Перевод: с немецкого на латинский

с латинского на немецкий

insolentius

  • 1 übermütig

    übermütig, insolens. insolentiā elatus (sich überhebend) – intemperans (schonungslos). – superbus. superbiā sese efferens (hochmütig); verb. insolens et superbus. – üb. Benehmen, Wesen, s. Übermut. – üb. sein, superbire: insolenter od. insolentius od. superbiā se efferre: üb. werden, insolescere (z.B. von animus humanus); superbire coepisse; insolentius se efferre coepisse: sich üb. betragen, superbum se praebere (z.B. in fortuna).

    deutsch-lateinisches > übermütig

  • 2 aufschneiden

    aufschneiden, I) v. tr.insecare (einschneiden = einen Schnitt in etw. machen, z. B. cutem, corpora mortuorum). – incīdere (einschneiden = =einen tiefen Einschnitt in etw. machen u. so öffnen, z. B. ventrem: u. corpora mortuorum). – II) v. intr.gloriosius, magnificentius loqui (großsprecherisch reden). – gloriose mentiri (prahlerisch lügen). – de se gloriosius praedicare. insolentius se iactare (sich wichtig machen). – in maius extollere rem (eine Sache übertreiben). – Aufschneiden, das, iactatio (die Großsprecherei). – vaniloquentia (nichtige Prahlerei). – Aufschneider, homo gloriosus (Großsprecher). – homo vaniloquus (prahlerischer Lügner). – Aufschneiderei, die, s. Aufschneiden, das. – aufschneiderisch, gloriosus (ruhmredig, großsprecherisch). – vaniloquus (der lügt und prahlt). – Adv.gloriose (z. B. mentiri).

    deutsch-lateinisches > aufschneiden

  • 3 Bramarbas

    Bramarbas, homo gloriosus (Großprahler übh.). – fortis linguā (der mit seiner Tapferkeit prahlt, ohne tapfer zu sein). – bramarbasieren, gestire et se efferre insolentius (übh. viel Aufhebens von sich machen). – linguā esse fortem (mit der Zunge tapfer tun).

    deutsch-lateinisches > Bramarbas

  • 4 brüsten, sich

    brüsten, sich, cervicem iactare (vor Stolz den Nacken hin u. herrecken). – superbire. insolentius se efferre. magnos sibi sumere spiritus (stolz sich gebärden). – sich mit etwas b., superbire alqā re; iactare alqd (mit etwas sich viel wissen, prahlen); gloriari alqā re od. de alqa re (einer Sache sich rühmen). – sich brüstend, erectus et celsus.

    deutsch-lateinisches > brüsten, sich

  • 5 stolz

    stolz, superbus (hochmütig). – insolens (übermütig). – arrogans (anmaßend). – fastidiosus (mit Geringschätzung auf andere blickend). – magnificus. splendidus (prächtig, v. Dingen, s. »herrlich« den Untersch.). – stolz auf etwas, elatus, sublatus alqā re. – ein st. Benehmen, Wesen, s. Stolz. – st. sein, magnos gerere spiritus; inani superbiā tumere: st. sein auf etwas, superbire alqā re (sich mit etwas brüsten); alqā re inflatum esse. alqā re tumere (durch od. über etwas aufgeblasen sein); alqāve elatum esse (durch etw. hochmütig geworden sein, z.B. opibus): alqā re gloriari (mit etwas prahlen, z.B. vitiis). – st. werden, superbum esse coepisse; magnos spiritus od. magnam arrogantiam sibi sumere: unerträglich st. werden, haud tolerandam sibi sumere arrogantiam: so st. werden, daß etc., eo insolentiae procedere, ut etc. – jmd. st. machen, alqm superbum facere. alci spiritus afferre (beide v. Dingen): jmd. unerträglich st. machen, inflare alcis animum ad intolerabilem superbiam (z.B. v. Glück). – Adv.superbe; insolenter; arroganter. – sich st. betragen, benehmen (ein st. Betragen annehmen), elatius se gerere; insolentius se efferre; magnifice se iactare (sich stolz brüsten): sich im Glücke st. betragen, praebere se superbum in fortuna: st. tun, superbire; fastidire.

    deutsch-lateinisches > stolz

См. также в других словарях:

  • ARNOLPHUS — I. ARNOLPHUS Bavariae Dux post Luithaldum; item Carlomanni ex concubina sil. cui Carnutum Comitatum Ludovicus cessit. Vide hîc infra. II. ARNOLPHUS cognomine Malus, fil. Arnolphi Imperatoris secundum quosdam, aliis Luitpoldi Bavarae Ducis filium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BARDAS — I. BARDAS Armenius, Iconomachus, Pater Leonis V. Imperat. A. C. 813. II. BARDAS Patricius Constantinopol. Caesar factus est, A. C. 854. per Michaelem III. cognomine Bibonem, qui eius ex Sorore Theodora nepos erat. Cui mox consuluit, ut matrem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BASILEA vel BASILIA — BASILEA, vel BASILIA in duabus vitis Caroli M. truncatô nomine Bassa; in divisione regni Lotharii Basula, in Annal. Metensibus Basala: in Notitiis veterib. provinciarum et civitat. Gall. Basiliensium civitas, Cluverio Arialbinum, quem Vales.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CURRUS Triumphalis — inter Triumphi praecipua ornamenta, apud Romanos fuit, ritu ab Heroicis forte temporibus desumptê, namque apud Homerum magnos illos Duces, quadrigis proelium iniisse, et victum Hectorem ab Achille triumphabundô curru rapratum esse, legimus. Idem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HOMOEOPTOTA — homoeoteleuta, isocola, parisa, et id genus alia Gorgiae Leontini inventum cui propterea apud Delphos aurea dicata statua est. Sed, quod hisce praeter modum uteretur, discip. eius Polus, Agrigentinus Sophista, seque iactaret insolentius, Plato… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LIBO — I. LIBO civis Rom qui Romae in Comitio puteal primus exstruxit, quod ideo Libonis puteal dicitur. Horat. l. 1. Ep. 19. v. 8. Forum putealque Libonis Mandabo siccis. Item alius Cos. cum Fabio Chilone, A. U. C. 956. II. LIBO legatus Marci Imp. in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MICHAEL III — Theophili fil. cum Theodora matre Const. Impenat. A. C. 842. Patri successit. Bibo dictus; renuntianti de Saracenis, cursu certaturus, cum in tali, inquit, certamine sim, et qui medius est, eum ad laevam propellere properem, tu inepte de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MINISTRI, ac MINISTERIA — quandoque in universum dlcti funt olim servi, uti docen Senec. l. 3. de Benefic. c. 18. Plin. l. 7. c. 52. Martial. l. 7. Epigr. 47. 49. etc. quâ notione Ministerialis, apud Latino Gallicos Scriptores, servus est: Ministri tamen, legitima et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PARRHASIUS — Ephesius, an Atheniensis? tempore Socratis, pictor insignis, sed quô nemo insolentius et arrogantius sit usus gloriâ artis, Plin. Hîc primus symmetriam picturae dedit, primus argutias vultus, elegantiam capilli, venustatem oris expressit, et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TZANCAE — sive ZANCAE, genus calceamentorum, quibus Imperatores Graeci usi sunt; Campagi Latinis, cultu, pretiô, coloreque ab aliorum distincti. Habebant ad latus, secundum suras et in tatsis, aquilas ex lapillis et margaritis, iisque usi sunt Imperatores… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»