-
1 urągać
глаг.• глумиться• обидеть• обижать• оскорбить• оскорблять• поносить• ругать* * *несов. 1. komu-czemu разг. ругать, поносить кого-что;2. czemu книжн. пренебрегать чем;\urągać
śmierci пренебрегать смертью;● \urągać czemuś (pojęciom o czymś, zasadom czegoś) противоречить чему-л. (принципам чего-л.), идти вразрез с чём-л. (с принципами чего-л.)+1. złorzeczyć, wymyślać, łajać
* * *несов.1) komu-czemu разг. руга́ть, поноси́ть кого-что2) czemu книжн. пренебрега́ть чемurągać śmierci — пренебрега́ть сме́ртью
•- urągać pojęciom o czymś
- urągać zasadom czegośSyn: -
2 błogosławić
глаг.• благословить• благословлять• освящать* * *błogosławi|ć\błogosławićony несов. kogo-co, komu-czemu благословлять кого-что;\błogosławić młodej parze благословлять молодых
* * *błogosławiony несов. kogo-co, komu-czemuблагословля́ть кого-чтоbłogosławić młodej parze — благословля́ть молоды́х
-
3 dorównać
глаг.• сравнять* * *dorówn|aćсов. komu-czemu сравниться с кем-чем;nikt mu nie \dorównaća dowcipem никто не может с ним сравниться в остроумии
* * *сов. komu-czemuсравни́ться с кем-чемnikt mu nie dorówna dowcipem — никто́ не мо́жет с ним сравни́ться в остроу́мии
-
4 dorównywać
глаг.• равнять• равняться• сравнивать• сравниваться* * *несов. komu-czemu равняться с кем-чем;\dorównywać komuś urodą, wdziękiem быть таким же красивым, милым, как кто-л.* * *несов. komu-czemuравня́ться с кемчемdorównywać komuś urodą, wdziękiem — быть таки́м же краси́вым, ми́лым, как кто́-л.
-
5 dziękować
глаг.• благодарить• поблагодарить* * *dzięk|owaćнесов. komu-czemu благодарить ко-го-что;\dziękowaćuje bardzol большое спасибо!
* * *несов. komu-czemuблагодари́ть кого-чтоdziękuję bardzo! — большо́е спаси́бо!
-
6 hołdować
глаг.• зависеть• подчинить• подчинять• покорять* * *несов. komu-czemu 1. быть сторонником кою-чего; преклоняться перед кем-чем;\hołdować jakiejś zasadzie придерживаться какого-л. принципа;\hołdować modzie отдавать дань моде;
2. ист. находиться в вассальной зависимости* * *несов. komu-czemu1) быть сторо́нником кого-чего; преклоня́ться перед кем-чемhołdować jakiejś zasadzie — приде́рживаться како́го-л. при́нципа
hołdować modzie — отдава́ть дань мо́де
2) ист. находи́ться в васса́льной зави́симости -
7 patronować
-
8 pochlebiać
глаг.• задабривать• кадить• льстить• подольщаться• польстить* * *pochlebi|ać\pochlebiaćany несов. komu-czemu льстить кому-чему, угодничать перед кем-чем+schlebiać;
podlizywać się* * *pochlebiany несов. komu-czemuSyn: -
9 podlegać
глаг.• подвергать• подвергаться• подлежать• подчинять• подчиняться* * *podleg|aćнесов. 1. komu-czemu находиться в чьём ведении (подчинении), быть подведомственным кому;\podlegać ministerstwu быть подведомственным министерству;
2. подвергаться;to \podlegaća karze więzienia это карается тюремным заключением; (nie) \podlegać amnestii (не) подпадать под амнистию; ● \podlegać prawom подчиняться законам; nie \podlegaća dyskusji не подлежит обсуждению
* * *несов.podlegać ministerstwu — быть подве́домственным министе́рству
2) подверга́тьсяto podlega karze więzienia — э́то кара́ется тюре́мным заключе́нием
podlegać amnestii — (не) подпада́ть под амни́стию•- nie podlega dyskusji -
10 podołać
глаг.• справить• справиться* * *сов. komu-czemu справиться с кем-чем+sprostać, potrafić
* * *сов. komu-czemuспра́виться с кем-чемSyn: -
11 przewodniczyć
глаг.• возглавлять• председательствовать* * *несов. 1. председательствовать;\przewodniczyć obradom председательствовать на заседании;
2. komu-czemu уст. руководить кем-чем+2. przewodzić, kierować
* * *несов.1) председа́тельствоватьprzewodniczyć obradom — председа́тельствовать на заседа́нии
2) komu-czemu уст. руководи́ть кем-чемSyn:przewodzić, kierować 2) -
12 przewodzić
глаг.• вести• водить• дирижировать• командовать• направить• направлять• отвести• отводить• повести• предводительствовать• привести• приводить• проводить• руководить• увести• управлять• устремить• устремлять* * *1) (dowodzić) верховодить, возглавлять, лидировать, предводительствовать, руководить2) przewodzić (np. prąd) проводить (напр. электричество)przelewać (przelewem bankowym) переводить (банковским переводом)przestawiać переводить (в другой режим)przeliczyć, zamienić переводить (в другую систему счёта)promować (do następnej klasy) переводить (в следующий класс)tłumaczyć, przekładać переводить (выражать другим языком)nabrać, zaczerpnąć (tchu) переводить (дух)przenosić (np. wzrok) переводить (напр. взгляд)przekazywać переводить (передавать)przestawiać, przesuwać переводить (передвигать)przenosić (przemieszczać) переводить (перемещать, переносить)przeprowadzać переводить (помогать перейти)przepisywać (przenosić prawa) переводить (права)* * *przew|odzić\przewodzićodzę, \przewodzićódź, \przewodzićodził, \przewodzićodzony несов. 1. komu-czemu предводительствовать, руководить кем-чем;2. физ. хим. проводить; ● \przewodzić nad kimś верховодить кем-л.+1. dowodzić, kierować
* * *przewodzę, przewódź, przewodził, przewodzony несов.1) komu-czemu предводи́тельствовать, руководи́ть кем-чем2) физ., хим. проводи́ть•Syn: -
13 przyklaskiwać
глаг.• аплодировать* * *несов. 1. аплодировать, хлопать в ладоши;2. komu-czemu одобрять кого-что, приветствовать что+2. aprobować, pochwalać
* * *несов.1) аплоди́ровать, хло́пать в ладо́шиSyn: -
14 przyklasnąć
сов. komu-czemu одобрить кого-что+zaaprobować, pochwalić
* * *сов. komu-czemuодо́брить кого-чтоSyn: -
15 sprostać
глаг.• справить• справиться* * *сов. komu-czemu 1. справиться с кем-чем, одолеть кого-что;\sprostać trudnościom справиться с трудностями, преодолеть трудности;
2. сравняться с кем-чем+1. podołać, dać sobie radę 2. dorównać
* * *сов. komu-czemu1) спра́виться с кем-чем, одоле́ть кого-чтоsprostać trudnościom — спра́виться с тру́дностями, преодоле́ть тру́дности
2) сравня́ться с кем-чемSyn: -
16 towarzyszyć
глаг.• аккомпанировать• подпевать• провожать• сопровождать• сопровождаться• сопутствовать• эскортировать* * *towarzysz|yćнесов. komu-czemu сопровождать кого-что; сопутствовать кому-чему;osoba \towarzyszyćаса сопровождающее лицо; okoliczności \towarzyszyćjące сопутствующие обстоятельства
* * *несов. komu-czemuсопровожда́ть кого-что; сопу́тствовать кому-чемуosoba towarzysząca — сопровожда́ющее лицо́
okoliczności towarzyszjące — сопу́тствующие обстоя́тельства
-
17 uwłaczać
глаг.• оскорблять* * *uwłacza|ćнесов. komu-czemu оскорблять, порочить кого-что;\uwłaczać czyjejś godności задевать (оскорблять) чью-л. честь;\uwłaczaćjące słowa оскорбительные слова
+ ubliżać, obrażać* * *несов. komu-czemuоскорбля́ть, поро́чить кого-чтоuwłaczać czyjejś godności — задева́ть (оскорбля́ть) чью́-л. честь
uwłaczające słowa — оскорби́тельные слова́
Syn: -
18 uwłaczyć
сов. komu-czemu оскорбить, опорочить кого-что; ср. uwłaczać+ubliżyć, obrazić
* * *сов. komu-czemuSyn: -
19 właściwy
прил.• авторитетный• адекватный• благоприятный• верный• законный• истинный• настоящий• подходящий• порядочный• правильный• правый• пригодный• приличный• пристойный• присущий• прямой• свойственный• скромный• собственный• соответственный• соответствующий• способный• справедливый• точный• уместный* * *właściw|y\właściwyi, \właściwyszy 1. komu-czemu свойственный, присущий кому-чему, характерный длякого-чего; 2. настоящий, подлинный;\właściwye nazwisko настоящая фамилия;
3. соответствующий, надлежащий;we \właściwy sposób надлежащим образом; we \właściwyym terminie в положенный срок;
4. правильный;uznać coś za \właściwye признать правильным что-л.; 5. юр. компетентный;\właściwyе władze компетентные органы; ● ciężar \właściwy удельный вес;
ułamek \właściwy правильная дробь; па \właściwyym miejscu на (своём) месте+1. charakterystyczny 2. istotny, prawdziwy 3. należyty 4. prawidłowy 5. kompetentny
* * *właściwi, właściwszy2) настоя́щий, по́длинныйwłaściwe nazwisko — настоя́щая фами́лия
3) соотве́тствующий, надлежа́щийwe właściwy sposób — надлежа́щим о́бразом
we właściwym terminie — в поло́женный срок
4) пра́вильныйuznać coś za właściwe — призна́ть пра́вильным что́-л.
5) юр. компете́нтныйwłaściwe władze — компете́нтные о́рганы
•- ułamek właściwy
- na właściwym miejscuSyn: -
20 zadośćuczynić
глаг.• ублажать• угождать• удовлетворить• удовлетворять* * *сов. komu-czemu удовлетворить кого-что; исполнить что;\zadośćuczynić prośbie исполнить просьбу; \zadośćuczynić wymaganiom (żądaniom) удовлетворить требования
* * *сов. komu-czemuудовлетвори́ть кого-что; испо́лнить чтоzadośćuczynić prośbie — испо́лнить про́сьбу
zadośćuczynić wymaganiom (żądaniom) — удовлетвори́ть тре́бования
См. также в других словарях:
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
daleko — dalej 1. «przysłówek określający odległość» a) «w znacznej odległości, w odległym miejscu, w oddaleniu» Gdzieś daleko grzmiały działa. Mieszkał w gajówce, daleko stąd. Dalej, za lasem, jest jezioro. ◊ Daleko (czegoś) szukać; coś jest takie, że… … Słownik języka polskiego
Polnische Sprache — Polnisch (język polski) Gesprochen in Polen, als Minderheitensprache: Litauen, Tschechien, Ukraine, Weißrussland, Deutschland, Großbritannien, Frankreich, USA, Kanada, Brasilien, Argentinien, Australien, Irland, Israel … Deutsch Wikipedia
Grammaire du polonais — Grammaire polonaise Article principal : Polonais. La gammaire polonaise est l étude de la morphologie et de la syntaxe de la langue polonaise. Sommaire 1 Morphologie du polonais 1.1 Le nom 1.1.1 Genre et nombre … Wikipédia en Français
Grammaire polonaise — Article principal : Polonais. La grammaire polonaise est l étude de la morphologie et de la syntaxe de la langue polonaise. Le polonais partage des caractéristiques avec la plupart des autres langues slaves : déclinaisons (sept… … Wikipédia en Français
celownik — m III, D. a, N. celownikkiem; lm M. i 1. «trzeci przypadek w deklinacji polskiej, pełniący funkcję dopełnienia dalszego, oznaczający osobę lub rzecz, do której skierowana jest jakaś czynność, odpowiadający na pytanie: komu, czemu?; datiwus» 2.… … Słownik języka polskiego
demonizacja — ż I, DCMs. demonizacjacji, blm «nadawanie, przypisywanie komu, czemu cech demonicznych» … Słownik języka polskiego
demonizować — ndk IV, demonizowaćzuję, demonizowaćzujesz, demonizowaćzuj, demonizowaćował, demonizowaćowany «nadawać, przypisywać komu, czemu cechy demoniczne» Demonizować siły przyrody … Słownik języka polskiego
celownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}przyrząd znajdujący się na broni palnej, ułatwiający celowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Celownik artyleryjski, optyczny, noktowizyjny. Wydłużyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
darować — dk IV, darowaćruję, darowaćrujesz, darowaćruj, darowaćował, darowaćowany darowywać ndk VIIIa, darowaćowuję, darowaćowujesz, darowaćowuj, darowaćowywał, darowaćowywany 1. «dać na własność; ofiarować, podarować» Darować komu jakiś drobiazg, książkę … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
