. wyżynayn 1. «obszar leżący powyżej 300 m nad poziomem morza, o słabo zróżnicowanej powierzchni, rozpościerający się ponad nizinami, u podnóży gór albo tworzący dno wysoko położonej kotliny» Wyżyna Lubelska. 2. zwykle w …   Słownik języka polskiego