-
1 koń
См. также в других словарях:
koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… … Słownik języka polskiego
biegun — m IV, D. a, Ms. biegunnie; lm M. y 1. zwykle w lm «wygięte półokrągło płozy przy kołyskach, bujających fotelach, zabawkach itp.» Bieguny kołyski. Koń na biegunach. 2. B.=D. przestarz. «szybki koń; rumak» Dosiąść bieguna. 3. fiz. «jeden z dwu… … Słownik języka polskiego
biegun — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. biegunnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden z dwóch wyobrażalnych punktów na powierzchni Ziemi, przez które przebiega oś ziemska; jeden z dwóch punktów zbiegania się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
konik — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pieszczotliwie o koniu; także: mały koń : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wio, koniku! Drobne huculskie koniki. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień