-
1 inquisitor
inquīsītor, ōris, m. (inquiro), I) der Aufsucher, a) verdächtiger Personen, der Häscher, Spion, Suet. Caes. 1, 2: inquisitores algae, die selbst das Meergras durchsuchen, Iuven. 4, 49. – b) der Aufspürer des Wildes, Plin. 8, 147. – II) der Untersucher, Erforscher, Forscher, A) als philos. t. t.: inq. rerum, Cic. bei Augustin. c. Acad. 2, 11, 26: veritatis, Augustin. c. Acad. 1. § 24: rerum naturae, Sen. nat. qu. 6, 13, 2: absol., Conon diligens et ipse inquisitor, Sen. nat. qu. 7, 3, 3. – B) insbes., als gerichtl. t. t. der Beschaffer der nötigen Belastungszeugen und Beweismittel zur Klage, vom Kläger od. Anwalt des Klägers, der Inquirent, Cic. I. Verr. 6. Sen. de ben. 5, 25, 2. Plin. ep. 3, 9, 29. Tac. ann. 15, 66.
-
2 inquisitor
inquīsītor, ōris, m. (inquiro), I) der Aufsucher, a) verdächtiger Personen, der Häscher, Spion, Suet. Caes. 1, 2: inquisitores algae, die selbst das Meergras durchsuchen, Iuven. 4, 49. – b) der Aufspürer des Wildes, Plin. 8, 147. – II) der Untersucher, Erforscher, Forscher, A) als philos. t. t.: inq. rerum, Cic. bei Augustin. c. Acad. 2, 11, 26: veritatis, Augustin. c. Acad. 1. § 24: rerum naturae, Sen. nat. qu. 6, 13, 2: absol., Conon diligens et ipse inquisitor, Sen. nat. qu. 7, 3, 3. – B) insbes., als gerichtl. t. t. der Beschaffer der nötigen Belastungszeugen und Beweismittel zur Klage, vom Kläger od. Anwalt des Klägers, der Inquirent, Cic. I. Verr. 6. Sen. de ben. 5, 25, 2. Plin. ep. 3, 9, 29. Tac. ann. 15, 66.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inquisitor
-
3 inquisitor
in·quisi·tor[ɪnˈkwɪzɪtəʳ, AM -t̬ɚ]n2. HIST▪ I\inquisitor Inquisitor m* * *[In'kwIzɪtə(r)] Inquisitor m; (fig) Inquisitor(in) m(f)* * *inquisitor [-zıtə(r)] s1. → academic.ru/38345/inquirer">inquirer3. KATH, HIST Inquisitor m:Grand Inquisitor Großinquisitor* * *n.Untersuchungsbeamte m. -
4 inquisitor
-
5 Calosoma inquisitor
entomol. Braunbär Puppenräuber (ëàò.), Kleinbock Kletterlaufkäfer (ëàò.) -
6 инквизитор
Inquisitor истор. -
7 рагий ребристый
nentomol. Graubremse Nadelholzzangenbock (ëàò. Rhagium inquisitor), Grauer Nadelholzzangenbock (Rhagium inquisitor), Rhagium inquisitor -
8 рагий-сыщик
nentomol. Graubremse Nadelholzzangenbock (ëàò. Rhagium inquisitor), Grauer Nadelholzzangenbock (Rhagium inquisitor), Rhagium inquisitor -
9 inquisidor
iŋkisi'đɔr 1. m1) ( juez de la Inquisición) HIST Inquisitor m2) ( el que indaga algo) Forscher m2. adj( escrutador) inquisitorisch, untersuchend, prüfend( femenino inquisidora) adjetivo————————sustantivo masculinoinquisidor1inquisidor1 [iŋkisi'ðor]Inquisitor masculino————————inquisidor2inquisidor2 (a) [iŋkisi'ðor(a)]neugierig -
10 красотел бронзовый
nforestr. kleiner Kletterlaufkäfer (Calosoma inquisitor L.), kleiner Puppenräuber (Calosoma inquisitor L.) -
11 inquisiteur
ɛ̃kizitœʀ
1. mHIST Inquisitor m
2. adjforschend, prüfendinquisiteurinquisiteur , -trice [ɛ̃kizitœʀ, -tʀis]Substantif masculin, féminin -
12 coniveo
cō-nīveo (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt con-niveo), nīvī od. nīxī, ēre, (vgl. nictare, nictus), sich zusammenneigen = sich schließen, I) im allg.: claustra mobilia coniventia vicissim et resurgentia, Gell. 17, 11, 4: quae (cava intus ventris ac stomachi vacua et hiantia) ubi aut cibo complentur aut inanitate diutinā contrahuntur et conivent, Gell. 16, 3. § 3: coniventibus ad regulam lineis, Apul. de deo Socr. prol. p. 105 H. (p. 2, 17 G.). – II) insbes., v. den Augen, sich schließen, u. prägn. v. den Menschen, die Augen (im Schlafe, vor dem Lichte, aus Furcht) schließen, -zudrücken, -zumachen, -zutun (s. Ruhnken Suet. Caes. 67), A) eig.: a) v. den Augen, oculis somno coniventibus, Cic.: cum gravis ingenti conivere pupula somno, Calv. fr. – coniventes (erblindeten) illi oculi abavi tui (Appii Claudii), Cic. de har. resp. 18, 38. – b) v. Menschen, absol., Plaut., Cic. u.a. (u. so coniventem somno consopiri sempiterno, Cic.): c. paululum, Apul.: contra comminationem aliquam, Plin.: ad minima tonitrua et fulgura, Suet. – m. Abl., altero oculo, Cic.: somno, Turpil. fr. u. Cic.: zugl. m. Acc. resp., nam non conivi oculos ego deinde sopore, Ninn. Crass. fr. b. Prisc. 9, 42: ciliis alterna (abwechselnd) conivens, Apul. met. 10, 17. – u. von Kurzsichtigen, die Augen etwas zudrücken, blinzeln (um schärfer zu sehen), Plin. 11, 144. – poet. v. Sonne u. Mond, wenn sie sich verfinstern, quasi conivent, Lucr. 5, 775. – B) übtr.: 1) im allg.: animus atque mens viri prudentis in sollicitis numquam conivens, Gell.: certa sunt pleraque et, nisi coniveamus (wenn wir nur nicht schlummern, unsere Augen dafür verschließen), in oculos incurrunt, Quint.: iura interquiescere paululum et conivere (schlafen ein), Gell. – 2) insbes., bei Versehen od. Vergehen ein Auge zudrücken = Nachsicht haben od. üben, durch die Finger sehen, nachsehen, consulibus si non adiuvantibus, at coniventibus certe, Cic.: multa nobis blandimenta natura ipsa genuit, quibus sopita virtus coniveret interdum, Cic.: vae, nisi conives..., an prohibes, Pers. – m. in (bei) u. Abl., sed haec ipsa concedo; quibusdam etiam in rebus coniveo, Cic.: cur interdum in hominum sceleribus maximis conivetis? Cic.: qui in tot tantisque sceleribus conivebant, Cic.: desertorum ac seditiosorum et inquisitor et punitor acerrimus, conivebat in ceteris (delictis), Suet. – / Infin. Präs. nach der 3. Konjug., conivĕre, Calv. fr. 11 M. ( bei Prisc. 9, 43). – Perf. conivi, Ninn. Crass. fr. bei Prisc. 9, 23. Apul. met. 4, 25 u. 11, 3 E.: conixi, Turpil. com. 173.
-
13 Braunbдr Puppenrдuber
nEntomology: Calosoma inquisitorУниверсальный русско-немецкий словарь > Braunbдr Puppenrдuber
-
14 Kleinbock Kletterlaufkдfer
nEntomology: Calosoma inquisitorУниверсальный русско-немецкий словарь > Kleinbock Kletterlaufkдfer
-
15 дознаватель
n1) milit. (военный) Ermittlungsführer2) law. Ermittler, Ermittlungsführer, Inquisitor, Untersuchungsführer (fuhrt die Ermittlung bzw. vorbereitende Untersuchung in den Streitkräften durch) -
16 дознаватель уст.
nlaw. Inquisitor -
17 инквизитор
nhist. Glaubensrichter, Inquisitor -
18 coniveo
cō-nīveo (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt con-niveo), nīvī od. nīxī, ēre, (vgl. nictare, nictus), sich zusammenneigen = sich schließen, I) im allg.: claustra mobilia coniventia vicissim et resurgentia, Gell. 17, 11, 4: quae (cava intus ventris ac stomachi vacua et hiantia) ubi aut cibo complentur aut inanitate diutinā contrahuntur et conivent, Gell. 16, 3. § 3: coniventibus ad regulam lineis, Apul. de deo Socr. prol. p. 105 H. (p. 2, 17 G.). – II) insbes., v. den Augen, sich schließen, u. prägn. v. den Menschen, die Augen (im Schlafe, vor dem Lichte, aus Furcht) schließen, -zudrücken, -zumachen, - zutun (s. Ruhnken Suet. Caes. 67), A) eig.: a) v. den Augen, oculis somno coniventibus, Cic.: cum gravis ingenti conivere pupula somno, Calv. fr. – coniventes (erblindeten) illi oculi abavi tui (Appii Claudii), Cic. de har. resp. 18, 38. – b) v. Menschen, absol., Plaut., Cic. u.a. (u. so coniventem somno consopiri sempiterno, Cic.): c. paululum, Apul.: contra comminationem aliquam, Plin.: ad minima tonitrua et fulgura, Suet. – m. Abl., altero oculo, Cic.: somno, Turpil. fr. u. Cic.: zugl. m. Acc. resp., nam non conivi oculos ego deinde sopore, Ninn. Crass. fr. b. Prisc. 9, 42: ciliis alterna (abwechselnd) conivens, Apul. met. 10, 17. – u. von Kurzsichtigen, die Augen etwas zudrücken, blinzeln (um schärfer zu sehen), Plin. 11,————144. – poet. v. Sonne u. Mond, wenn sie sich verfinstern, quasi conivent, Lucr. 5, 775. – B) übtr.: 1) im allg.: animus atque mens viri prudentis in sollicitis numquam conivens, Gell.: certa sunt pleraque et, nisi coniveamus (wenn wir nur nicht schlummern, unsere Augen dafür verschließen), in oculos incurrunt, Quint.: iura interquiescere paululum et conivere (schlafen ein), Gell. – 2) insbes., bei Versehen od. Vergehen ein Auge zudrücken = Nachsicht haben od. üben, durch die Finger sehen, nachsehen, consulibus si non adiuvantibus, at coniventibus certe, Cic.: multa nobis blandimenta natura ipsa genuit, quibus sopita virtus coniveret interdum, Cic.: vae, nisi conives..., an prohibes, Pers. – m. in (bei) u. Abl., sed haec ipsa concedo; quibusdam etiam in rebus coniveo, Cic.: cur interdum in hominum sceleribus maximis conivetis? Cic.: qui in tot tantisque sceleribus conivebant, Cic.: desertorum ac seditiosorum et inquisitor et punitor acerrimus, conivebat in ceteris (delictis), Suet. – ⇒ Infin. Präs. nach der 3. Konjug., conivĕre, Calv. fr. 11 M. ( bei Prisc. 9, 43). – Perf. conivi, Ninn. Crass. fr. bei Prisc. 9, 23. Apul. met. 4, 25 u. 11, 3 E.: conixi, Turpil. com. 173. -
19 Braunbär Puppenräuber
abbrentomol. Calosoma inquisitorУниверсальный русско-немецкий словарь > Braunbär Puppenräuber
-
20 Kleinbock Kletterlaufkäfer
abbrentomol. Calosoma inquisitorУниверсальный русско-немецкий словарь > Kleinbock Kletterlaufkäfer
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Inquisitor — est un jeu de figurines créé par Gavin Thorpe et publié par Games Workshop (GW) en 2001. Inquisitor se déroule dans l univers futuriste de Warhammer 40,000, autre jeu produit par GW. GW ne produit plus régulièrement de figurines pour Inquisitor… … Wikipédia en Français
inquisitor — c.1400, from O.Fr. inquisiteur (c.1400) or directly from L. inquisitor searcher, examiner, in law, an investigator, collector of evidence, agent noun from L. inquirere (see INQUIRE (Cf. inquire)). As the title of an officer of the Inquisition,… … Etymology dictionary
inquisitor — [in kwiz′ə tər] n. [OFr inquisiteur < L inquisitor < inquisitus, pp.: see INQUIRE] 1. an official whose work is examining, or making an inquisition 2. any harsh or prying questioner 3. [I ] an official of the Inquisition … English World dictionary
Inquisitor — In*quis i*tor, n. [L.: cf. F. inquisiteur. See {Inquire}.] 1. An inquisitive person; one fond of asking questions. [R.] Inquisitors are tatlers. Feltham. [1913 Webster] 2. (Law) One whose official duty it is to examine and inquire, as coroners,… … The Collaborative International Dictionary of English
Inquisītor — Inquisītor, 1) so v.w. Inquirent; 2) Richter bei der kirchlichen Inquisition, s.d. 2). Daher Inquisitorisch, untersuchend; Inquisitorisches Verfahren, die Wirksamkeit des Gerichts nach den Grundsätzen des Inquisitionsprocesses od.… … Pierer's Universal-Lexikon
Inquisītor — (lat.), soviel wie Inquirent; Richter bei der Inquisition (s. d.); Inquisitoriat, das peinliche Verhör im ehemaligen Inquisitionsprozeß (s. Strafprozeß); inquisitorisch, nach Art eines Inquisitors, peinlich ausfragend … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Inquisitor — Inquisītor (lat.), Untersuchungs , insbes. Glaubens oder Ketzerrichter (s. Inquisition); inquisitōrisch, peinlich ausfragend, nach Art eines I … Kleines Konversations-Lexikon
inquisitor — index detective, dictator Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
inquisitor — ► NOUN ▪ a person making an inquiry or conducting an inquisition, especially when regarded as harsh or very searching. DERIVATIVES inquisitorial adjective … English terms dictionary
Inquisitor — Der Papst und der Inquisitor. Historisierendes Gemälde von Jean Paul Laurens, 1882 Ein Inquisitor (lat. Aufspürer, Verfolger) war Leiter und Vorsitzender eines kirchlichen Verfahrens im Rahmen der Inquisition zum vorrangigen Ziel der Verfolgung… … Deutsch Wikipedia
Inquisitor — An inquisitor was an official in an Inquisition, an organisation or program intended to eliminate heresy and other things frowned on by the Roman Catholic Church. Literally, an inquisitor is one who searches out or inquires (Latin inquirere … Wikipedia