Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

irrumpere

См. также в других словарях:

  • irruption — [ irypsjɔ̃ ] n. f. • 1495; lat. irruptio 1 ♦ Invasion soudaine et violente (d éléments hostiles, dans un pays). ⇒ attaque, envahissement, incursion. L irruption des Barbares dans l Empire romain. 2 ♦ Entrée de force et en masse, ou de façon… …   Encyclopédie Universelle

  • irupe — IRÚPE, irúp, vb. III, intranz. A ieşi la iveală sau a se manifesta dintr o dată şi cu putere, a izbucni; a năvăli, a năpădi; a intra cu violenţă. ♦ fig. a se revărsa, a deborda. [var.: irúmpe vb.III] – Din lat. irrumpere (după rupe). Trimis de… …   Dicționar Român

  • irrumpir — (Del lat. irrumpere.) ► verbo intransitivo 1 Entrar violentamente en un lugar: ■ irrumpió en la sala gritando desaforadamente. REG. PREPOSICIONAL + en 2 Aparecer o mostrarse súbitamente una cosa: ■ el invierno irrumpió antes de lo habitual. * * * …   Enciclopedia Universal

  • Irrupted — Ir*rupt ed, a. [L. irruptus, p. p. of irrumpere to break in; pref. ir in + rumpere to break or burst. See {Rupture}.] Broken with violence. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • irrupt — intransitive verb Etymology: Latin irruptus, past participle of irrumpere, from in + rumpere to break more at reave Date: 1886 1. to rush in forcibly or violently 2. of a natural population to undergo a sudden upsurge in numbers especially when… …   New Collegiate Dictionary

  • irruption — /i rup sheuhn/, n. 1. a breaking or bursting in; a violent incursion or invasion. 2. Ecol. a sudden increase in an animal population. [1570 80; < L irruption (s. of irruptio), equiv. to irrupt(us), ptp. of irrumpere to burst into (see IR 1,… …   Universalium

  • FURTUM — contrectatio est rei alienae, invito domino: Ei nomen an a ferendo, an a furvo, i. e. atro, quod nocte et velo gaudeant proximi bonis insidiantes? Saturno regnante nullum fuisse dicitur. Apud Lacedaemonios, sobrios illos et acres viros, verba… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • IUSTINUS II — IUSTINUS II. Imp. Rom. Iustinian. Primi ex Vigilautia filia nepos, fil. Dulcissimi, Avo successit A. C. 566. Initium Imperii satis felix, postea abrogatâ Iustiniani lege, contra coniugia illicita, in deterius paulo mutatum est. Cognatum Iustinum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NUPTIAE — a nubendo, quod nova Nupta seu Sponsa flammeô obnupta seu obvelata ad Sponsum olim deducebatur, Alias Matrimonium, Coniugium etc. erat viri et mulieris coniunctio legitima, vitae societatem continens, Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 9. c. 3. Quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PHAEMONOE — vel potius Phemonoe, virgo prima Delphici Apollinis vates fuisse dicitur, carmenque Heroicum invenisse. Plin. l. 10. c. 3. et 8. Strab. l. 9. Lucan. l. 5. v. 126. Phaemonoen errore vagam, curisque vacantem Corripuit, cogitque fores irrumpere… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SAXONES — Germaniae populi. Ex veteribus eorum primus Ptolemaeus meminit, qui Aurelii aetate fuit. Hic casdem Saxonibus sedes tribuit, quas Tacitus Germ. c. 36. Fosis, ut hi cum illis iidem putandi, nisi Fosorum vox apud Tacitum corrupta, quae cluverii… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»