insanus

in-sānus, a, um, adj., unsound in mind.

Lit., mad, insane (syn.:

furiosus, fanaticus): quod idem contigit insanis,

Cic. Ac. 2, 17, 52:

si fecisset Juno maritum insanum,

Juv. 6, 620. —

Transf., that acts like a madman, raging, raving, foolish, frantic.

Ex stultis insanos facere, Ter. Eun. 2, 2, 23:

acrior et insanior cupiditas,

Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39:

insanissima concio,

id. Mil. 17, 45:

homo insanissimus,

id. Rosc. Am. 12, 33:

uter est insanior horum?

Hor. S. 2, 3, 102.—

Transf., of inanim. and abstr. things:

caedis insana cupido,

Verg. A. 9, 760:

amor duri Martis,

id. E. 10, 44:

insano verba tonare foro,

i. e. where there is a great bustle, Prop. 4 (5), 1, 134:

omnis et insana semita nocte sonat,

i. e. of women raving about, id. 4 (5), 8, 60:

insani enses,

Calp. Ecl. 1, 59:

fluctus,

Verg. E. 9, 43:

venti,

Tib. 2, 4, 9:

vires Austri,

Ov. M. 12, 510:

insana Caprae sidera,

Hor. C. 3, 7, 6. —

That causes madness (cf. "The insane root, that takes the reason prisoner," Shaks. Macb. 1, 3):

laurum insanam vocant, quoniam si quid ex ea decerptum inferatur navibus, jurgia fiunt, donec abiciatur,

Plin. 16, 44, 89, § 239:

herba,

that produces madness, Ser. Samm. 20:

fames,

that drives one to madness, Luc. 7, 413.—

Outrageous, monstrous, violent, extravagant, excessive:

substructionum insanae moles,

Cic. Mil. 31, 85:

substructiones Capitolii insanae,

Plin. 36, 14, 2, § 104:

labor,

Verg. A. 6, 135:

trepidatio,

Liv. 32, 17, 16:

cum stupet insanis acies fulgoribus,

Hor. S. 2, 2, 5:

vites,

that bear excessively, three times, Plin. 16, 27, 50, § 115; cf. adv., 3. insanum. —

Enthusiastic, enraptured, inspired:

vates,

Verg. A. 3, 443. — Adv., in three forms.

insānē.

Madly, insanely:

amare,

Plaut. Curc. 1, 3, 20. — Comp.:

in silvam non ligna feras insanius,

Hor. S. 1, 10, 34.— Sup.:

insanissime desperare,

Aug. Ep. 238.—

Outrageously, excessively:

esuriens insane bene,

Plaut. Mil. 1, 1, 24; cf. Varr. L. L. 7, § 86 Müll.—

in-sānĭter, madly, violently, excessively: ludit nimium insaniter, Pomp. ap. Non. 509, 31; Prisc. p. 1010 P.—

insānum, outrageously, vehemently, excessively:

insanum malum = pessimum,

Plaut. Trin. 3, 2, 47:

porticus, insanum bona,

id. Most. 3, 3, 5:

magnum molior negotium,

id. Bacch. 4, 5, 1: valde, id. Fragm. ap. Non. 127, 26.

* * *

* * *

* * *

* * *

ăb-ĕo, ĭvi or ii, ītum, īre, v. n. (abin= abisne, Plaut. and Ter.; abiit, dissyl., v. Herm. Doctr. Metr. p. 153), to go from a place, to go away, depart.

Lit..

In gen., constr. with ab, ex, the simple abl., the acc. with in, the local adv. hinc, and absol.:

abeo ab illo,

Plaut. Cure. 2, 3, 70:

abi in malam rem maxumam a me,

id. Ep. 1, 1, 72 (v. infra); so id. Bacch. 4, 9, 107:

abin e conspectu meo?

id. Am. 1, 3, 20 (but also abin ab oculis? id. Trin. 4, 2, 140: id. Truc. 2, 5, 24):

ablturos agro Argivos,

id. Am. 1, 1, 53:

abire in aliquas terras,

Cic. Cat. 1, 8, 20:

insanus, qui hinc abiit modo,

Plaut. Merc. 2, 2, 61:

abi prae, jam ego sequar,

go on, I will soon follow, id. Am. 1, 3, 45. —With supine:

abiit exsulatum,

into exile, Plaut. Merc. 3, 4, 6; Liv. 2, 15 fin.; cf.:

abi deambulatum,

Ter. Heaut. 3, 3, 26. — Absol.:

(Catilina) abiit, excessit, evasit, erupit,

Cic. Cat. 2, 1, 1:

praetor de sellā surrexit atque abiit,

id. Verr. 2, 4, 65 fin.:

quae dederat abeuntibus,

Verg. A. 1, 196 al.:

sub jugum abire,

Liv. 3, 2, 8 fin. — With inf.:

abi quaerere,

Plaut. Cist. 2, 1, 26. —Of things:

cornus sub altum pectus abit,

penetrates deeply, Verg. A. 9, 700.

In partic.

To pass away, so that no trace remains; to disappear, vanish, cease.

Of man, to die:

qui nune abierunt hinc in communem locum (i.e. in Orcum),

Plaut. Cas. prol. 19; cf.:

ea mortem obiit, e medio abiit,

Ter. Phorm. 5, 9, 30; so also Cic.: abiit e vitā, Tusc. 1, 30, 74 al. —

Of time, to pass away, elapse:

dum haec abiit hora,

Ter. Eun. 2, 3, 50:

menses,

id. Ad. 4, 5, 57:

annus,

Cic. Sest. 33, 72:

abit dies,

Cat. 61, 195:

tota abit hora,

Hor. S. 1, 5, 14. —

Of other things:

per inane profundum,

Lucr. 1, 1108:

nausea jam plane abiit?

Cic. Att. 14, 10, 2; so id. Fam. 9, 20; Ov. M. 7, 290 al.

To be changed from one's own ways or nature into something else, to be transformed, metamorphosed; always constr. with in (chiefly poet., esp. in Ov. M., as a constant expression for metamorphosis): terra abit in nimbos imbremque, Lucil. ap. Varr. L. L. 5, § 24 Mūll.:

in corpus corpore toto,

to pass with their whole body into another, Lucr. 4, 1111:

aut abit in somnum,

is, as it were, wholly dissolved in sleep, is all sleep, id. 3, 1066: E in V abiit. Varr. L. L. 5, § 91 Mūll.:

in villos abeunt vestes, in crura lacerti,

Ov. M. 1, 236; id. ib. 2, 674:

jam barba comaeque in silvas abeunt,

id. ib. 4, 657; 4, 396; so id. ib. 3, 398; 8,555; 14, 499;

14, 551 al.: in vanum abibunt monentium verba,

will dissolce into nothing, Sen. Ep. 94 med.;

hence, in avi mores regem abiturum,

would adopt the ways of, Liv. 1, 32.

Trop.

In gen., to depart from, to leave off, to turn aside:

ut ab jure non abeat,

Cic. Verr. 2, 1, 44, § 114; so,

ab emptione,

Dig. 2, 14, 7, § 6; 18, 2, 14, § 2 sq.:

a venditione,

ib. 18, 5, 1: sed abeo a sensibus, leave, i. e. speak no more of, Cic. Ac. 2, 28, 9; so often with longe: non longe abieris, you need not go far to seek for examples, id. Fam. 7, 19; cf.:

ne longius abeam,

id. Rosc. Am. 16, 47; id. Caec. 33, 95 al.:

quid ad istas ineptias abis?

why do you have recourse to —? id. Rosc. Am. 16, 47:

abit causa in laudes Cn. Pompeii,

Quint. 9, 2, 55:

illuc, unde abii, redeo,

I set out, Hor. S. 1, 1, 108:

pretium retro abiit,

has fallen, Plin. Ep. 3, 19, 7.

In partic.

With abl., to retire from an office or occupation:

abiens magistratu,

Cic. Pis. 3, 6; id. Fam. 5, 2, 7: Liv. 2, 27 fin.; 3, 38 fin. al.; so,

abire consulatu,

Cic. Att. 1, 16, 5; cf.

flaminio,

Liv. 26, 23 fin.:

sacerdotio,

Gell. 6, 7, 4:

honore,

Suet. Aug. 26:

tutelā,

Dig. 26, 4, 3, § 8; cf.:

tutelā vel curā,

ib. 26, 10, 3, § 18 al.

Of the consequence or result of an action, to turn out, end, terminate:

mirabar hoc si sic abiret,

Ter. And. 1, 2, 4: cf.:

non posse ista sic abire,

Cic. Att. 14, 1; so id. Fin. 5, 3, 7; Cat. 14, 16 al.

In auctions, t. t., not to be knocked down to one:

si res abiret ab eo mancipe,

should not fall to him, Cic. Verr. 2, 1, 54; cf.:

ne res abiret ab eo,

that he may purchase it, id. 2, 3, 64; so Dig. 18, 2, 1; 50, 17, 205.

The imper. abi is often a simple exclamation or address, either with a friendly or reproachful signif.

Abi, Indis me, credo, Begone, you are fooling me! Plaut. Most. 5, 1, 32; so Ter. Ad. 4, 2, 25; cf. Hor. Ep. 2, 2, 205. —

Begone! be off! abi modo, Plaut. Poen. 1, 3, 20:

abi, nescis inescare homines,

Ter. Ad. 2, 2, 12;

bence in the malediction, abi in malam rem!

go be hanged! Plaut. Pers. 2, 4, 17:

abin hine in malam crucem?

id. Most. 3, 2, 163 (ef. Cic.: quin tu abis in malam pestem malumque cruciatum? Phil. 13, 21); v. crux and cruciatus.

ā-mens, mentis, adj.

Lit., out of one's senses, beside one's self, senseless, mad, insane, frantic, distracted (of every kind of passionate excitement; while insanus designates one diseased in mind; and excors or vecors, one that is without mind;

among the poets a favorite word with Verg. and Ov.): inceptio est amentium, haud amantium,

Ter. And. 1, 3, 13:

homo amentissimus atque in omnibus consiliis praeceps,

Cic. Phil. 5, 13:

o vecors et amens,

id. Pis. 9:

arma amens capio,

Verg. A. 2, 314:

in dies amentior,

Suet. Aug. 65:

Ne trepides caeli divisis partibus amens,

that thou tremble not senselessly at the divided heavens, Lucr. 6, 86:

lugubris et amens,

Ov. M. 2, 334:

cursuque amens,

Verg. A. 2, 321:

adspectu amens,

id. ib. 4, 279; so id. ib. 12, 776; and with gen.:

amens animi,

id. ib. 4, 203 (cf. Rudd. II. p. 73):

dolore amens,

Ov. Tr. 1, 3, 92:

terrore amens,

Liv. 32, 12:

amens invidiā,

id. 8, 31:

amens metu,

id. 23, 9; 1, 48:

periculi magnitudine amens et attonitus,

Curt. 6, 9.—

Meton., foolish, stupid:

homo audacissimus atque amentissimus,

Cic. Verr. 1, 3, 7 (cf. a little before:

quod cum incredibili ejus audaciā singularis stultitia conjuncta est).—Of things: amentissimum consilium,

Cic. Att. 7, 10:

cogor amenti caeca furore,

Cat. 64, 197:

impetus amens,

Luc. 4, 279 al. — Adv. not used.

ăpŭd ( apud down to the time of Caesar, Corp. Inscr. I. 30; I. 196; and after 45 B. C. both apud, Inscr. Orell. 206; 818, and aput, ib. 206; 15; 34; another form of apud was apor, Paul. ex Fest. p. 26 Mull. apud, Ritschl, Rib. in Trag. et Com. Rel., Mull. in Lucil., and Dietsch in Sall.; aput, Lachm., Fleck. in Plaut.; both apud and aput, Mull. in Cat. and Rib. in Verg.) [Corssen once regarded apud as connected with apisci, as juxta with jungo, Ausspr. I. p. 335, 1st ed., but afterwards, ib. 2d ed. I. p. 197, he adopted Pott's view, that it was comp. of Sanscr. api, = to, toward, near (Gr. epi), and ad, old form ar, which view the form apor favors, and thus its strict meaning would be on to, unto; v. infra, IV.]; prep. gov. acc., with, at, by, near (regularly with words denoting rest, and primarily of persons, while ad properly designates only direction, motion, extension, etc., and is chiefly used of places; the diff. between apud and penes is given in Paul. ex Fest. p. 22 Mull.: apud et penes in hoc differunt, quod alterum personam cum loco significat, alterum personam et dominium ac potestatem; v. penes, and cf. Nep. Them. 7, 2: ad ephoros Lacedaemoniorum accessit, penes quos summum imperium erat, atque apud eos (v. infra, I. B. 2. a.) contendit, etc.; and for the difference between ad and apud, cf. Lucil. 9, 58 sq. Mull.: apud se longe alid est, neque idem valet ad se: Intro nos vocat ad sese, tenet intus apud se; syn.: ad, prope, coram, inter, in with abl.; rare in early Lat.; very freq. in Plaut., less freq. in Ter., seven times in Verg., five times in Juv., three times in Catull., twice in Ov, and once in Hor. and Prop.; never in Tib. or Pers.; very freq. in Cic., the historians, and the Vulg.).

A.. In designating nearness in respect of persons, with, near: apud ipsum adstas, Att. ap. Non. p. 522, 25:

adsum apud te, genitor,

id. ib. p. 522, 32:

alteram (partem) apud me adponito,

Plaut. Trin. 4, 3, 60:

nunc hic apud te servio,

id. Capt. 2, 2, 62:

scriptorum non magnast copia apud me,

Cat. 68, 33 Mull.:

mane apud me,

Vulg. Gen. 29, 19:

Advocatum habemus apud Patrem,

ib. 1 Joan. 2, 1:

cum in lecto Crassus esset et apud eum Sulpicius sederet,

Cic. de Or. 2, 3, 12; so id. Pis. 26, and id. Rep. 3, 28.—

Esp.

a.. With a pron. or subst., apud me, te, se, aliquem, etc., with me, in my house, etc., in one's house, at the house of a person; Fr. chez moi, chez vous, chez soi, etc.:

Quis heri apud te? Naev., Com. Rel. p. 9 Rib.: dico eum esse apud me,

Plaut. Capt. 3, 2, 15; 4, 2, 73:

hic apud me hortum confodere jussi,

id. Aul. 2, 2, 66:

si commodumst, apud me, sis, volo,

Ter. Heaut. 1, 1, 110:

condixerant cenam apud me, Turp., Com. Rel. p. 108 Rib.: quid nunc virgo? Nempe apud test?

Plaut. Trin. 1, 2, 159:

Quid sibi volunt homines isti apud te?

Vulg. Num. 22, 9; ib. Matt. 26, 18:

cenabis bene apud me,

Cat. 13, 1:

apud me habitavit,

Cic. Clu. 33; id. Verr. 4, 111; 5, 77:

apud te cenavit,

id. Div. in Caecil. 58; id. Verr. 4, 49; id. Cael. 26; id. Deiot. 32:

in curia posita potius quam rure apud te, Titin., Com. Rel. p. 142 Rib.: mane apud me etiam hodie,

Vulg. Jud. 19, 9:

tenet intus apud se,

Lucil. 9, 59 Mull.:

Pompeius petiit, ut secum et apud se essem cotidie,

Cic. Att. 5, 6:

apud se fecit manere,

Vulg. Jud. 19, 7; ib. Luc. 11, 37:

de gladiis, quae apud ipsum erant deprehensa,

Cic. Cat. 3, 10:

Cum postridie apud eundem ventum exspectans manerem,

id. Phil. 1, 8:

mansit apud eum quattuor mensibus,

Vulg. Jud. 19, 2; ib. Act. 28, 14:

apud quem deversatus es,

Cic. Verr. 4, 37: apud nympham Calypsonem, Liv. And. ap. Prisc. p. 685 (cf. Hom. Od. 4, 557: Numphês en megaroisi Kalupsous):

habitasti apud Heium Messanae,

Cic. Verr. 4, 18; id. Cael. 51:

Fuisti apud Laecam illa nocte,

id. Cat. 1, 4, 9; id. de Or. 1, 22, 104; id. Att. 1, 8:

apud Ostorium Scapulam epulatur,

Tac. A. 14, 48:

apud Cornelium Primum juxta Velabrum delituit,

id. H. 3, 74; 1, 14:

Factum est, ut moraretur apud Simonem quendam,

Vulg. Act. 9, 43:

invenient hominem apud sororem tuam occultantem se,

Cic. Dom. 83:

qui apud te esset eductus,

id. Quinct. 69:

apud quem erat educatus,

id. Lael. 20, 75:

cum alter ejus filius apud matrem educaretur,

id. Clu. 27:

disciplina C. Cassii, apud quem educatus erat,

Tac. A. 15, 52:

se apud Q. Mucium jus civile didicisse,

id. Or. 30:

apud eosdem magistratus institutus,

Suet. Calig. 24:

servorum manus tamquam apud senem festinantes,

Tac. H. 1, 7:

in convivio apud regem,

id. A. 2, 57: Bene vale;

apud Orcum te videbo,

in the abode of Orcus, Plaut. As. 3, 3, 16:

sacrificasse apud deos, i. e. in templis deorum,

Tac. A. 11, 27:

frater apud Othonem militans,

in the army of Otho, id. H. 2, 26; so,

nec solum apud Caecinam (cognoscebatur id damnum composuisse),

id. ib. 2, 27:

quorum sint legati apud se,

in his camp, Caes. B. G. 4, 8; cf.:

Quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,

id. ib. 1, 47:

dici hoc potest, Apud portitores eas (litteras) resignatas sibi,

at the custom-house, Plaut. Trin. 3, 3, 64; 3, 3, 80:

Quantillum argenti mihi apud trapezitam siet,

at the banker's, id. Capt. 1, 2, 90:

duo genera materiarum apud rhetoras tractantur, i. e. in scholis rhetorum, as he says just before,

Tac. Or. 35.—Apud me etc. is sometimes added to domi or in aedibus, or interchanges with domi: Me. Ubi namst, quaeso? Ch. Apud me domi, Ter. Heaut. 3, 1, 21:

a me insidias apud me domi positas esse dixerunt,

Cic. Sest. 41:

domi esse apud sese archipiratas dixit duos,

id. Verr. 5, 73; so Vulg. Gen. 27, 15:

quae (signa) cognovi apud istum in aedibus,

Cic. Verr. 1, 50:

esse illa signa domi suae, non esse apud Verrem,

id. ib. 4, 16:

nihil apud hanc lautum, pistor domi nullus,

id. Pis. 67; id. Clu. 165.—Hence,

Trop.: apud se esse, to be at home, i. e. to be in one's senses, be one's self, be sane (only in conversational lang.; most freq. in Ter.; cf. Gr. en heautôi einai, Ar. Vesp. 642; opp. vecors, amens esse, to be out of one's wits, beside one's self; so Gr. phrenôn exestanai, Eur. Or. 1021):

Sumne ego apud me?

Plaut. Mil. 4, 8, 36:

Non sum apud me,

Ter. Phorm. 1, 4, 26, and Afran., Com. Rel, p. 170 Rib.:

Prae iracundia, Menedeme, non sum apud me,

Ter. Heaut. 5, 1, 48:

Vix sum apud me: ita animus commotust metu, spe, gaudio,

id. And. 5, 4, 34:

Num tibi videtur esse apud sese?

id. Hec. 4, 4, 85 (quasi ob amorem meretricis insanus, Don.):

proin tu fac, apud te ut sies,

id. And. 2, 4, 5 (= ut praeparatus sis, Don.); Petr. 129.—

In respect of persons, in whose presence or before whom any thing is done or takes place, esp. of discussions or debates in which the persons have the right of decision (Web. Uebungsch. p. 33), before, in the presence of, = coram, ad.

Of civil or military affairs, before:

cum res agatur apud praetorem populi Romani et apud severissimos judices,

Cic. Arch. 3:

apud eosdem judices reus est factus,

id. Clu. 22, 59:

vis de his judicari apud me?

Vulg. Act. 25, 9:

accusavit fratres suos apud patrem,

ib. Gen. 37, 2; ib. 1 Macc. 7, 6; ib. Joan. 5, 45:

hoc, quod nunc apud pontifices agis,

Cic. Dom. 51; 117:

istud ne apud eum quidem dictatorem quisquam egit isto modo,

id. Lig. 12:

qui hanc causam aliquotiens apud te egit,

id. Quinct. 30; so id. Verr. 2, 100; 3, 114; id. Caecin. 69; id. Sest. 120:

(populus Romanus) mihi potestatem apud se agendi dedit,

id. Verr. 5, 173: Repulsior secunda collatione dixit Cato in ea, quae est contra Cornelium apud populum, Paul. ex Fest. p. 286 Mull.:

tutoresne defendent apud istius modi praetorem?

Cic. Verr. 1, 153; id. Clu. 126: apud te cum sim defensurus me, Vulg. Act. [p. 146] 26, 2:

omnia apud praetores gererentur,

Tac. Or. 38:

causam nescio quam apud judicem defendebat,

Cic. Clu. 74; so Tac. A. 3, 12; id. Or. 19:

apud te defendit alium in ea voluntate non fuisse, in qua te,

Cic. Lig. 6:

apud judicem causam dicere,

id. Quinct. 43; id. Verr. 1, 26; id. Sex. Rosc. 85:

apud aliquem dicere,

id. Lig. 6; id. Deiot. 4:

verba apud senatum fecit,

id. Verr. 2, 2, 20:

habita apud senatum oratione,

Tac. A. 12, 25; 6, 8:

haec apud patres disseruit,

id. ib. 2, 43; 4, 2;

4, 6: modeste apud vos socius populi Romani questus est,

Cic. Verr. 4, 18:

Quae est ergo apud Caesarem querella?

id. Lig. 25:

isne apud vos obtinebit causam, qui etc.,

id. Caecin. 38:

petita multa est apud eum praetorem,

id. Verr. 1, 155:

causam contra aliquem apud centumviros dicere,

id. de Or. 2, 23, 98; Tac. Or. 38:

numerus oratorum quot annis apud magistratus publice subscribitur,

Cic. Verr. 3, 120:

apud eorum quem qui manumitteretur,

Liv. 41, 9: apud proconsules aliquem manumittere, Marcian. ap. Dig. 1, 162.—

In extra judicial cases, before:

apud hunc confessus es et genus etc.,

Plaut. Capt. 2, 3, 52:

nullam causam dico, quin mihi Et parentum et libertatis apud te deliquio siet,

id. ib. 3, 4, 93:

apud erum qui (servos) vera loquitur,

id. Am. 2, 1, 43:

apud novercam querere,

id. Ps. 1, 3, 80:

ego apud parentem loquor,

Cic. Lig. 30:

plura fateri apud amicos,

Tac. A. 14, 62:

aliquid apud aliquem laudare,

Cic. Att. 2, 25; Tac. A. 13, 46; so Vulg. Gen. 12, 15:

aliquem apud aliquos vituperare,

Cic. Phil. 2, 11:

apud quem tu etiam nos criminari soles,

id. Vatin. 29.—

Of one's feelings, views, judgment, with, in the view or sight of, before.

With verbs:

apud Tenedios sanctissimus deus habetur,

Cic. Fl. 61; id. Verr. 1, 49:

quod apud illos amplissimum sacerdotium putatur,

id. ib. 2, 126;

1, 69: si tutoris auctoritas apud te ponderis nihil habebat,

id. ib. 2, 55; id. Planc. 4:

apud judicem grave et sanctum esse ducetur,

id. Q. Rosc. 6:

Quae omnia apud nos partim infamia... ponuntur, Nep. praef. 5: justificatur apud Deum,

Vulg. Gal. 3, 11:

haec apud illos barbatos ridicula videbantur,

Cic. Mur. 26; id. Dom. 101:

unus dies apud Dominum (est) sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus,

Vulg. 2 Pet. 3, 8.—

With adjj.:

fuisti apud pontifices superior,

Cic. Dom. 4:

qui honos est apud Syracusanos amplissimus,

id. Verr. 4, 137; id. Font. 36:

quam clara (expugnatio) apud omnes,

id. Verr. 1, 50; 2, 50:

Satis clarus est apud timentem quisquis timetur,

Tac. H. 2, 76; id. Or. 7:

hoc est apud Graecos prope gloriosius quam Romae triumphasse,

Cic. Fl. 31; Tac. H. 5, 17:

quod aeque apud bonos miserum est,

id. ib. 1, 29:

quae justa sunt apud nos,

Vulg. 1 Macc. 11, 33; ib. Rom. 2, 13:

tunc eritis inculpabiles apud Dominum,

ib. Num. 32, 22:

si is pretio apud istum idoneus esset,

Cic. Verr. 2, 121.—

With substt.:

est tanta apud eos ejus fani religio atque antiquitas, ut etc.,

Cic. Verr. 1, 46:

tanta nominis Romani dignitas est apud omnes nationes, ut etc.,

id. ib. 5, 150:

qua (hic) apud omnes Siculos dignitate atque existimatione sit,

id. ib. 2, 111:

Dymnus modicae apud regem auctoritatis et gratiae,

Curt. 6, 72:

abominatio est uterque apud Deum,

Vulg. Prov. 17, 15.—Apud animum, apud animum meum, etc. sometimes stand for mihi, mecum, etc., or simply animo: Ea tute tibi subice et apud animum propone, before your mind, before you, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

ipsi primum statuerint apud animos, quid vellent,

Liv. 6, 39, 11:

Sic apud animum meum statuo,

Sall. de Ord. Rep. 2:

sic statuere apud animum meum possum,

Liv. 34, 2, 4.—So with pers. pron. in Vulg. after the Greek: haec apud se (pros heauton) oravit, within himself, to himself, Luc. 18, 11: Sciens apud semet ipsum (en heautôi), in himself, Joan. 6, 62: statui hoc ipsum apud me (emautôi), ne etc., with myself, 2 Cor. 2, 1; so, hoc cogitet apud se (eph heautou), ib. 10, 7.—

And simply before, in the presence of:

id apud vos proloquar,

Plaut. Capt. prol. 6:

nemo est meorum amicorum, apud quem expromere omnia mea occulta audeam,

Ter. Heaut. 3, 3, 14:

se jactant apud eos, quos inviti vident,

Cic. Fl. 61:

licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem etc.,

id. Off. 1, 22, 78: de vobis glorior apud Macedones, Vulg. 2 Cor. 9, 2:

plus quam apud vos commemorari velitis,

Cic. Caecin. 77:

non apud indoctos loquor,

id. Pis. 68:

ostendit, quae quisque de eo apud se dixerit,

Caes. B. G. 1, 19:

quid apud magnum loquerentur Achillem,

Ov. M. 12, 163:

neque raro neque apud paucos talia jaciebat,

Tac. A. 4, 7:

loqui de se apud aliquem,

Cic. Att. 1, 3:

mentiri apud aliquem,

Plaut. Poen. 1, 1, 24:

apud aliquem profiteri,

Curt. 7, 7, 24:

Non est nobis haec oratio habenda apud imperitam multitudinem,

Cic. Mur. 61:

Caesar apud milites contionatur,

Caes. B. C. 1, 7:

gratias agere alicui apud aliquem,

Cic. Sest. 4; so Tac. A. 15, 22:

si quid (in me) auctoritatis est, apud eos utar, qui etc.,

Cic. Imp. Pomp. 2; so id. Lig. 16, and id. Red. in Sen. 24:

Quae fundebat apud Samson lacrimas,

Vulg. Jud. 14, 16.—

Of a person with whom, in whose case something is, exists, is done, with, in the case of, often = in with abl.:

quom apud te parum stet fides,

Plaut. Ps. 1, 5, 62:

Et bene apud memores veteris stat gratia facti,

Verg. A. 4, 539:

At fides mihi apud hunc est,

Ter. Heaut. 3, 3, 10: De. Quid est? Ch. Itan parvam mihi fidem esse apud te? id. Phorm. 5, 3, 27:

ut apud me praemium esse positum pietati scias,

id. Hec. 4, 2, 8:

alioqui mercedem non habebitis apud Patrem vestrum,

Vulg. Matt. 6, 1:

illa res quantam declarat ejusdem hominis apud hostes populi Romani auctoritatem,

Cic. Imp. Pomp. 46:

(eum) Aeduorum auctoritatem apud omnes Belgas amplificaturum,

Caes. B. G. 2, 14:

si M. Petrei non summa auctoritas apud milites exstitisset,

Cic. Sest. 12:

Pompei auctoritas apud omnes tanta est. quanta etc.,

id. Fl. 14; id. Phil. 13, 7:

ecquid auctoritatis apud vos socii populi Romani habere debeant,

id. Div. in Caecil. 17; so id. Verr. 2, 14; id. Mur 38:

(servi) apud eum sunt in honore et pretio,

id. Sex. Rosc. 77; id. Verr. 5, 157; id. Cat. 3, 2:

videmus quanta sit in invidia quantoque in odio apud quosdam virtus et industria,

id. Verr. 5, 181:

quo majore apud vos odio esse debet quam etc.,

id. ib. 1, 42:

domi splendor, apud exteras nationes nomen et gratia,

id. Clu. 154; id. Mur. 38:

Dumnorigem, magna apud plebem gratia,

Caes. B. G. 1, 18:

tanti ejus apud se gratiam esse ostendit, uti etc.,

id. ib. 1, 20:

certe apud te et hos, qui tibi adsunt, veritas valebit,

Cic. Quinct. 5; id. Div. in Caecil. 17; id. Lig. 30; id. Marcell. 14; id. Mil. 34:

utrum apud eos pudor atque officium aut timor valeret,

Caes. B. G. 1, 40:

apud quem ut multum gratia valeret,

Nep. Con. 2, 1:

video apud te causas valere plus quam preces,

Cic. Lig. 31; so id. Lael. 4, 13, and Tac. H. 3, 36:

quod apud vos plurimum debebit valere,

Cic. Div. in Caecil. 11; so Caes. B. G. 1, 17, and Tac. H. 4, 73:

qui tantum auctoritate apud suos cives potuit, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 113:

speravit sese apud tales viros aliquid posse ad etc.,

id. Sex. Rosc. 141:

(eum) apud finitimas civitates largiter posse,

Caes. B. G. 1, 18:

quae (pecunia) apud me contra fidem meam nihil potuisset,

Cic. Verr. 1, 19:

quae (memoria) plus apud eum possit quam salus civitatis,

id. Phil. 5, 51; id. Verr. 3, 131:

qui apud eum plurimum poterat,

id. ib. 3, 130:

qui apud me et amicitia et beneficiis et dignitate plurimum possunt,

id. Sex. Rosc. 4; so Caes. B. G. 1, 9.—So very rarely with adjj.:

faciles sunt preces apud eos, qui etc.,

Cic. Har. Resp. 63:

nihil me turpius apud homines fuisset,

id. Att. 2, 19:

apud quos miserum auxilium tolerabile miserius malum fecit,

Cels. 3, 23.—

Of persons, of inhabitants of cities or countries, among whom one is, or something is, is done or happens, among = inter:

CONSOL. QVEI. FVIT. APVD. VOS., Epit. Scip. ap. Grotef. Gr. II. p. 296: homines apud nos noti, inter suos nobiles,

Cic. Fl. 52:

Ut vos hic, itidem ille apud vos meus servatur filius,

Plaut. Capt. 2, 2, 11; 2, 2, 62:

qui (colonus) perigrinatur apud vos,

Vulg. Exod. 12, 49:

qui regnabat apud vos,

ib. 1 Macc. 12, 7; ib. Matt. 13, 56; ib. Luc. 9, 41:

si iste apud eos quaestor non fuisset,

Cic. Div. in Caecil. 4; 65:

Apud eos fuisse regem Divitiacum,

Caes. B. G. 2, 4; 2, 2:

qui (praetores) apud illos a populo creantur,

Cic. Fl. 44:

apud quos consul fuerat,

id. Div. in Caecil. 66; id. Verr. 2, 5; 4, 108:

apud inferos illi antiqui supplicia impiis constituta esse voluerunt,

id. Cat. 4, 8; id. Tusc. 1, 5, 10; so Vulg. Eccli. 14, 17: Sunt apud infernos tot milia formosarum, Prop. 3, 2, 63:

fateri quae quis apud superos distulit in seram commissa piacula mortem,

Verg. A. 6, 568;

Vel. 2, 48, 2: studiis militaribus apud juventutem obsoletis,

Cic. Font. 42:

qui apud socios nominis Latini censi essent,

Liv. 41, 9:

qui apud gentes solus praestat, Naev., Com. Rel. p. 25 Rib.: quae sacra apud omnes gentes nationesque fiunt,

Cic. Verr. 4, 109:

id (simulacrum) apud Segestanos positum fuisse,

id. ib. 4, 80:

si apud Athenienses non deerant qui rem publicam defenderent,

id. Sest. 141, and Nep. Milt. 6, 2:

ille est magistratus apud Siculos, qui etc.,

Cic. Verr. 2, 131:

si tu apud Persas deprehensus etc.,

id. ib. 5, 166:

Apud Helvetios longe nobilissimus fuit Orgetorix,

Caes. B. G. 1, 2:

apud omnes Graecos hic mos est, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 158, and id. Fragm. B. 7, 18 B. and K.:

quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut etc.,

Caes. B. G. 1, 50:

aliis Germanorum populis usurpatum raro apud Chattos in consensum vertit,

Tac. G. 31:

Cui (mihi) neque apud Danaos usquam locus (est),

Verg. A. 2, 71:

apud Nahanarvalos antiquae religionis lucus ostenditur,

Tac. G. 43; 32; 38; 44; id. H. 4, 56; 4, 61; id. A. 2, 1; 2, 45: apud Graecos magis quam in ceteris nationibus exculta est medicina, Cels. praef. 3, 9.—So of an army, in, with, where in with abl. is commonly used:

qui apud exercitum cum Lucio Lucullo est,

in the army under L. Lucullus, Cic. Verr. 4, 49; so id. Arch. 11:

apud exercitum mihi fueris tot annos,

id. Mur. 45:

quod Hannibalem etiam nunc cum imperio apud exercitum haberent,

in the army with a command, Nep. Hann. 7, 3:

simul manere apud exercitus Titum utile videbatur,

Tac. H. 5, 10:

quod XII. pondo argenti habuisset apud exercitum,

with his troops, Plin. 33, 4, 50, § 143.—

In designating the author of a work or of an assertion, apud aliquem, in, by, in the writings of, any one (the work itself being designated by in with abl.; as, de qua in Catone majore satis multa diximus, Cic. Off. 1, 42, 151:

Socraiem illum, qui est in Phaedro Platonis,

id. de Or. 1, 7, 28:

quo in libro,

id. ib. 1, 11, 47):

ut scriptum apud eundem Caelium est,

Cic. Div. 1, 26, 55:

apud Xenophontem autem moriens Cyrus major haec dicit,

id. Sen. 22, 79:

quod apud Platonem est in philosophos dictum, quod etc.,

id. Off. 1, 9, 28:

apud Agathoclem scriptum in historia est,

id. Div. 1, 24, 50:

ut est apud poetam nescio quem,

id. Phil. 2, 65:

Quod enim est apud Ennium, etc.,

id. Off. 1, 8, 26:

de qua (ambitione) praeclare apud eundem est Platonem, simile etc.,

id. ib. 1, 25, 87:

Apud Varronem ita est, etc.,

Plin. 18, 35, 79, § 348:

ut video scriptum apud Graecos,

Cic. Scaur. 4:

invenio apud quosdam auctores,

Tac. H. 2, 37; so id. A. 1, 81; 3, 3:

reperio apud scriptores,

id. ib. 2, 88:

apud Solonem,

i. e. in his laws, Cic. Leg. 2, 26, 64:

cui bono est, si apud te Agamemnon diserte loquitur, i. e. in tragoediis tuis,

Tac. Or. 9. —Also of speakers:

apud quosdam acerbior in conviciis narrabatur,

Tac. Agr. 22.—

a.. Est aliquid apud aliquem = est alicui aliquid, apud aliquem being equivalent to dat. of possessor:

quae (scientia auguralis) mihi videtur apud majores fuisse dupliciter, ut etc.,

Cic. Leg. 2, 13, 33:

juris civilis magnum usum apud multos fuisse,

id. Brut. 41, 152:

cum apud eum summum esset imperium populi,

Nep. Phoc. 2, 4:

omnis gratia, potentia, honos, divitiae apud illos sunt,

Sall. C. 20, 8:

par gloria apud Hannibalem hostesque Poenos erat,

Liv. 22, 30, 8:

apud quos nulla loricarum galearumve tegmina (erant),

Tac. A. 12, 35:

pecuniam ac dona majora apud Romanos (esse),

id. H. 4, 76:

minorem esse apud victos animum,

id. ib. 3, 1;

2, 75: quando quidem est apud te virtuti honos,

Liv. 2, 1, 15: Phoebo sua semper apud me Munera sunt, Phoebus has his gifts with me, i. e. I have his gifts for Phoebus, Verg. E. 3, 62; so Hor. C. 3, 29, 5:

apud te est fons vitae,

Vulg. Psa. 35, 10:

apud Dominum (est) misericordia,

ib. ib. 129, 7.—

Est aliquid apud aliquem also simply denotes that something is in one's hands, in his power, at his disposal:

erat ei apud me pauxillulum Nummorum,

Ter. Phorm. 1, 1, 3:

negasse habere se (phaleras): apud alium quoque eas habuisse depositas,

Cic. Verr. 4, 29:

multa (signa) deposita apud amicos,

id. ib. 4, 36:

apud quem inventus est scyphus,

Vulg. Gen. 44, 16; ib. [p. 147] Exod. 22, 4; ib. Deut. 24, 12.—So also of persons:

te pix atra agitet apud carnuficem,

in the hands of, Plaut. Capt. 3, 4, 65:

qui (obsides) apud eum sint,

Caes. B. G. 1, 31; 1, 33.—

Apud aliquem = alicui, the dat. of indir. obj.:

remanet gloria apud me, Att., Trag. Rel. p. 194 Rib.: nihil apud Siculum, nihil apud civem Romanum tota in Sicilia reliquisse,

Cic. Verr. 4, 2:

si (cura rei publicae) apud Othonem relinqueretur,

Tac. H. 1, 13; 1, 20:

qui judicia manere apud ordinem Senatorium volunt,

Cic. Div. in Caecil. 8:

neque praemia caedis apud interfectorem mansura,

Tac. H. 2, 70; id. A. 15, 7:

fidens apud aliquem obligare,

Dig. 16, 1, 27.—So rarely with adjj.:

Essetne apud te is servos acceptissimus?

Plaut. Capt. 3, 5, 56:

non dicam amicum tuum, quod apud homines carissimum est,

Cic. Verr. 2, 110:

apud publicanos gratiosus fuisti,

id. ib. 2, 169; 4, 38; id. Fl. 76; id. Lig. 31: Apud homines hoc impossibile est;

apud Deum autem omnia possibilia sunt,

Vulg. Matt. 19, 26; ib. Marc. 10, 27.

Transf. In designations of place,

At, near, about, around, before (esp. freq. in the post-Aug. histt.) = ad, prope, circum, ante: tibi servi multi apud mensam adstant, Naev. ap. Prisc. p. 893 P. (Com. Rel. p. 10 Rib.):

verecundari neminem apud mensam decet,

Plaut. Trin. 2, 4, 77:

Quid apud hasce aedis negotii est tibi?

id. Am. 1, 1, 194:

Quid illisce homines quaerunt apud aedis meas?

id. Most. 4, 2, 26; id. Trin. 4, 2, 25: apud ignem adsidere, Turp. ap. Non. p. 522, 26 (Com. Rel. p. 100 Rib.); Sisenn. ap. Non. p. 86, 16:

navem is fregit apud Andrum insulam,

Ter. And. 1, 3, 17:

apud Tenedum pugna illa navalis,

Cic. Arch. 21:

ut apud Salamina classem suam constituerent,

Nep. Them. 3, 4:

apud oppidum morati,

Caes. B. G. 2, 7:

agri in Hispania apud Karthaginem Novam,

Cic. Agr. 1, 5:

bellatum apud Actium,

Tac. H. 1, 1; 1, 72; 3, 76:

Pugnabant alii tardis apud Ilion armis,

Ov. R. Am. 163:

morabatur in castris apud Galgalam,

Vulg. Jos. 10, 6:

quidquid apud durae cessatum est moenia Trojae,

Verg. A. 11, 288:

apud vetustam turrem, Att., Trag. Rel. p. 189 Rib.: apud castellum consedisse,

Tac. A. 4, 25:

Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,

id. H. 3, 35:

apud vexillum tendentes,

id. A. 1, 17:

trepidatur apud naves,

id. H. 2, 15:

hostis est non apud Anienem, sed in urbe,

Cic. Mur. 84; id. Fam. 2, 10, 5:

quam detraxerat apud rapidum Simoenta sub Ilio alto,

Verg. A. 5, 261:

apud abunaantem amnem et rapidas undas Inachi, Att., Trag. Rel. p. 175 Rib.: apud gelidi flumina Hebri,

Verg. A. 12, 331:

octo apud Rhenum legiones,

Tac. A. 1, 3:

apud ripam Rheni,

id. ib. 2, 83:

probavi te apud Aquam Contradictionis,

Vulg. Psa. 80, 8:

repertus apud fretum Siciliae,

Tac. A. 6, 14:

propitiata Juno apud proximum mare,

id. ib. 15, 44:

apud promunturium Miseni consedit in villa,

id. ib. 6, 50:

Ut aput nivem et ferarum gelida stabula forem, for in nive etc.,

Cat. 63, 53 Mull.:

apud altaria deum pepigere,

before, Tac. A. 11, 9:

decernuntur supplicationes apud omnia pulvinaria,

id. ib. 14, 12 (cf.:

unum diem circa omnia pulvinaria supplicatio fuit,

Liv. 41, 9):

apud Caesaris effigiem procubuit,

Tac. A. 12, 17; 13, 23:

quartum apud lapidem substiterat,

id. ib. 15, 60:

laudavit ipse apud rostra (for pro rostris),

Tac. A. 16, 6; so, apud forum (cf.: ad forum under ad, I. A. 3., and in Gr. Sophocl. Trach. 371, pros mesêi agorai;

on the other hand,

id. ib. 423, en mesêi agorai; id. ib. 524, têlaugei par ochthôi): Quidam apud forum mihi vendidit, Pomp., Com. Rel. p. 250 Rib.: Ch. Qui scis? By. Apud forum modo e Davo audivi, Ter. And. 2, 1, 2; 1, 5, 18:

Capuae multa apud forum aedificia de caelo tacta,

Liv. 41, 9 (Weissenb., in foro):

quod (templum) apud forum holitorium C. Duilius struxerat,

Tac. A. 2, 49.—

At, in = in with abl. or gen. or abl. of place: CONSVLES SENATVM CONSOLVERVNT N. OCTOB. APVD AEDEM DVELONAI, S. C. de Bacch. I.; so,

ejus statuam majores apud aedem matris deum consecravisse,

Tac. A. 4, 64:

apud villam est,

Ter. Ad. 4, 1, 1; so Cic. Verr. 4, 22, 48:

Eum argentum sumpsisse apud Thebas ab danista fenore,

Plaut. Ep. 2, 2, 67:

deponere apud Solos in delubro pecuniam,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

ut rationes apud duas civitates possim relinquere,

id. Att. 6, 7, 2: qui mense Aprili apud Baias essent, id. Fragm. B. 13, 4, 1 B. and K.;

13, 4, 4 iid.: seditio militum coepta apud Sucronem,

Liv. 28, 29:

donum apud Antium statuitur,

Tac. A. 3, 71:

bellis civilibus Maecenatem equestris ordinis cunctis apud Romam atque Italiam praeposuit,

id. ib. 6, 11:

Titus in consecrando apud Memphim bove Apide diadema gestavit,

Suet. Tit. 5:

quod Judaeam praeterveniens apud Hierosolymam non supplicasset,

id. Aug. 93:

apud Mediolanum,

Lact. Mort. Persec. 48:

eum pugionem apud Capitolium consecravit,

Tac. A. 15, 74:

Equitum Romanorum locos sedilibus plebis anteposuit apud Circum,

id. ib. 15, 32:

quae (effigies) apud theatrum Pompei locaretur,

id. ib. 3, 72:

qui (rei) apud aerarium pependissent,

Suet. Dom. 9 Roth:

cujus (scientiae) apiscendae otium apud Rhodum magistrum Thrasullum habuit,

Tac. A. 6, 20; 4, 14; so Suet. Aug. 92; Eutr. 7, 13:

ut civitati Cibyraticae apud Asiam subveniretur,

Tac. A. 4, 13; 4, 18; 16, 15:

apud Pharsaliam,

Liv. Epit. 111:

apud Palaestinam,

Eutr. 7, 13:

qui erant apud Helladam,

Vulg. 1 Macc. 8, 9. —

Of time.

With words denoting time or occasion, in, at (rare):

apud saeclum prius,

Ter. Eun. 2, 2, 15:

aliquem apud judicium persequi,

at the trial, Cic. Verr. 4, 104.—

With words designating persons, with, among, in the time of:

hostis apud majores nostros is dicebatur, quem nunc etc.,

Cic. Off. 1, 12, 36:

fecerunt hoc multi apud majores nostros,

id. Verr. 2, 118; 5, 148:

Fuit eodem ex studio vir eruditus apud patres nostros,

id. Mur. 36; id. Off. 2, 24, 85; id. Lael. 2, 6:

Apud antiquos fuit Petron quidam, Cels. praef. 3, 9: aliam apud Fabricios, aliam apud Scipiones pecuniam (fuisse),

Tac. A. 2, 33.—

For ad with words implying motion (very rare):

APVT EVM PERVENIRE,

Inscr. Grut. 786, 5:

atque apud hunc eo vicinum,

Plaut. Mil. 2, 5, 70:

Bito apud aurificem,

Lucil. 30, 66 Mull.: apud legiones venit, Sall. Fragm. ap. Pomp. Commod. Don. p. 395 Lind.:

(naves) apud insulas longius sitas ejectae,

Tac. A. 2, 24:

qui apud Romanos de societate functus est legatione,

Vulg. 2 Macc. 4, 11.

(cf. ad, I. fin. b.)

It is sometimes placed after its subst.:

quae fiunt apud fabros, fictores, item alios apud,

Varr. L. L. 6, 78, p. 104 Mull.:

Is locus est Cumas aput,

Lucr. 6, 747 Lachm.:

montem apud Erycum,

Tac. A. 4, 43:

ripam apud Euphratis,

id. ib. 6, 31:

Misenum apud et Ravennam,

id. ib. 4, 5 (in Suet. Dom. 9 the editt. vary between aerarium apud and apud aerarium; the latter seems preferable, and is adopted by Oudend., Bremi, Baumg.-Crus., and Roth).—

It is sometimes placed between the subst. and adj.:

barbaras apud gentes,

Tac. A. 2, 88, 3, 26; 15, 60:

non modo Graecis in urbibus, sed Romana apud templa,

id. ib. 14, 14.—

Twice in Verg. it stands before the secondary adjunct of its subst.:

apud durae moenia Trojae, A. 11, 288: apud gelidi flumina Hebri,

ib. 12, 331. Apud is never found in compound words. V. more on this word in Hand, Turs. I. pp. 405-416.

brĕvis, e, adj. (abl. breve, Varr. R. R. 2, 3, 2; comp. abl. breviore, Ov. Am. 2, 17, 22) [cf. brachus, Fest. p. 26], short, little, of small extent, in space and time (opp. longus; in space, in good class. prose, diff. from parvus, which designates that which fills a small space in length, breadth, and thickness; while brevis is used only of length in its different directions of breadth, height, or depth; and even of a circle, as merely a line, and without reference to the space enclosed, v. infra. In poets and postAug. prose brevis sometimes = parvus).

Lit., in space.

In distance, extent, short, little, small, narrow (opp. latus), Cic. Ac. 2, 29, 92:

brevior via,

Nep. Eum. 8, 5; Tib. 1, 10, 4:

via brevis,

Verg. E. 9, 23; Ov. M. 5, 253; Juv. 14, 223:

cursus brevissimus,

Verg. A. 3, 507:

brevius iter,

Ov. P. 1, 4, 32:

cursu brevissimus Almo,

id. M. 14, 329:

quid mihi, quod lato non separor aequore, prodest? Num minus haec nobis tam brevis obstat aqua?

so narrow a stream, id. H. 18, 174; cf.

also brevis unda, opp. latum mare,

id. ib. 19, 141 and 142:

non Asiam brevioris aquae disterminat usquam fluctus ab Europā,

Luc. 9, 957 (strictioris, Schol.); cf. id. 9, 317:

brevissima terra,

Plin. Ep. 10, 69, 2:

in Euboico scopulus brevis emicat altō Gurgite,

a small, narrow rock, Ov. M. 9, 226:

brevibus Gyaris,

Juv. 1, 73:

scis In breve te cogi (sc. libellum),

that you are closely rolled together, Hor. Ep. 1, 20, 8:

quo brevius valent,

the nearer, the more powerful are they in conflict, Tac. A. 6, 35.—

Trop. of the journey of life:

quid est, quod in hoc tam exiguo vitae curriculo et tam brevi tantis nos in laboribus exerceamus?

Cic. Arch. 11, 28; cf.:

vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,

id. Sest. 21, 47:

tum brevior dirae mortis aperta via est,

Tib. 1, 10, 4.—And poet. of the thread of life:

fila vitae breviora,

Ov. Tr. 5, 10, 46. —

In height, short, small, low (opp. altus and sometimes longus);

of the human figure: sed sedebat judex L. Aurifex, brevior ipse quam testis,

Cic. de Or. 2, 60, 245:

ut statura breves in digitos eriguntur,

Quint. 2, 3, 8:

forma,

Ov. M. 5, 457:

(puella) longa brevisque,

id. Am. 2, 4, 36:

brevis corpore,

Suet. Galb. 3;

id. Vit. Hor.—Of a maiden changed to a boy: et incomptis brevior mensura capillis,

Ov. M. 9, 789.—

Of other things: ut pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt,

lower, Liv. 21, 35, 11:

brevior ilex,

Sen. Herc. Oet. 1641:

mus,

little, Ov. F. 2, 574. —

In depth, small, little, shallow (opp. profundus):

puteus,

Juv. 3, 226:

vada,

Verg. A. 5, 221; Sen. Agam. 570.—Hence, subst.: brĕvia, ium, n., as in Gr. ta brachea, shallow places, shallows, shoals:

tris Eurus ab alto In brevia et syrtis urget,

Verg. A. 1, 111 (brevia vadosa dicit, per quae vadi pedibus potest, Serv.); Luc. 9, 338: neque discerni poterant incerta ab solidis, brevia a profundis, Tac. A. 1, 70:

brevia litorum,

id. ib. 6, 33 fin. —Perh. also in sing.:

breve,

Tac. A. 14, 29 Draeg. ad loc. (Ritter, brevia; al. breve litus).—

Trop.:

brevia, in quibus volutatur, incerta, ancipitia,

difficulties, Sen. Ep. 22, 7.—

Of the line of a circle:

ubi circulus (i.e. arcticus) axem Ultimus extremum spatioque brevissimus ambit,

makes the shortest path, Ov. M. 2, 517; cf.

of similar orbits, of stars: absides breviores,

Plin. 2. 15, 13, §

63.—Of the circular course of a horse on the track: discit gyro breviore flecti,

Sen. Hippol. 314. —

Transf., of time.

Lit. (the usu. signif. of the word), short, brief, small, little.

In gen.:

quanto, nox, fuisti longior hac proxumā, Tanto brevior dies ut fiat faciam,

Plaut. Am. 1, 3, 51:

breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

id. Capt. 3, 5, 85:

brevis hora,

Lucr. 4, 179; so Ov. M. 4, 696: Pa. Brevin' an longinquo sermone? Mi. Tribus verbis, Plaut. Mil. 4, 2, 30:

occasio,

Ter. Eun. 3, 5, 57; Phaedr. 5, 8, 5:

brevis hic est fructus homulleis,

short is this enjoyment for little men, Lucr. 3, 927; cf.:

MORS. PERFECIT. TVA. VT. TIBE. ESSENT. OMNIA. BREVIA. HONOS. FAMA. VIRTVSQVE. GLORIA. ATQVE. INGENIVM.,

Inscr. Orell. 558:

omnia brevia tolerabilia esse debent,

Cic. Lael. 27, 104; id. Fin. 1, 12, 40; 2, 29, 94; id. Tusc. 1, 39, 94; Sen. Ira, 3, 43, 5:

quoniam vita brevis est, memoriam nostri quam maxime longam efficere,

Sall. C. 1, 3; so,

vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

Hor. C. 1, 4, 15; cf. id. ib. 1, 11, 6:

aut omnia breviora aliquanto fuere, aut Saguntum principio anni captum,

occupied a shorter time, Liv. 21, 15, 5:

brevissimum tempus,

id. 5, 6, 7:

detrimentum,

Quint. 11, 1, 10:

arbitrium mortis,

Tac. A. 15, 60:

breves populi Romani amores,

id. ib. 2, 41:

tempus,

Suet. Ner. 20 al.:

nobis quom semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda,

Cat. 5, 5:

fructus,

Lucr. 3, 914:

aevum,

Hor. C. 2, 16, 17; id. S. 2, 6, 97; id. Ep. 2, 1, 144; Plin. Pan. 78, 2:

anni,

Hor. C. 4, 13, 22:

ver,

Ov. M. 1, 118; 10, 85:

flores rosae,

quickly withering, short-lived, Hor. C. 2, 3, 13:

lilium,

id. ib. 1, 36, 16:

cena,

frugal, id. Ep. 1, 14, 35:

mensa,

id. A. P. 198:

dominus,

living but a short time, id. C. 2, 14, 24:

stultitia,

id. ib. 4, 12, 27:

ira furor brevis est,

id. Ep. 1, 2, 62:

actio brevis atque concisa,

Quint. 6, 4, 2:

somnus,

Sen. Troad. 441:

nec gratius quicquam decore nec brevius,

nothing is more acceptable, but nothing more perishable, fading, than beauty, Suet. Dom. 18:

domus,

Sen. Hippol. 762:

fortuna,

Sil. 4, 734.—

Esp.

Comp. brevius, with subj. clause, shorter, i.e. easier, more convenient:

brevius visum urbana crimina incipi, quorum obvii testes erant,

Tac. A. 13, 43: modo ne existimes brevius esse ab urbe mitti, Trag. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 3.—

In brevi spatio, brevi spatio, in brevi tempore, brevi tempore, and absol. brevi or in brevi, in a short time, shortly (before or after) (brevi tempore and brevi are class.; the latter, as in Gr. en brachei, to be considered as neuter, without supplying tempore):

inque brevi spatio mutantur saecla animantum,

Lucr. 2, 77; so Ter. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Claud. 12; id. Ner. 30; cf.:

in multo breviore temporis spatio,

id. Aug. 22:

multa brevi spatio simulacra geruntur,

Lucr. 4, 160; Sall. J. 87, 3:

spatio brevi,

Hor. C. 1, 11, 6:

res publica per vos brevi tempore jus suum recuperabit,

Cic. Fam. 12, 2, 3; 5, 21, 2; id. Tusc. 2, 2, 5; Caes. B. G. 1, 40, 11; Nep. Milt. 2, 1; id. Them. 1, 4; Suet. Caes. 3:

sic ille affectus, brevi postea est mortuus,

soon after, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (Zumpt;

acc. to MSS. perbrevi).—So brevi post = paulo post: brevi post Marcellus Romam venit,

Liv. 33, 37, 9; 24, 3, 14:

brevi deinde,

id. 24, 4, 9: (Britanni) tantum usu cotidiano et exercitatione efficiunt, uti in declivi ac praecipiti loco incitatos equos sustinere et brevi ( in a short time, i.e. with great rapidity) moderari ac flectere consuerint, Caes. B. G. 4, 33 fin. Herz. and Held.:

fama tanti facinoris per omnem Africam brevi divolgatur,

Sall. J. 13, 1; Nep. Them. 4, 4:

mirantur tam brevi rem Romanam crevisse,

Liv. 1, 9, 9:

brevi omnia subegit,

Suet. Caes. 34; so id. Aug. 17; 65; id. Vesp. 5; id. Gram. 3; Gell. 1, 15, 18: scire in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P.; Flor. 1, 1, 15.—

Brevi, a short time, a little while: [p. 251] cunctatusque brevi, contortam viribus hastam in Persea misit, Ov. M. 5, 32; cf.:

illa brevi spatio silet,

id. ib. 7, 307; so,

* breve,

Cat. 61, 187.—

Ad breve, for a short time, Suet. Tib. 68; cf.:

ad breve quoddam tempus,

Cic. Cat. 1, 13, 31.—

Transf. to things done or taking place in a short time; so most freq.

Of discourse, short, brief, concise (most freq. in Cic. and Quint.):

narratio,

Cic. Inv. 1, 20, 28; id. de Or. 3, 50, 196: laudatio;

comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum contractus et brevis,

id. Brut. 44, 162; cf. id. de Or. 2, 80, 326:

nunc venio ad illa tua brevia: et primum illud, quo nihil potest esse brevius: bonum omne laudabile, etc.,

id. Fin. 4, 18, 48:

quam falsa re! quam brevia responsu!

id. Clu. 59, 164: urbanitas est virtus quaedam in breve dictum coacta, Dom. Mars. ap. Quint. 6, 3, 104:

Homerus brevem eloquentiam Menelao dedit,

Quint. 12, 10, 64 (brevis = ou polumuthos, Hom. Il. 3, 214):

breviores commentarii,

Quint. 3, 8, 58:

annotatio,

id. 10, 7, 31:

brevia illa atque concisa,

id. 10, 7, 10; so,

sententiae,

id. 10, 1, 60:

causae,

id. 6, 1, 8:

docendi compendia,

id. 1, 1, 24:

comprehensiones,

id. 12, 2, 19:

quod ut brevissimo pateat exemplo,

id. 3, 6, 10: commendatio, requiring few words, i.e. moderate, Plin. 11, 42, 97, § 240.— Meton. of a speaker or orator, brief:

multos imitatio brevitatis decipit, ut cum se breves putent esse, longissimi sint,

Cic. Inv. 1, 20, 38:

brevior in scribendo,

id. Att. 5, 6, 2:

brevis esse laboro, Obscurus fio,

Hor. A. P. 25:

in eloquendo brevis,

Quint. 10, 1, 63:

densus et brevis et semper instans sibi Thucydides,

id. 10, 1, 73.—Hence, brĕvī, adv., briefly, in few words (freq. and class.):

brevi pro breviter M. Tullius de Orat. ad Quintum fratrem (1, 8, 34): ac ne plura quidem quae sunt innumerabilia consecter, comprehendam brevi,

Charis. p. 176 P.:

id percurram brevi,

Cic. Caecin. 32, 94:

aliquid explicare,

id. Planc. 40, 95 Wund.:

circumscribere et definire,

id. Sest. 45, 97; so id. ib. 5, 12 Orell. N. cr.; id. Fin. 1, 17, 55:

complecti,

id. de Or. 1, 42, 190:

exponere,

id. ib. 1, 46, 203:

reprehendere,

id. Inv. 1, 9, 12:

reddere,

id. Leg. 2, 14, 34:

respondere,

id. Fam. 3, 8, 1:

perscribere,

id. ib. 4, 5, 1; so Auct. Her. 4, 26, 35; 35, 47 al.; cf.:

in brevi,

Quint. 9, 4, 32.—So once in epistolary style: breve facere, to be short or brief:

quid scribam? breve faciam,

Cic. Att. 11, 7, 6; cf.:

longum est ea dicere, sed hoc breve dicam,

id. Sest. 5, 12.—Once, in breve cogere (diff. from I. A.), to comprise in few words, bring into a small compass:

in breve coactae causae,

Liv. 39, 47, 5; cf.:

in breve coactio causae,

Gai. Inst. 4, 15.— In late Lat. subst.: brĕvis, is, m. (sc. liber—acc. to another reading, brĕve, is, n.), a short catalogue, summary, = breviarium:

brevis nominum,

Vop. Aur. 36; so id. Bonos. 15; Lampr. Alex. Sev. 21; Hier. Ep. 5, n. 2 al.—

Of a short syllable;

rarely as adj.: Syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

Hor. A. P. 251:

a brevis, gre brevis, faciet tamen longam priorem,

Quint. 9, 4, 86 et saep.—More freq. subst.: brĕvis, is, f. (sc. syllaba):

dactylus, qui est e longā et duabus brevibus,

Cic. Or. 64, 217 sq.:

in fine pro longā accipi brevem,

Quint. 9, 4, 93; 9, 4, 86:

plurimum habent celeritatis breves,

id. 9, 4, 91.—

Hence also once of a syllable long by position, but pronounced short: indoctus dicimus brevi primā litterā, insanus productā: inhumanus brevi, infelix longā,

Cic. Or. 48, 159 Meyer N. cr.; cf. Gell. 2, 17 sqq., and Schütz Lex. Cic. s. v. brevis.—

For parvus, exiguus, little, small:

exigua pars brevisque,

Lucr. 5, 591:

Canidia brevibus implicata viperis,

Hor. Epod. 5, 15:

Alecto brevibus torquata colubris,

Ov. H. 2, 119:

brevi latere ac pede longo est,

Hor. S. 1, 2, 93; cf.

just before: breve quod caput, ardua cervix, v. 89, and brevis alvus,

Verg. G. 3, 80 (on the other hand, Nemes. 244:

parvae alvi): mus,

Ov. F. 2, 574:

forma (sc. pueri in stellionem mutati),

id. M. 5, 457.—

So, lapathi herba,

Hor. S. 2, 4, 29 (brevis = parva, non excrescens in altum, Schol. Cruqu.):

folia breviora,

id. Ep. 1, 19, 26 (minor corona, Schol. Cruqu.):

census,

id. C. 2, 15, 13:

pondus,

id. S. 2, 2, 37:

impensa,

Ov. H. 7, 188 Ruhnk.:

sigillum,

id. M. 6, 86:

insulae,

Pall. 1, 28, 1; cf. Juv. 1, 73: vasculum, Pall. Apr. 8, 4:

offulae,

id. 1, 29, 4:

pantheris in candido breves macularum oculi,

Plin. 8, 17, 23, § 62.—With nom. abstr.:

breve in exiguo marmore nomen ero,

Prop. 2, 1, 72; Sen. Oedip. 935.—So, pondus, Hor. S. 2, 2, 37 al.—Hence, brĕ-vĭter, adv., shortly, briefly, etc.

Of space (acc. to I.) (rare): seu libeat, curvo brevius convertere gyro, shorter, i. e. in a smaller circle, Tib. 4, 1, 94:

parvo brevius quam totus,

a little less than the whole, Plin. 2, 67, 67, § 168:

Sarmatae, omisso arcu, quo brevius valent, contis gladiisque ruerent,

Tac. A. 6, 35.—Far more freq. in prose and poetry,

(Acc. to II. A. b. and c.) Of time, in a short time.

In gen.:

iratum breviter vites, inimicum diu, Publ. Syr. v. 249 Rib.: sapiens, cum breviter et strictim colore atque vultu motus est,

Gell. 19, 1, 20.—

Esp.

In expression, briefly, in brief, in few words, concisely, summarily:

sed breviter paucis praestat comprendere multa,

Lucr. 6, 1082: multa breviter et commode dicta (sc. apophthegmata; cf. Cic. Off. 1, 29, 104) memoriae mandabam, Cic. Lael. 1, 1:

rem totam breviter cognoscite,

id. Verr. 2, 2, 69, § 169; 2, 3, 27, § 67; so id. de Or. 2, 83, 340:

summatim breviterque describere,

id. Or. 15, 50:

breviter tangere,

id. Off. 3, 2, 8 Beier N. cr.:

breviter et modice disserere,

Sall. J. 111, 1:

adicere aliquid,

Quint. 9, 3, 100; cf. also Verg. A. 2, 11; 4, 632; 6, 321; Ov. M. 2, 783:

omnia soli Forsan Pacuvio breviter dabit (i.e. paucis testamenti verbis, quibus heres ex asse scribetur),

Juv. 12, 125 Web. (cf. id. 1, 68: beatum exiguis tabulis).— Comp., Cic. Fin. 4, 10, 26; Quint. 8, prooem. § 1; 8, 6, 61; 9, 2, 16; 10, 1, 49; 11, 1, 5 al.— Sup., Cic. N. D. 2, 1, 3; id. Div. 1, 32, 70; Quint. 1, 10, 1; 4, 2, 113 al.—

Of syllables:

quibus in verbis eae primae litterae sunt quae in sapiente atque felice, producte dicitur, in ceteris omnibus breviter,

Cic. Or. 48, 159.

brĕvis, e, adj. (abl. breve, Varr. R. R. 2, 3, 2; comp. abl. breviore, Ov. Am. 2, 17, 22) [cf. brachus, Fest. p. 26], short, little, of small extent, in space and time (opp. longus; in space, in good class. prose, diff. from parvus, which designates that which fills a small space in length, breadth, and thickness; while brevis is used only of length in its different directions of breadth, height, or depth; and even of a circle, as merely a line, and without reference to the space enclosed, v. infra. In poets and postAug. prose brevis sometimes = parvus).

Lit., in space.

In distance, extent, short, little, small, narrow (opp. latus), Cic. Ac. 2, 29, 92:

brevior via,

Nep. Eum. 8, 5; Tib. 1, 10, 4:

via brevis,

Verg. E. 9, 23; Ov. M. 5, 253; Juv. 14, 223:

cursus brevissimus,

Verg. A. 3, 507:

brevius iter,

Ov. P. 1, 4, 32:

cursu brevissimus Almo,

id. M. 14, 329:

quid mihi, quod lato non separor aequore, prodest? Num minus haec nobis tam brevis obstat aqua?

so narrow a stream, id. H. 18, 174; cf.

also brevis unda, opp. latum mare,

id. ib. 19, 141 and 142:

non Asiam brevioris aquae disterminat usquam fluctus ab Europā,

Luc. 9, 957 (strictioris, Schol.); cf. id. 9, 317:

brevissima terra,

Plin. Ep. 10, 69, 2:

in Euboico scopulus brevis emicat altō Gurgite,

a small, narrow rock, Ov. M. 9, 226:

brevibus Gyaris,

Juv. 1, 73:

scis In breve te cogi (sc. libellum),

that you are closely rolled together, Hor. Ep. 1, 20, 8:

quo brevius valent,

the nearer, the more powerful are they in conflict, Tac. A. 6, 35.—

Trop. of the journey of life:

quid est, quod in hoc tam exiguo vitae curriculo et tam brevi tantis nos in laboribus exerceamus?

Cic. Arch. 11, 28; cf.:

vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,

id. Sest. 21, 47:

tum brevior dirae mortis aperta via est,

Tib. 1, 10, 4.—And poet. of the thread of life:

fila vitae breviora,

Ov. Tr. 5, 10, 46. —

In height, short, small, low (opp. altus and sometimes longus);

of the human figure: sed sedebat judex L. Aurifex, brevior ipse quam testis,

Cic. de Or. 2, 60, 245:

ut statura breves in digitos eriguntur,

Quint. 2, 3, 8:

forma,

Ov. M. 5, 457:

(puella) longa brevisque,

id. Am. 2, 4, 36:

brevis corpore,

Suet. Galb. 3;

id. Vit. Hor.—Of a maiden changed to a boy: et incomptis brevior mensura capillis,

Ov. M. 9, 789.—

Of other things: ut pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt,

lower, Liv. 21, 35, 11:

brevior ilex,

Sen. Herc. Oet. 1641:

mus,

little, Ov. F. 2, 574. —

In depth, small, little, shallow (opp. profundus):

puteus,

Juv. 3, 226:

vada,

Verg. A. 5, 221; Sen. Agam. 570.—Hence, subst.: brĕvia, ium, n., as in Gr. ta brachea, shallow places, shallows, shoals:

tris Eurus ab alto In brevia et syrtis urget,

Verg. A. 1, 111 (brevia vadosa dicit, per quae vadi pedibus potest, Serv.); Luc. 9, 338: neque discerni poterant incerta ab solidis, brevia a profundis, Tac. A. 1, 70:

brevia litorum,

id. ib. 6, 33 fin. —Perh. also in sing.:

breve,

Tac. A. 14, 29 Draeg. ad loc. (Ritter, brevia; al. breve litus).—

Trop.:

brevia, in quibus volutatur, incerta, ancipitia,

difficulties, Sen. Ep. 22, 7.—

Of the line of a circle:

ubi circulus (i.e. arcticus) axem Ultimus extremum spatioque brevissimus ambit,

makes the shortest path, Ov. M. 2, 517; cf.

of similar orbits, of stars: absides breviores,

Plin. 2. 15, 13, §

63.—Of the circular course of a horse on the track: discit gyro breviore flecti,

Sen. Hippol. 314. —

Transf., of time.

Lit. (the usu. signif. of the word), short, brief, small, little.

In gen.:

quanto, nox, fuisti longior hac proxumā, Tanto brevior dies ut fiat faciam,

Plaut. Am. 1, 3, 51:

breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

id. Capt. 3, 5, 85:

brevis hora,

Lucr. 4, 179; so Ov. M. 4, 696: Pa. Brevin' an longinquo sermone? Mi. Tribus verbis, Plaut. Mil. 4, 2, 30:

occasio,

Ter. Eun. 3, 5, 57; Phaedr. 5, 8, 5:

brevis hic est fructus homulleis,

short is this enjoyment for little men, Lucr. 3, 927; cf.:

MORS. PERFECIT. TVA. VT. TIBE. ESSENT. OMNIA. BREVIA. HONOS. FAMA. VIRTVSQVE. GLORIA. ATQVE. INGENIVM.,

Inscr. Orell. 558:

omnia brevia tolerabilia esse debent,

Cic. Lael. 27, 104; id. Fin. 1, 12, 40; 2, 29, 94; id. Tusc. 1, 39, 94; Sen. Ira, 3, 43, 5:

quoniam vita brevis est, memoriam nostri quam maxime longam efficere,

Sall. C. 1, 3; so,

vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

Hor. C. 1, 4, 15; cf. id. ib. 1, 11, 6:

aut omnia breviora aliquanto fuere, aut Saguntum principio anni captum,

occupied a shorter time, Liv. 21, 15, 5:

brevissimum tempus,

id. 5, 6, 7:

detrimentum,

Quint. 11, 1, 10:

arbitrium mortis,

Tac. A. 15, 60:

breves populi Romani amores,

id. ib. 2, 41:

tempus,

Suet. Ner. 20 al.:

nobis quom semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda,

Cat. 5, 5:

fructus,

Lucr. 3, 914:

aevum,

Hor. C. 2, 16, 17; id. S. 2, 6, 97; id. Ep. 2, 1, 144; Plin. Pan. 78, 2:

anni,

Hor. C. 4, 13, 22:

ver,

Ov. M. 1, 118; 10, 85:

flores rosae,

quickly withering, short-lived, Hor. C. 2, 3, 13:

lilium,

id. ib. 1, 36, 16:

cena,

frugal, id. Ep. 1, 14, 35:

mensa,

id. A. P. 198:

dominus,

living but a short time, id. C. 2, 14, 24:

stultitia,

id. ib. 4, 12, 27:

ira furor brevis est,

id. Ep. 1, 2, 62:

actio brevis atque concisa,

Quint. 6, 4, 2:

somnus,

Sen. Troad. 441:

nec gratius quicquam decore nec brevius,

nothing is more acceptable, but nothing more perishable, fading, than beauty, Suet. Dom. 18:

domus,

Sen. Hippol. 762:

fortuna,

Sil. 4, 734.—

Esp.

Comp. brevius, with subj. clause, shorter, i.e. easier, more convenient:

brevius visum urbana crimina incipi, quorum obvii testes erant,

Tac. A. 13, 43: modo ne existimes brevius esse ab urbe mitti, Trag. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 3.—

In brevi spatio, brevi spatio, in brevi tempore, brevi tempore, and absol. brevi or in brevi, in a short time, shortly (before or after) (brevi tempore and brevi are class.; the latter, as in Gr. en brachei, to be considered as neuter, without supplying tempore):

inque brevi spatio mutantur saecla animantum,

Lucr. 2, 77; so Ter. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Claud. 12; id. Ner. 30; cf.:

in multo breviore temporis spatio,

id. Aug. 22:

multa brevi spatio simulacra geruntur,

Lucr. 4, 160; Sall. J. 87, 3:

spatio brevi,

Hor. C. 1, 11, 6:

res publica per vos brevi tempore jus suum recuperabit,

Cic. Fam. 12, 2, 3; 5, 21, 2; id. Tusc. 2, 2, 5; Caes. B. G. 1, 40, 11; Nep. Milt. 2, 1; id. Them. 1, 4; Suet. Caes. 3:

sic ille affectus, brevi postea est mortuus,

soon after, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (Zumpt;

acc. to MSS. perbrevi).—So brevi post = paulo post: brevi post Marcellus Romam venit,

Liv. 33, 37, 9; 24, 3, 14:

brevi deinde,

id. 24, 4, 9: (Britanni) tantum usu cotidiano et exercitatione efficiunt, uti in declivi ac praecipiti loco incitatos equos sustinere et brevi ( in a short time, i.e. with great rapidity) moderari ac flectere consuerint, Caes. B. G. 4, 33 fin. Herz. and Held.:

fama tanti facinoris per omnem Africam brevi divolgatur,

Sall. J. 13, 1; Nep. Them. 4, 4:

mirantur tam brevi rem Romanam crevisse,

Liv. 1, 9, 9:

brevi omnia subegit,

Suet. Caes. 34; so id. Aug. 17; 65; id. Vesp. 5; id. Gram. 3; Gell. 1, 15, 18: scire in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P.; Flor. 1, 1, 15.—

Brevi, a short time, a little while: [p. 251] cunctatusque brevi, contortam viribus hastam in Persea misit, Ov. M. 5, 32; cf.:

illa brevi spatio silet,

id. ib. 7, 307; so,

* breve,

Cat. 61, 187.—

Ad breve, for a short time, Suet. Tib. 68; cf.:

ad breve quoddam tempus,

Cic. Cat. 1, 13, 31.—

Transf. to things done or taking place in a short time; so most freq.

Of discourse, short, brief, concise (most freq. in Cic. and Quint.):

narratio,

Cic. Inv. 1, 20, 28; id. de Or. 3, 50, 196: laudatio;

comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum contractus et brevis,

id. Brut. 44, 162; cf. id. de Or. 2, 80, 326:

nunc venio ad illa tua brevia: et primum illud, quo nihil potest esse brevius: bonum omne laudabile, etc.,

id. Fin. 4, 18, 48:

quam falsa re! quam brevia responsu!

id. Clu. 59, 164: urbanitas est virtus quaedam in breve dictum coacta, Dom. Mars. ap. Quint. 6, 3, 104:

Homerus brevem eloquentiam Menelao dedit,

Quint. 12, 10, 64 (brevis = ou polumuthos, Hom. Il. 3, 214):

breviores commentarii,

Quint. 3, 8, 58:

annotatio,

id. 10, 7, 31:

brevia illa atque concisa,

id. 10, 7, 10; so,

sententiae,

id. 10, 1, 60:

causae,

id. 6, 1, 8:

docendi compendia,

id. 1, 1, 24:

comprehensiones,

id. 12, 2, 19:

quod ut brevissimo pateat exemplo,

id. 3, 6, 10: commendatio, requiring few words, i.e. moderate, Plin. 11, 42, 97, § 240.— Meton. of a speaker or orator, brief:

multos imitatio brevitatis decipit, ut cum se breves putent esse, longissimi sint,

Cic. Inv. 1, 20, 38:

brevior in scribendo,

id. Att. 5, 6, 2:

brevis esse laboro, Obscurus fio,

Hor. A. P. 25:

in eloquendo brevis,

Quint. 10, 1, 63:

densus et brevis et semper instans sibi Thucydides,

id. 10, 1, 73.—Hence, brĕvī, adv., briefly, in few words (freq. and class.):

brevi pro breviter M. Tullius de Orat. ad Quintum fratrem (1, 8, 34): ac ne plura quidem quae sunt innumerabilia consecter, comprehendam brevi,

Charis. p. 176 P.:

id percurram brevi,

Cic. Caecin. 32, 94:

aliquid explicare,

id. Planc. 40, 95 Wund.:

circumscribere et definire,

id. Sest. 45, 97; so id. ib. 5, 12 Orell. N. cr.; id. Fin. 1, 17, 55:

complecti,

id. de Or. 1, 42, 190:

exponere,

id. ib. 1, 46, 203:

reprehendere,

id. Inv. 1, 9, 12:

reddere,

id. Leg. 2, 14, 34:

respondere,

id. Fam. 3, 8, 1:

perscribere,

id. ib. 4, 5, 1; so Auct. Her. 4, 26, 35; 35, 47 al.; cf.:

in brevi,

Quint. 9, 4, 32.—So once in epistolary style: breve facere, to be short or brief:

quid scribam? breve faciam,

Cic. Att. 11, 7, 6; cf.:

longum est ea dicere, sed hoc breve dicam,

id. Sest. 5, 12.—Once, in breve cogere (diff. from I. A.), to comprise in few words, bring into a small compass:

in breve coactae causae,

Liv. 39, 47, 5; cf.:

in breve coactio causae,

Gai. Inst. 4, 15.— In late Lat. subst.: brĕvis, is, m. (sc. liber—acc. to another reading, brĕve, is, n.), a short catalogue, summary, = breviarium:

brevis nominum,

Vop. Aur. 36; so id. Bonos. 15; Lampr. Alex. Sev. 21; Hier. Ep. 5, n. 2 al.—

Of a short syllable;

rarely as adj.: Syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

Hor. A. P. 251:

a brevis, gre brevis, faciet tamen longam priorem,

Quint. 9, 4, 86 et saep.—More freq. subst.: brĕvis, is, f. (sc. syllaba):

dactylus, qui est e longā et duabus brevibus,

Cic. Or. 64, 217 sq.:

in fine pro longā accipi brevem,

Quint. 9, 4, 93; 9, 4, 86:

plurimum habent celeritatis breves,

id. 9, 4, 91.—

Hence also once of a syllable long by position, but pronounced short: indoctus dicimus brevi primā litterā, insanus productā: inhumanus brevi, infelix longā,

Cic. Or. 48, 159 Meyer N. cr.; cf. Gell. 2, 17 sqq., and Schütz Lex. Cic. s. v. brevis.—

For parvus, exiguus, little, small:

exigua pars brevisque,

Lucr. 5, 591:

Canidia brevibus implicata viperis,

Hor. Epod. 5, 15:

Alecto brevibus torquata colubris,

Ov. H. 2, 119:

brevi latere ac pede longo est,

Hor. S. 1, 2, 93; cf.

just before: breve quod caput, ardua cervix, v. 89, and brevis alvus,

Verg. G. 3, 80 (on the other hand, Nemes. 244:

parvae alvi): mus,

Ov. F. 2, 574:

forma (sc. pueri in stellionem mutati),

id. M. 5, 457.—

So, lapathi herba,

Hor. S. 2, 4, 29 (brevis = parva, non excrescens in altum, Schol. Cruqu.):

folia breviora,

id. Ep. 1, 19, 26 (minor corona, Schol. Cruqu.):

census,

id. C. 2, 15, 13:

pondus,

id. S. 2, 2, 37:

impensa,

Ov. H. 7, 188 Ruhnk.:

sigillum,

id. M. 6, 86:

insulae,

Pall. 1, 28, 1; cf. Juv. 1, 73: vasculum, Pall. Apr. 8, 4:

offulae,

id. 1, 29, 4:

pantheris in candido breves macularum oculi,

Plin. 8, 17, 23, § 62.—With nom. abstr.:

breve in exiguo marmore nomen ero,

Prop. 2, 1, 72; Sen. Oedip. 935.—So, pondus, Hor. S. 2, 2, 37 al.—Hence, brĕ-vĭter, adv., shortly, briefly, etc.

Of space (acc. to I.) (rare): seu libeat, curvo brevius convertere gyro, shorter, i. e. in a smaller circle, Tib. 4, 1, 94:

parvo brevius quam totus,

a little less than the whole, Plin. 2, 67, 67, § 168:

Sarmatae, omisso arcu, quo brevius valent, contis gladiisque ruerent,

Tac. A. 6, 35.—Far more freq. in prose and poetry,

(Acc. to II. A. b. and c.) Of time, in a short time.

In gen.:

iratum breviter vites, inimicum diu, Publ. Syr. v. 249 Rib.: sapiens, cum breviter et strictim colore atque vultu motus est,

Gell. 19, 1, 20.—

Esp.

In expression, briefly, in brief, in few words, concisely, summarily:

sed breviter paucis praestat comprendere multa,

Lucr. 6, 1082: multa breviter et commode dicta (sc. apophthegmata; cf. Cic. Off. 1, 29, 104) memoriae mandabam, Cic. Lael. 1, 1:

rem totam breviter cognoscite,

id. Verr. 2, 2, 69, § 169; 2, 3, 27, § 67; so id. de Or. 2, 83, 340:

summatim breviterque describere,

id. Or. 15, 50:

breviter tangere,

id. Off. 3, 2, 8 Beier N. cr.:

breviter et modice disserere,

Sall. J. 111, 1:

adicere aliquid,

Quint. 9, 3, 100; cf. also Verg. A. 2, 11; 4, 632; 6, 321; Ov. M. 2, 783:

omnia soli Forsan Pacuvio breviter dabit (i.e. paucis testamenti verbis, quibus heres ex asse scribetur),

Juv. 12, 125 Web. (cf. id. 1, 68: beatum exiguis tabulis).— Comp., Cic. Fin. 4, 10, 26; Quint. 8, prooem. § 1; 8, 6, 61; 9, 2, 16; 10, 1, 49; 11, 1, 5 al.— Sup., Cic. N. D. 2, 1, 3; id. Div. 1, 32, 70; Quint. 1, 10, 1; 4, 2, 113 al.—

Of syllables:

quibus in verbis eae primae litterae sunt quae in sapiente atque felice, producte dicitur, in ceteris omnibus breviter,

Cic. Or. 48, 159.

brĕvis, e, adj. (abl. breve, Varr. R. R. 2, 3, 2; comp. abl. breviore, Ov. Am. 2, 17, 22) [cf. brachus, Fest. p. 26], short, little, of small extent, in space and time (opp. longus; in space, in good class. prose, diff. from parvus, which designates that which fills a small space in length, breadth, and thickness; while brevis is used only of length in its different directions of breadth, height, or depth; and even of a circle, as merely a line, and without reference to the space enclosed, v. infra. In poets and postAug. prose brevis sometimes = parvus).

Lit., in space.

In distance, extent, short, little, small, narrow (opp. latus), Cic. Ac. 2, 29, 92:

brevior via,

Nep. Eum. 8, 5; Tib. 1, 10, 4:

via brevis,

Verg. E. 9, 23; Ov. M. 5, 253; Juv. 14, 223:

cursus brevissimus,

Verg. A. 3, 507:

brevius iter,

Ov. P. 1, 4, 32:

cursu brevissimus Almo,

id. M. 14, 329:

quid mihi, quod lato non separor aequore, prodest? Num minus haec nobis tam brevis obstat aqua?

so narrow a stream, id. H. 18, 174; cf.

also brevis unda, opp. latum mare,

id. ib. 19, 141 and 142:

non Asiam brevioris aquae disterminat usquam fluctus ab Europā,

Luc. 9, 957 (strictioris, Schol.); cf. id. 9, 317:

brevissima terra,

Plin. Ep. 10, 69, 2:

in Euboico scopulus brevis emicat altō Gurgite,

a small, narrow rock, Ov. M. 9, 226:

brevibus Gyaris,

Juv. 1, 73:

scis In breve te cogi (sc. libellum),

that you are closely rolled together, Hor. Ep. 1, 20, 8:

quo brevius valent,

the nearer, the more powerful are they in conflict, Tac. A. 6, 35.—

Trop. of the journey of life:

quid est, quod in hoc tam exiguo vitae curriculo et tam brevi tantis nos in laboribus exerceamus?

Cic. Arch. 11, 28; cf.:

vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,

id. Sest. 21, 47:

tum brevior dirae mortis aperta via est,

Tib. 1, 10, 4.—And poet. of the thread of life:

fila vitae breviora,

Ov. Tr. 5, 10, 46. —

In height, short, small, low (opp. altus and sometimes longus);

of the human figure: sed sedebat judex L. Aurifex, brevior ipse quam testis,

Cic. de Or. 2, 60, 245:

ut statura breves in digitos eriguntur,

Quint. 2, 3, 8:

forma,

Ov. M. 5, 457:

(puella) longa brevisque,

id. Am. 2, 4, 36:

brevis corpore,

Suet. Galb. 3;

id. Vit. Hor.—Of a maiden changed to a boy: et incomptis brevior mensura capillis,

Ov. M. 9, 789.—

Of other things: ut pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt,

lower, Liv. 21, 35, 11:

brevior ilex,

Sen. Herc. Oet. 1641:

mus,

little, Ov. F. 2, 574. —

In depth, small, little, shallow (opp. profundus):

puteus,

Juv. 3, 226:

vada,

Verg. A. 5, 221; Sen. Agam. 570.—Hence, subst.: brĕvia, ium, n., as in Gr. ta brachea, shallow places, shallows, shoals:

tris Eurus ab alto In brevia et syrtis urget,

Verg. A. 1, 111 (brevia vadosa dicit, per quae vadi pedibus potest, Serv.); Luc. 9, 338: neque discerni poterant incerta ab solidis, brevia a profundis, Tac. A. 1, 70:

brevia litorum,

id. ib. 6, 33 fin. —Perh. also in sing.:

breve,

Tac. A. 14, 29 Draeg. ad loc. (Ritter, brevia; al. breve litus).—

Trop.:

brevia, in quibus volutatur, incerta, ancipitia,

difficulties, Sen. Ep. 22, 7.—

Of the line of a circle:

ubi circulus (i.e. arcticus) axem Ultimus extremum spatioque brevissimus ambit,

makes the shortest path, Ov. M. 2, 517; cf.

of similar orbits, of stars: absides breviores,

Plin. 2. 15, 13, §

63.—Of the circular course of a horse on the track: discit gyro breviore flecti,

Sen. Hippol. 314. —

Transf., of time.

Lit. (the usu. signif. of the word), short, brief, small, little.

In gen.:

quanto, nox, fuisti longior hac proxumā, Tanto brevior dies ut fiat faciam,

Plaut. Am. 1, 3, 51:

breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

id. Capt. 3, 5, 85:

brevis hora,

Lucr. 4, 179; so Ov. M. 4, 696: Pa. Brevin' an longinquo sermone? Mi. Tribus verbis, Plaut. Mil. 4, 2, 30:

occasio,

Ter. Eun. 3, 5, 57; Phaedr. 5, 8, 5:

brevis hic est fructus homulleis,

short is this enjoyment for little men, Lucr. 3, 927; cf.:

MORS. PERFECIT. TVA. VT. TIBE. ESSENT. OMNIA. BREVIA. HONOS. FAMA. VIRTVSQVE. GLORIA. ATQVE. INGENIVM.,

Inscr. Orell. 558:

omnia brevia tolerabilia esse debent,

Cic. Lael. 27, 104; id. Fin. 1, 12, 40; 2, 29, 94; id. Tusc. 1, 39, 94; Sen. Ira, 3, 43, 5:

quoniam vita brevis est, memoriam nostri quam maxime longam efficere,

Sall. C. 1, 3; so,

vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

Hor. C. 1, 4, 15; cf. id. ib. 1, 11, 6:

aut omnia breviora aliquanto fuere, aut Saguntum principio anni captum,

occupied a shorter time, Liv. 21, 15, 5:

brevissimum tempus,

id. 5, 6, 7:

detrimentum,

Quint. 11, 1, 10:

arbitrium mortis,

Tac. A. 15, 60:

breves populi Romani amores,

id. ib. 2, 41:

tempus,

Suet. Ner. 20 al.:

nobis quom semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda,

Cat. 5, 5:

fructus,

Lucr. 3, 914:

aevum,

Hor. C. 2, 16, 17; id. S. 2, 6, 97; id. Ep. 2, 1, 144; Plin. Pan. 78, 2:

anni,

Hor. C. 4, 13, 22:

ver,

Ov. M. 1, 118; 10, 85:

flores rosae,

quickly withering, short-lived, Hor. C. 2, 3, 13:

lilium,

id. ib. 1, 36, 16:

cena,

frugal, id. Ep. 1, 14, 35:

mensa,

id. A. P. 198:

dominus,

living but a short time, id. C. 2, 14, 24:

stultitia,

id. ib. 4, 12, 27:

ira furor brevis est,

id. Ep. 1, 2, 62:

actio brevis atque concisa,

Quint. 6, 4, 2:

somnus,

Sen. Troad. 441:

nec gratius quicquam decore nec brevius,

nothing is more acceptable, but nothing more perishable, fading, than beauty, Suet. Dom. 18:

domus,

Sen. Hippol. 762:

fortuna,

Sil. 4, 734.—

Esp.

Comp. brevius, with subj. clause, shorter, i.e. easier, more convenient:

brevius visum urbana crimina incipi, quorum obvii testes erant,

Tac. A. 13, 43: modo ne existimes brevius esse ab urbe mitti, Trag. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 3.—

In brevi spatio, brevi spatio, in brevi tempore, brevi tempore, and absol. brevi or in brevi, in a short time, shortly (before or after) (brevi tempore and brevi are class.; the latter, as in Gr. en brachei, to be considered as neuter, without supplying tempore):

inque brevi spatio mutantur saecla animantum,

Lucr. 2, 77; so Ter. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Claud. 12; id. Ner. 30; cf.:

in multo breviore temporis spatio,

id. Aug. 22:

multa brevi spatio simulacra geruntur,

Lucr. 4, 160; Sall. J. 87, 3:

spatio brevi,

Hor. C. 1, 11, 6:

res publica per vos brevi tempore jus suum recuperabit,

Cic. Fam. 12, 2, 3; 5, 21, 2; id. Tusc. 2, 2, 5; Caes. B. G. 1, 40, 11; Nep. Milt. 2, 1; id. Them. 1, 4; Suet. Caes. 3:

sic ille affectus, brevi postea est mortuus,

soon after, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (Zumpt;

acc. to MSS. perbrevi).—So brevi post = paulo post: brevi post Marcellus Romam venit,

Liv. 33, 37, 9; 24, 3, 14:

brevi deinde,

id. 24, 4, 9: (Britanni) tantum usu cotidiano et exercitatione efficiunt, uti in declivi ac praecipiti loco incitatos equos sustinere et brevi ( in a short time, i.e. with great rapidity) moderari ac flectere consuerint, Caes. B. G. 4, 33 fin. Herz. and Held.:

fama tanti facinoris per omnem Africam brevi divolgatur,

Sall. J. 13, 1; Nep. Them. 4, 4:

mirantur tam brevi rem Romanam crevisse,

Liv. 1, 9, 9:

brevi omnia subegit,

Suet. Caes. 34; so id. Aug. 17; 65; id. Vesp. 5; id. Gram. 3; Gell. 1, 15, 18: scire in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P.; Flor. 1, 1, 15.—

Brevi, a short time, a little while: [p. 251] cunctatusque brevi, contortam viribus hastam in Persea misit, Ov. M. 5, 32; cf.:

illa brevi spatio silet,

id. ib. 7, 307; so,

* breve,

Cat. 61, 187.—

Ad breve, for a short time, Suet. Tib. 68; cf.:

ad breve quoddam tempus,

Cic. Cat. 1, 13, 31.—

Transf. to things done or taking place in a short time; so most freq.

Of discourse, short, brief, concise (most freq. in Cic. and Quint.):

narratio,

Cic. Inv. 1, 20, 28; id. de Or. 3, 50, 196: laudatio;

comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum contractus et brevis,

id. Brut. 44, 162; cf. id. de Or. 2, 80, 326:

nunc venio ad illa tua brevia: et primum illud, quo nihil potest esse brevius: bonum omne laudabile, etc.,

id. Fin. 4, 18, 48:

quam falsa re! quam brevia responsu!

id. Clu. 59, 164: urbanitas est virtus quaedam in breve dictum coacta, Dom. Mars. ap. Quint. 6, 3, 104:

Homerus brevem eloquentiam Menelao dedit,

Quint. 12, 10, 64 (brevis = ou polumuthos, Hom. Il. 3, 214):

breviores commentarii,

Quint. 3, 8, 58:

annotatio,

id. 10, 7, 31:

brevia illa atque concisa,

id. 10, 7, 10; so,

sententiae,

id. 10, 1, 60:

causae,

id. 6, 1, 8:

docendi compendia,

id. 1, 1, 24:

comprehensiones,

id. 12, 2, 19:

quod ut brevissimo pateat exemplo,

id. 3, 6, 10: commendatio, requiring few words, i.e. moderate, Plin. 11, 42, 97, § 240.— Meton. of a speaker or orator, brief:

multos imitatio brevitatis decipit, ut cum se breves putent esse, longissimi sint,

Cic. Inv. 1, 20, 38:

brevior in scribendo,

id. Att. 5, 6, 2:

brevis esse laboro, Obscurus fio,

Hor. A. P. 25:

in eloquendo brevis,

Quint. 10, 1, 63:

densus et brevis et semper instans sibi Thucydides,

id. 10, 1, 73.—Hence, brĕvī, adv., briefly, in few words (freq. and class.):

brevi pro breviter M. Tullius de Orat. ad Quintum fratrem (1, 8, 34): ac ne plura quidem quae sunt innumerabilia consecter, comprehendam brevi,

Charis. p. 176 P.:

id percurram brevi,

Cic. Caecin. 32, 94:

aliquid explicare,

id. Planc. 40, 95 Wund.:

circumscribere et definire,

id. Sest. 45, 97; so id. ib. 5, 12 Orell. N. cr.; id. Fin. 1, 17, 55:

complecti,

id. de Or. 1, 42, 190:

exponere,

id. ib. 1, 46, 203:

reprehendere,

id. Inv. 1, 9, 12:

reddere,

id. Leg. 2, 14, 34:

respondere,

id. Fam. 3, 8, 1:

perscribere,

id. ib. 4, 5, 1; so Auct. Her. 4, 26, 35; 35, 47 al.; cf.:

in brevi,

Quint. 9, 4, 32.—So once in epistolary style: breve facere, to be short or brief:

quid scribam? breve faciam,

Cic. Att. 11, 7, 6; cf.:

longum est ea dicere, sed hoc breve dicam,

id. Sest. 5, 12.—Once, in breve cogere (diff. from I. A.), to comprise in few words, bring into a small compass:

in breve coactae causae,

Liv. 39, 47, 5; cf.:

in breve coactio causae,

Gai. Inst. 4, 15.— In late Lat. subst.: brĕvis, is, m. (sc. liber—acc. to another reading, brĕve, is, n.), a short catalogue, summary, = breviarium:

brevis nominum,

Vop. Aur. 36; so id. Bonos. 15; Lampr. Alex. Sev. 21; Hier. Ep. 5, n. 2 al.—

Of a short syllable;

rarely as adj.: Syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

Hor. A. P. 251:

a brevis, gre brevis, faciet tamen longam priorem,

Quint. 9, 4, 86 et saep.—More freq. subst.: brĕvis, is, f. (sc. syllaba):

dactylus, qui est e longā et duabus brevibus,

Cic. Or. 64, 217 sq.:

in fine pro longā accipi brevem,

Quint. 9, 4, 93; 9, 4, 86:

plurimum habent celeritatis breves,

id. 9, 4, 91.—

Hence also once of a syllable long by position, but pronounced short: indoctus dicimus brevi primā litterā, insanus productā: inhumanus brevi, infelix longā,

Cic. Or. 48, 159 Meyer N. cr.; cf. Gell. 2, 17 sqq., and Schütz Lex. Cic. s. v. brevis.—

For parvus, exiguus, little, small:

exigua pars brevisque,

Lucr. 5, 591:

Canidia brevibus implicata viperis,

Hor. Epod. 5, 15:

Alecto brevibus torquata colubris,

Ov. H. 2, 119:

brevi latere ac pede longo est,

Hor. S. 1, 2, 93; cf.

just before: breve quod caput, ardua cervix, v. 89, and brevis alvus,

Verg. G. 3, 80 (on the other hand, Nemes. 244:

parvae alvi): mus,

Ov. F. 2, 574:

forma (sc. pueri in stellionem mutati),

id. M. 5, 457.—

So, lapathi herba,

Hor. S. 2, 4, 29 (brevis = parva, non excrescens in altum, Schol. Cruqu.):

folia breviora,

id. Ep. 1, 19, 26 (minor corona, Schol. Cruqu.):

census,

id. C. 2, 15, 13:

pondus,

id. S. 2, 2, 37:

impensa,

Ov. H. 7, 188 Ruhnk.:

sigillum,

id. M. 6, 86:

insulae,

Pall. 1, 28, 1; cf. Juv. 1, 73: vasculum, Pall. Apr. 8, 4:

offulae,

id. 1, 29, 4:

pantheris in candido breves macularum oculi,

Plin. 8, 17, 23, § 62.—With nom. abstr.:

breve in exiguo marmore nomen ero,

Prop. 2, 1, 72; Sen. Oedip. 935.—So, pondus, Hor. S. 2, 2, 37 al.—Hence, brĕ-vĭter, adv., shortly, briefly, etc.

Of space (acc. to I.) (rare): seu libeat, curvo brevius convertere gyro, shorter, i. e. in a smaller circle, Tib. 4, 1, 94:

parvo brevius quam totus,

a little less than the whole, Plin. 2, 67, 67, § 168:

Sarmatae, omisso arcu, quo brevius valent, contis gladiisque ruerent,

Tac. A. 6, 35.—Far more freq. in prose and poetry,

(Acc. to II. A. b. and c.) Of time, in a short time.

In gen.:

iratum breviter vites, inimicum diu, Publ. Syr. v. 249 Rib.: sapiens, cum breviter et strictim colore atque vultu motus est,

Gell. 19, 1, 20.—

Esp.

In expression, briefly, in brief, in few words, concisely, summarily:

sed breviter paucis praestat comprendere multa,

Lucr. 6, 1082: multa breviter et commode dicta (sc. apophthegmata; cf. Cic. Off. 1, 29, 104) memoriae mandabam, Cic. Lael. 1, 1:

rem totam breviter cognoscite,

id. Verr. 2, 2, 69, § 169; 2, 3, 27, § 67; so id. de Or. 2, 83, 340:

summatim breviterque describere,

id. Or. 15, 50:

breviter tangere,

id. Off. 3, 2, 8 Beier N. cr.:

breviter et modice disserere,

Sall. J. 111, 1:

adicere aliquid,

Quint. 9, 3, 100; cf. also Verg. A. 2, 11; 4, 632; 6, 321; Ov. M. 2, 783:

omnia soli Forsan Pacuvio breviter dabit (i.e. paucis testamenti verbis, quibus heres ex asse scribetur),

Juv. 12, 125 Web. (cf. id. 1, 68: beatum exiguis tabulis).— Comp., Cic. Fin. 4, 10, 26; Quint. 8, prooem. § 1; 8, 6, 61; 9, 2, 16; 10, 1, 49; 11, 1, 5 al.— Sup., Cic. N. D. 2, 1, 3; id. Div. 1, 32, 70; Quint. 1, 10, 1; 4, 2, 113 al.—

Of syllables:

quibus in verbis eae primae litterae sunt quae in sapiente atque felice, producte dicitur, in ceteris omnibus breviter,

Cic. Or. 48, 159.

brĕvis, e, adj. (abl. breve, Varr. R. R. 2, 3, 2; comp. abl. breviore, Ov. Am. 2, 17, 22) [cf. brachus, Fest. p. 26], short, little, of small extent, in space and time (opp. longus; in space, in good class. prose, diff. from parvus, which designates that which fills a small space in length, breadth, and thickness; while brevis is used only of length in its different directions of breadth, height, or depth; and even of a circle, as merely a line, and without reference to the space enclosed, v. infra. In poets and postAug. prose brevis sometimes = parvus).

Lit., in space.

In distance, extent, short, little, small, narrow (opp. latus), Cic. Ac. 2, 29, 92:

brevior via,

Nep. Eum. 8, 5; Tib. 1, 10, 4:

via brevis,

Verg. E. 9, 23; Ov. M. 5, 253; Juv. 14, 223:

cursus brevissimus,

Verg. A. 3, 507:

brevius iter,

Ov. P. 1, 4, 32:

cursu brevissimus Almo,

id. M. 14, 329:

quid mihi, quod lato non separor aequore, prodest? Num minus haec nobis tam brevis obstat aqua?

so narrow a stream, id. H. 18, 174; cf.

also brevis unda, opp. latum mare,

id. ib. 19, 141 and 142:

non Asiam brevioris aquae disterminat usquam fluctus ab Europā,

Luc. 9, 957 (strictioris, Schol.); cf. id. 9, 317:

brevissima terra,

Plin. Ep. 10, 69, 2:

in Euboico scopulus brevis emicat altō Gurgite,

a small, narrow rock, Ov. M. 9, 226:

brevibus Gyaris,

Juv. 1, 73:

scis In breve te cogi (sc. libellum),

that you are closely rolled together, Hor. Ep. 1, 20, 8:

quo brevius valent,

the nearer, the more powerful are they in conflict, Tac. A. 6, 35.—

Trop. of the journey of life:

quid est, quod in hoc tam exiguo vitae curriculo et tam brevi tantis nos in laboribus exerceamus?

Cic. Arch. 11, 28; cf.:

vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,

id. Sest. 21, 47:

tum brevior dirae mortis aperta via est,

Tib. 1, 10, 4.—And poet. of the thread of life:

fila vitae breviora,

Ov. Tr. 5, 10, 46. —

In height, short, small, low (opp. altus and sometimes longus);

of the human figure: sed sedebat judex L. Aurifex, brevior ipse quam testis,

Cic. de Or. 2, 60, 245:

ut statura breves in digitos eriguntur,

Quint. 2, 3, 8:

forma,

Ov. M. 5, 457:

(puella) longa brevisque,

id. Am. 2, 4, 36:

brevis corpore,

Suet. Galb. 3;

id. Vit. Hor.—Of a maiden changed to a boy: et incomptis brevior mensura capillis,

Ov. M. 9, 789.—

Of other things: ut pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt,

lower, Liv. 21, 35, 11:

brevior ilex,

Sen. Herc. Oet. 1641:

mus,

little, Ov. F. 2, 574. —

In depth, small, little, shallow (opp. profundus):

puteus,

Juv. 3, 226:

vada,

Verg. A. 5, 221; Sen. Agam. 570.—Hence, subst.: brĕvia, ium, n., as in Gr. ta brachea, shallow places, shallows, shoals:

tris Eurus ab alto In brevia et syrtis urget,

Verg. A. 1, 111 (brevia vadosa dicit, per quae vadi pedibus potest, Serv.); Luc. 9, 338: neque discerni poterant incerta ab solidis, brevia a profundis, Tac. A. 1, 70:

brevia litorum,

id. ib. 6, 33 fin. —Perh. also in sing.:

breve,

Tac. A. 14, 29 Draeg. ad loc. (Ritter, brevia; al. breve litus).—

Trop.:

brevia, in quibus volutatur, incerta, ancipitia,

difficulties, Sen. Ep. 22, 7.—

Of the line of a circle:

ubi circulus (i.e. arcticus) axem Ultimus extremum spatioque brevissimus ambit,

makes the shortest path, Ov. M. 2, 517; cf.

of similar orbits, of stars: absides breviores,

Plin. 2. 15, 13, §

63.—Of the circular course of a horse on the track: discit gyro breviore flecti,

Sen. Hippol. 314. —

Transf., of time.

Lit. (the usu. signif. of the word), short, brief, small, little.

In gen.:

quanto, nox, fuisti longior hac proxumā, Tanto brevior dies ut fiat faciam,

Plaut. Am. 1, 3, 51:

breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

id. Capt. 3, 5, 85:

brevis hora,

Lucr. 4, 179; so Ov. M. 4, 696: Pa. Brevin' an longinquo sermone? Mi. Tribus verbis, Plaut. Mil. 4, 2, 30:

occasio,

Ter. Eun. 3, 5, 57; Phaedr. 5, 8, 5:

brevis hic est fructus homulleis,

short is this enjoyment for little men, Lucr. 3, 927; cf.:

MORS. PERFECIT. TVA. VT. TIBE. ESSENT. OMNIA. BREVIA. HONOS. FAMA. VIRTVSQVE. GLORIA. ATQVE. INGENIVM.,

Inscr. Orell. 558:

omnia brevia tolerabilia esse debent,

Cic. Lael. 27, 104; id. Fin. 1, 12, 40; 2, 29, 94; id. Tusc. 1, 39, 94; Sen. Ira, 3, 43, 5:

quoniam vita brevis est, memoriam nostri quam maxime longam efficere,

Sall. C. 1, 3; so,

vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

Hor. C. 1, 4, 15; cf. id. ib. 1, 11, 6:

aut omnia breviora aliquanto fuere, aut Saguntum principio anni captum,

occupied a shorter time, Liv. 21, 15, 5:

brevissimum tempus,

id. 5, 6, 7:

detrimentum,

Quint. 11, 1, 10:

arbitrium mortis,

Tac. A. 15, 60:

breves populi Romani amores,

id. ib. 2, 41:

tempus,

Suet. Ner. 20 al.:

nobis quom semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda,

Cat. 5, 5:

fructus,

Lucr. 3, 914:

aevum,

Hor. C. 2, 16, 17; id. S. 2, 6, 97; id. Ep. 2, 1, 144; Plin. Pan. 78, 2:

anni,

Hor. C. 4, 13, 22:

ver,

Ov. M. 1, 118; 10, 85:

flores rosae,

quickly withering, short-lived, Hor. C. 2, 3, 13:

lilium,

id. ib. 1, 36, 16:

cena,

frugal, id. Ep. 1, 14, 35:

mensa,

id. A. P. 198:

dominus,

living but a short time, id. C. 2, 14, 24:

stultitia,

id. ib. 4, 12, 27:

ira furor brevis est,

id. Ep. 1, 2, 62:

actio brevis atque concisa,

Quint. 6, 4, 2:

somnus,

Sen. Troad. 441:

nec gratius quicquam decore nec brevius,

nothing is more acceptable, but nothing more perishable, fading, than beauty, Suet. Dom. 18:

domus,

Sen. Hippol. 762:

fortuna,

Sil. 4, 734.—

Esp.

Comp. brevius, with subj. clause, shorter, i.e. easier, more convenient:

brevius visum urbana crimina incipi, quorum obvii testes erant,

Tac. A. 13, 43: modo ne existimes brevius esse ab urbe mitti, Trag. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 3.—

In brevi spatio, brevi spatio, in brevi tempore, brevi tempore, and absol. brevi or in brevi, in a short time, shortly (before or after) (brevi tempore and brevi are class.; the latter, as in Gr. en brachei, to be considered as neuter, without supplying tempore):

inque brevi spatio mutantur saecla animantum,

Lucr. 2, 77; so Ter. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Claud. 12; id. Ner. 30; cf.:

in multo breviore temporis spatio,

id. Aug. 22:

multa brevi spatio simulacra geruntur,

Lucr. 4, 160; Sall. J. 87, 3:

spatio brevi,

Hor. C. 1, 11, 6:

res publica per vos brevi tempore jus suum recuperabit,

Cic. Fam. 12, 2, 3; 5, 21, 2; id. Tusc. 2, 2, 5; Caes. B. G. 1, 40, 11; Nep. Milt. 2, 1; id. Them. 1, 4; Suet. Caes. 3:

sic ille affectus, brevi postea est mortuus,

soon after, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (Zumpt;

acc. to MSS. perbrevi).—So brevi post = paulo post: brevi post Marcellus Romam venit,

Liv. 33, 37, 9; 24, 3, 14:

brevi deinde,

id. 24, 4, 9: (Britanni) tantum usu cotidiano et exercitatione efficiunt, uti in declivi ac praecipiti loco incitatos equos sustinere et brevi ( in a short time, i.e. with great rapidity) moderari ac flectere consuerint, Caes. B. G. 4, 33 fin. Herz. and Held.:

fama tanti facinoris per omnem Africam brevi divolgatur,

Sall. J. 13, 1; Nep. Them. 4, 4:

mirantur tam brevi rem Romanam crevisse,

Liv. 1, 9, 9:

brevi omnia subegit,

Suet. Caes. 34; so id. Aug. 17; 65; id. Vesp. 5; id. Gram. 3; Gell. 1, 15, 18: scire in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P.; Flor. 1, 1, 15.—

Brevi, a short time, a little while: [p. 251] cunctatusque brevi, contortam viribus hastam in Persea misit, Ov. M. 5, 32; cf.:

illa brevi spatio silet,

id. ib. 7, 307; so,

* breve,

Cat. 61, 187.—

Ad breve, for a short time, Suet. Tib. 68; cf.:

ad breve quoddam tempus,

Cic. Cat. 1, 13, 31.—

Transf. to things done or taking place in a short time; so most freq.

Of discourse, short, brief, concise (most freq. in Cic. and Quint.):

narratio,

Cic. Inv. 1, 20, 28; id. de Or. 3, 50, 196: laudatio;

comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum contractus et brevis,

id. Brut. 44, 162; cf. id. de Or. 2, 80, 326:

nunc venio ad illa tua brevia: et primum illud, quo nihil potest esse brevius: bonum omne laudabile, etc.,

id. Fin. 4, 18, 48:

quam falsa re! quam brevia responsu!

id. Clu. 59, 164: urbanitas est virtus quaedam in breve dictum coacta, Dom. Mars. ap. Quint. 6, 3, 104:

Homerus brevem eloquentiam Menelao dedit,

Quint. 12, 10, 64 (brevis = ou polumuthos, Hom. Il. 3, 214):

breviores commentarii,

Quint. 3, 8, 58:

annotatio,

id. 10, 7, 31:

brevia illa atque concisa,

id. 10, 7, 10; so,

sententiae,

id. 10, 1, 60:

causae,

id. 6, 1, 8:

docendi compendia,

id. 1, 1, 24:

comprehensiones,

id. 12, 2, 19:

quod ut brevissimo pateat exemplo,

id. 3, 6, 10: commendatio, requiring few words, i.e. moderate, Plin. 11, 42, 97, § 240.— Meton. of a speaker or orator, brief:

multos imitatio brevitatis decipit, ut cum se breves putent esse, longissimi sint,

Cic. Inv. 1, 20, 38:

brevior in scribendo,

id. Att. 5, 6, 2:

brevis esse laboro, Obscurus fio,

Hor. A. P. 25:

in eloquendo brevis,

Quint. 10, 1, 63:

densus et brevis et semper instans sibi Thucydides,

id. 10, 1, 73.—Hence, brĕvī, adv., briefly, in few words (freq. and class.):

brevi pro breviter M. Tullius de Orat. ad Quintum fratrem (1, 8, 34): ac ne plura quidem quae sunt innumerabilia consecter, comprehendam brevi,

Charis. p. 176 P.:

id percurram brevi,

Cic. Caecin. 32, 94:

aliquid explicare,

id. Planc. 40, 95 Wund.:

circumscribere et definire,

id. Sest. 45, 97; so id. ib. 5, 12 Orell. N. cr.; id. Fin. 1, 17, 55:

complecti,

id. de Or. 1, 42, 190:

exponere,

id. ib. 1, 46, 203:

reprehendere,

id. Inv. 1, 9, 12:

reddere,

id. Leg. 2, 14, 34:

respondere,

id. Fam. 3, 8, 1:

perscribere,

id. ib. 4, 5, 1; so Auct. Her. 4, 26, 35; 35, 47 al.; cf.:

in brevi,

Quint. 9, 4, 32.—So once in epistolary style: breve facere, to be short or brief:

quid scribam? breve faciam,

Cic. Att. 11, 7, 6; cf.:

longum est ea dicere, sed hoc breve dicam,

id. Sest. 5, 12.—Once, in breve cogere (diff. from I. A.), to comprise in few words, bring into a small compass:

in breve coactae causae,

Liv. 39, 47, 5; cf.:

in breve coactio causae,

Gai. Inst. 4, 15.— In late Lat. subst.: brĕvis, is, m. (sc. liber—acc. to another reading, brĕve, is, n.), a short catalogue, summary, = breviarium:

brevis nominum,

Vop. Aur. 36; so id. Bonos. 15; Lampr. Alex. Sev. 21; Hier. Ep. 5, n. 2 al.—

Of a short syllable;

rarely as adj.: Syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

Hor. A. P. 251:

a brevis, gre brevis, faciet tamen longam priorem,

Quint. 9, 4, 86 et saep.—More freq. subst.: brĕvis, is, f. (sc. syllaba):

dactylus, qui est e longā et duabus brevibus,

Cic. Or. 64, 217 sq.:

in fine pro longā accipi brevem,

Quint. 9, 4, 93; 9, 4, 86:

plurimum habent celeritatis breves,

id. 9, 4, 91.—

Hence also once of a syllable long by position, but pronounced short: indoctus dicimus brevi primā litterā, insanus productā: inhumanus brevi, infelix longā,

Cic. Or. 48, 159 Meyer N. cr.; cf. Gell. 2, 17 sqq., and Schütz Lex. Cic. s. v. brevis.—

For parvus, exiguus, little, small:

exigua pars brevisque,

Lucr. 5, 591:

Canidia brevibus implicata viperis,

Hor. Epod. 5, 15:

Alecto brevibus torquata colubris,

Ov. H. 2, 119:

brevi latere ac pede longo est,

Hor. S. 1, 2, 93; cf.

just before: breve quod caput, ardua cervix, v. 89, and brevis alvus,

Verg. G. 3, 80 (on the other hand, Nemes. 244:

parvae alvi): mus,

Ov. F. 2, 574:

forma (sc. pueri in stellionem mutati),

id. M. 5, 457.—

So, lapathi herba,

Hor. S. 2, 4, 29 (brevis = parva, non excrescens in altum, Schol. Cruqu.):

folia breviora,

id. Ep. 1, 19, 26 (minor corona, Schol. Cruqu.):

census,

id. C. 2, 15, 13:

pondus,

id. S. 2, 2, 37:

impensa,

Ov. H. 7, 188 Ruhnk.:

sigillum,

id. M. 6, 86:

insulae,

Pall. 1, 28, 1; cf. Juv. 1, 73: vasculum, Pall. Apr. 8, 4:

offulae,

id. 1, 29, 4:

pantheris in candido breves macularum oculi,

Plin. 8, 17, 23, § 62.—With nom. abstr.:

breve in exiguo marmore nomen ero,

Prop. 2, 1, 72; Sen. Oedip. 935.—So, pondus, Hor. S. 2, 2, 37 al.—Hence, brĕ-vĭter, adv., shortly, briefly, etc.

Of space (acc. to I.) (rare): seu libeat, curvo brevius convertere gyro, shorter, i. e. in a smaller circle, Tib. 4, 1, 94:

parvo brevius quam totus,

a little less than the whole, Plin. 2, 67, 67, § 168:

Sarmatae, omisso arcu, quo brevius valent, contis gladiisque ruerent,

Tac. A. 6, 35.—Far more freq. in prose and poetry,

(Acc. to II. A. b. and c.) Of time, in a short time.

In gen.:

iratum breviter vites, inimicum diu, Publ. Syr. v. 249 Rib.: sapiens, cum breviter et strictim colore atque vultu motus est,

Gell. 19, 1, 20.—

Esp.

In expression, briefly, in brief, in few words, concisely, summarily:

sed breviter paucis praestat comprendere multa,

Lucr. 6, 1082: multa breviter et commode dicta (sc. apophthegmata; cf. Cic. Off. 1, 29, 104) memoriae mandabam, Cic. Lael. 1, 1:

rem totam breviter cognoscite,

id. Verr. 2, 2, 69, § 169; 2, 3, 27, § 67; so id. de Or. 2, 83, 340:

summatim breviterque describere,

id. Or. 15, 50:

breviter tangere,

id. Off. 3, 2, 8 Beier N. cr.:

breviter et modice disserere,

Sall. J. 111, 1:

adicere aliquid,

Quint. 9, 3, 100; cf. also Verg. A. 2, 11; 4, 632; 6, 321; Ov. M. 2, 783:

omnia soli Forsan Pacuvio breviter dabit (i.e. paucis testamenti verbis, quibus heres ex asse scribetur),

Juv. 12, 125 Web. (cf. id. 1, 68: beatum exiguis tabulis).— Comp., Cic. Fin. 4, 10, 26; Quint. 8, prooem. § 1; 8, 6, 61; 9, 2, 16; 10, 1, 49; 11, 1, 5 al.— Sup., Cic. N. D. 2, 1, 3; id. Div. 1, 32, 70; Quint. 1, 10, 1; 4, 2, 113 al.—

Of syllables:

quibus in verbis eae primae litterae sunt quae in sapiente atque felice, producte dicitur, in ceteris omnibus breviter,

Cic. Or. 48, 159.

contĭnŭus, a, um, adj. [contineo, II.], joining, connecting with something, or hanging together, in space or time, uninterrupted, continuous.

Of space (so mostly Aug. and post-Aug.; cf., however, continue); with dat. or absol.

Lit.:

aër continuus terrae est,

Sen. Q. N. 2, 6, 1: Leucada continuam veteres habuere coloni;

nunc freta circuëunt,

joined to the mainland, Ov. M. 15, 289:

ignis proxima quaeque et deinceps continua amplexus,

Liv. 30, 5, 7; 30, 6, 5: montes, * Hor. Ep. 1, 16, 5; Plin. 6, 30, 35, § 189:

agri,

Suet. Caes. 38:

fluere continuo alveo (Euphraten),

Plin. 6, 26, 30, § 124; cf.:

Rhenus uno alveo continuus,

Tac. A. 2, 6:

mare,

id. Agr. 10 fin.:

aliqui vice dentium continuo osse gignuntur,

Plin. 7, 16, 15, § 69:

omnia continua et paria,

Plin. Pan. 51, 4:

serpens,

Stat. Th. 5, 517.—

Subst.: contĭnŭus, i, m., he who is always about one, an attendant:

Cocceius Nerva, continuus principis,

Tac. A. 6, 26 (32) Halm, Draeg. ad loc. (Nipperd. and Ritter, principi).—

Tron., of rhet. matters (most freq. in Quint.): cum fluxerunt plures continuae translationes (the figure derived from an uninterrupted, flowing stream; v. the preced.), Cic. Or. 27, 94:

expositio (opp. partita),

Quint. 7, 10, 11:

loci,

id. 11, 3, 84:

lumina,

id. 12, 10, 46:

ab exordio usque ad ultimam vocem continuus quidam gemitus,

id. 11, 1, 54:

oratio,

id. 6, 1, 46; 6, 4, 1 et saep.:

adfectus,

id. 6, 2, 10:

impetus,

id. 10. 7, 14 et saep.—

Of time and objects relating to it, following one after another, successive, continuous (class. in all periods and species of composition): auferet ex oculis veniens Aurora Boöten;

continuāque die sidus Hyantis erit,

the next day, Ov. F. 5, 734; so,

continuā nocte,

the following night, id. ib. 6, 720:

triduum continuum, dies decem continuos,

Plaut. Mil. 3, 1, 146 sq.:

dies quinque ex eo die,

Caes. B. G. 1, 48:

annos prope quinquaginta,

Cic. Verr. 1, 13, 38:

duabus noctibus,

Suet. Aug. 94:

secutae sunt continuos complures dies tempestates,

Caes. B. G. 4, 34 Oud. N. cr. prioribus diebus, Liv. 42, 58, 3:

aliquot an nos continuos,

Cic. Imp. Pomp. 18, 54:

tot dies,

id. Verr. 2, 5, 36, § 94:

triennium,

Plaut. Stich. 1, 3, 61; Suet. Calig. 7:

biennio,

id. Tib. 38:

bella,

Liv. 10, 31, 10; cf.:

cursus proeliorum,

Tac. Agr. 27:

consulatus,

Suet. Caes. 76; Plin. Pan. 58: itinera, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

regna,

Liv. 1, 47, 6:

duo tri umphi ex Hispaniā acti,

id. 41, 7, 1:

labor,

Quint. 1, 3, 8:

amor,

Prop. 1, 20, 1:

incom moda,

Caes. B. G. 7, 14: messe senescit ager; Ov. A. A. 3, 82:

eos (patricios) ab Atto Clauso continuos duravisse,

Tac. A. 12, 25 fin. et saep.—With abl. resp.:

continuus inde et saevus accusandis reis Suilius,

incessant, Tac. A. 11, 5; cf.:

postulandis reis tam continuus annus fuit,

incessantly occupied, id. ib. 4, 36.—Hence the advv.,

contĭ-nŭē, continuously, without interruption; in space or time (very rare, perh. only anteand post-class. for continenter, assidue):

* flumen quod fluit continue,

Varr. L. L. 5, § 27 Müll.:

protinus jugiter et continue,

Non. p. 376, 26.—

contĭnŭō.

To designate an act that in time immediately follows something, immediately, forthwith, directly, without delay, = statim, autika (very freq. in all periods and kinds of composition).

In gen.

Corresp. with the particles of time: ubi, ut, postquam, cum, etc.; with ubi:

ubi primum terram tetigimus, Continuo, etc.,

Plaut. Am. 1, 1, 49; so id. Cist. 2, 3, 35; Ter. Eun. 3, 1, 51 al.—With ut, etc.:

quae ut aspexi, me continuo contuli, etc.,

Plaut. Bacch. 3, 1, 7; so,

iste continuo ut vidit, non dubitavit, etc.,

Cic. Verr. 2, 4, 22, § 48:

ut quisque insanus... latum demisit pectore clavum, Audit continuo, etc.,

Hor. S. 1, 6, 29: nam postquam audivi [p. 451]... cominuo argentum dedi, Ut emeretur, Plaut. Ep. 4, 1, 37:

cum te summis laudibus ad caelum extulerunt, mihi continuo maximas gratias agant,

Cic. Fam. 9, 14, 1; 10, 12, 2:

ut vel continuo patuit, cum, etc.,

Hor. S. 2, 8, 29:

ne mora sit, si innuerim, quin pugnus continuo in malā haereat,

Ter. Ad. 2, 1, 17: si quid narrare occepi, continuo dari Tibi verba censes, forthwith you think, etc., id. And. 3, 2, 24; cf. id. Eun. 1, 2, 24; Lucr. 2, 1091; Hor. S. 2, 3, 160:

continuo consilium dimisit (Q. Maximus), simulac me fractum ac debilitatum metu viderit,

Cic. de Or. 1, 26, 121.—

Absol.:

continuo, ventis surgentibus, aut freta ponti Incipiunt agitata tumescere, etc.,

Verg. G. 1, 356:

continuo hic ero,

Plaut. Ep. 3, 3, 43: haud mora;

continuo matris praecepta facessit,

Verg. G. 4, 548; so Ov. M. 14, 362; cf. Quint. 12, 3, 3;

corresp. with statim,

Cic. Rosc. Com. 6, 17:

quod lubet, non lubet jam id continuo,

the next moment, immediately, Plaut. Cist. 2, 1, 10:

hos prius intro ducam et quae volo Simul inperabo: poste continuo exeo,

Ter. Eun. 3, 2, 40: hanc mihi in manum dat;

mors continuo ipsam occupat,

id. And. 1, 5, 62:

hercle ego te barbā continuo arripiam, et in ignem coniciam,

Plaut. Rud. 3, 4, 64: egomet continuo mecum;

certe captus est!

I immediately thought within myself, Ter. And. 1, 1, 55:

senatus est continuo convocatus,

Cic. Fam. 10, 12, 3:

hos continuo in itinere adorti,

Caes. B. G. 7, 42 fin.:

subitae necessitates continuo agendi,

on the spot, immediately, Quint. 10, 7, 2 et saep.: perturbationes, amplificatae certe, pestiferae sunt;

igitur etiam susceptae continuo in magnā pestis parte versantur,

even immediately on their inception, Cic. Tusc. 4, 18, 42; cf. id. Fin. 3, 9, 32.—

Of a point of time closely following a time named, speedily, without interval:

deinde absens factus aedilis, continuo praetor,

Cic. Ac. 2, 1, 1:

qui summam spem civium, quam de eo jam puero habuerant, continuo adulescens incredibili virtute superavit,

id. Lael. 3, 11.—

Esp., with the statement of a logical consequence from a fact; only in connection with a negative, or a question implying a negative, not by consequence, not necessarily, not as an immediate consequence, in questions; perhaps then? perhaps therefore? (very freq. in Cic.); with si:

non continuo, si me in gregem sicariorum contuli, sum sicarius,

Cic. Rosc. Am. 33, 94; so id. de Or. 2, 48, 199; Gai Inst. 2, 204.—With cum, Manil. 2, 345. — Absol.:

cum nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant,

Cic. Tusc. 3, 3, 5; so,

ego summum dolorem... non continuo dico esse brevem,

id. ib. 2, 19, 45: aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint;

illud non continuo, ut aeque incontentae,

id. Fin. 4, 27, 75:

si malo careat, continuone fruitur summo bono?

id. Tusc. 3, 18, 40; so,

continuone si? etc.,

Quint. 9, 2, 84.—

In Quint. twice (for the ante- and post-class. continue), in an uninterrupted series, one after another, continuously:

qualis (labor) fuit illius, qui grana ciceris ex spatio distante missa, in acum continuo et sine frustratione inserebat,

Quint. 2, 20, 3; 9, 1, 11.

dē-clāmo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. — Rhetor. t. t., to exercise one's self in rhetorical delivery, to practise speaking, to declaim. For syn. cf.: dictito, concionor, pronuntio, palam dico, praedico, recito, declamito. (Class., most freq. in Cic. and Quint.)

In a good sense.

Neutr.:

ad fluctum aiunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere,

Cic. Fin. 5, 2, 5; id. fragm. ap. Quint. 6, 3, 73: dum tu declamas Romae, * Hor. Ep. 1, 2, 2:

declamare doces?

Juv. 7, 150:

haec est sedes orationis, hic laus omnis declamantium,

Quint. 9, 4, 62 (al. declamat) et saep.— Pass. impers.:

in eo, quomodo declametur, positum est etiam, quomodo agatur,

Quint. 9, 2, 81.—

Act. (rare; not in Cic.; cf., on the contrary, declamito, no. I. b):

suasorias,

Quint. 3, 8, 61.—

Poet., in gen., to speak oratorically, to declaim:

quis nisi mentis inops tenerae declamet amicae?

Ov. A. A. 1, 465.—

In a bad sense, to speak as an orator with violence, to declaim, to bluster, bawl:

ille insanus, qui pro isto vehementissime contra me declamasset,

Cic. Verr. 2, 4, 66 fin.;

so in quemvis,

id. Fam. 3, 11, 2:

aliquid ex alia oratione declamare,

id. Rosc. Am. 29 fin.

dē-mens, entis, adj., out of one's mind or senses; mad, raving; foolish (cf. amens) (class. and very freq.; for syn. cf.: amens, excors, vecors, insanus, vesanus, delirus, alienatus mente): qua perturbatione animi quae, sanus cum esset, timebat ne evenirent, [p. 541] ea demens eventura esse dicebat, Cic. Div. 2, 55 fin.:

summos viros desipere, delirare, dementes esse dicebas,

id. N. D. 1, 34, 94 (for which, delirare et mente esse captum, id. Off. 1, 27, 94):

ego te non vecordem, non furiosum, non mente captum, non tragico illo Oreste aut Athamante dementiorem putem,

id. Pis. 20, 47; cf.

Orestes,

Hor. S. 2, 3, 133 and 135; 1, 6, 97; 1, 10, 74; id. Od. 1, 37, 7; Juv. 15, 1:

Pentheus,

Verg. A. 4, 469:

in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est,

Cic. Off. 1, 24, 83; cf. id. Rep. 1, 1:

quem fugis, ah, demens?

Verg. E. 2, 60:

non tacui demens,

id. A. 2, 94 et saep.—

Poet. transf., of inanimate subjects:

manus,

Tib. 1, 10, 56:

somnia,

Prop. 3, 8, 15 (4, 7, 15 M.):

furor,

id. 1, 13, 20:

discordia,

Verg. A. 6, 280:

falx,

id. ib. 3, 7:

strepitus,

Hor. Od. 3, 19, 23:

cura alieni pericli,

Val. Fl. 6, 474: cf.

ratio,

Nep. Paus. 3, 1:

otium,

Plin. 2, 23, 21, § 85.— Sup.:

causa dementissimi consilii,

Cic. Phil. 2, 22, 53; Auct. Harusp. resp. 26.— Adv.: dēmenter, foolishly, madly (rare): tanta res tam dementer credita, * Cic. Cat. 3, 9, 22; Ov. M. 4, 259:

dementissime testabitur,

Sen. Ben. 4, 27 fin.