Перевод: с польского на русский

с русского на польский

korona+drzewa

  • 1 korona

    сущ.
    • венец
    • венок
    • корона
    • крона
    * * *
    1) (pieniądz) крона (деньги)
    2) anat. korona анат. коронка
    3) bot. korona (drzewa) бот. крона (дерева)
    4) bot. korona (kwiatu) бот. венчик (цветка)
    5) med. korona, koronka мед. коронка
    6) muz. korona (fermata) муз. фермата
    7) techn. korona (drogi) проезжая часть с обочинами, тротуарами и т.п.
    8) techn. korona (zapory) техн. гребень (плотины)
    9) korona (atrybut władzy) корона (символ власти)
    10) korona, wieniec корона, венец
    11) korona (rodzaj zorzy polarnej) корона (вид полярного сияния)
    12) astron. korona (słoneczna) астрон. корона (солнечная)
    fiz. ulot, wyładowanie ulotowe, wyładowanie koronowe физ. корона (коронный разряд)
    * * *
    koron|a
    ♀ 1. корона; венец ♂ (w cerkwi prawo-slawnej);
    2. перен. вершина, венец ♂; 3. (drzewa; moneta) крона; 4. спец. коронка; założyć \koronaę поставить коронку
    +

    2. ukoronowanie, uwieńczenie 4. koronka

    * * *
    ж
    1) коро́на; вене́ц m ( w cerkwi prawosławnej)
    2) перен. верши́на, вене́ц m
    3) (drzewa; moneta) кро́на
    4) спец. коро́нка

    założyć koronę — поста́вить коро́нку

    Syn:
    ukoronowanie, uwieńczenie 2), koronka 4)

    Słownik polsko-rosyjski > korona

См. также в других словарях:

  • korona — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. koronanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oznaka, symbol władzy królewskiej, przybranie głowy mające postać bogato ozdobionej, złotej obręczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złota… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • korona — ż IV, CMs. koronanie; lm D. koronaon 1. «symbol władzy monarchy, zwykle w postaci złotej, bogato zdobionej obręczy, wkładanej na głowę» ∆ Korona pięciopałkowa, hrabiowska, baronowska itp. «wyobrażenie korony na herbach i przedmiotach użytkowych… …   Słownik języka polskiego

  • pień — m I, D. pnia; lm M. pnie, D. pni 1. «wieloletnia zdrewniała łodyga drzewa osiągająca zwykle znaczną wysokość i grubość; stanowi kolumnę, na której wspiera się korona drzewa oraz łączy koronę z korzeniami» Cienki, potężny, smukły, strzelisty,… …   Słownik języka polskiego

  • miotlasty — «podobny do miotły, przypominający miotłę» Miotlasta korona drzewa …   Słownik języka polskiego

  • rozgałęziony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozgałęzić (p.) rozgałęziony w użyciu przym. «rozchodzący się, rozwidlający się w kilku kierunkach; tworzący odgałęzienia, odnogi, rozwidlony» Rozgałęziona sieć dróg. Rozgałęziona korona drzewa …   Słownik języka polskiego

  • stożkowaty — «mający kształt stożka, podobny do stożka» Stożkowaty kapelusz. Stożkowata korona drzewa. Stożkowata góra, skała …   Słownik języka polskiego

  • rozłożysty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} rozciągający się szeroko; szeroki, zajmujący dużą przestrzeń : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozłożysty dąb. Rozłożysta korona drzewa. Rozłożyste biodra. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • cis — I m IV, Ms. cisie; lm M. y 1. D. a a. u «Taxus baccata, długowieczny krzew lub niskie drzewo z rodziny cisowatych, o zimotrwałych igłach, bardzo rzadkie, chronione; występuje w Europie, północnej Afryce i Azji, często sadzone w parkach» Prastare …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»