-
1 infidelis
īn-fidēlis, e, der keine Treue hält, dem man also nicht trauen kann, ungetreu = unehrlich, unzuverlässig, unredlich, I) im allg., Cic. u.a.: obsecro, infidelior mihi ne fuas, quam ego sum tibi, Plaut.: infidelissimi socii, Cic. – v. Lebl., silex structurae infidelis, Plin.: infidelis recti magister est metus, Plin. pan.: terram infidelem nec feracem criminans, Auson. epist. 22, 21. p. 184 Schenkl. – II) insbes. = ἄπιστος, ungläubig, heidnisch, Salv. de gub. dei 5, 1. § 1 u.a. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 333).
-
2 infidelis
īn-fidēlis, e, der keine Treue hält, dem man also nicht trauen kann, ungetreu = unehrlich, unzuverlässig, unredlich, I) im allg., Cic. u.a.: obsecro, infidelior mihi ne fuas, quam ego sum tibi, Plaut.: infidelissimi socii, Cic. – v. Lebl., silex structurae infidelis, Plin.: infidelis recti magister est metus, Plin. pan.: terram infidelem nec feracem criminans, Auson. epist. 22, 21. p. 184 Schenkl. – II) insbes. = ἄπιστος, ungläubig, heidnisch, Salv. de gub. dei 5, 1. § 1 u.a. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 333).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infidelis
-
3 infidelitas
īnfidēlitās, ātis, f. (infidelis), I) die Untreue, Unehrlichkeit, Unzuverlässigkeit, Unredlichkeit, absol., Caes. u. Cic.: m. subj. Genet., eius, Hirt. b. G.: amicitiarum, Cic.: varietas atque inf. exercitus eius, Planc. bei Cic.: Plur., vide, quantae (sint) infidelitates in amicitiis, Cic. Mil. 69. – II) insbes., der Unglaube, Abfall vom Glauben, Vulg. sap. 14, 25.
-
4 infideliter
īnfidēliter, Adv. (infidelis), ungetreu, unredlich, Cic. ep. ad Brut. 2, 1, 2. Vulg. Isai. 21, 2: Superl. infidelissime, Salv. c. avar. 3, 13. § 58 H.
-
5 scelestus
scelestus, a, um (scelus), I) frevelhaft, gottlos, verrucht, subst. = der Frevler, Verbrecher, der Schurke, Bösewicht, im Superl. = der Erzschurke, a) übh., v. Pers., Komik., Sall. u.a.: facinus, Cic.: nuptiae, Sall.: sermo scelestior, Liv.: scelestissimum te arbitror, Plaut. – etsi scelestus est, at mi infidelis non est, er ist zwar ein verdammter Kerl, aber eine treue Seele, Plaut.: me scelestum, qui non circumspexi! bin ich nicht ein verfluchter (dummer) Kerl, daß ich usw., Plaut. – b) im Scherze, von listigen, witzigen Leuten, schelmisch, gottlos, schalkhaft, sapit scelesta multum, Plaut. most. 170. – II) übtr., 1) unheilvoll, unselig, scelestiorem ego annum argento faenori numquam ullum vidi, quam hic mihi annus optigit, Plaut. most. 532: Mevia Sophe, impetra, si quae sunt manes, ne tam scelestum discidium diutius experiscar, Corp. inscr. Lat. 6, 7579. – 2) elend, unglücklich, quid mihi scelesto tibi erat auscultatio, Plaut. rud. 502; vgl. v. 801.
-
6 structura
strūctūra, ae, f. (struo), I) die ordentliche Zusammenfügung, die Ordnung, 1) im allg., der Knochen im Körper, Cels.: togae, Macr. – 2) insbes.: a) das Aufmauern, Mauern, saxorum rudium, Quint.: silex globosus, sed structurae infidelis, Plin.: hos muros lapidum aedificat structurā vivorum, Ambros. – b) die Art und Form des Mauerns, das Mauerwerk, die Bauart, parietum, Caes.: structurae antiquae genus, Liv. – c) meton.: α) das Mauerwerk = die Mauer, auch im Plur., Vitr. u.a. – β) das Bauwerk, der Bau, aerariae structurae, Grubenbau, Caes. b.G. 3, 21, 3. (Dinter liest aerariae secturaeque, Erzgruben u. Steinbrüche). – II) übtr., in der Rede, die ordentliche Zusammenfügung der Gedanken oder Worte, die Ordnung, der Bau, verborum, Cic.: vocum, Quint.: compositionis structuraequae mollitia, Fronto.
-
7 infidelitas
īnfidēlitās, ātis, f. (infidelis), I) die Untreue, Unehrlichkeit, Unzuverlässigkeit, Unredlichkeit, absol., Caes. u. Cic.: m. subj. Genet., eius, Hirt. b. G.: amicitiarum, Cic.: varietas atque inf. exercitus eius, Planc. bei Cic.: Plur., vide, quantae (sint) infidelitates in amicitiis, Cic. Mil. 69. – II) insbes., der Unglaube, Abfall vom Glauben, Vulg. sap. 14, 25.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infidelitas
-
8 infideliter
īnfidēliter, Adv. (infidelis), ungetreu, unredlich, Cic. ep. ad Brut. 2, 1, 2. Vulg. Isai. 21, 2: Superl. infidelissime, Salv. c. avar. 3, 13. § 58 H.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infideliter
-
9 scelestus
scelestus, a, um (scelus), I) frevelhaft, gottlos, verrucht, subst. = der Frevler, Verbrecher, der Schurke, Bösewicht, im Superl. = der Erzschurke, a) übh., v. Pers., Komik., Sall. u.a.: facinus, Cic.: nuptiae, Sall.: sermo scelestior, Liv.: scelestissimum te arbitror, Plaut. – etsi scelestus est, at mi infidelis non est, er ist zwar ein verdammter Kerl, aber eine treue Seele, Plaut.: me scelestum, qui non circumspexi! bin ich nicht ein verfluchter (dummer) Kerl, daß ich usw., Plaut. – b) im Scherze, von listigen, witzigen Leuten, schelmisch, gottlos, schalkhaft, sapit scelesta multum, Plaut. most. 170. – II) übtr., 1) unheilvoll, unselig, scelestiorem ego annum argento faenori numquam ullum vidi, quam hic mihi annus optigit, Plaut. most. 532: Mevia Sophe, impetra, si quae sunt manes, ne tam scelestum discidium diutius experiscar, Corp. inscr. Lat. 6, 7579. – 2) elend, unglücklich, quid mihi scelesto tibi erat auscultatio, Plaut. rud. 502; vgl. v. 801.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scelestus
-
10 structura
strūctūra, ae, f. (struo), I) die ordentliche Zusammenfügung, die Ordnung, 1) im allg., der Knochen im Körper, Cels.: togae, Macr. – 2) insbes.: a) das Aufmauern, Mauern, saxorum rudium, Quint.: silex globosus, sed structurae infidelis, Plin.: hos muros lapidum aedificat structurā vivorum, Ambros. – b) die Art und Form des Mauerns, das Mauerwerk, die Bauart, parietum, Caes.: structurae antiquae genus, Liv. – c) meton.: α) das Mauerwerk = die Mauer, auch im Plur., Vitr. u.a. – β) das Bauwerk, der Bau, aerariae structurae, Grubenbau, Caes. b.G. 3, 21, 3. (Dinter liest aerariae secturaeque, Erzgruben u. Steinbrüche). – II) übtr., in der Rede, die ordentliche Zusammenfügung der Gedanken oder Worte, die Ordnung, der Bau, verborum, Cic.: vocum, Quint.: compositionis structuraequae mollitia, Fronto.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > structura
См. также в других словарях:
infidelis — index faithless Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
infidelis — /infadiylas/°del°/ In old English law, an infidel or heathen. In feudal law, one who violated fealty … Black's law dictionary
infidelis — /infadiylas/°del°/ In old English law, an infidel or heathen. In feudal law, one who violated fealty … Black's law dictionary
infidelis — An infidel; an unbeliever; a person who violated his oath of fealty … Ballentine's law dictionary
Linsleya infidelis — Linsleya infidelis Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
infidèle — [ ɛ̃fidɛl ] adj. • XIVe; lat. infidelis ♦ Qui n est pas fidèle. I ♦ Vx ou hist. Qui professe une autre religion que la religion considérée comme vraie. ⇒ 1. gentil, hérétique, impie, mécréant, païen; giaour, roumi. Nations, peuples infidèles.… … Encyclopédie Universelle
infidel — INFIDÉL, Ă, infideli, e, adj. 1. Care nu este fidel; nestatornic, necredincios în sentimente, care îşi calcă angajamentele faţă de cineva, nefidel; (despre soţi) care calcă credinţa conjugală. 2. Inexact, care nu exprimă adevărul, realitatea. –… … Dicționar Român
infiel — (Del lat. infidelis.) ► adjetivo/ sustantivo masculino femenino 1 Que no tiene fidelidad o lealtad: ■ le confesó que le había sido infiel; no parece que sea infiel a sus propias creencias. SINÓNIMO desleal ANTÓNIMO fiel 2 Que falta a la verdad o… … Enciclopedia Universal
Anton Joseph Binterim — – Portrait aus dem Jahre 1834 Anton Joseph (Josef) Binterim (* 19. September 1779 in Düsseldorf; † 17. Mai 1855 in Bilk bei Düsseldorf) war ein römisch katholischer Geistlicher, Theologe und Kirchenhistoriker sowie Abgeordnete … Deutsch Wikipedia
Infidel — In fi*del, a. [L. infidelis; pref. in not + fidelis faithful, fr. fides faith: cf. F. infid[ e]le. See {Fidelity}.] Not holding the faith; applied by Christians to one who does not believe in the inspiration of the Scriptures, and the… … The Collaborative International Dictionary of English
infidel — noun Etymology: Middle English infidele, from Middle French, from Late Latin infidelis unbelieving, from Latin, unfaithful, from in + fidelis faithful more at fidelity Date: 15th century 1. one who is not a Christian or who opposes Christianity 2 … New Collegiate Dictionary