intrygi

См. также в других словарях:

• intryga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. intrygaydze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaplanowane, przemyślane, podstępne działanie (wykorzystujące często nieświadome niczego osoby), prowadzone dla osiągnięcia… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• intryga — ż III, CMs. intrygaydze; lm D. intrygayg 1. «chytre, podstępne działanie dla osiągnięcia jakiegoś celu; podstęp, knowanie, matactwo» Babska intryga. Intrygi dworskie, dyplomatyczne, polityczne. Knuć, prowadzić, snuć intrygi przeciw komuś.… …   Słownik języka polskiego

• but — 1. Szyć, uszyć komuś buty «robić, zrobić intrygi przeciw komuś»: To zapewne pan jest owym panem Brolem, pogromcą zwierząt? Przy tych słowach zwrócił się w kierunku bosmana. Aha, Pawłow już uszył mi buty – pomyślał marynarz, lecz nie okazując… …   Słownik frazeologiczny

• być — 1. Być do niczego «nie nadawać się do niczego»: Jak ocenia pan kandydatów do prezydenckiego fotela? – Jeden rozumie sam przez się, drugi rozumie to, co mu inni pokazują, trzeci nie rozumie ani sam przez się, ani gdy mu inni pokazują. Pierwszy… …   Słownik frazeologiczny

• intryga — Snuć sieć intryg; snuć intrygi zob. snuć …   Słownik frazeologiczny

• nić — Skupiać, trzymać w (swoich) rękach, w (swoim) ręku (wszystkie) nici czegoś «kierować czymś, mieć decydujący wpływ na bieg wydarzeń, panować nad sytuacją»: W charakterystyczny sposób zachowywali się Krzyżacy. Dawali Witoldowi posiłki zbrojne, ale… …   Słownik frazeologiczny

• snuć — sieć intryg, snuć intrygi «intrygować, działać podstępnie»: Obecnie krąży między cesarskim Burgiem a zaprzyjaźnionym Wersalem i z dala snuje misterną sieć intryg międzynarodowych przeciwko dawnemu kochankowi. M. Brandys, Poniatowski …   Słownik frazeologiczny

• alkowiany — przym. od alkowa. przen. «dotyczący życia erotycznego; miłosny, erotyczny» Alkowiane podboje, intrygi …   Słownik języka polskiego

• broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… …   Słownik języka polskiego

• buduarowy — 1. «dotyczący buduaru, odbywający się w buduarze; intymny, poufały» Buduarowe sekrety, intrygi. 2. «podobny do buduaru, urządzony na wzór buduaru» Gabinecik buduarowy …   Słownik języka polskiego

• intrygant — m IV, DB. a, Ms. intrygantncie; lm M. intrygantnci, DB. ów «człowiek robiący intrygi, działający skrycie i podstępnie» Sprytny, przebiegły intrygant …   Słownik języka polskiego