kobud

См. также в других словарях:

• kobud — bax qaba. Kobud parça. Kobud adam. Kobud hərəkət. Kobud z. cavab vermək. – Ağca xanım zərif əlini Qaraca qıza uzatdı, o da kobud barmaqları ilə onun əlini sıxdı. S. S. A …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• kor-kobud — sif. dan. Bir qədər, yaxud çox kobud, yaraşıqsız, qaba. <Məhbubə xanım> baxdı ki, <Bəlli Əhməd> düzdü, bir az kor kobuddu, amma elə ürəyəyatan oğlandı ki, min paşa oğluna dəyər, min də xan oğluna. «Koroğlu» …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• bezz — ə. kobud ağ parça, bez …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

• köntöy — sif. 1. Kobud, münasibətsiz, ədəbsiz, nəzakətsiz. Köntöy söz. Köntöy hərəkət. – Siz bunun sözündən inciməyin. Bu həm avam, həm də köntöy adamdır. Ə. Abasov. // Zərf mənasında. Köntöy danışmaq. – Tahir həmin dostuna çox acıqlı və köntöy cavab… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• yöndəmsiz — sif. 1. Qaba, kobud, biçimsiz, səliqəsiz, tənasübsüz. Yöndəmsiz adam. Yöndəmsiz şey. – Hələ kim olduğunu bilməmişdən bu adamın xarici görkəmi bizdə nifrət əmələ gətirmişdi; kobud sifəti, yöndəmsiz bədəni vardı. S. Rəh.. 2. Naqolay, narahat,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• bombalamax — (Mingəçevir) iri tikələrlə, kobud kobud yemək …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

• köntö:-köntö: — (Bakı, Quba, Salyan) kobud kobud. – Ziyafət hərdən bir köntö: köntö: danışadu (Quba) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

• törpü — (Ağdam, Bərdə, Qarakilsə, Şuşa) bax törpi. – Törpü olmadı deyə, dəhrənin sapı kələ kötür qaldı (Ağdam); – Törpünü ma: ver, bu taxtanın üsdün hamarrıyım (Bərdə); – Ə:, ged evdən törpünü gəti ver Məhərrəmə (Şuşa) ◊ Törpü dəyməmiş (Ağdam, Şuşa) – 1 …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

• bez — is. Pambıqdan toxunma kobud ağ parça. Bazarın bir küncündə tikilmiş dükanın içində qədəkdən, bezdən, şilədən, alçaq çitlərdən tökülübdür. M. F. A.. Xam bez – şaxı sınmamış kobud bez, nişastaya salınmamış bez. // Bu parçadan tikilmiş. Bez köynək.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• biçimsiz — sif. 1. Bədən quruluşu, görünüşü pis; bədəni qeyri mütənasib, eybəcər, yöndəmsiz. Biçimsiz adam. Biçimsiz bədən. – Qısaboylu, biçimsiz bir adam sol ayağını çəkə çəkə içəri girdi. A. Ş.. 2. Pis biçilmiş, pis tikilmiş, yaraşıqsız, səliqəsiz,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• gönüqalın — sif. 1. Dərisi kobud, qalın olan. 2. məc. Heç bir şeydən mütəəssir olmayan, heç bir şey kar etməyən; kobud, qanmaz. Gönüqalın adam. – <Süsənbər Səməndərə:> . . İstəyirəm ki, sənin o gönüqalın qayınatanın qarnına möhkəm bir ağrı dola. . B.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti