-
41 Kontur
fконтур, очертаниеklare / deutliche oder verfließende Konturen den Gegenständen geben — придавать предметам ясные, чёткие или расплывчатые контуры / очертания
Konturen ziehen — проводить / очерчивать контуры
Syn: -
42 kontur
-
43 kontur
[korituu] sb. -en, -er, -erneконтур, очертание -
44 kontur
сущ.• абрис• контур• очерк• очертание• схема• эскиз* * *(obrys) контур (очертание)el. obwód эл. контур (замкнутая цепь проводника)samoch. deseń, rzeźba (bieżnika) автотр. контур (протектора)* * *♂, Р. \konturu контур, очертание ň* * *м, Р konturuко́нтур, очерта́ние n -
45 kontur
-
46 kontur
subst. outline subst. (formelt) contour -
47 kontur
m контур; абрисKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > kontur
-
48 kontur
n. outline* * *contour -
49 kontur
contour* * *contour -
50 Kontur
астр. профиль астр. контур (спектральной линии) -
51 Kontur
f б.ч. pl контур, очертаниеDeutsch-Russische Wörterbuch der Mode und des Design > Kontur
-
52 kontur
I.mcontourII.moutline -
53 Kontur
f́контур, очертание -
54 kontúr
[\kontúrt, \kontúrja, \kontúrok] контур, очертание, рисунок -
55 kontúr-
-
56 kontúr
(DE) Umriß {r}; Umriße {pl}; Außenlinie {e}; (EN) contour; outline -
57 kontur
• outline obrys -
58 Kontur
Kontúr f, -en meist Pl. контури, очертания. -
59 kontur
1. contour2. galbe3. linéament4. trait -
60 Kontur
См. также в других словарях:
Kontur — (frz. le contour ,Umriss, Linie, Silhouette‘ ) bezeichnet den Umriss bzw. die Umrisslinie eines Körpers. Bedeutung In der Bildhauerei ist die Betrachtung der Kontur ein wichtiger Aspekt bei der Analyse des Ausdrucks einer Skulptur. Wird diese in… … Deutsch Wikipedia
kontur — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. kontururze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} linia obwodząca kształt czegoś na płaszczyźnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Narysować kontury postaci. Skopiować kontury rysunku.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Kontur — Sf Linie, Umriß std. stil. (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. contour m., dieses aus it. contorno m., einer Ableitung von ml. contornare einfassen, Umrisse zeichnen , zu l. tornāre drechseln, mit dem Drechseleisen runden und l. con , aus gr … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Kontūr — (franz contour, ital. contorno, »Umriß«), Linie, durch die bei Zeichnungen und Gemälden die äußern Umrisse der Figuren etc. bestimmt werden, überhaupt der Umriß bei Schöpfungen der Kunst oder bei Gegenständen der Natur … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Kontur — Kontūr (frz. contour), s. Umriß … Kleines Konversations-Lexikon
Kontur — »Umriss‹linie›«, meist Plural: Das Wort wurde im 18. Jh. als Fachausdruck der bildenden Kunst aus gleichbed. frz. contour entlehnt, das seinerseits aus it. contorno übernommen ist. Dies gehört zu it. contornare »umgeben, einfassen; Konturen… … Das Herkunftswörterbuch
Kontur — Silhouette; Profil; Umrisslinie; Umriss * * * Kon|tur [kɔn tu:ɐ̯], die; , en: äußere Linie eines Körpers [die sich von einem Hintergrund abhebt]: im Nebel waren die Konturen der Brücke kaum zu erkennen. Syn.: ↑ Silhouette, ↑ Umriss. * * * … Universal-Lexikon
Kontur — Linie, Schattenriss, Silhouette, Umriss[linie]. * * * Kontur,die:⇨Umriss KonturUmriss,Umrisslinie,Silhouette,Schattenriss,Linie … Das Wörterbuch der Synonyme
kontur — m IV, D. u, Ms. kontururze; lm M. y 1. «zarys kształtów jakiejś postaci lub przedmiotu; graficzne przedstawienie tego zarysu; sylweta» Ostre, delikatne kontury. Kontury drzew, domów. 2. szt. «linia obwodząca motyw przedstawiony na rysunku lub… … Słownik języka polskiego
kontur — kon|tur sb., en, er, erne (omrids), i sms. kontur , fx kontursting, konturpløjning … Dansk ordbog
Kontur — kontūras statusas T sritis automatika atitikmenys: angl. circuit; contour; loop; mesh vok. Kontur, f; Kreis, m; Masche, f; Regelkreis, m; Schleife, f; Stromkreis, m rus. контур, m; цепь, f pranc. boucle, f; circuit, m; contour, m; maille, f … Automatikos terminų žodynas