-
1 jus sanguinis
Jur., Lat. droit du sangEnglish-French dictionary of law, politics, economics & finance > jus sanguinis
-
2 obtineo
obtinĕo (optinĕo), ēre, obtinŭi, obtentum A. - tr. [st1]1 [-] tenir dans les mains. - obtinere aures, Plaut.: tenir par les oreilles. [st1]2 [-] tenir, occuper (un lieu), avoir en soi, posséder (une qualité); être en possession (d'un emploi). - obtinere agros umbris, Plin.: couvrir les champs de son ombre, ombrager les champs. - obtinere vada, Caes.: occuper un gué. - obtinere oppidum, Tac.: tenir la ville (avec une garnison). - proverbii locum obtinere, Cic. Tusc. 4, 16, 36: être passé en proverbe. - criminis locum obtinere, Cic.: être regardé comme un crime. - obtinere numerum caesorum, Cic.: être compté parmi les morts. - caedes omnia obtinuit, Liv.: le massacre fut général. - summam opinionem obtinere, Quint. 10, 5, 18: jouir de la plus haute réputation. - regnum obtinere, Caes.: occuper le trône. - curam obtinere, Tac.: occuper une charge. - obtinere partes accusatoris, Cic.: être chargé du rôle d'accusateur. - obtinere Academiam, Cic.: dominer dans l'Académie. - obtinere provinciam, Liv.: administrer une province. - obtinere Britannos, Tac.: gouverner la Bretagne. - me obtinente, Cic. Att. 5, 21, 7: sous mon administration. [st1]3 [-] garder, conserver, maintenir, retenir; qqf. persévérer. - obtinere iter ad... Stat.: poursuivre sa route vers... - obtinere silentium, Liv.: garder le silence. - obtinendis quae percurrerat, Tac.: pour s'assurer des pays qu'il avait parcourus. - obtinere colorem, Plaut.: ne pas changer de couleur. - obtinere venustatem, Ter.: conserver son attrait. - obtinere famam: conserver son honneur. - obtinere fortunas suas, Cic.: sauver sa fortune. - obtinere necessitudinem, Cic. Q. Fr. 1, 1, 12, § 35: continuer des relations. - obtinere auctoritatem suam, Cic.: faire respecter son autorité. - obtinere jus suum contra aliquem, Cic. Quint. 9.34: maintenir son droit contre qqn. - obtine antiquam rationem, Ter.: n'oublie pas le vieux précepte. - lex quae obtinebatur, Cic.: usage qui s'observait. - obtinuit colere, Plaut.: il a persisté à pratiquer. [st1]4 [-] obtenir, gagner, acquérir. - obtenta non sunt quae voluimus, Cic.: nous n'avons pas obtenu ce que nous voulions. - rem obtinere, Caes. B. G. 7.85: remporter un succès, remporter la victoire. - si minus id obtinebis, Cic.: si tu n'y réussis pas. - obtinuit admitti, Just.: il obtint la faveur d'être admis. - ab eo aegre obtentum est, ut... Just.: on eut de la peine à obtenir de lui que... - obtinere sapientiam, Cic.: acquérir la sagesse. - obtinere litem: gagner un procès. - malas causas obtinere, Cic. Att. 7, 25, 1: gagner de mauvaises causes. [st1]5 [-] soutenir, défendre, démontrer, prouver, ratifier. - contrarias sententias obtinere, Cic. Fin. 4, 28, 78: soutenir des propositions contraires. - obtinere quod dicimus, Cic.: prouver ce que nous avançons. - pugnare in iis, quae obtinere non possis, Quint. 6, 4, 15: s'acharner à soutenir ce qu'on ne peut démontrer. - quod fama obtinuit, Liv. 21, 46, 10: l'opinion que la renommée a consacrée. - obtinetur testamentum, Cic.: le testament est ratifié, le testament est valable. B. - intr. [st1]6 [-] se maintenir, se perpétuer, être admis, être établi, être tenu pour certain, être constant, être dominant, prévaloir. - obtinuit regula, Petr.: cette règle a prévalu. - obtinet (tournure impers.): il est reconnu. - pro vero obtinebat, Sall. (tournure impers.): c'était une idée reçue. - si vera obtinere non possunt, Quint.: si la vérité ne peut triompher. - non ipsos quoque fuisse obtinebit...? Varr. R. R. 2, 1, 9: ne reconnaîtra-t-on pas qu'eux aussi furent...? - obtinuit sententia, Cic.: son avis prévalut.* * *obtinĕo (optinĕo), ēre, obtinŭi, obtentum A. - tr. [st1]1 [-] tenir dans les mains. - obtinere aures, Plaut.: tenir par les oreilles. [st1]2 [-] tenir, occuper (un lieu), avoir en soi, posséder (une qualité); être en possession (d'un emploi). - obtinere agros umbris, Plin.: couvrir les champs de son ombre, ombrager les champs. - obtinere vada, Caes.: occuper un gué. - obtinere oppidum, Tac.: tenir la ville (avec une garnison). - proverbii locum obtinere, Cic. Tusc. 4, 16, 36: être passé en proverbe. - criminis locum obtinere, Cic.: être regardé comme un crime. - obtinere numerum caesorum, Cic.: être compté parmi les morts. - caedes omnia obtinuit, Liv.: le massacre fut général. - summam opinionem obtinere, Quint. 10, 5, 18: jouir de la plus haute réputation. - regnum obtinere, Caes.: occuper le trône. - curam obtinere, Tac.: occuper une charge. - obtinere partes accusatoris, Cic.: être chargé du rôle d'accusateur. - obtinere Academiam, Cic.: dominer dans l'Académie. - obtinere provinciam, Liv.: administrer une province. - obtinere Britannos, Tac.: gouverner la Bretagne. - me obtinente, Cic. Att. 5, 21, 7: sous mon administration. [st1]3 [-] garder, conserver, maintenir, retenir; qqf. persévérer. - obtinere iter ad... Stat.: poursuivre sa route vers... - obtinere silentium, Liv.: garder le silence. - obtinendis quae percurrerat, Tac.: pour s'assurer des pays qu'il avait parcourus. - obtinere colorem, Plaut.: ne pas changer de couleur. - obtinere venustatem, Ter.: conserver son attrait. - obtinere famam: conserver son honneur. - obtinere fortunas suas, Cic.: sauver sa fortune. - obtinere necessitudinem, Cic. Q. Fr. 1, 1, 12, § 35: continuer des relations. - obtinere auctoritatem suam, Cic.: faire respecter son autorité. - obtinere jus suum contra aliquem, Cic. Quint. 9.34: maintenir son droit contre qqn. - obtine antiquam rationem, Ter.: n'oublie pas le vieux précepte. - lex quae obtinebatur, Cic.: usage qui s'observait. - obtinuit colere, Plaut.: il a persisté à pratiquer. [st1]4 [-] obtenir, gagner, acquérir. - obtenta non sunt quae voluimus, Cic.: nous n'avons pas obtenu ce que nous voulions. - rem obtinere, Caes. B. G. 7.85: remporter un succès, remporter la victoire. - si minus id obtinebis, Cic.: si tu n'y réussis pas. - obtinuit admitti, Just.: il obtint la faveur d'être admis. - ab eo aegre obtentum est, ut... Just.: on eut de la peine à obtenir de lui que... - obtinere sapientiam, Cic.: acquérir la sagesse. - obtinere litem: gagner un procès. - malas causas obtinere, Cic. Att. 7, 25, 1: gagner de mauvaises causes. [st1]5 [-] soutenir, défendre, démontrer, prouver, ratifier. - contrarias sententias obtinere, Cic. Fin. 4, 28, 78: soutenir des propositions contraires. - obtinere quod dicimus, Cic.: prouver ce que nous avançons. - pugnare in iis, quae obtinere non possis, Quint. 6, 4, 15: s'acharner à soutenir ce qu'on ne peut démontrer. - quod fama obtinuit, Liv. 21, 46, 10: l'opinion que la renommée a consacrée. - obtinetur testamentum, Cic.: le testament est ratifié, le testament est valable. B. - intr. [st1]6 [-] se maintenir, se perpétuer, être admis, être établi, être tenu pour certain, être constant, être dominant, prévaloir. - obtinuit regula, Petr.: cette règle a prévalu. - obtinet (tournure impers.): il est reconnu. - pro vero obtinebat, Sall. (tournure impers.): c'était une idée reçue. - si vera obtinere non possunt, Quint.: si la vérité ne peut triompher. - non ipsos quoque fuisse obtinebit...? Varr. R. R. 2, 1, 9: ne reconnaîtra-t-on pas qu'eux aussi furent...? - obtinuit sententia, Cic.: son avis prévalut.* * *Obtineo, obtines, pen. corr. obtinui, obtentum, obtinere. Cic. Obtenir et impetrer ce qu'on demandoit.\Academiam Carneades et Clitomachus obtinebant. Cic. Tenoyent, etc. Regnoyent en, etc.\Admirationem obtinere. Plin. Estre en admiration, Estre fort estimé.\Semper isthanc, quam habes, aetatulam obtinebis. Plaut. Tu garderas et entretiendras, etc. Tu retiendras, etc.\Causam. Cic. Gaigner sa cause.\Vt causam certissimam obtineret. Cic. Pour gaigner sa cause toute clere. Cic.\Dignitatem obtinere, pro Retinere et conseruare. Cic. Garder et maintenir.\Famam obtinere per aliquem. Cic. Garder sa renommee.\Fama obtinet. Liu. Le plus commun bruit l'emporte.\Firmitudinem animi obtinere. Plaut. Estre ferme et constant.\Obtinere summum atque altissimum gradum ciuitatis. Cic. Estre un des plus grands en honneur de la ville, Tenir le plus hault lieu.\Obtinemus ipsius Caesaris summam erga nos humanitatem. Cic. Il nous est doulx et debonnaire.\Haec apud te ne hoc quidem iuris obtinuit, vt, etc. Cic. Il n'a pas peu impetrer envers toy qu'il, etc.\Litem obtinere et Amittere, contraria. Cic. Gaigner ou perdre son proces.\Locum infimum seruitutis obtinere. Cic. Estre des moins estimez, et estre du dernier rang.\Tertium locum Milesiae oues obtinent. Plin. Apres ces deux là, les brebis de Milese sont les plus estimees.\Locum prouerbii obtinere. Cic. Servir de proverbe.\Obtinet magnum locum in medicaminibus haec herba. Plin. Est fort receue et estimee.\Secundum locum obtinet Cyprius, tertium Phoenicius. Plin. Apres ceste là on estime fort, etc.\Cuius legationis Numeius et Verodontinus principem locum obtinebant. Caes. Estoyent les principaulx de l'embassade.\Praecipuam obtinent nobilitatem syagri. Plin. Sont plus en bruit que tous les autres, et les plus estimez.\Noctem insequentem eadem caligo obtinuit. Liu. La nuict ensuyvant il feit pareille obscurité.\Patriae nomen obtinent. De ficubus. Plin. Elles ont le nom du pays, On les nomme du pays.\Nomen sapientia obtinere. Cic. Estre nommee sapience.\Noxiam veneni obtinere. Plin. Nuire comme venin.\Numerum obtinere iure caesorum. Cic. Estre nombré entre ceulx qui ont esté tuez à juste cause.\Ordinem suum obtinere. Col. Garder son ordre et son rang.\Partes accusatoris obtinere. Cic. Plaider pour l'accusateur.\Primatum obtinere apud regem. Plin. Estre des plus grands et des principaulx envers le roy.\Principatum. Plin. Estre le plus estimé.\Qui principatum in ciuitate multis annis obtinuerat. Caes. Qui avoit esté des principaulx de la ville, Qui avoit tenu et gardé le premier lieu.\In frigidis humidisque principatum obtinent. Plin. Sont les plus estimees et plus excellentes.\Prouinciam obtinere. Cic. Avoir la charge et gouvernement d'une province.\Hispaniam obtinere cum imperio. Cic. Avoir le gouvernement d'Espaigne, avec empire et souveraine puissance.\Regnum in Sequanis obtinere. Caes. Estre roy, etc.\Sententias contrarias obtinere. Cic. Soustenir et gaigner.\Sanguinis vicem obtinet. Plin. Est au lieu de sang.\Vim medicamenti obtinet. Plin. Ha la force, et sert de medicament.\Vitam et famam obtinere per aliquem. Cic. Tenir sa vie de luy, Quand il est cause qu'on est en vie.\Vrbem aliquam armis obtinere. Liu. Occuper par force et violence.\Obtinere. Tenir, ou Contenir et occuper le long de quelque place. Plin. Arbor agros longis obtinens vmbris.
См. также в других словарях:
Jus sanguinis — (Latin for right of blood ) is a social policy by which nationality or citizenship is not determined by place of birth, but by having an ancestor who is a national or citizen of the state. It contrasts with jus soli (Latin for right of soil ).At… … Wikipedia
Jus sanguinis — (лат. Jus sanguinis, юс сангвинис, буквально «право крови») юридический термин, закрепляющий право получения гражданства того или иного государства (практикующего юс сангвинис) только лицам, имеющим расовые, языковые и этнокультурные черты… … Википедия
jus sanguinis — jus san·gui·nis / saŋ gwi nis, säŋ gwē ˌnēs/ n [Latin, right of blood]: a rule of law that a child s citizenship is determined by that of his or her parents Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
Jus sanguinis — ● Jus sanguinis titre qui résulte du lien de sang et qui est pris en considération pour attribuer à un individu la nationalité d un État … Encyclopédie Universelle
jus sanguinis — [saŋ′gwi nis, saŋ′gwi nis] n. [L, lit., right of blood] a right which entitles one to citizenship of a nation of which one s natural parents are citizens … English World dictionary
Jus sanguinis — In diesem Artikel oder Abschnitt fehlen folgende wichtige Informationen: Die Darstellung in verschiedenen Ländern fehlt, die Einleitung ist auch etwas gar knapp Du kannst Wikipedia helfen, indem du sie recherchierst und einfügst … Deutsch Wikipedia
jus sanguinis — noun the principle that a person s nationality at birth is the same as that of his natural parents • Topics: ↑law, ↑jurisprudence • Hypernyms: ↑legal principle, ↑judicial principle, ↑judicial doctrine * * * ˈsaŋgwənə̇s noun … Useful english dictionary
Jus sanguinis — Droit du sang Le droit du sang, plus communément appelé, en latin, jus sanguinis, est la règle de droit accordant aux enfants la nationalité de leurs parents. La Suisse, l Allemagne et le Japon sont des pays où la nationalité est principalement… … Wikipédia en Français
jus sanguinis — /jus sang gweuh nis/, Law. the principle that the country of nationality of a child is that of the country of nationality of the parents. [1900 05; < L: right of blood] * * * … Universalium
jus sanguinis — jus′ san′gui•nis [[t]ˈsæŋ gwə nɪs[/t]] n. law the principle that the country of nationality of a child is determined by the country of nationality of the parents • Etymology: 1900–05; < L: right of blood … From formal English to slang
jus sanguinis — /jas saerjgwanas/ The right of blood. The principle that a person s citizenship is determined by the citizenship of the parents. See jus soli … Black's law dictionary