-
21 herunterfahren
herunter|fahren[zu jdm] \herunterfahren jechać [ perf z-] [do kogoś] na dółer kam die Straße heruntergefahren zjechał w dół ulicąden Berg \herunterfahren zjechać z góry1) ( transportieren) zwieźć -
22 hinauf
hinauf [hɪ'naʊf]I. adv1) (opp: herab, herunter) w górę, do góryimmer weiter \hinauf cięgle w górębis \hinauf aż na góręhier \hinauf? tędy w górę?2) (fam: in Richtung Norden)ich muss nach Danzig \hinauf muszę jechać na północ do GdańskaII. prep + akkden Berg \hinauf fünf Stunden brauchen potrzebować pięciu godzin, by dotrzeć na górę -
23 hochfahren
hoch|fahrenin den dritten Stock \hochfahren wjechać na trzecie piętroden Berg \hochfahren wjechać na szczyt góryzur Burg \hochfahren wjechać na zamekdie Straße zum Pass \hochfahren pojechać drogą aż do przełęczyaus dem Sessel/Schlaf \hochfahren zerwać się z fotela/ze snu4) ( aufbrausen)[wütend] \hochfahren zakipieć [ze złości] -
24 links
links ['lɪŋks]I. adv1) ( auf der linken Seite) po lewej stronie\links oben u góry po lewej stronie\links von dir/hinter mir na lewo od ciebie/z tyłu za mnąvon \links z lewej stronyvon \links nach rechts od lewej do prawej strony\links fahren jechać lewą stroną[nach] \links abbiegen skręcać w lewosich \links einordnen włączać się [do ruchu] z lewej strony\links um! w lewo zwrot!etw von \links bügeln prasować [ perf wy-] coś na lewej stronie\links stricken robić [ perf z-] lewe oczka2) pol\links wählen wybierać [ perf wybrać] partię lewicową\links stehen mieć lewicowe poglądyII. prep + gen\links des Rheins na lewym brzegu Renu
- 1
- 2
См. также в других словарях:
góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… … Słownik języka polskiego
w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… … Słownik języka polskiego
noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… … Słownik frazeologiczny
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
stół — 1. Dzielić z kimś stół i łoże «prowadzić z kimś wspólne gospodarstwo i współżyć z nim seksualnie»: Niełatwo znaleźć faceta, z którym chciałoby się dzielić stół i łoże (...). Roz bezp 1998. 2. Jechać, poruszać się itp. (równo) jak po stole «jechać … Słownik frazeologiczny
górka — ż III, CMs. górkarce; lm D. górkarek 1. «małe wzniesienie terenu na niewielkiej przestrzeni, mała górka; pagórek» Górka saneczkowa. Mała, piaszczysta górka. Zjeżdżać z górki na sankach. Dom na górce. ∆ kolej. Górka rozrządowa «sztuczne… … Słownik języka polskiego
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
Versprechen (Verb.) — 1. Auf blosses Versprechen ist wenig zu rech(n)en. 2. Die am meisten versprechen, haben (pflegen) am wenigsten (zu halten). Frz.: Grand prometteur, petit donneur. (Prov. dan., 394.) Holl.: Groote belovers, slechte betalers. (Harrebomée, I, 46.)… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
lecieć — ndk VIIa, leciećcę, leciećcisz, leć, leciećciał, leciećcieli 1. «przebywać jakąś przestrzeń w powietrzu za pomocą skrzydeł lub specjalnego mechanizmu; kierować statkiem powietrznym» Ptak, motyl, samolot leci. Lecieć samolotem. Lecieć do Paryża. 2 … Słownik języka polskiego
szus — m IV, D. u a. a, Ms. szussie; lm M. y 1. zwykle w lm, pot. «wybryki, wyskoki» Miewać dziwne szusy. 2. sport. «szybki zjazd na nartach po zboczu góry, wzniesienia (zwłaszcza w linii spadku stoku)» Jechać, zjeżdżać szusem. Przejechać całą trasę… … Słownik języka polskiego
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego