-
1 accountant
[ə'kauntənt]nksięgowy(-wa) m(f)* * *noun (a keeper or inspector of (money) accounts: He employs an accountant to deal with his income tax.) księgowy -
2 auditor
-
3 controller
[kən'trəulə(r)]n( of part of organization) kierownik m; ( COMM) rewident m księgowy* * *noun (a person or thing that controls: an air-traffic controller.) kontroler -
4 certified public accountant
['səːtɪfaɪd-]n (US)zaprzysiężony rewident m księgowy -
5 chartered accountant
['tʃɑːtəd-]n ( BRIT)≈ dyplomowany(-na) m(f) księgowy(-wa) m(f) -
6 accountant general
główny księgowyEnglish-Polish dictionary for engineers > accountant general
-
7 accounting system
system księgowysystem rozliczeniowy -
8 book entry
zapis księgowy -
9 chief accountant
główny księgowy -
10 voucher
dokument dowodowy dowód księgowykasowy -
11 accounting system
system księgowysystem rozliczeniowyEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > accounting system
См. также в других словарях:
księgowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. jak przym. Ia, księgowywi {{/stl 8}}{{stl 7}} pracownik zajmujący się prowadzeniem księgowości przedsiębiorstwa, instytucji itd. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skrupulatny, sumienny księgowy. Pracować jako biegły księgowy … Langenscheidt Polski wyjaśnień
księgowy — przym. od księga (zwykle w zn. 2) Dokumenty księgowe. Instrukcja księgowa. księgowy księgowywi księgowa w użyciu rzecz. «pracownik prowadzący księgi rachunkowe» Główny księgowy … Słownik języka polskiego
bilans — m IV, D. u, Ms. bilanssie; lm M. e ( y) 1. ekon. księg. «zestawienie sprawozdawcze, obrazujące stan majątkowy jednostki gospodarczej za pewien okres; zestawienie przychodów i rozchodów dóbr materialnych lub innych wartości za dany okres» ∆ Bilans … Słownik języka polskiego
buchalter — m IV, DB. a, Ms. buchaltererze; lm M. buchaltererzy, DB. ów przestarz. «księgowy» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
główny — głównyni, głównyniejszy «najważniejszy, podstawowy, zasadniczy» Główna ulica. Główne wejście. Główna rola w sztuce. Główny projektant. Główny księgowy. ∆ Główna wygrana «największa wygrana na loterii» ∆ Nawa główna «nawa środkowa, prowadząca do… … Słownik języka polskiego
kwestor — m IV, DB. a, Ms. kwestororze; lm M. kwestororzy, DB. ów 1. «główny księgowy lub kierownik działu finansowo księgowego szkoły wyższej; kierownik kwestury» 2. hist. «w dawnej Polsce: urzędnik zajmujący się sprawami finansowymi» 3. hist. «w… … Słownik języka polskiego
rachmistrz — m II, DB. a; lm M. owie a. e, DB. ów 1. «osoba zajmująca się obliczaniem czegoś, wykonująca obliczenia; dawniej: księgowy, pracownik prowadzący rachunki» Rachmistrze spisowi. 2. książk. «osoba umiejąca dobrze rachować; biegły w arytmetyce»… … Słownik języka polskiego
storno — n III, Ms. stornonie; lm D. storn księg. «zapis księgowy polegający na sprostowaniu błędnie ujętej we wcześniejszych zapisach operacji gospodarczej» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
biegły — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, biegłygli, biegłyglejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} odznaczający się szybkim, sprawnym wykonywaniem czegoś, mający duże doświadczenie w jakiejś dziedzinie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Była biegła w księgowaniu. Był biegły w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buchalter — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. buchaltererze; lm M. buchaltererzy {{/stl 8}}{{stl 7}} dawniej: księgowy <niem.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kwestura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kwesturaurze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dział finansowo księgowy wyższej uczelni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kasa kwestury. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień