-
1 Paulina
1. I.In gen., little, small (anteclass. and poet.):(β).paulo momento huc vel illuc impelli,
Ter. And. 1, 5, 31:paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 22:pauper a paulo lare,
Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:II.quasi vero paulum intersiet,
Ter. Eun. 4, 4, 18:an paulum hoc esse tibi videtur?
id. ib. 5, 2, 18;5, 8, 38: agelli paulum,
id. Ad. 5, 8, 26:supplicī,
id. And. 5, 3, 32; so,negotī,
id. Heaut. 3, 1, 92:lucri,
id. ib. 4, 4, 25:paulum huic Cottae tribuit partium,
allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:nil Aut paulum abstulerat,
Hor. Ep. 1, 15, 33:ubi paulum nescio quid superest,
Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —Adverb. uses.A. 1.With comp.:2.paulo prius,
Plaut. Men. 4, 3, 7:liberius paulo,
Cic. Or. 24, 82:civis haud paulo melior, quam, etc.,
id. Att. 2, 12, 3:paulo secus,
id. de Or. 3, 30, 119:haud paulo plus,
id. Fam. 7, 1, 3:paulo minus consideratus,
id. Quint. 3, 11:paulo magis affabre factus,
id. Verr. 1, 5, 14:verbis paulo magis priscis uti,
id. Brut. 21, 82:paulo longius processerant,
Caes. B. G. 2, 20:maturius paulo,
id. ib. 1, 54:paulo minus quatuordecim annos,
a little under, Suet. Ner. 40:paulo minus, quam privatum egit,
id. Tib. 26:paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,
Plin. Ep. 7, 24, 1:paulo minus quinque millia,
id. Pan. 28, 4.—Esp. with ante, post:3.quae paulo ante praecepta dedimus,
Cic. Part. 39, 137:paulo ante,
id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:post paulo,
just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —With words and expressions implying superiority or comparison:4.magnitudine paulo antecedunt,
Caes. B. G. 6, 26:verba paulo nimium redundantia,
Cic. de Or. 2, 21, 88:histrio si paulo se movit extra numerum,
id. Par. 3, 2, 26:paulo ultra eum locum,
Caes. B. C. 3, 66:paulo mox,
Plin. 18, 28, 68, § 268.—Without comparison (rare), a little, somewhat:B.paulo qui est homo tolerabilis,
Ter. Heaut. 1, 2, 31:ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,
Cic. Att. 8, 12, 5:aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,
Cat. 68, 131.—Hence,Acc.: paulum, a little, somewhat:(β).paulum supra eum locum,
Caes. B. G. 6, 9:epistolae me paulum recreant,
Cic. Att. 9, 6, 5:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85:requiescere,
id. de Or. 1, 62, 265:commorari,
id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):paulum aspectu conterritus haesit,
Verg. A. 3, 597.—With adv. of time or place:(γ).post paulum,
a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:ultra paulum,
id. 11, 3, 21; cf.:infra jugulum,
Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—With comp.:2.haud paulum major,
Sil. 15, 21:tardius,
Stat. Th. 10, 938.Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.I.L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—II.The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —III.Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—IV.Julius Paulus, a celebrated jurist under Alexander Severus, a colleague of Papinian, Lampr. Alex. Sev. 26.—V.Paul, Christian name of Saul of Tarsus, the apostle to the Gentiles, author of many epistles to the Churches, Vulg. Act. passim.—VI.Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,A.Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:B.Pauliana victoria,
the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.1.Paulīnus, i, m.:2.C. Suetonius Paulinus,
Tac. A. 14, 29.—Paulīna, ae, f.:Lollia Paulina,
wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117. -
2 Paullus
1. I.In gen., little, small (anteclass. and poet.):(β).paulo momento huc vel illuc impelli,
Ter. And. 1, 5, 31:paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 22:pauper a paulo lare,
Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:II.quasi vero paulum intersiet,
Ter. Eun. 4, 4, 18:an paulum hoc esse tibi videtur?
id. ib. 5, 2, 18;5, 8, 38: agelli paulum,
id. Ad. 5, 8, 26:supplicī,
id. And. 5, 3, 32; so,negotī,
id. Heaut. 3, 1, 92:lucri,
id. ib. 4, 4, 25:paulum huic Cottae tribuit partium,
allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:nil Aut paulum abstulerat,
Hor. Ep. 1, 15, 33:ubi paulum nescio quid superest,
Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —Adverb. uses.A. 1.With comp.:2.paulo prius,
Plaut. Men. 4, 3, 7:liberius paulo,
Cic. Or. 24, 82:civis haud paulo melior, quam, etc.,
id. Att. 2, 12, 3:paulo secus,
id. de Or. 3, 30, 119:haud paulo plus,
id. Fam. 7, 1, 3:paulo minus consideratus,
id. Quint. 3, 11:paulo magis affabre factus,
id. Verr. 1, 5, 14:verbis paulo magis priscis uti,
id. Brut. 21, 82:paulo longius processerant,
Caes. B. G. 2, 20:maturius paulo,
id. ib. 1, 54:paulo minus quatuordecim annos,
a little under, Suet. Ner. 40:paulo minus, quam privatum egit,
id. Tib. 26:paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,
Plin. Ep. 7, 24, 1:paulo minus quinque millia,
id. Pan. 28, 4.—Esp. with ante, post:3.quae paulo ante praecepta dedimus,
Cic. Part. 39, 137:paulo ante,
id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:post paulo,
just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —With words and expressions implying superiority or comparison:4.magnitudine paulo antecedunt,
Caes. B. G. 6, 26:verba paulo nimium redundantia,
Cic. de Or. 2, 21, 88:histrio si paulo se movit extra numerum,
id. Par. 3, 2, 26:paulo ultra eum locum,
Caes. B. C. 3, 66:paulo mox,
Plin. 18, 28, 68, § 268.—Without comparison (rare), a little, somewhat:B.paulo qui est homo tolerabilis,
Ter. Heaut. 1, 2, 31:ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,
Cic. Att. 8, 12, 5:aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,
Cat. 68, 131.—Hence,Acc.: paulum, a little, somewhat:(β).paulum supra eum locum,
Caes. B. G. 6, 9:epistolae me paulum recreant,
Cic. Att. 9, 6, 5:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85:requiescere,
id. de Or. 1, 62, 265:commorari,
id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):paulum aspectu conterritus haesit,
Verg. A. 3, 597.—With adv. of time or place:(γ).post paulum,
a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:ultra paulum,
id. 11, 3, 21; cf.:infra jugulum,
Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—With comp.:2.haud paulum major,
Sil. 15, 21:tardius,
Stat. Th. 10, 938.Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.I.L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—II.The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —III.Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—IV.Julius Paulus, a celebrated jurist under Alexander Severus, a colleague of Papinian, Lampr. Alex. Sev. 26.—V.Paul, Christian name of Saul of Tarsus, the apostle to the Gentiles, author of many epistles to the Churches, Vulg. Act. passim.—VI.Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,A.Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:B.Pauliana victoria,
the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.1.Paulīnus, i, m.:2.C. Suetonius Paulinus,
Tac. A. 14, 29.—Paulīna, ae, f.:Lollia Paulina,
wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117. -
3 paullus
1. I.In gen., little, small (anteclass. and poet.):(β).paulo momento huc vel illuc impelli,
Ter. And. 1, 5, 31:paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 22:pauper a paulo lare,
Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:II.quasi vero paulum intersiet,
Ter. Eun. 4, 4, 18:an paulum hoc esse tibi videtur?
id. ib. 5, 2, 18;5, 8, 38: agelli paulum,
id. Ad. 5, 8, 26:supplicī,
id. And. 5, 3, 32; so,negotī,
id. Heaut. 3, 1, 92:lucri,
id. ib. 4, 4, 25:paulum huic Cottae tribuit partium,
allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:nil Aut paulum abstulerat,
Hor. Ep. 1, 15, 33:ubi paulum nescio quid superest,
Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —Adverb. uses.A. 1.With comp.:2.paulo prius,
Plaut. Men. 4, 3, 7:liberius paulo,
Cic. Or. 24, 82:civis haud paulo melior, quam, etc.,
id. Att. 2, 12, 3:paulo secus,
id. de Or. 3, 30, 119:haud paulo plus,
id. Fam. 7, 1, 3:paulo minus consideratus,
id. Quint. 3, 11:paulo magis affabre factus,
id. Verr. 1, 5, 14:verbis paulo magis priscis uti,
id. Brut. 21, 82:paulo longius processerant,
Caes. B. G. 2, 20:maturius paulo,
id. ib. 1, 54:paulo minus quatuordecim annos,
a little under, Suet. Ner. 40:paulo minus, quam privatum egit,
id. Tib. 26:paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,
Plin. Ep. 7, 24, 1:paulo minus quinque millia,
id. Pan. 28, 4.—Esp. with ante, post:3.quae paulo ante praecepta dedimus,
Cic. Part. 39, 137:paulo ante,
id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:post paulo,
just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —With words and expressions implying superiority or comparison:4.magnitudine paulo antecedunt,
Caes. B. G. 6, 26:verba paulo nimium redundantia,
Cic. de Or. 2, 21, 88:histrio si paulo se movit extra numerum,
id. Par. 3, 2, 26:paulo ultra eum locum,
Caes. B. C. 3, 66:paulo mox,
Plin. 18, 28, 68, § 268.—Without comparison (rare), a little, somewhat:B.paulo qui est homo tolerabilis,
Ter. Heaut. 1, 2, 31:ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,
Cic. Att. 8, 12, 5:aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,
Cat. 68, 131.—Hence,Acc.: paulum, a little, somewhat:(β).paulum supra eum locum,
Caes. B. G. 6, 9:epistolae me paulum recreant,
Cic. Att. 9, 6, 5:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85:requiescere,
id. de Or. 1, 62, 265:commorari,
id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):paulum aspectu conterritus haesit,
Verg. A. 3, 597.—With adv. of time or place:(γ).post paulum,
a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:ultra paulum,
id. 11, 3, 21; cf.:infra jugulum,
Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—With comp.:2.haud paulum major,
Sil. 15, 21:tardius,
Stat. Th. 10, 938.Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.I.L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—II.The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —III.Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—IV.Julius Paulus, a celebrated jurist under Alexander Severus, a colleague of Papinian, Lampr. Alex. Sev. 26.—V.Paul, Christian name of Saul of Tarsus, the apostle to the Gentiles, author of many epistles to the Churches, Vulg. Act. passim.—VI.Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,A.Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:B.Pauliana victoria,
the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.1.Paulīnus, i, m.:2.C. Suetonius Paulinus,
Tac. A. 14, 29.—Paulīna, ae, f.:Lollia Paulina,
wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117. -
4 Paulus
1. I.In gen., little, small (anteclass. and poet.):(β).paulo momento huc vel illuc impelli,
Ter. And. 1, 5, 31:paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 22:pauper a paulo lare,
Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:II.quasi vero paulum intersiet,
Ter. Eun. 4, 4, 18:an paulum hoc esse tibi videtur?
id. ib. 5, 2, 18;5, 8, 38: agelli paulum,
id. Ad. 5, 8, 26:supplicī,
id. And. 5, 3, 32; so,negotī,
id. Heaut. 3, 1, 92:lucri,
id. ib. 4, 4, 25:paulum huic Cottae tribuit partium,
allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:nil Aut paulum abstulerat,
Hor. Ep. 1, 15, 33:ubi paulum nescio quid superest,
Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —Adverb. uses.A. 1.With comp.:2.paulo prius,
Plaut. Men. 4, 3, 7:liberius paulo,
Cic. Or. 24, 82:civis haud paulo melior, quam, etc.,
id. Att. 2, 12, 3:paulo secus,
id. de Or. 3, 30, 119:haud paulo plus,
id. Fam. 7, 1, 3:paulo minus consideratus,
id. Quint. 3, 11:paulo magis affabre factus,
id. Verr. 1, 5, 14:verbis paulo magis priscis uti,
id. Brut. 21, 82:paulo longius processerant,
Caes. B. G. 2, 20:maturius paulo,
id. ib. 1, 54:paulo minus quatuordecim annos,
a little under, Suet. Ner. 40:paulo minus, quam privatum egit,
id. Tib. 26:paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,
Plin. Ep. 7, 24, 1:paulo minus quinque millia,
id. Pan. 28, 4.—Esp. with ante, post:3.quae paulo ante praecepta dedimus,
Cic. Part. 39, 137:paulo ante,
id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:post paulo,
just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —With words and expressions implying superiority or comparison:4.magnitudine paulo antecedunt,
Caes. B. G. 6, 26:verba paulo nimium redundantia,
Cic. de Or. 2, 21, 88:histrio si paulo se movit extra numerum,
id. Par. 3, 2, 26:paulo ultra eum locum,
Caes. B. C. 3, 66:paulo mox,
Plin. 18, 28, 68, § 268.—Without comparison (rare), a little, somewhat:B.paulo qui est homo tolerabilis,
Ter. Heaut. 1, 2, 31:ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,
Cic. Att. 8, 12, 5:aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,
Cat. 68, 131.—Hence,Acc.: paulum, a little, somewhat:(β).paulum supra eum locum,
Caes. B. G. 6, 9:epistolae me paulum recreant,
Cic. Att. 9, 6, 5:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85:requiescere,
id. de Or. 1, 62, 265:commorari,
id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):paulum aspectu conterritus haesit,
Verg. A. 3, 597.—With adv. of time or place:(γ).post paulum,
a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:ultra paulum,
id. 11, 3, 21; cf.:infra jugulum,
Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—With comp.:2.haud paulum major,
Sil. 15, 21:tardius,
Stat. Th. 10, 938.Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.I.L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—II.The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —III.Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—IV.Julius Paulus, a celebrated jurist under Alexander Severus, a colleague of Papinian, Lampr. Alex. Sev. 26.—V.Paul, Christian name of Saul of Tarsus, the apostle to the Gentiles, author of many epistles to the Churches, Vulg. Act. passim.—VI.Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,A.Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:B.Pauliana victoria,
the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.1.Paulīnus, i, m.:2.C. Suetonius Paulinus,
Tac. A. 14, 29.—Paulīna, ae, f.:Lollia Paulina,
wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117. -
5 paulus
1. I.In gen., little, small (anteclass. and poet.):(β).paulo momento huc vel illuc impelli,
Ter. And. 1, 5, 31:paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 22:pauper a paulo lare,
Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:II.quasi vero paulum intersiet,
Ter. Eun. 4, 4, 18:an paulum hoc esse tibi videtur?
id. ib. 5, 2, 18;5, 8, 38: agelli paulum,
id. Ad. 5, 8, 26:supplicī,
id. And. 5, 3, 32; so,negotī,
id. Heaut. 3, 1, 92:lucri,
id. ib. 4, 4, 25:paulum huic Cottae tribuit partium,
allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:nil Aut paulum abstulerat,
Hor. Ep. 1, 15, 33:ubi paulum nescio quid superest,
Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —Adverb. uses.A. 1.With comp.:2.paulo prius,
Plaut. Men. 4, 3, 7:liberius paulo,
Cic. Or. 24, 82:civis haud paulo melior, quam, etc.,
id. Att. 2, 12, 3:paulo secus,
id. de Or. 3, 30, 119:haud paulo plus,
id. Fam. 7, 1, 3:paulo minus consideratus,
id. Quint. 3, 11:paulo magis affabre factus,
id. Verr. 1, 5, 14:verbis paulo magis priscis uti,
id. Brut. 21, 82:paulo longius processerant,
Caes. B. G. 2, 20:maturius paulo,
id. ib. 1, 54:paulo minus quatuordecim annos,
a little under, Suet. Ner. 40:paulo minus, quam privatum egit,
id. Tib. 26:paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,
Plin. Ep. 7, 24, 1:paulo minus quinque millia,
id. Pan. 28, 4.—Esp. with ante, post:3.quae paulo ante praecepta dedimus,
Cic. Part. 39, 137:paulo ante,
id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:post paulo,
just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —With words and expressions implying superiority or comparison:4.magnitudine paulo antecedunt,
Caes. B. G. 6, 26:verba paulo nimium redundantia,
Cic. de Or. 2, 21, 88:histrio si paulo se movit extra numerum,
id. Par. 3, 2, 26:paulo ultra eum locum,
Caes. B. C. 3, 66:paulo mox,
Plin. 18, 28, 68, § 268.—Without comparison (rare), a little, somewhat:B.paulo qui est homo tolerabilis,
Ter. Heaut. 1, 2, 31:ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,
Cic. Att. 8, 12, 5:aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,
Cat. 68, 131.—Hence,Acc.: paulum, a little, somewhat:(β).paulum supra eum locum,
Caes. B. G. 6, 9:epistolae me paulum recreant,
Cic. Att. 9, 6, 5:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85:requiescere,
id. de Or. 1, 62, 265:commorari,
id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):paulum aspectu conterritus haesit,
Verg. A. 3, 597.—With adv. of time or place:(γ).post paulum,
a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:ultra paulum,
id. 11, 3, 21; cf.:infra jugulum,
Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—With comp.:2.haud paulum major,
Sil. 15, 21:tardius,
Stat. Th. 10, 938.Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.I.L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—II.The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —III.Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—IV.Julius Paulus, a celebrated jurist under Alexander Severus, a colleague of Papinian, Lampr. Alex. Sev. 26.—V.Paul, Christian name of Saul of Tarsus, the apostle to the Gentiles, author of many epistles to the Churches, Vulg. Act. passim.—VI.Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,A.Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:B.Pauliana victoria,
the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.1.Paulīnus, i, m.:2.C. Suetonius Paulinus,
Tac. A. 14, 29.—Paulīna, ae, f.:Lollia Paulina,
wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117. -
6 Serviana
Servĭus, i, m.I.A Roman proper name, esp. in the Sulpician gens; whence Servii is sometimes used for Sulpicii, Oth. ap. Tac. H. 2, 48.—Esp., Servius Sulpitius Rufus, an eminent jurist and statesman, contemporary with Cicero, alled Servius, Dig. 47, 2, 76, § 1; Gai. Inst. 2, 244; v. Sulpicius.—Hence, Servĭānus, a, um, adj., of or belonging to Servius Sulpitius the jurist, Servian:II.actio,
Dig. 20, 1, 3; for which also simply Servĭāna, ae, ib. 20, 1, 1; 20, 1, 7; 20, 1, 10.—Servius Tullius, the sixth king of Rome; v. Tullius.—III.Servius Maurus Honoratus, a grammarian under Valentinian, a commentator on Vergil. -
7 Servius
Servĭus, i, m.I.A Roman proper name, esp. in the Sulpician gens; whence Servii is sometimes used for Sulpicii, Oth. ap. Tac. H. 2, 48.—Esp., Servius Sulpitius Rufus, an eminent jurist and statesman, contemporary with Cicero, alled Servius, Dig. 47, 2, 76, § 1; Gai. Inst. 2, 244; v. Sulpicius.—Hence, Servĭānus, a, um, adj., of or belonging to Servius Sulpitius the jurist, Servian:II.actio,
Dig. 20, 1, 3; for which also simply Servĭāna, ae, ib. 20, 1, 1; 20, 1, 7; 20, 1, 10.—Servius Tullius, the sixth king of Rome; v. Tullius.—III.Servius Maurus Honoratus, a grammarian under Valentinian, a commentator on Vergil. -
8 cōnsultus
cōnsultus adj. with sup. [P. of consulo], well considered, weighed, deliberated upon, maturely pondered: ipsi omnia: consulta ad nos deferunt.— Knowing, skilful, experienced, practised, learned (esp. in law): non magis iuris quam iustitiae fuit: consultissimus vir iuris, L.: insanientis sapientiae, H.: naturā, non disciplinā.—As subst m., a lawyer, counsellor: ex isto genere consultorum: eris tu, consultus modo, rusticus, H.—Esp., with iuris or iure: iuris consultorum auctoritas: qui tibi uni est iure consultus.* * *Iconsulta -um, consultior -or -us, consultissimus -a -um ADJskilled/practiced/learned/experienced; planned/prudent, well-considered/advisedIIlawyer, jurist; (also jurisconsultus, one or two words); expertIIIdecision/resolution/plan; decree (of senate/other authority); oracular response -
9 jureconsultus
lawyer, jurist; (also two words) -
10 jurisconsultus
lawyer, jurist; (also two words) -
11 servianus
serviana, servianum ADJServian; of Servius Sulpitus (jurist) -
12 Aquila
1.ăquĭla, ae, f. [ gen. aquilāï, Cic. Arat 372) [perh. from aquilus, from its common color, Gr melanaetos; cf. Engl. eagle; Fr. aigle; Germ. Adler], an eagle.I.Lit.: Falco melanaëtus, Linn.; Plin. 10, 3, 3, § 6 sqq.; Cic. Div 1, 15, 26; 2, 70, 144; Varr. R. R. 3, 16, 4, Liv 1, 34, 8; Verg. A. 11, 751; Ov. M. 1, 506; Hor. C. 4, 4, 32:II.aquilis velociores,
Vulg. 2 Reg. 1, 23 si exaltatus fueris ut aquila, ib. Abd. 4:dilata calvitium tuum ut aquila,
ib. Mich. 1, 16.— Poet., the lightningbearer of Jupiter. Jovis satelles, Cic. Tusc. 2, 10, 24: armigera Jovis, Plin. l. l.; cf. Serv ad Verg. A. 1, 398.—Transf.A.The eagle, as the principal standard of a Roman legion (while signa are the standards of the single cohorts; cf. Schwarz ad Plin. Pan. 82; Web. ad Luc. 7, 164;* B.Smith, Dict. Antiq.): aquila argentea,
Cic. Cat. 1, 9, 24; aquilae duae, signa sexaginta sunt relata Antonii, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30; Plin. 13, 3, 4, § 23 et saep.— Poet.:ut locupletem aquilam tibi sexagesimus annus Adferat,
the office of a standard-bearer, Juv. 14, 197.—Hence, meton., a legion: erat acies tredecim aquilis constituta, Auct. B. Hisp. 30; Luc. 5, 238.—In arch.: aquilae, as in Gr. aetoi and aetômata, the highest parts of a building, which supported the front of a gable. sustinentes fastigium aquilae, Tac. H. 3, 71.—* C.The Eagle, a constellation, Cic. Arat. 372.—D.A species of fish of the ray genus, the sea-eagle: Raja aquila, Linn.; Plin. 9, 24, 40, § 78.—E.Aquilae senectus, prov., acc. to Donatus, of an old man fond of drinking (since it was believed that the eagle, in old age, drank more than it ate; but more prob., a vigorous old age), Ter. Heaut. 3, 2, 10, ubi v. Don.2.Ăquĭla, ae, m., a Roman proper name.I.L. Pontius Aquna, Cic. Phil. 11, 6.—II.Julius Aquila, Tac. A. 12, 15.—III.Vedius Aquila. Tac. A. 12, 15.—IV.Aquila [p. 149] Romanus, author of a work De Figuris Sententiarum et Elocutionis; v. Teuffel, Rom. Lit. § 384.—V.Julius Aquila, a Roman jurist, author of Liber Responsorum, of which there are extracts in Dig.; v. Bach, Hist. Jurisp. Rom. III. 3.—VI.Aquila, the name of a Christian Jew, Vulg. Act. 18, 2; ib. Rom. 16, 3. -
13 aquila
1.ăquĭla, ae, f. [ gen. aquilāï, Cic. Arat 372) [perh. from aquilus, from its common color, Gr melanaetos; cf. Engl. eagle; Fr. aigle; Germ. Adler], an eagle.I.Lit.: Falco melanaëtus, Linn.; Plin. 10, 3, 3, § 6 sqq.; Cic. Div 1, 15, 26; 2, 70, 144; Varr. R. R. 3, 16, 4, Liv 1, 34, 8; Verg. A. 11, 751; Ov. M. 1, 506; Hor. C. 4, 4, 32:II.aquilis velociores,
Vulg. 2 Reg. 1, 23 si exaltatus fueris ut aquila, ib. Abd. 4:dilata calvitium tuum ut aquila,
ib. Mich. 1, 16.— Poet., the lightningbearer of Jupiter. Jovis satelles, Cic. Tusc. 2, 10, 24: armigera Jovis, Plin. l. l.; cf. Serv ad Verg. A. 1, 398.—Transf.A.The eagle, as the principal standard of a Roman legion (while signa are the standards of the single cohorts; cf. Schwarz ad Plin. Pan. 82; Web. ad Luc. 7, 164;* B.Smith, Dict. Antiq.): aquila argentea,
Cic. Cat. 1, 9, 24; aquilae duae, signa sexaginta sunt relata Antonii, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30; Plin. 13, 3, 4, § 23 et saep.— Poet.:ut locupletem aquilam tibi sexagesimus annus Adferat,
the office of a standard-bearer, Juv. 14, 197.—Hence, meton., a legion: erat acies tredecim aquilis constituta, Auct. B. Hisp. 30; Luc. 5, 238.—In arch.: aquilae, as in Gr. aetoi and aetômata, the highest parts of a building, which supported the front of a gable. sustinentes fastigium aquilae, Tac. H. 3, 71.—* C.The Eagle, a constellation, Cic. Arat. 372.—D.A species of fish of the ray genus, the sea-eagle: Raja aquila, Linn.; Plin. 9, 24, 40, § 78.—E.Aquilae senectus, prov., acc. to Donatus, of an old man fond of drinking (since it was believed that the eagle, in old age, drank more than it ate; but more prob., a vigorous old age), Ter. Heaut. 3, 2, 10, ubi v. Don.2.Ăquĭla, ae, m., a Roman proper name.I.L. Pontius Aquna, Cic. Phil. 11, 6.—II.Julius Aquila, Tac. A. 12, 15.—III.Vedius Aquila. Tac. A. 12, 15.—IV.Aquila [p. 149] Romanus, author of a work De Figuris Sententiarum et Elocutionis; v. Teuffel, Rom. Lit. § 384.—V.Julius Aquila, a Roman jurist, author of Liber Responsorum, of which there are extracts in Dig.; v. Bach, Hist. Jurisp. Rom. III. 3.—VI.Aquila, the name of a Christian Jew, Vulg. Act. 18, 2; ib. Rom. 16, 3. -
14 Aquilia
Ăquilĭus (on coins and in inscrr. Ăquill-; in MSS. Ăquil-), a, um, adj., name of a Roman gens; hence,I.Subst.: Ăquilĭus, m.1.A.. M. Aquilius Gallus, consul A.U.C. 653, Cic. Ac. 3, 54, 125; id. de Or. 2, 28, 124.—B.C. Aquilius Gallus, a Roman jurist and orator, Cic. Brut. 42, 154; id. Off. 2, 14, 50.—C.Aquilius Niger, a Roman historian, Suet. Aug. 11.—2.Ăqui-lĭa, f.—II.Adj.:Aquilia lex de damno injuriā dato, perh. introduced by the tribune Aquilius Gallus,
Cic. Brut. 34, 131. -
15 Aquilianus
Ăquilĭānus ( Ăquill-), a, um, adj., Aquilian, proceeding from the jurist Aquilius ( a friend of Cicero):quod si Aquiliana definitio vera est,
Cic. Off. 3, 15, 61. -
16 Aquilius
Ăquilĭus (on coins and in inscrr. Ăquill-; in MSS. Ăquil-), a, um, adj., name of a Roman gens; hence,I.Subst.: Ăquilĭus, m.1.A.. M. Aquilius Gallus, consul A.U.C. 653, Cic. Ac. 3, 54, 125; id. de Or. 2, 28, 124.—B.C. Aquilius Gallus, a Roman jurist and orator, Cic. Brut. 42, 154; id. Off. 2, 14, 50.—C.Aquilius Niger, a Roman historian, Suet. Aug. 11.—2.Ăqui-lĭa, f.—II.Adj.:Aquilia lex de damno injuriā dato, perh. introduced by the tribune Aquilius Gallus,
Cic. Brut. 34, 131. -
17 Aquillianus
Ăquilĭānus ( Ăquill-), a, um, adj., Aquilian, proceeding from the jurist Aquilius ( a friend of Cicero):quod si Aquiliana definitio vera est,
Cic. Off. 3, 15, 61. -
18 Aquillius
Ăquilĭus (on coins and in inscrr. Ăquill-; in MSS. Ăquil-), a, um, adj., name of a Roman gens; hence,I.Subst.: Ăquilĭus, m.1.A.. M. Aquilius Gallus, consul A.U.C. 653, Cic. Ac. 3, 54, 125; id. de Or. 2, 28, 124.—B.C. Aquilius Gallus, a Roman jurist and orator, Cic. Brut. 42, 154; id. Off. 2, 14, 50.—C.Aquilius Niger, a Roman historian, Suet. Aug. 11.—2.Ăqui-lĭa, f.—II.Adj.:Aquilia lex de damno injuriā dato, perh. introduced by the tribune Aquilius Gallus,
Cic. Brut. 34, 131. -
19 Atherianus
Ătherĭānus, a, um, adj., of or pertaining to a jurist Atherius, Atherian:jus,
Cic. Fam. 9, 18, 3 (Aterianus, Atterianus, Orell., B. and K.; al. Haterianus). -
20 Caeliana
I.A Roman gentile name.A.The orator M. Caelius Rufus, for whom Cicero made an oration, and whose letters to Cicero are contained in the 8th book of the Epp. ad Famil.; Cic. Brut. 79, 273; Caes. B. C. 3, 20 sqq.; Vell. 2, 68, 1; Sen. Ira, 3, 8, 4; Quint. 10, 1, 115; v. Teuffel, Röm. Litt. § 206, 5 sqq.—Hence, Caelĭānus, a, um, adj., Cœlian:B.orationes,
Tac. Or. 21.—L. Caelius Antipater, a distinguished historian and jurist in the time of the Gracchi, and teacher of Crassus, Cic. Brut. 26, 102; id. de Or. 2, 12, 53; id. Leg. 1, 2, 6.—Hence, Caelĭāna, ōrum, n., the writings of Cœlius, Cic. Att. 13, 8; v. Teuffel. Röm. Litt. § 142.—C.C. Caelius Caldus, an orator, contemporary with Crassus, Cic. de Or. 1, 25, 117; id. Planc. 21, 52; id. Leg. 3, 16, 36.—D.Caelius Aurelianus, a physician of the post - classic period, v. Teuffel, Röm. Litt. § 456.—II.Caelius Mons, the Cœlian Hill at Rome, south of Palatinus, and east of Aventinus, named after the Tuscan Caeles Vibenna (pure Etrusc. Kaile Fipne), now the Lateran Mount, Varr L. L. 5, § 46 Müll.; Cic. Rep. 2, 18, 33; id. Off. 3, 16, 66; Tac. A. 4, 65.—Called Caelius Major, Mart. 12, 18, 16; cf. Caeliolus.— The soldiers of this Caeles are called Caelĭāni, Varr. L. L. 5, § 46 Müll.; cf.:CAELIANVS EXERCITVS,
Inscr. Grut. 502, 1, 20.
См. также в других словарях:
jurist — ju·rist / ju̇r ist/ n [Middle French juriste, from Medieval Latin jurista, from Latin jur jus law]: an individual having a thorough knowledge of law; esp: judge the state s top jurist violated the U.S. Constitution when he banned the filming… … Law dictionary
jurist — JURÍST, Ă, jurişti, ste, s.m. şi f. Specialist în ştiinţele juridice. ♢ (înv.) Student(ă) în drept. – Din fr. juriste, lat. jurista. Trimis de cata, 11.06.2008. Sursa: DEX 98 JURÍST s. (înv.) legist, pravilist, prăvilaş. Trimis de siveco, 05.08 … Dicționar Român
jurist — ju‧rist [ˈdʒʊərst ǁ ˈdʒʊr ] noun [countable] LAW a person with very detailed knowledge of the law, especially one who writes on matters of law * * * jurist UK US /ˈdʒʊərɪst/ noun [C] FORMAL LAW ► an expert in law … Financial and business terms
jurist — mid 15c., one who practices law, from M.Fr. juriste (14c.), from M.L. iurista jurist, from L. ius (gen. iuris) law, from PIE *yewes law, originally a term of religious cult, perhaps meaning sacred formula (Cf. L. iurare to pronounce a ritual… … Etymology dictionary
jurist — jùrist m DEFINICIJA 1. pravnik 2. zast. student prava ETIMOLOGIJA njem. Jurist ← srlat. iurista … Hrvatski jezični portal
Jurist — Ju rist, n. [F. juriste, LL. jurista, fr. L. jus, juris, right, law. See {Just}, a.] One who professes the science of law; one versed in the law, especially in the civil law, such as a judge, lawyer, or legal scholar; a writer on civil and… … The Collaborative International Dictionary of English
Jurist — (v. lat.), 1) Rechtsbeflissener; 2) Rechtskundiger. Daher Juristenrecht (Recht der Wissenschaft, Recht der Praxis), die Rechtssätze, welche bes. durch die wissenschaftliche Thätigkeit der Rechtsgelehrten ausgebildet worden sind u. zu einer… … Pierer's Universal-Lexikon
Jurist — (mittellat. Jurista), Rechtsgelehrter, Rechtsbeflissener; juristisch, den Juristen oder der Jurisprudenz eigen, gemäß … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Juríst — (mittellat.), Rechtsgelehrter; Rechtsbeflissener; juristisch, Rechtsgelehrsamkeit betreffend, dieser oder den Juristen eigen, gemäß … Kleines Konversations-Lexikon
jùrist — m (jùristica ž) 1. {{001f}}pravnik 2. {{001f}}zast. student prava ✧ {{001f}}njem. ← lat … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
Jurist — »Rechtskundiger (mit akademischer Ausbildung)«: Das Fremdwort wurde bereits in mhd. Zeit (mhd. juriste) aus mlat. iurista entlehnt, das zu lat. ius (iuris) »Recht« gehört. Über weitere Zusammenhänge vgl. ↑ Jura. – Dazu das Adjektiv juristisch… … Das Herkunftswörterbuch