krańcowość

См. также в других словарях:

• krańcowość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. krańcowośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} najbardziej ostra, skrajna postać czegoś (czyichś poglądów, zachowania, sądów itp.); odznaczanie się taką formą, bycie krańcowym (w zn. 2.); skrajność, ostateczność :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• krańcowość — ż V, DCMs. krańcowośćści, blm «skrajność, ostateczność» Wpadać z jednej krańcowości w drugą …   Słownik języka polskiego

• ekstrem — m IV, D. u, Ms. ekstremmie; lm M. y książk. «ostateczność, krańcowość» ‹fr. z łac.› …   Słownik języka polskiego

• ekstremizm — m IV, D. u, Ms. ekstremizmzmie, blm «podzielanie skrajnych poglądów w danej kwestii, krańcowość, skrajność; stosowanie ostatecznych środków, aby osiągnąć dany cel polityczny, ideologiczny itp.» Ekstremistyczne prądy artystyczne. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• ostateczność — ż V, DCMs. ostatecznośćści, blm «ostatni, krańcowy stopień czegoś; krańcowość, skrajność, konieczność» Ostateczność zmusiła go do sprzedaży pamiątek. Pożyczanie pieniędzy to już ostateczność. ◊ Doprowadzić kogoś do ostateczności «doprowadzić… …   Słownik języka polskiego

• skrajność — ż V, DCMs. skrajnośćści; lm D. skrajnośćści «odznaczanie się skrajną, krańcową postacią, bycie skrajnym; fakt, objaw, zjawisko itp. występujące w najbardziej ostrej, krańcowej postaci; krańcowość» Odznaczali się skrajnością poglądów. Popadać w… …   Słownik języka polskiego

• ultracyzm — m IV, D. u, Ms. ultracyzmzmie, blm «zasady lub zapatrywania posunięte do skrajności; krańcowość» ‹niem. z łac.› …   Słownik języka polskiego

• ostateczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. ostatecznośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} konieczność zrobienia czegoś w przymusowych warunkach; krańcowość, niepożądana skrajność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uciekanie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień