ku+czyjejś+czci

См. также в других словарях:

• cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… …   Słownik języka polskiego

• akademia — ż I, DCMs. akademiamii; lm D. akademiamii (akademiamij) 1. «instytucja skupiająca wybitnych uczonych lub artystów, mająca na celu kierowanie rozwojem nauki i sztuki» Polska Akademia Nauk. ∆ Akademia Platońska «szkoła filozoficzna założona przez… …   Słownik języka polskiego

• uwłaczać — ndk I, uwłaczaćam, uwłaczaćasz, uwłaczaćają, uwłaczaćaj, uwłaczaćał książk. «przynosić ujmę komuś, czemuś; ubliżać, obrażać» Uwłaczać czyjejś czci, godności, czyjemuś honorowi. Uwłaczać pamięci zmarłych. Uwłaczał jej swymi podejrzeniami. Twoja… …   Słownik języka polskiego

• wieczór — m IV, Ms. wieczórczorze; lm M. wieczórczory 1. D. wieczórczoru a. wieczórczora «część doby rozpoczynająca się z końcem dnia i poprzedzająca noc; czas między zachodem słońca a nocą» Ciepły, letni wieczór. Dżdżysty, jesienny wieczór. Księżycowy… …   Słownik języka polskiego

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… …   Słownik języka polskiego

• ugiąć — dk Xc, ugnę, ugniesz, ugnij, ugiął, ugięła, ugięli, ugięty, ugiąwszy uginać ndk I, ugiąćam, ugiąćasz, ugiąćają, ugiąćaj, ugiąćał, ugiąćany «gnąc pochylić, skłonić ku czemuś» Ugiąć nogi w kolanach. Ugiąć gałąź. Wiatr uginał wierzchołki drzew. ◊… …   Słownik języka polskiego

• grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… …   Słownik języka polskiego

• hołd — m IV, D. u, Ms. hołdłdzie; lm M. y 1. «wyraz czci, poważania, uwielbienia, zachwytu» Należny komuś hołd. Hołdy wielbicieli. Składać, złożyć hołd komuś, czemuś. Złożyć hołd czyjejś pamięci. Hołd złożony poległym, bohaterom. Przyjmować, odbierać… …   Słownik języka polskiego

• oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… …   Słownik języka polskiego

• satyra — ż IV, CMs. satyrayrze; lm D. satyrayr 1. «utwór literacki ośmieszający i piętnujący wady ludzkie, sposoby postępowania i poglądy, obyczajowość, stosunki społeczne i polityczne; do XVIII w. odrębny gatunek literacki; ogół utworów o tym… …   Słownik języka polskiego