Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

inflatus

  • 41 gottbegeistert

    gottbegeistert, numine contactus; haud intacti religione animi; divino spiritu inflatus od. tactus.

    deutsch-lateinisches > gottbegeistert

  • 42 hochtrabend

    hochtrabend, I) im allg. = stolz, w. s. – II) von der Rede u. v. Redner: magnificus. in magnificentiam compositus (prächtig klingend, z.B. oratio). – inflatus. tumidus (schwülstig, z.B. infl. dicendi genus: u. sermotum.). – h. Redensarten, tragoediae (gleichs. auf dem Kothurn hoch einhergehende Phrasen): h. Worte gebrauchen, in h. Worten reden, pompam adhibere in dicendo; tragoediis uti.Adv.tumide.

    deutsch-lateinisches > hochtrabend

  • 43 schwülstig

    schwülstig, tumidus; turgidus; inflatus (alle z.B. Rede, Redner, Stil). – im höchsten Grade sch., ad summum tumorem perductus (bildl., von der Rede). – eine Rede ist sch., oratio turget atque inflata est. Adv.tumide. – sch. (mit Schwulst) reden, s. Schwulst.

    deutsch-lateinisches > schwülstig

  • 44 Zungenheld

    Zungenheld, fortis od. ferox linguā. ferox verbis (mit der Zunge mutig tuend). – virtutis expers, verbis iactans gloriam (der ohne Tapferkeit ist und doch mit seinem Kriegsruhm pra hlt). – in periculis timidus, sicuti metus absit, inflatus (in Gefahren furchtsam, da aber, wo keine Gefahr mehr ist, aufgeblasen). – Plautini Pyrgopolinicis imitator (Nachahmer des prahlerischen Soldaten bei Plautus, ein Eisenfresser). – ein Z. sein, glo. riose mentiri (prahlerisch lügen); Plautinum Pyrgopolinicem imitari (den Eisenfresser spielen).

    deutsch-lateinisches > Zungenheld

  • 45 überspannt

    überspannt, a) v. Lebl., s. übertrieben. – b) v. Pers.: opinionibus inflatus (übh., der an Einbildung leidet). – superstitiosus et paene fanaticus (abergläubisch u. fast schwärmerisch, z.B. philosophi).

    deutsch-lateinisches > überspannt

  • 46 elatus

    [st1]1 [-] ēlātus, a, um: part. passé de effero (ecfero). - [abcl][b]a - enlevé, emporté. - [abcl]b - porté au bûcher, porté en terre, enterré, mort. - [abcl]c - élevé, haut; élevé, noble, grand, sublime. - [abcl]d - transporté (d'une passion). - [abcl]e - fier, enorgueilli. - [abcl]f - découvert, divulgué. - [abcl]g - exprimé, dit.[/b] [st1]2 [-] Elătus, i, m.: - [abcl][b]a - l'Elatus (montagne). - [abcl]b - Elatus (père de Cénée ou Cénis).[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] ēlātus, a, um: part. passé de effero (ecfero). - [abcl][b]a - enlevé, emporté. - [abcl]b - porté au bûcher, porté en terre, enterré, mort. - [abcl]c - élevé, haut; élevé, noble, grand, sublime. - [abcl]d - transporté (d'une passion). - [abcl]e - fier, enorgueilli. - [abcl]f - découvert, divulgué. - [abcl]g - exprimé, dit.[/b] [st1]2 [-] Elătus, i, m.: - [abcl][b]a - l'Elatus (montagne). - [abcl]b - Elatus (père de Cénée ou Cénis).[/b]
    * * *
    I.
        Elatus, pen. prod. Aliud participium. Eslevé.
    \
        Elatus et inflatus. Cic. Enorguelli, Haultain.
    II.
        Elatus, pen. prod. Adiectiuum: huic Depressus opponitur. Columel. Eslevé en hault. Vide EFFERO, effers.

    Dictionarium latinogallicum > elatus

  • 47 aemidus

    aemidus, a, um (nach Bugge v. Wz. aid = οἰδ, wov. οἰδάω, schwellen; eig. aedmidus), geschwollen, Paul. ex Fest. 24, 4; vgl. Gloss. ›aemidus, πεφυσημένος‹; u. ›aemidus, tumidus, inflatus.‹

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aemidus

  • 48 assentatio

    assentātio (adsentātio), ōnis, f. (assentor), das unablässige Beistimmen, I) im üblen Sinne = das Reden nach dem Munde, das unbedingte Jasagen, die niedrige Schmeichelei, die Liebedienerei, die liebeddienerische Nachgiebigkeit, faceta parasitorum, Cic.: familiaris, Liv.: immodica, Liv.: turpis, Cic.: nullam in amicitiis pestem esse maiorem, quam adulationem, blanditiam, assentationem, Cic.: perdidit illum istaec adsentatio, Plaut. Bacch. 411: quorum (regum) opes saepius assentatio quam hostis evortit, Curt.: assentatio erga principem sine affectu peragitur, Tac.: vitia eius assentatione alere, Vell. – Plur., Cic. Phil. 13, 35: blanditiae et assentationes, Cic. Clu. 36 (vgl. Plin. pan. 85, 1): inflatus assentationibus eorum, qui etc., Liv. 24, 6, 8. – II) im guten Sinne = das Beipflichten, die Zustimmung, Vell. 2, 128, 3. Petr. 17, 1. Plin. ep. 1, 8, 17. Cod. Theod. 10, 3, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assentatio

  • 49 inflatius

    īnflātius, Adv. im Compar. (inflatus), mit vollen Backen = übertriebener, inflatius commemorare, Caes. b. c. 2, 39, 4: haec ad eum latius atque inflatius perscribebat, Caes. b. c. 2, 17, 3: litteras per omnes provincias dimittere latius inflatiusque multo, quam res erat gesta, Caes. b. c. 3, 79, 4: ne forte de isto integritatis bono vos inflatius extulistis, Augustin. de civ. dei 1, 28, 1: fabulari inflatius m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 22, 16, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inflatius

  • 50 simul

    simul (archaist. semul, semol), Adv. (zu similis), zugleich, u. zwar, wie unser zugleich, zur Bezeichnung der zeitlichen Vereinigung zweier Subjekte, dagegen unā, wie unser zusammen, der räumlichen (vgl. Jordan Cic. Caecin. 22. p. 180), I) im allg.: a) absol.: s. omnes, Ter.: s. venire, Cic.: totos dies s. esse, beisammen sein, Cic.: s. commonefacere, Caes.: simul verbis increpans, Liv.: verb. mit unā: s. bibere unā, Plaut. – b) m. cum! unā fui; testamentum Cyri simul obsignavi cum Clodio, Cic.: animi s. cum corporibus, Cic.: voluntas s. cum spe, Cic. – verb. m. unā (s. Wagner Ter. heaut. 907), s. mecum unā, Plaut.: unā mecum s., Ter. – c) m. et, et... et, que, atque etc.: s. et ostendi, Cic.: s. et patres, Liv.: s. et conficiam, Plaut.: s. et qualis sit (res publica) et optimam esse ostendam, Cic.: mit dreimaligem et, Caes. b. G. 2, 24, 2. – s. inflatus exacerbatusque, Liv. – s. honoribus atque virtutibus, Liv. – salve, s. autem vale, Plaut. – s. lassitudine, fame etiam, Liv. – d) mit Abl.: s. septemviris, Tac.: s. his dictis, Verg.: s. his, Hor.: s. nobis, Ov. – II) Besondere Verbindungen: A) simul... simul, ebensosehr... wie; sowohl... als; teils... teils, s. spernebant, s.... metuebant, Liv.: increpando s. temeritatem, s. ignaviam, Liv.: trepidam urbem ac simul atrocitatem recentis sceleris simul veteres Othonis mores pavens, Tac.: s. ipse, s. Achates, Verg. – so
    ————
    bes. m. folg. ut (damit) od. ne (damit nicht) u. Konj., u. m. folg. quod (weil) m. Indikat. od. Konj., simul sui purgandi causā, simul ut etc., Caes.: simul concordiae causā, simul ne etc., Liv.: u. so simul ut... simul, Liv.: simul ut... simul ut, Liv.: simul ut... simul ne, Liv.: simul... simul quod, Curt.: simul quod... simul quod, Liv. – u. so auch einfach im zweiten Gliede simul ut, Liv. u. Curt., simul ne, Liv., simul quod, Liv. Vgl. Drak. Liv. 3, 50, 12. Wölfflin Liv. Kritik S. 25. – B) simul atque, auch simulatque (simulac) geschr., simul ut u. bl. simul, sobald als, a) s. atque (ac): s. atque increpuit, Cic.: s. atque cognitum est, Caes.: s. ac profugit, Cic. – b) s. ut: s. ut experrecti sumus, Cic.: s. ut ille venerit, Cic. – c) bl. simul: s. inflavit tibicen, Cic.: s. constiterunt, Caes.: simul accepi litteras, statim quaesivi a Balbo etc., Cic.: simul primum, Liv. 6, 1, 6. – C) in Verbindung mit dem Partiz. Präs., simul hoc dicens (gleich bei diesen Worten), Verg. Aen. 10, 856: simul fugiens, ibid. 12, 758. – simul ubi bei Liv. 4, 18, 7 ist verdächtig, s. Weißenb. z. St.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > simul

  • 51 subinflo

    sub-īnflo, īnflātus, āre, etwas aufgedunsen machen, Passiv subīnflārī, etwas aufgedunsen werden, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 4, 71. – oft Partiz. subīnflātus, a, um, etwas aufgeblasen, -aufgedunsen, pectus, Arnob.: vultus, Cael. Aur.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > subinflo

  • 52 (īnflātē)

       (īnflātē) adv.    [1 inflatus].—Only comp, haughtily, proudly, pompously: inflatius commemorare, Cs.: haec perscribebat, with exaggeration, Cs.

    Latin-English dictionary > (īnflātē)

  • 53 īn-flō

        īn-flō āvī, ātus, āre,    to blow into, blow, inflate, swell: simul inflavit tibicen: paulo inflavit vehementius, i. e. wrote in a loftier style: calamos levīs, V.: (bucina) cecinit inflata receptūs, O.: pellem, Ph.: illis ambas Iratus buccas, puff out his cheeks at them, H.: tumidoque inflatur carbasus Austro, is swelled, V.: Inflatus venas Iaccho, V.—To produce by blowing, blow: sonum.—To make loud by blowing: verba inflata, uttered with violent breath: a quibus (modis) aliquid extenuatur, inflatur, is pitched low or high.—Fig., to inspire, encourage, elate: poetam divino spiritu inflari: spectator sedulus inflat (poetam), H.: mendaciis spem regis, L.—To puff up, inflate: animos ad superbiam, L.: Crescentem tumidis sermonibus utrem, H.

    Latin-English dictionary > īn-flō

  • 54 puteal

        puteal ālis, n    [putealis], a kerb-stone of a well: putealia sigillata duo.— A puteal, stone enclosure marking a sacred spot ; esp., the Puteal in the Comitium: supra impositum puteal accepimus (to mark where Navius cut a whetstone with a razor); here the money-lenders were found; hence, puteali et faeneratorum gregibus inflatus: adesses ad puteal Cras, H.: puteal Libonis (because restored by Scribonius Libo), H.
    * * *

    Latin-English dictionary > puteal

  • 55 titulus

        titulus ī, m    [cf. τίω, τιμή], a superscription, inscription, label, title, ticket, bill, placard, notice: aram dedicavit cum rerum gestarum titulo, L.: dant munera templis; Addunt et titulum, titulus breve carmen habebat, O.: signa cum titulo lamnae aëneae inscripto, L.: sepulcri, epitaph, Iu.: Sub titulum nostros misit lares, i. e. at public sale, O.— An honorable appellation, title of honor, glory, name, title. consulatūs: quos si titulus hic (sapientis) delectat: Qui stupit in titulis et imaginibus, H.: titulos annosque tuos numerare, O.— Repute, renown, fame: prioris belli, L.: titulo Spartanae victoriae inflatus, Cu.— An alleged cause, pretence, pretext: non vos pro Graeciae libertate tantum dimicare; quamquam is quoque egregius titulus esset, etc., L.: honestiorem causam libertatis quam servitutis praetexi titulo, i. e. was a more respectable pretext, L.: titulus facinori speciosus praeferebatur, Cu.
    * * *
    title (person/book); label; heading; placard/tablet; pretext, ostensible motive; distinction, claim to fame; honor; reputation; inscription; monument (Plater)

    Latin-English dictionary > titulus

  • 56 inflo

    inflare, inflavi, inflatus V
    blow into/upon; puff out

    Latin-English dictionary > inflo

  • 57 Вдохновение

    - spiritus (poeticus, sublimis); afflamen, afflaminis, n; afflatus, us, m; inflatus, us, m; inspiramen, aminis, n; inspiramentum, inspiratio; divinatio; enthusiasmus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Вдохновение

  • 58 Высокопарный

    - sublatus; turgidus; magnificus; inflatus; tumidus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Высокопарный

  • 59 Гордый

    - superbus (aliqua re; populus); fastidiosus (in pares); animosus; sublatus; tumidus; inflatus; ferox; insolens; erectus;

    • мать, гордая тем, что вас родила - parens vobis animosa creatis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Гордый

  • 60 Надутый

    - tumidus (vela aquilone); tumorosus; turgidus; inflatus; impletus; repletus;

    • быть надутым - tumere (vela tument; inani superbia);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Надутый

См. также в других словарях:

  • Inflatus — In*fla tus, n. [L. See {Inflate}, v. t.] A blowing or breathing into; inflation; inspiration. [1913 Webster] The divine breath that blows the nostrils out To ineffable inflatus. Mrs. Browning. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Inflātus — (lat.), aufgeblasen, aufgebläht, bauchig …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • inflatus — index inflated (bombastic), inflated (enlarged), pretentious (pompous) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • inflatus — ə̇nˈflād.əs noun ( es) Etymology: Latin, from inflatus, past participle of inflare to inflate more at inflate : afflatus, inspiration …   Useful english dictionary

  • inflatus — in|fla̱tus, ...ta, ...tum [zu lat. inflare, inflatum = hineinblasen; aufblasen]: aufgebläht, vermehrt lufthaltig (bes. vom Magen Darm System) …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • inflatus — in·fla·tus …   English syllables

  • Caulanthus inflatus —   Caulanthus inflatus …   Wikipedia Español

  • Camponotus inflatus — Camponotus inflatus …   Wikipédia en Français

  • Caulanthus inflatus — Caulanthus inflatus …   Wikipédia en Français

  • Caulanthus inflatus — Scientific classification Kingdom: Plantae (unranked) …   Wikipedia

  • Omorgus inflatus — Omorgus inflatus, adult Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»