Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

indulgentĭa

  • 101 obsequium

    ob-sĕquĭum, ii, n. [obsequor].
    I.
    In gen., comptiance, yieldingness, complaisance, indulgence (class.; syn.: indulgentia, obsequentia): prosequium a prosequendo, obsequium ab obsequendo dicuntur, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.:

    obsequium amicos, veritas odium parit,

    Ter. And. 1, 1, 41:

    obsequium atque patientia,

    Cic. Pis. 2, 5:

    obsequium et comitas,

    id. Att. 6, 6:

    alicui tribuere,

    Ov. Tr. 5, 6, 30:

    ventris,

    i. e. gluttony, Hor. S. 2, 7, 104:

    animo sumere,

    to follow the bent of one's inclinations, Plaut. Bacch. 4, 10, 7:

    in obsequio uxoris,

    in the service of his wife, Vulg. 4 Reg. 5, 2.—Of inanim. things:

    flectitur obsequio curvatus ab arbore ramus,

    by yielding, by its pliancy, Ov. A. A. 2, 179.—In plur.: omnia ei obsequia polliceor, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3.—
    II.
    In partic.
    A.
    Compliance in love, yielding, consent, Petr. 113; Col. 6, 27, 10; Curt. 6, 7, 1; 10, 1, 25.—
    B.
    Obedience, allegiance:

    in populum Romanum,

    Liv. 29, 15, 3:

    principum,

    i. e. towards them, Just. 3, 2, 9:

    ad obsequium redigere,

    to subjugate, Suet. Aug. 21:

    nulla colonia vestra erit, quae nos obsequio erga vos fideque superet,

    Liv. 7, 30, 19:

    obsequium in regem retinere,

    Tac. A. 6, 37 (43) fin.; 13, 3; Just. 20, 4, 9: jurare in obsequium alicujus, to swear obedience or allegiance to one, Just. 13, 2:

    obsequium erga aliquem exuere,

    to throw off, Tac. A. 3, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > obsequium

  • 102 probo

    prŏbo, āvi, ātum, āre, v. a. [1. probus].
    I.
    To try, test, examine, inspect, judge of any thing in respect of its goodness, fitness, etc. (rare in class. Lat.; not in Cic. or Cæs.; in eccl. Lat. very freq.).
    A.
    Lit.:

    militem neque a moribus neque a fortunā probabat, sed tantum a viribus,

    Suet. Caes. 65:

    tus probatur candore, etc.,

    Plin. 12, 14, 32, § 65:

    mucronem cultri ad buccam,

    Petr. 70:

    terram amaram sive macram,

    Plin. 17, 5, 3, § 33:

    denarios,

    id. 33, 9, 46, § 132:

    pecuniam,

    Dig. 46, 3, 39; cf.:

    sicut probavi ipse,

    have learned, proved by experience, Pall. 12, 7, 22:

    aurum per ignem probatur,

    Vulg. 1 Pet. 1, 7:

    juga boum,

    id. Luc. 14, 19.—
    B.
    Trop.:

    tuo ex ingenio mores alienos probas,

    judge of, Plaut. Pers. 2, 2, 30; id. Trin. 4, 3, 42:

    amicitias utilitate,

    Ov. P. 2, 3, 8.— So, to test, try, prove, examine the mind or heart:

    ipsi vos probate,

    Vulg. 2 Cor. 13, 5; cf. id. Zach. 13, 9; id. Psa. 138, 1 et saep.—
    II.
    To esteem as good, serviceable, fit, just, etc.; to be satisfied with, to approve a thing (class.; cf.

    comprobare): quis est, qui non probet, qui non laudet?

    Cic. Mil. 28, 77:

    istam rationem laudo vehementer et probo,

    id. Fam. 7, 1, 5: Cato ea sentit, quae non probantur in vulgus, id. Par. prooem.; id. Fin. 2, 1, 1:

    Asia picem Idaeam maxime probat,

    Plin. 14, 20, 25, § 128.—With objectclause:

    Caesar maxime probat coactis navibus mare transire et Pompeium sequi,

    Caes. B. C. 1, 29.—
    B.
    In partic. (mil. t. t.), to approve for military service, to recruit, enlist: quo (die) primum probati sunt, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 30, 2.—
    C.
    To declare any thing well done, to express approbation of, to approve a thing:

    laudant fabrum atque aedes probant,

    Plaut. Most. 1, 2, 20:

    domum,

    Cic. Fam. 5, 6, 3:

    villam,

    Liv. 4, 22:

    petentibus, ut ad opera probanda, anni et sex mensium tempus prorogaretur,

    id. 45, 15:

    plausu probatae puellae,

    Juv. 11, 164.—
    D.
    To approve a person, to recognize as fit or worthy:

    ad unum Vercingetorigem probant imperatorem,

    Caes. B. G. 7, 63, 6:

    quā impudentiā est, eumne testem improbabit quem judicem probarit?

    Cic. Rosc. Com. 15, 45.—
    III.
    To represent or show a thing to be good, serviceable, fit, right, etc., to make acceptable, to recommend; and: aliquid alicui, to convince one of any thing:

    quos (libros), ut spero, tibi valde probabo,

    Cic. Att. 4, 14, 1:

    officium meum P. Servilio,

    id. Verr. 2, 4, 38, § 82:

    causam alicui,

    id. Quint. 30, 92:

    nostrum officium ac diligentiam,

    id. Div. in Caecil. 22, 72:

    factum suum alicui,

    id. Att. 16, 7, 4:

    omnia facta dictaque mea sanctissimis moribus tuis,

    Plin. Ep. 10, 3 (20), 3.—With de:

    quibus de meo celeri reditu non probabam,

    Cic. Att. 16, 7, 4: se alicui, to make one's self acceptable:

    (Epicurus) multis se probavit,

    id. Fin. 2, 25, 81:

    quā in legatione (Ligarius) et civibus et sociis ita se probavit, ut, etc.,

    id. Lig. 1, 2.— Pass.:

    mihi egregie probata est oratio tua,

    has pleased, Cic. Tusc. 4, 4, 8.—
    B.
    In partic., to make a thing credible, to show, prove, demonstrate:

    crimen,

    Cic. Fl. 37, 93:

    his ego judicibus non probabo, C. Verrem contra leges pecunias cepisse?

    id. Verr. 2, 1, 4, § 10:

    causam paucis verbis,

    id. Balb. 21, 49:

    se memorem probare,

    grateful, id. Fam. 10, 24, 1:

    perfacile factu esse illis probat, conata perficere,

    Caes. B. G. 1, 3:

    hoc difficile est probatu,

    Cic. Tusc. 5, 1, 1:

    et patrio pater esse metu probor,

    my paternal fear shows that I am your father, Ov. M. 2, 91:

    sicut Thrasvmachi probat exitus,

    Juv. 7, 204.—With se: malo praesens observantiā, indulgentiā, assiduitate memorem me tibi probare, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1.—
    C.
    To represent, pass off a person for another:

    loquebantur suppositum in ejus locum, quem pro illo probare velles,

    Cic. Verr. 2, 5, 30, § 78:

    quod tu istis lacrumis te probare postulas, Non pluris refert quam, etc.,

    Plaut. Ps. 1, 1, 101.—So absol.: forma et aetas ipsast, facile ut pro eunucho probes, pass for one, Ter. Eun. 2, 3, 84.—Hence, prŏbātus, a, um, P. a.
    A. 1.
    Of persons:

    ceterarum homines artium spectati et probati,

    Cic. de Or. 1, 27, 124:

    ingeniosos et opulentos, et aetatis spatio probatos,

    id. Top. 19, 73:

    operum probatissimi artifices,

    Col. 11, 1, 6:

    probatissima femina,

    most excellent, Cic. Caecin. 4, 10.—
    2.
    Of things:

    argentum,

    Plaut. Pers. 4, 6, 1:

    probata experimento cultura,

    Quint. 10, 2, 2:

    boleti probatissimi,

    Plin. 16, 5, 11, § 31:

    probatissima palma,

    id. 23, 5, 52, § 98:

    probatissima statua,

    id. 34, 8, 19, § 53: probata et exspectata adulescentia, Lucil. ap. Non. 437, 13:

    moneta,

    Vulg. Gen. 23, 16.—
    B.
    Transf., pleasing, agreeable:

    ut nemo probatior primoribus patrum esset,

    Liv. 27, 8:

    probatissimus alicui,

    Cic. Planc. 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > probo

  • 103 timeo

    tĭmĕo, ŭi, 2, v. a. and n. [root tam-; Sanscr. tam-yati, to be stupefied; tamas, darkness; cf. temulentus], to fear, be afraid of, to dread, apprehend; to be afraid or in fear, to be fearful, apprehensive, or anxious; constr. with acc., rel.-clause, inf., ne or ut, and absol.
    1.
    With acc. (class.;

    syn.: vereor, metuo, paveo): quamquam omnia sunt metuenda, nihil magis quam perfidiam timemus,

    Cic. Fam. 1, 5, a, 2:

    timeo meos,

    Plaut. Truc. 5, 63; cf.:

    quos aliquamdiu inermes timuissent,

    Caes. B. G. 1, 40:

    oppidanos,

    Hirt. B. G. 8, 27:

    saxum Tantalus,

    Lucr. 3, 981 sq.:

    portus omnes,

    Caes. B. C. 3, 6:

    reliquos casus,

    id. ib. 3, 10:

    nomen atque imperium absentis,

    id. ib. 1, 61:

    numinis iram,

    Ov. M. 6, 314:

    flagitium pejus leto,

    Hor. C. 4, 9, 50:

    cuncta (amantes),

    Ov. M. 7, 719:

    aeternas poenas timendum'st,

    Lucr. 1, 111.—In pass.:

    morbos esse timendos,

    Lucr. 3, 41; so, si ipse fulgor timeretur, Quint. 8, 3, 5:

    si Cn. Pompeius timeretur,

    id. 4, 2, 25. — Pregn., to have to fear, i. e. to be exposed to, contend against:

    pro telis gerit quae timuit et quae fudit,

    Sen. Herc. Fur. 40 sq.; 793:

    feras,

    id. Herc. Oet. 270. — With dat. of the object for which one fears something:

    nostrae causae nihil nos timere,

    Quint. 11, 1, 75:

    patronum justitiae suae,

    id. 4, 1, 9:

    furem caulibus aut pomis,

    Juv. 6, 17:

    noxiam vini aegris,

    Plin. 14, 16, 19, § 101. — With de:

    de suo ac legionis periculo nihil timebat,

    Caes. B. G. 5, 57:

    nihil de bello,

    id. ib. 3, 3:

    de se nihil timere,

    Cic. Sest. 1, 1. — With pro and abl.:

    quid pro quoque timendum, aut a quoque timendum sit,

    Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 2: pro amicis omnia timui, pro me nihil. Sen. Q. N. 4, praef. § 15. —
    2.
    With rel.-clause (class.):

    misera timeo, quid hoc sit negotii,

    Plaut. Poen. 5, 4, 79:

    timeo, quid rerum gesserim,

    id. Mil. 2, 4, 44:

    quid possem, timebam,

    Cic. Att. 12, 24, 1:

    nunc istic quid agatur, magnopere timeo,

    id. ib. 3, 8, 2;

    jam nunc timeo, quidnam... pro exspectatione omnium eloqui possim,

    id. Div. in Caecil. 13, 42:

    misera timeo, incertum hoc quorsum accidat,

    Ter. And. 1, 5, 29; cf.:

    haec quo sint eruptura timeo,

    Cic. Att. 2, 20, 5. — With dat.:

    nunc nostrae timeo parti, quid hic respondeat,

    Ter. And. 2, 5, 8. —
    3.
    With inf. (freq. since the Aug. per.;

    not in Cic.): Caesar etsi timebat tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, etc.,

    Caes. B. C. 1, 64:

    equites cum intrare fumum et flammam densissimam timerent,

    Hirt. B. G. 8, 16:

    timebant prisci truncum findere,

    Plin. 17, 14, 24, § 102:

    nec jurare time,

    Tib. 1, 4, 21; Hor. C. 1, 8, 8; 3, 24, 56; id. S. 1, 4, 23; id. Ep. 1, 5, 2; 1, 7, 4; 1, 19, 27; 2, 1, 114; id. A. P. 170; 197; Ov. M. 1, 593; 12, 246.— Rarely with acc. and inf.:

    ni cedenti instaturum alterum timuissent,

    Liv. 10, 36, 3.—
    4.
    With ne or ut (class.):

    metuo et timeo, ne hoc tandem propalam fiat,

    Plaut. Mil. 4, 8, 38:

    timeo, ne malefacta mea sint inventa omnia,

    id. Truc. 4, 2, 61: haec timeo ne impediantur, D. Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 4:

    neque timerent, ne circumvenirentur,

    Caes. B. G. 2, 26:

    non times, ne locum perdas,

    Quint. 6, 3, 63:

    timuit, ne non succederet,

    Hor. Ep. 1, 17, 37:

    timere, ne non virtute hostium, sed lassitudine suā vincerentur,

    Curt. 3, 17, 9:

    timeo, ut sustineas,

    Cic. Fam. 14, 2, 3:

    ut satis commode supportari posset (res frumentaria), timere dicebant,

    Caes. B. G. 1, 39. —
    5.
    Absol. (freq. in prose and poetry):

    fac, ego ne metuam igitur et ut tu meam timeas vicem,

    Plaut. Most. 5, 2, 24:

    salva est navis, ne time,

    id. Merc. 1, 2, 64; so,

    ne time,

    id. Am. 2, 2, 42; 5, 1, 12; id. Cas. 4, 4, 13; id. Curc. 4, 2, 34:

    timentibus ceteris propter ignorationem locorum,

    Cic. Rep. 1, 17, 29; cf.:

    timentes confirmat,

    Caes. B. G. 7, 7:

    cottidie aliquid fit lenius quam timebamus,

    Cic. Fam. 6, 10, 5:

    timere et admirari,

    Quint. 9, 2, 26; 9, 2, 86.—With de:

    de re publicā valde timeo,

    Cic. Att. 7, 6, 2.—With ab:

    a quo quidem genere ego numquam timui,

    Cic. Sull. 20, 59. — With pro ( poet. and post-Aug.):

    pro eo timebam,

    Curt. 6, 10, 27:

    timentem pro capite amicissimo,

    Plin. Ep. 3, 17, 3:

    quamvis pericliter, plus tamen pro te timeo,

    Sen. Contr. 7, 20, 1:

    indulgentia pro suis timentium,

    id. ib. 9, 26, 2, B:

    qui pro illo nimium timet,

    id. Ep. 14, 1:

    qui eget divitiis timet pro illis,

    id. ib. 14, 18;

    90, 43: pro Aristippi animā,

    Gell. 19, 1, 10:

    timuere dei pro vindice terrae,

    Ov. M. 9, 241.—Pregn., with abl. ( poet.):

    timuit exterrita pennis Ales,

    expressed its fear, Verg. A. 5, 505. — Freq. with dat. of the object for which one fears:

    tibi timui,

    Ter. Heaut. 3, 2, 20; cf.:

    qui sibi timuerant,

    Caes. B. C. 3, 27:

    alicui,

    Quint. 8, 5, 15; Verg. A. 2, 729; Hor. C. 3, 27, 7; id. S. 2, 1, 23:

    suis rebus,

    Caes. B. G. 4, 16:

    huic loco,

    id. ib. 7, 44:

    receptui suo,

    id. B. C. 3, 69:

    urbi,

    Hor. C. 3, 29, 26.— Impers. pass.:

    urbi timetur,

    Luc. 7, 138: Sen. Med. 885.—
    * 6.
    Timens like timidus, with gen.:

    mortis timentes,

    Lucr. 6, 1239.

    Lewis & Short latin dictionary > timeo

  • 104 torpor

    torpor, ōris, m. [torpeo], numbness, stupefaction, torpor (syn.: languor, veternus).
    I.
    Lit.: tutantur se torpore torpedmes, * Cic. N. D. 2, 50, 127; cf. Cels. 2, 8 med.; Plin. 2, 101, 104, § 223; 19, 8, 44, § 155; 29, 4, 28, § 90:

    illi membra novus solvit formidine torpor,

    Verg. A. 12, 867:

    torpor gravis illigat artus,

    Ov. M. 1, 548; id. P. 1, 2, 30 al. —
    II.
    Trop., sluggishness, listlessness, inactivity (post-Aug.):

    implicitas magno torpore cohortes vidit,

    Luc. 3, 432:

    torpor recens nimiā fortunae indulgentiā,

    Tac. H. 2, 99 med.:

    torpor Vitellii (opp. vigilantia Vespasiani),

    id. ib. 2, 77 fin.:

    procerum,

    id. G. 46:

    utraque res detestabilis est, contractio et torpor,

    Sen. Ep. 82, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > torpor

  • 105 venia

    vĕnĭa, ae, f. [akin to veneror, q. v.], complaisance, indulgence, kindness, obliging disposition or conduct, mercy, grace, favor (class.; cf. indulgentia), most usual in the phrase veniam dare, to grant a favor, be favorable, to comply, consent.
    I.
    In gen.: Jane, Juppiter, Mars pater, etc.... vos precor, veneror, veniam peto feroque uti populo Romano Quiritium vim victoriamque prosperetis, an old formula of prayer in Liv. 8, 9, 7:

    ab Jove Opt. Max. ceterisque dis pacem ac veniam peto precorque ab iis, ut, etc.,

    Cic. Rab. Perd. 2, 5:

    quaeso a vobis, ut in hac causā mihi detis hanc veniam, ut, etc.,

    id. Arch. 2, 3; cf.:

    precor hanc veniam supplici des, ut, etc.,

    Liv. 30, 12, 14:

    dabis hanc veniam, mi frater, ut, etc.,

    Cic. de Or. 1, 6, 23:

    Caesar tibi petenti veniam non dedit,

    id. Q. Fr. 3, 1, 11:

    datur haec venia antiquitati, ut miscendo humana divinis, primordia urbium augustiora faciat, Liv. prooem. § 7: mi gnate, da veniam hanc mihi: reduc illam,

    Ter. Hec. 4, 2, 29:

    extremam hanc oro veniam, miserere sororis,

    Verg. A. 4, 435:

    datur petentibus venia,

    Caes. B. G. 7, 15:

    veniam petenti dedit,

    Hirt. B. G. 8, 48; Cic. Att. 5, 21, 12:

    veniam quoque a deis spei alicujus audacioris petimus, in sinum spuendo,

    Plin. 28, 4, 7, § 35:

    veniam mihi quam gravate pater dedit de Chrysalo!

    Plaut. Bacch. 3, 6, 3:

    cum data esset venia ejus diei,

    when indulgence had been granted for that day, Liv. 26, 17, 12:

    nobile illud nepenthes oblivionem tristitiae veniamque afferens,

    a complaisant, mild disposition, Plin. 25, 2, 5, § 12.—
    B.
    Permission to do any thing, esp. In phrases: veniam petere (poscere) and veniam dare;

    veniā petitā puerum ad canendum ante tibicinem cum statuisset,

    Liv. 7, 2, 9:

    petere veniam legatis mittendis,

    id. 33, 11, 3:

    veniam dicendi ante alios exposcere,

    Tac. A. 12, 5:

    datā veniā seducit filiam ac nutricem,

    Liv. 3, 48, 5; cf.

    the context: qui censerent, dandam ceteris veniam talium conjugiorum,

    Suet. Claud. 26.—
    C.
    Bonā veniā or cum bonā veniā.
    1.
    With audire, kindly, with favor, without prejudice:

    bonā veniā me audies,

    Cic. N. D. 1, 21, 59; cf.:

    vos oro atque obsecro, judices, ut attente bonāque cum veniā verba mea audiatis,

    id. Rosc. Am. 4, 9:

    cum bonā veniā se auditurum,

    Liv. 29, 1, 7:

    cum bonā veniā, quaeso, audiatis id quod invitus dico,

    id. 29, 17, 6.—
    2.
    With verbs of saying (mostly parenthet.), by your good leave, with your permission, without offence, etc.:

    nisi vero (bonā veniā hujus optimi viri dixerim) tu, etc.,

    Cic. de Or 1, 57, 242:

    bonā hoc tuā veniā dixerim,

    id. Div 1, 15, 25:

    atqui, frater, bonā tuā veniā dixerim ista sententia maxime fallit imperitos,

    id. Leg. 3, 15, 34:

    bonā veniā vestrā liceat, etc., Liv 6, 40, 10: primum abs te hoc bonā veniā peto... mihi ut respondeas,

    Ter. Phorm. 2, 3, 31:

    oravit etiam bonā veniā Quirites, ne quis, etc.,

    Liv. 7, 41, 3.—Rarely veniā alone:

    neminem ex his, quos eduxeram mecum (veniā sit dicto) ibi amisi,

    Plin. Ep. 5, 6, 46.—
    II.
    In partic., forbearance in view of any wrong that has been done, forgiveness, pardon, remission:

    venia est poenae meritae remissio,

    Sen. Clem. 2, 7:

    errati veniam impetrare,

    Cic. Lig. 1, 1:

    pacem veniamque impetrare a victoribus,

    Liv. 37, 45, 7:

    veniam et impunitatem dare,

    Cic. Phil. 8, 11, 32; cf.:

    cui non apud senatum... maximorum scelerum venia ulla ad ignoscendum duci possit,

    id. Pis. 41, 98; id. Part. Or. 37, 131:

    cui errato nulla venia, recte facto exigua laus proponitur,

    id. Agr. 2, 2, 5:

    cede deae, veniamque tuis, temeraria, dictis Supplice voce roga,

    Ov. M. 6, 32; Hor. S. 1, 3, 75; id. Ep. 2, 1, 78: aliquem veniā donare [p. 1969] in praeteritum, Suet. Dom. 9:

    veniā dignus,

    Quint. 1, 5, 11; cf.:

    legere cum veniā,

    id. 10, 1, 72.

    Lewis & Short latin dictionary > venia

  • 106 BENEVOLENCE

    [N]
    BENEVOLENTIA (-AE) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    HUMANITAS (-ATIS) (F)
    BENIVOLENTIA (-AE) (F)

    English-Latin dictionary > BENEVOLENCE

  • 107 CHARITY

    [N]
    CARITAS (-ATIS) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    BENEVOLENTIA (-AE) (F)
    VENIA (-AE) (F)
    STIPS (STIPIS) (F)
    SANCTITAS (-ATIS) (F)
    SANCTITUDO (-INIS) (F)
    SANCTIMONIA (-AE) (F)
    CHARITAS (-ATIS) (F)

    English-Latin dictionary > CHARITY

  • 108 CLEMENCY

    [N]
    CLEMENTIA (-AE) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    MANSUETUDO (-INIS) (F)
    LENITAS (-ATIS) (F)
    LENITUDO (-DINIS) (F)

    English-Latin dictionary > CLEMENCY

  • 109 FAVOR

    [N]
    MOENUS (-ERIS) (N)
    MUNUS (-ERIS) (N)
    PAX (PACIS) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    GRATIA (-AE) (F)
    BENEFICIUM (-I) (N)
    BENEFICENTIA (-AE) (F)
    FAVOR (-ORIS) (M)
    VENIA (-AE) (F)
    PRAEMIUM (-I) (N)
    COMPLEXUS (-US) (M)
    CONPLEXUS (-US) (M)
    STUDIUM (-I) (N)
    INCLINATIO (-ONIS) (F)
    BENIFICIUM (-I) (N)
    BENIVOLENTIA (-AE) (F)
    GRATUITAS (-ATIS) (F)
    [V]
    ADNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    ANNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    PROSPERO (-ARE -AVI -ATUM)
    SUFFRAGOR (-ARI -ATUS SUM)
    SUBFRAGOR (-ARI -ATUS SUM)
    FAVEO (-ERE FAVI FAUTUM)
    INCUMBO (-ERE -CUBUI -CUBITUM)
    ANTEPONO (-ERE -POSUI -POSITUM)
    INDULGEO (-ERE -DULSI -DULTUM)
    CUPIO (-ERE -IVI -ITUM)
    COSENTIO (-IRE -SENSI -SENSUS)
    - DO A FAVOR
    - FAVORS
    - IN FAVOR
    - IN FAVOR OF

    English-Latin dictionary > FAVOR

  • 110 FAVOUR

    [N]
    MOENUS (-ERIS) (N)
    MUNUS (-ERIS) (N)
    PAX (PACIS) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    GRATIA (-AE) (F)
    BENEFICIUM (-I) (N)
    BENEFICENTIA (-AE) (F)
    FAVOR (-ORIS) (M)
    VENIA (-AE) (F)
    PRAEMIUM (-I) (N)
    COMPLEXUS (-US) (M)
    CONPLEXUS (-US) (M)
    STUDIUM (-I) (N)
    INCLINATIO (-ONIS) (F)
    BENIFICIUM (-I) (N)
    BENIVOLENTIA (-AE) (F)
    GRATUITAS (-ATIS) (F)
    [V]
    ADNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    ANNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    PROSPERO (-ARE -AVI -ATUM)
    SUFFRAGOR (-ARI -ATUS SUM)
    SUBFRAGOR (-ARI -ATUS SUM)
    FAVEO (-ERE FAVI FAUTUM)
    INCUMBO (-ERE -CUBUI -CUBITUM)
    ANTEPONO (-ERE -POSUI -POSITUM)
    INDULGEO (-ERE -DULSI -DULTUM)
    CUPIO (-ERE -IVI -ITUM)
    COSENTIO (-IRE -SENSI -SENSUS)
    - FAVOURS

    English-Latin dictionary > FAVOUR

  • 111 FONDNESS

    [N]
    MULIEROSITAS (-ATIS) (F)
    AMOR (-ORIS) (M)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    CARITAS (-ATIS) (F)

    English-Latin dictionary > FONDNESS

  • 112 FORBEARANCE

    [N]
    CLEMENTIA (-AE) (F)
    PATIENTIA (-AE) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    SUSTENTATIO (-ONIS) (F)
    - WITH FORBEARANCE

    English-Latin dictionary > FORBEARANCE

  • 113 GENTLENESS

    [N]
    LENITAS (-ATIS) (F)
    LENITUDO (-DINIS) (F)
    CLEMENTIA (-AE) (F)
    MOLLITIA (-AE) (F)
    MOLLITIES (-EI) (F)
    MOLLITUDO (-INIS) (F)
    MANSUETUDO (-INIS) (F)
    COMITAS (-ATIS) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    REMISSIO (-ONIS) (F)

    English-Latin dictionary > GENTLENESS

  • 114 INDULGENCE

    [N]
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    CLEMENTIA (-AE) (F)
    VENIA (-AE) (F)
    VENUS (-US) (M)
    OBSEQUIUM (-I) (N)
    OPSEQUIUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > INDULGENCE

  • 115 INDULGENCY

    [N]
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    CLEMENTIA (-AE) (F)
    VENIA (-AE) (F)
    VENUS (-US) (M)
    OBSEQUIUM (-I) (N)
    OPSEQUIUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > INDULGENCY

  • 116 KINDNESS

    [N]
    BENIGNITAS (-ATIS) (F)
    BONITAS (-ATIS) (F)
    BENEVOLENTIA (-AE) (F)
    AEQUANIMITAS (-ATIS) (F)
    HUMANITAS (-ATIS) (F)
    COMITAS (-ATIS) (F)
    PIETAS (-ATIS) (F)
    BENEFICIUM (-I) (N)
    MERITUM (-I) (N)
    LIBERALITAS (-ATIS) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    ALMITAS (-ATIS) (F)
    BENEFICIENTIA (-AE) (F)
    BENIFICIUM (-I) (N)
    BENIVOLENTIA (-AE) (F)
    - DO SMB. A KINDNESS
    - OUT OF KINDNESS

    English-Latin dictionary > KINDNESS

  • 117 LENIENCE

    [N]
    LENITAS (-ATIS) (F)
    LENITUDO (-DINIS) (F)
    MOLLITIA (-AE) (F)
    MOLLITIES (-EI) (F)
    MOLLITUDO (-INIS) (F)
    MANSUETUDO (-INIS) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    CLEMENTIA (-AE) (F)
    REMISSIO (-ONIS) (F)
    VENIA (-AE) (F)

    English-Latin dictionary > LENIENCE

  • 118 LENIENCY

    [N]
    LENITAS (-ATIS) (F)
    LENITUDO (-DINIS) (F)
    MOLLITIA (-AE) (F)
    MOLLITIES (-EI) (F)
    MOLLITUDO (-INIS) (F)
    MANSUETUDO (-INIS) (F)
    CLEMENTIA (-AE) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    REMISSIO (-ONIS) (F)
    VENIA (-AE) (F)

    English-Latin dictionary > LENIENCY

  • 119 MERCY

    [N]
    CLEMENTIA (-AE) (F)
    MISERICORDIA (-AE) (F)
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    ELEEMOSYNA (-AE) (F)
    ELEMOSINA (-AE) (F)
    ELEMOSYNA (-AE) (F)

    English-Latin dictionary > MERCY

  • 120 TENDER LOVE

    [N]
    INDULGENTIA (-AE) (F)
    SINUM (-I) (N)
    SINUS (-US) (M)

    English-Latin dictionary > TENDER LOVE

См. также в других словарях:

  • Indulgentĭa — (lat., »Nachsicht. Gnade«), im römischen Rechtswesen Straferlaß, besonders bei feierlichen Anlässen im großen ausgeübt, entsprechend den Amnestieerlassen moderner Regenten; ferner eine auf Kaisermünzen dargestellte Personifikation der Gnade; in… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • indulgentia — index connivance, indulgence, patronage (power to appoint jobs), tolerance Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • 90703 Indulgentia — Infobox Planet minorplanet = yes width = 25em bgcolour = #FFFFC0 apsis = name = Indulgentia symbol = caption = discovery = yes discovery ref = discoverer = F. Borngen discovery site = Tautenburg discovered = September 8, 1988 designations = yes… …   Wikipedia

  • Indulgenz — Indulgentia (lat. „Nachsicht, Gnade“), im römischen Rechtswesen Straferlass, besonders bei feierlichen Anlässen im Großen ausgeübt, entsprechend den Amnestieerlassen moderner Regenten; ferner eine auf Kaisermünzen vorkommende Personifikation der… …   Deutsch Wikipedia

  • ИНДУЛЬГЕНЦИЯ —    • Indulgentia.          Помилование виновного, возможное:        1. перед произнесением приговора, 2) после определения приговора перед выполнением его, 3) когда наказание уже началось. В республиканское время собственно помилование до или… …   Реальный словарь классических древностей

  • INDULGENT — indulgentia, indulgentissimo …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • ИНДУЛЬГЕНЦИЯ — Грамота о предоставлении индульгенции. 1399 г. (ГИМ) Грамота о предоставлении индульгенции. 1399 г. (ГИМ) [лат. indulgentia снисхождение, милость, освобождение от долга; англ., франц. indulgence; итал. indulgenza; испан. indulgencia; нем. Ablass …   Православная энциклопедия

  • indulgence — [ ɛ̃dylʒɑ̃s ] n. f. • 1190 sens 2; lat. indulgentia « bonté », puis « remise d une peine » 1 ♦ (1564) Facilité à excuser, à pardonner. ⇒ bienveillance, bonté, charité, clémence, compréhension, générosité, humanité, longanimité, mansuétude,… …   Encyclopédie Universelle

  • ИНДУЛЬГЕНЦИЯ — (лат. indulgentia, от in в, и dulcis сладкий). Отпущение грехов, даваемое папами при соблюдении некоторых условий; проща (добыть прощу). Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ИНДУЛЬГЕНЦИЯ лат. indulgentia …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Schwestern der Perpetuellen Indulgenz — Schwestern der Häuser Berlin, Hamburg und Köln Die Schwestern der Perpetuellen Indulgenz (S.P.I., engl. „The Sisters of Perpetual Indulgence“, frz. Les Soeurs de la Perpetuelle Indulgence ) sind eine weltweit agierende Gemeinschaft von Menschen… …   Deutsch Wikipedia

  • индульгенция — и; ж. [лат. indulgentia снисходительность, милость] В католической церкви в средние века: грамота об отпущении грехов, выдававшаяся за деньги или за какие л. заслуги перед церковью от имени папы римского. Дать, продать индульгенции. Купить… …   Энциклопедический словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»