Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

intus

  • 121 intestinae

    intestīnus, a, um, adj. [intus], inward, internal, intestine (class.).
    I.
    Adj.: neque [p. 988] ut quidquam interesset inter intestinum et oblatum, Cic. Ac. 2, 15, 48:

    occultum, intestinum ac domesticum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15; id. Fam. 7, 25, 2:

    bellum,

    id. Cat. 2, 13, 28; Nep. Ham. 2, 1; Just. 3, 4, 2; Suet. Calig. 5:

    discordia,

    Just. 20, 5: opus, inlaid work, fine joiner ' s work:

    villa opere tectorio et intestino spectanda,

    Varr. R. R. 3, 1:

    opera,

    Plin. 16, 42, 82, § 225. —
    II.
    Subst.: intestīnum, i, n., and intestīna, ōrum, a gut, the guts, intestines, entrails in the abdomen (whereas exta denotes the entrails or large viscera contained in the thorax).
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing., Lucr. 4, 118:

    loto terram ferit intestino,

    Juv. 6, 429; Cels. 2, 1; 7, 16 al.—Also, m.: intestīnus, i (sc. canalis), Plin. 11, 37, 78, § 199.—
    (β).
    Plur., Plaut. Cas. 4, 3, 6:

    reliquiae cibi depelluntur, tum adstringentibus se intestinis, tum relaxantibus,

    Cic. N. D. 2, 55:

    laborare ex intestinis,

    to be disordered in the bowels, id. Fam. 7, 26:

    capiunt plus intestina poetae,

    Juv. 7, 78. —
    B.
    In partic.: intestinum medium, i. e. mesenterion, the mesentery, id. N. D. 2, 55:

    intestinum tenuius, crassius, jejunum, caecum, rectum,

    the straight gut, rectum, Cels. 4, 1:

    imum,

    rectum, Nep. Att. 21, 3.—
    C.
    Sine ornamentis, cum intestinis omnibus (amicam vendere), i. e. naked, Plaut. Ps. 1, 3, 109.— Plur. heterocl.: intestīni, ōrum, m., Varr. Sat. Men. 54: intestīnae, ārum, f., Petr. S. 76, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > intestinae

  • 122 intestini

    intestīnus, a, um, adj. [intus], inward, internal, intestine (class.).
    I.
    Adj.: neque [p. 988] ut quidquam interesset inter intestinum et oblatum, Cic. Ac. 2, 15, 48:

    occultum, intestinum ac domesticum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15; id. Fam. 7, 25, 2:

    bellum,

    id. Cat. 2, 13, 28; Nep. Ham. 2, 1; Just. 3, 4, 2; Suet. Calig. 5:

    discordia,

    Just. 20, 5: opus, inlaid work, fine joiner ' s work:

    villa opere tectorio et intestino spectanda,

    Varr. R. R. 3, 1:

    opera,

    Plin. 16, 42, 82, § 225. —
    II.
    Subst.: intestīnum, i, n., and intestīna, ōrum, a gut, the guts, intestines, entrails in the abdomen (whereas exta denotes the entrails or large viscera contained in the thorax).
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing., Lucr. 4, 118:

    loto terram ferit intestino,

    Juv. 6, 429; Cels. 2, 1; 7, 16 al.—Also, m.: intestīnus, i (sc. canalis), Plin. 11, 37, 78, § 199.—
    (β).
    Plur., Plaut. Cas. 4, 3, 6:

    reliquiae cibi depelluntur, tum adstringentibus se intestinis, tum relaxantibus,

    Cic. N. D. 2, 55:

    laborare ex intestinis,

    to be disordered in the bowels, id. Fam. 7, 26:

    capiunt plus intestina poetae,

    Juv. 7, 78. —
    B.
    In partic.: intestinum medium, i. e. mesenterion, the mesentery, id. N. D. 2, 55:

    intestinum tenuius, crassius, jejunum, caecum, rectum,

    the straight gut, rectum, Cels. 4, 1:

    imum,

    rectum, Nep. Att. 21, 3.—
    C.
    Sine ornamentis, cum intestinis omnibus (amicam vendere), i. e. naked, Plaut. Ps. 1, 3, 109.— Plur. heterocl.: intestīni, ōrum, m., Varr. Sat. Men. 54: intestīnae, ārum, f., Petr. S. 76, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > intestini

  • 123 intestinum

    intestīnus, a, um, adj. [intus], inward, internal, intestine (class.).
    I.
    Adj.: neque [p. 988] ut quidquam interesset inter intestinum et oblatum, Cic. Ac. 2, 15, 48:

    occultum, intestinum ac domesticum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15; id. Fam. 7, 25, 2:

    bellum,

    id. Cat. 2, 13, 28; Nep. Ham. 2, 1; Just. 3, 4, 2; Suet. Calig. 5:

    discordia,

    Just. 20, 5: opus, inlaid work, fine joiner ' s work:

    villa opere tectorio et intestino spectanda,

    Varr. R. R. 3, 1:

    opera,

    Plin. 16, 42, 82, § 225. —
    II.
    Subst.: intestīnum, i, n., and intestīna, ōrum, a gut, the guts, intestines, entrails in the abdomen (whereas exta denotes the entrails or large viscera contained in the thorax).
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing., Lucr. 4, 118:

    loto terram ferit intestino,

    Juv. 6, 429; Cels. 2, 1; 7, 16 al.—Also, m.: intestīnus, i (sc. canalis), Plin. 11, 37, 78, § 199.—
    (β).
    Plur., Plaut. Cas. 4, 3, 6:

    reliquiae cibi depelluntur, tum adstringentibus se intestinis, tum relaxantibus,

    Cic. N. D. 2, 55:

    laborare ex intestinis,

    to be disordered in the bowels, id. Fam. 7, 26:

    capiunt plus intestina poetae,

    Juv. 7, 78. —
    B.
    In partic.: intestinum medium, i. e. mesenterion, the mesentery, id. N. D. 2, 55:

    intestinum tenuius, crassius, jejunum, caecum, rectum,

    the straight gut, rectum, Cels. 4, 1:

    imum,

    rectum, Nep. Att. 21, 3.—
    C.
    Sine ornamentis, cum intestinis omnibus (amicam vendere), i. e. naked, Plaut. Ps. 1, 3, 109.— Plur. heterocl.: intestīni, ōrum, m., Varr. Sat. Men. 54: intestīnae, ārum, f., Petr. S. 76, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > intestinum

  • 124 intestinus

    intestīnus, a, um, adj. [intus], inward, internal, intestine (class.).
    I.
    Adj.: neque [p. 988] ut quidquam interesset inter intestinum et oblatum, Cic. Ac. 2, 15, 48:

    occultum, intestinum ac domesticum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15; id. Fam. 7, 25, 2:

    bellum,

    id. Cat. 2, 13, 28; Nep. Ham. 2, 1; Just. 3, 4, 2; Suet. Calig. 5:

    discordia,

    Just. 20, 5: opus, inlaid work, fine joiner ' s work:

    villa opere tectorio et intestino spectanda,

    Varr. R. R. 3, 1:

    opera,

    Plin. 16, 42, 82, § 225. —
    II.
    Subst.: intestīnum, i, n., and intestīna, ōrum, a gut, the guts, intestines, entrails in the abdomen (whereas exta denotes the entrails or large viscera contained in the thorax).
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing., Lucr. 4, 118:

    loto terram ferit intestino,

    Juv. 6, 429; Cels. 2, 1; 7, 16 al.—Also, m.: intestīnus, i (sc. canalis), Plin. 11, 37, 78, § 199.—
    (β).
    Plur., Plaut. Cas. 4, 3, 6:

    reliquiae cibi depelluntur, tum adstringentibus se intestinis, tum relaxantibus,

    Cic. N. D. 2, 55:

    laborare ex intestinis,

    to be disordered in the bowels, id. Fam. 7, 26:

    capiunt plus intestina poetae,

    Juv. 7, 78. —
    B.
    In partic.: intestinum medium, i. e. mesenterion, the mesentery, id. N. D. 2, 55:

    intestinum tenuius, crassius, jejunum, caecum, rectum,

    the straight gut, rectum, Cels. 4, 1:

    imum,

    rectum, Nep. Att. 21, 3.—
    C.
    Sine ornamentis, cum intestinis omnibus (amicam vendere), i. e. naked, Plaut. Ps. 1, 3, 109.— Plur. heterocl.: intestīni, ōrum, m., Varr. Sat. Men. 54: intestīnae, ārum, f., Petr. S. 76, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > intestinus

  • 125 jam dudum

    jam-dūdum (or separat. jam dū-dum), adv., long since, long before, a long time ago.
    I.
    In gen.:

    dixi ego jamdudum tibi,

    Plaut. Trin. 4, 2, 78:

    jamdudum audivi,

    id. Merc. 5, 2, 112:

    jamdudum, si des, porrexi manum,

    id. Ps. 4, 7, 49:

    jamdudum est intus,

    id. As. 3, 3, 151; id. Am. 2, 1, 71:

    ego jamdudum hic adsum,

    Ter. Eun. 4, 6, 5:

    quem jamdudum et Cotta et Sulpicius exspectat,

    Cic. de Or. 2, 7, 26:

    quod te jamdudum hortor,

    id. Cat. 1, 5, 12; id. Clu. 23, 63; Ov. H. 16, 13: jamdudum tibi non imprudens adversabar, Plaut. Men. 2, 3, 65:

    jamdudum flebam,

    I had been a long time weeping, Ov. M. 3, 656:

    jamdudum vincula pugnat exuere,

    id. ib. 7, 772; cf. id. ib. 8, 867.—Corresp. with cum:

    jamdudum factum'st, quom abisti domo,

    Plaut. Trin. 4, 3, 3; so id. As. 5, 2, 40.—In tmesi:

    quia jam non dudum ante lucem ad Veneris aedem venimus,

    Plaut. Poen. 1, 2, 105.—
    II.
    In partic., i. q. jam modo, this very instant, without delay, forthwith, immediately, directly ( poet.):

    jamdudum sumite poenas,

    Verg. A. 2, 103:

    ardua jamdudum demittite cornua,

    Ov. M. 11, 482:

    jamdudum dominae more venire jube,

    id. H. 20, 80; so id. M. 2, 843; 4, 405; 11, 483;

    13, 457: candida jamdudum cingantur colla lacertis (i. q. statim),

    instantly, id. A. A. 2, 457:

    in medios ire furores, jamdudum moriture, paras?

    Luc. 2, 524:

    jamdudum incumbere aratris, Dum, sicca tellure, licet,

    Verg. G. 1, 213.

    Lewis & Short latin dictionary > jam dudum

  • 126 jamdudum

    jam-dūdum (or separat. jam dū-dum), adv., long since, long before, a long time ago.
    I.
    In gen.:

    dixi ego jamdudum tibi,

    Plaut. Trin. 4, 2, 78:

    jamdudum audivi,

    id. Merc. 5, 2, 112:

    jamdudum, si des, porrexi manum,

    id. Ps. 4, 7, 49:

    jamdudum est intus,

    id. As. 3, 3, 151; id. Am. 2, 1, 71:

    ego jamdudum hic adsum,

    Ter. Eun. 4, 6, 5:

    quem jamdudum et Cotta et Sulpicius exspectat,

    Cic. de Or. 2, 7, 26:

    quod te jamdudum hortor,

    id. Cat. 1, 5, 12; id. Clu. 23, 63; Ov. H. 16, 13: jamdudum tibi non imprudens adversabar, Plaut. Men. 2, 3, 65:

    jamdudum flebam,

    I had been a long time weeping, Ov. M. 3, 656:

    jamdudum vincula pugnat exuere,

    id. ib. 7, 772; cf. id. ib. 8, 867.—Corresp. with cum:

    jamdudum factum'st, quom abisti domo,

    Plaut. Trin. 4, 3, 3; so id. As. 5, 2, 40.—In tmesi:

    quia jam non dudum ante lucem ad Veneris aedem venimus,

    Plaut. Poen. 1, 2, 105.—
    II.
    In partic., i. q. jam modo, this very instant, without delay, forthwith, immediately, directly ( poet.):

    jamdudum sumite poenas,

    Verg. A. 2, 103:

    ardua jamdudum demittite cornua,

    Ov. M. 11, 482:

    jamdudum dominae more venire jube,

    id. H. 20, 80; so id. M. 2, 843; 4, 405; 11, 483;

    13, 457: candida jamdudum cingantur colla lacertis (i. q. statim),

    instantly, id. A. A. 2, 457:

    in medios ire furores, jamdudum moriture, paras?

    Luc. 2, 524:

    jamdudum incumbere aratris, Dum, sicca tellure, licet,

    Verg. G. 1, 213.

    Lewis & Short latin dictionary > jamdudum

  • 127 junceus

    juncĕus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Made of rushes, rush-:

    sporta,

    Col. 12, 6:

    vincula,

    Ov. F. 4, 870:

    cratis,

    Plin. 21, 14, 49, § 84.— Comically: nam mihi jam intus potione junceā onerabo gulam, with a rush-drink, i. e. with a rope of rushes, Plaut. Stich. 4, 2, 56.—
    II.
    Like a rush:

    herba caule junceo pedali,

    Plin. 25, 8, 47, § 85.—
    B.
    Transf., slim, slender:

    tam etsi bona'st natura, reddunt curatura junceam,

    Ter. Eun. 2, 3, 25 (Fleck.): pectora, Prud. steph. 3, 132:

    proceritas columnarum,

    Cassiod. Var. 7, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > junceus

  • 128 Laco

    Lăcō̆ or Lăcon, ōnis, m., = Lakôn, a Laconian, Lacedæmonian, Spartan:

    flumen et regnata petam Laconi rura Phalanto,

    Hor. C. 2, 6, 11:

    Laconis illud dictum,

    Cic. Tusc. 5, 14, 40; cf.:

    Laconis illa vox,

    id. ib. 1, 46, 111:

    a quo cum Laco pecuniam numeratum accepisset,

    i. e. Agesilaüs, Nep. Tim. 1, 12.—Also of the Spartan dogs, which (like the Newfoundland dogs with us) were famed for their strength and vigilance:

    Molossus, aut fulvus Lacon, Amica vis pastoribus,

    Hor. Epod. 6, 5; Ov. M. 3, 219; Sil. 3, 2, 95.— Plur.: Lăcōnes, um, m., the Laconians, Lacedæmonians, Spartans: consiliis nostris laus est attonsa Laconum, Poët. ap. Cic. Tusc. 5, 17, 49; Prop. 3, 14 (4, 13), 33.—Also of Castor and Pollux, the sons of the Spartan, Leda:

    Ledaei Lacones,

    Mart. 1, 37, 2; 9, 4, 11:

    sidus Laconum,

    id. Spect. 26:

    quod ei notus amor provexit in castra Laconas,

    Claud. Idyll. 7, 37.—Comically, of parasites, for their endurance of humiliations:

    nil morantur jam Lacones imi supselli viros, plagipatidas,

    Plaut. Capt. 3, 1, 11.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcōnĭa, ae, f., a country of the Peloponnesus, of which Sparta, or Lacedæmon, was the capital city, Plin. 6, 34, 39, § 214 (al. Laconicam); 17, 18, 30, § 133; called also Lăcōnĭca, ae, f., = Lakônikê, Vell. 1, 3, 1; Plin. 25, 8, 53, § 94 al.; and Lăcōnĭ-cē, ēs, f., Nep. Tim. 2, 1; Mel. 2, 3, 4.—
    B.
    Lăcōnĭcus, a, um, adj., = Lakônikos, of or belonging to Laconia, Laconian, Lacedæmonian:

    sinus,

    Mel. 2, 3, 8:

    classis,

    id. 2, 2, 7: clavem mi harunc aedium Laconicam jam jube efferri intus; hasce ego aedis occludam hanc foris, a key made with peculiar skill, one which fastened a lock trom without (whereas others closed it only from within), Plaut. Most. 2, 1, 57; cf.

    Guhl & Koner, Life of Greeks and Romans, p. 465: purpurae,

    Hor. C. 2, 18, 7:

    canes,

    Plin. 10, 63, 83, § 177:

    brevitas,

    Symm. Ep. 1, 8.— Subst.: Lăcōnĭcum, i, n. (sc. balnium), a sweating-room, a sweating-bath, first used by the Lacedæmonians, Vitr. 5, 10 fin.; Cic. Att. 4, 10, 2; Cels. 2, 17; Col. 1 praef. § 16.—
    C.
    Lă-cōnis, ĭdis, f. adj., = Lakônis, Laconian, Lacedæmonian:

    matre Laconide nati,

    Ov. M. 3, 223.— Absol. for Laconia, Mel. 2, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Laco

См. также в других словарях:

  • intus — »innen, inwendig«, fast nur in der ugs. Wendung »etwas intus haben« im Sinne von »etwas begriffen haben« oder »etwas im Bauch haben, etwas gegessen oder getrunken haben«: Das Wort stammt aus der Studenten und Schülersprache. Es wurde im 19. Jh.… …   Das Herkunftswörterbuch

  • INTUS — apud Patres: h. e. post Baptisma Greg. Naz. Orat. 40. in S. Bapt. sub fin. ubi Catechumenum instituit. Habes, inquit quae de mysterio (Fidei nostrae) foras exportare, atque ad vulgi averes efferre licet: Cetera intus Trinitate adiuvante (sc. post …   Hofmann J. Lexicon universale

  • intus — Adv innen, einverleibt per. Wortschatz fremd. Erkennbar fremd (17. Jh.) Entlehnung. In der Studentensprache übernommen aus l. intus innen . ✎ DF 1 (1913), 307; Röhrich 2 (1992), 780. lateinisch l …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Intus — (lat.), inwendig, innen; etwas i. haben (vulgär), soviel wie: etwas begriffen, sich vollständig angeeignet haben …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Intus — (lat.), inwendig, innen …   Kleines Konversations-Lexikon

  • intus — intus:esi.haben:⇨verstehen(I,4);eineni.haben:⇨betrunken(2) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • intus — ịn|tus 〈Adj.〉 innen, inwendig ● etwas intus haben 〈umg.〉 gegessen, getrunken haben; eine Aufgabe, Vokabeln intus haben 〈fig.; umg.〉 verstanden, im Gedächtnis haben [lat., „innen, inwendig“] * * * ịn|tus [lat. intus = innen, inwendig, zu: in =in …   Universal-Lexikon

  • intus — Etwas intus haben: etwas im Magen haben; verstanden haben. Dem lateinisch ›intus‹ = innen, drinnen entlehnt; meint hier das, was einer im Magen oder Gehirn hat. Die Redensart ist wohl studentischer Herkunft und durch Berliner Vermittlung seit dem …   Das Wörterbuch der Idiome

  • intus — in|tus <aus lat. intus »innen, inwendig«> in den Fügungen: etwas intus haben: (ugs.) etwas begriffen haben; sich etwas einverleibt haben, etwas gegessen od. getrunken haben; einen intus haben: (ugs.) angetrunken, beschwipst sein …   Das große Fremdwörterbuch

  • intus — ịn·tus Adj; nur in etwas intus haben a) etwas verstanden und im Gedächtnis haben: die Vokabeln intus haben; b) etwas Alkoholisches getrunken haben …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • intus — ịn|tus 〈Adj.〉 innen, inwendig; etwas intus haben 〈umg.〉 gegessen, getrunken haben; Vokabeln intus haben 〈fig.; umg.〉 verstanden, im Gedächtnis haben [Etym.: lat., »innen, inwendig«] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»