Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

in-clūdo

  • 61 recludo

    re-clūdo, clūsi, clūsum, ere [ claudo ]
    1) отпирать, отворять (portas alicui V, O; reclusae subĭto fores Pt); открывать, обнаруживать, показывать ( viam O)
    2) разрыхлять, вскапывать ( tellurem V); вскрывать, откапывать (thesauros tellure V; fontes V); вскрывать, разрезать ( reclusa pectora pecudum V)
    3) обнажать (vulnera T; ensem V)
    4) разглашать, выдавать ( operta H)
    5) пронзать, разрубать ( pectus mucrone V)
    6) отменять, отвращать ( fata precibus H)
    7) запирать, заключать ( aliquem in carcerem Just); запирать, затворять (Jani templum Amm)

    Латинско-русский словарь > recludo

  • 62 circumclaudo

    circum-claudo, s. circum-clūdo /.

    lateinisch-deutsches > circumclaudo

  • 63 circumcludo

    circum-clūdo, clūsī, clūsum, ere, ringsum einschließen, a) übh.: sepulcrum maceriis, Inscr.: cornua argento, rings mit Silber einfassen, Caes.: parietes, qui circumcludunt porticus ambulationes, Vitr.: si nubes solem circumcludent, Plin. – b) feindlich einschließen, umstellen, umzingeln, cum aliquot cohortibus et equitum turmis Caesaris equites, Auct. b. Hisp.: circumcludi duobus exercitibus, Caes.: equitatu cohortibusque circumcludi, Auct. b. Hisp.: vallo circumcludi, ibid.: iniquitate loci circumclusus, Suet. – übtr., Catilina meis praesidiis, meā diligentiā circumclusus, Cic. Cat. 1, 7: Catilina consiliis, laboribus, periculis meis circumclusus ac debilitatus, ibid. 2, 14. – / ohne Umlaut circumclaudo, Cael. Aur. chron. 4, 7, 103.

    lateinisch-deutsches > circumcludo

  • 64 clingo

    clingo, ere = cingo od. cludo (claudo), ere, Paul. ex Fest. 56, 13; vgl. Gloss. IV, 319, 9.

    lateinisch-deutsches > clingo

  • 65 clusaris

    clūsāris, e (cludo), I) zum Schlusse dienend, den Schluß bildend, lapidis portio, Grom. vet.: angulus, Gromat. vet.: latus, Gromat. vet. – II) absperrend, aqua, Corp. inscr. Lat. 6, 11535.

    lateinisch-deutsches > clusaris

  • 66 clusilis

    clūsilis, e (cludo), sich leicht schließend, concha, Plin. 9, 132.

    lateinisch-deutsches > clusilis

  • 67 Clusius

    Clūsius, ī, m. (cludo), der Schließer, ein Beiname des Janus zur Friedenszeit, wo die Türen seines Tempels geschlossen waren (Ggstz. Patulcius, w. vgl.), Ov. fast. 1, 130; vgl. Liv. 1, 19, 2. – Andere Form Clūsīvius, ī, m., Macr. sat. 1, 9, 15 sqq.

    lateinisch-deutsches > Clusius

  • 68 clusor

    clūsor, ōris, m. (cludo), der Einschließer, Einheger, Umringer, Sidon. ep. 8, 6. Vulg. 4. regg. 24. v. 14 u. 16.

    lateinisch-deutsches > clusor

  • 69 clusus

    clūsus, a, um, s. 1. claudo clūdo.

    lateinisch-deutsches > clusus

  • 70 concludo

    conclūdo, clūsi, clūsum, ere (con u. cludo = claudo), verschließen = beischließen, einschließen, beistecken, einsperren, absperren, I) eig.: a) leb. Wesen u. lebl. Ggstde., eos, magnam hominum multitudinem, Cic.: bestias delectationis causā, Cic.: conclusa aqua facile corrumpitur, Cic. – m. Adv. wohin? oder m. in u. Akk., ut ab illa excludar, huc concludar (im Bilde, scherzh. = daß mir jene genommen wird, diese mich nimmt), Ter. Andr. 386: c. se in cellulam cum illa, Ter.: c. in vincla bestiam nequissimam, Plaut.: cistellulam in vidulum, Plaut.: u. (im Bilde) ius civile in parvum quendam et angustum locum, Cic. – m. intra u. Akk., amicos intra dentes (hinter den Z.) conclusos habere, Plaut. trin. 909. – im Passiv m. Adv. wo? oder m. in u. Abl., conclusam hic uxorem habeo saevam, Ter.: si forent conclusi in cavea, ut pulli gallinacei, Plaut. ( aber Cic. Tim. 10 jetzt mit den besten Hdschrn. animum inclusit in corpore, u. Cic. Verr. 4, 54 apte in scaphiis aureis includebat). – mit Abl. wodurch? se loco calce arenāque perpolito, Vitr.: aurae follibus conclusae, Hor. – b) eine Örtl. einschließen, abschließen, absperren, v. Pers., maria, abdämmen, Sen.: locum sulco, Verg. – v. anbern Örtl., c. mediam (Mesopotamiam) ab utroque latere (v. Tigris u. Euphrat), Curt. – conclusus locus, Lucr. u. Hor. (u. so im Kompar., locus conclusior, Hyg. astr. 4, 14); conclusum mare, das eingeschlossene, eingeengte, das Binnenmeer (Ggstz. vastissimus atque apertissimus Oceanus), Caes.: piscina porticibus conclusa, Suet. – dah. prägn., jmd. (= jmds. Leib) verstopfen, ne pituita eos (phasianos) concludat, Pallad. 1, 29, 3.

    II) übtr.: a) einschließen, einengen, in einen engen Raum zusammenfassen, angustia conclusae orationis, Cic. – m. in u. Akk., tot res tantas tam opportune in unum diem, Ter.: alqm in angustissimam formulam sponsionis c., Cic.: in hanc formulam omnia iudicia legitima conclusa et comprehensa, Cic.: nisi ut equester ordo in huiusce legis periculum concludatur, daß sich die G. dieses Gesetzes nur auf den Ritterstand erstreckt (beschränkt), Cic. – m. Abl. wodurch? deutsch in etw. umfassen, quartus dies hoc libro concluditur, Cic.: uno volumine vitam excellentium virorum complurium, Nep.: ea (vis) verbis interdicti non concluditur, Cic.: omnia fere quae sunt conclusa artibus, dispersa ac dissipata quondam fuerunt, Cic. – b) in ein abgeschlossenes Ganzes bringen, α) übh. abschließen, zum Abschluß bringen, epistulam, Cic.: crimen decumarum (in der Rede), Cic.: aliquando totam huius generis orationem c. atque definire, Cic.: c. tempora, Lucr.: invenietis id facinus natum a cupiditate, auctum per stuprum, crudelitate perfectum atque conclusum, Cic. Verr. 2, 82. – u. als rhet. t. t. v. Schluß des Vortrags od. v. Epilog, mit etw. zum Abschlusse kommen, ut ea ipsa concludamus aliquando, Cic.: perorationem inflammantem restinguentemve c., Cic. – absol., ut concludamus atque ita peroremus, Cic. – β) (als rhet. t. t.) die Rede, Gedanken rhythmisch, periodisch abschließen, zu einem Ganzen abrunden (s. Ellendt Cic. Brut. 33 ed. 1), sententias explere concludereque, Cic.: c. versum, Cic.: horridā oratione neque perfectā neque conclusā (Ggstz. levi et structā, et terminatā), Cic. – m. Abl. womit? wodurch? verbum gravi od. acuto tenore, Quint.: sensus (nachaug. = sententia) numeris conclusus, Quint. – γ) (als, philos. t. t.) syllogistisch (in syllogistischer Form) –, zu einem Schluß zusammenfassen, zusammenstellen, einen Schluß ziehen, schließen, in Schlußform folgern (s. Holstein Cic. de fin. 3, 27), argumentum, Cic.: argumenta sententiae, Cic.: rationem hoc modo, Cic.: argumentationem, die Reihe der argumenta zum Resultat zusammenstellen, Cic.: satisne hoc conclusum (esse) videtur? scheint dir dieser Schluß genügend? Cic. – mit ex u. Abl., commodius arbitror ex rebus concessis concludi quod velis, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., deinde concludebas summum malum esse dolorem, Cic.: quattuor sunt capita, quae concludant (zu dem Schlusse führen sollen) nihil esse, quod nosci, percipi, comprehendi possit, Cic.: u. so im Abl. absol., perfecto et concluso (wenn es abgemacht u. schlußkräftig [d.i. erwiesen] ist) neque virtutibus neque amicitiis usquam locum esse, nihil praeterea est magno opere dicendum, Cic. – absol. = einen Schluß ziehen od. machen, schließen, in Schlußform folgern, ille concludit astrictius, hic latius, Quint.: ea sumunt ad concludendum, quorum iis nihil conceditur, Cic.: argumenta ratione concludentia, vernunftgemäße Schlüsse, Cic. – c) abschließen = begrenzen, luctuosam vitam termino funestiore conclusit, Paul. b. Augustin. serm. 322. – / Solözist., conclausa semina, Col. 3, 12, 2.

    lateinisch-deutsches > concludo

  • 71 discludo

    dis-clūdo, clūsī, clūsum, ere (dis u. claudo), voneinander abschließen, absondern, trennen, I) eig.: A) im allg.: Nerea ponto, Verg.: tigna, in der gehörigen Distanz halten, Caes.: übtr., mons, qui Arvernos ab Helviis discludit, Caes. – B) prägn., trennen = spalten, zerreißen, turres, Lucr.: morsus roboris, d.i. öffnen, Verg. – II) übtr., hemmen, officia spiritus, Apul. met. 1, 16.

    lateinisch-deutsches > discludo

  • 72 excludo

    ex-clūdo, clūsī, clūsum, ere (ex u. claudo), I) ausschließen, 1) eig.: a) eine Pers. von wo ausschließen, abweisen, wo nicht ein- od. vor(sich)lassen (Ggstz. admittere, recipere, eicere, s. Brix Plaut. Men. 668. Fritzsche Hor. sat. 2, 3, 260), alqm foras, Plaut.: alqm istinc, Ter.: alqm a domo sua, Cic.: alqm a portu, Cic.: alqm moenibus, Cic.: exclusi eos, Cic.: eicere nos magnum fuit, excludere facile, mich fortzujagen, dazu gehörte sehr viel, mir die Rückkehr abzuschneiden, ist leicht, Cic.: si excluderetur (vor den Senat)... si admitteretur, Liv. epit.: ut ab illa excludar, hōc (huc) concludar, Ter.: amator exclusus, Hor.: u. so audiat exclusi verba receptus amans, Ov.: scherzh. abiit intro, occlusit aedes; nunc ego sum exclusissimus, bin ich förmlich an die Luft gesetzt, Plaut. Men. 698. – b) einen Ort ausschließen, absondern, trennen, locum, Liv.: Euphrates Armeniae regiones a Cappadocia excludens, Plin.: Aventinus mons extra pomerium exclusus, Gell. – 2) übtr.: a) ausschließen = nicht zu etwas gelangen lassen, ab hereditate paterna, Cic.: ab extremo conspectu liberûm, Cic.: colloquio, Liv.: paternis opibus, Vell.: his praemiis et honoribus, Cic.: Crassus tres legatos decernit nec excludit Pompeium, Cic. – b) ausschließen = entfernen, abweisen, zunichte machen, alqm a re publica, Cic.: petitorem, Cic.: ne exceptione excluderetur (abgewiesen würde), Cic. – cupiditatem, Cic.: actiones, Cic.: vitia culpamque, unmöglich machen, Cic. – c) von etwas abhalten, verhindern, von etwas abschneiden, alqm reditu in Asiam, Nep.: Romanos ab re frumentaria, die Mittel zur Verproviantierung abschneiden, Caes.: temporibus excludi, Cic.: alqā re (durch etw.) non excludi m. folg. quo minus u. Konj., Cass. in Cic. ep. 12, 13, 2. – II) herausschließen, d.i. heraus(gehen)lassen, 1) herausfließen lassen, in utramque partem liquorem subiectum, Scrib. Larg. 84. – 2) ausbrüten, ovum, Hyg. fab. 197: pullos suos in nido, Cic. de or. 3, 81 (aber Cic. de nat. deor. 2, 129 jetzt excudere): fetus, Quint. 2, 16, 16: u. bl. excl., Col. 8, 5. § 4 u. 7: dah. excludi, ausschlüpfen, von den Jungen, Col. 8, 14, 10. Suet. Tib. 14, 1. – 3) herausstehen lassen, ut pallio velaretur caput exclusis utrimque auribus, sodaß nur beide Ohren frei waren, Sen. ep. 114, 6: pallio coccineo adrasum excluserat caput, hatte er aus einem sch. Tuch herausgesteckt (= in ein sch. Tuch gehüllt), Petron. 32, 2. – III) beschließen, volumen, Stat. epist. praefixa lib. 2. silv. – / Perf. synkop., exclusti, Ter. eun. 98.

    lateinisch-deutsches > excludo

  • 73 intraclusus

    intrāclūsus, a, um (intra u. cludo = claudo), eingeschlossen, Gromat. vet. 37, 19 u. 341, 31.

    lateinisch-deutsches > intraclusus

  • 74 percludo

    per-clūdo, clūsī, clūsum, ere (per u. claudo), gänzlich ausschließen, Paul. dig. 20, 2, 9.

    lateinisch-deutsches > percludo

  • 75 praecludo

    prae-clūdo, clūsī, clūsum, ere (prae u. claudo), I) verschließen, versperren, portas (alci), Caes.: fores, Prop.: horrea, Suet.: ruinā aedificiorum praeclusa via, Suet.: maria bello quasi tempestate, Flor. – prägn., praeclusit cunctos negotiatores, ließ ihnen die Buden verschließen, Suet. Ner. 32, 3. – II) übtr., jmdm. etw. verschließen, orbem terrarum alci, Cic.: sibi curiam, Cic.: maritimos cursus, Cic.: navigationem, hindern, Auct. b. Alex.: aditum misericordiae, Cic.: vocem, Phaedr.: vocis usum, Ov.: vocem alci, den Mund stopfen (bildl.), Liv.: linguam cani, ne latret, Phaedr.

    lateinisch-deutsches > praecludo

  • 76 semiclausus

    sēmiclausus u. sēmiclūsus, a, um (semi u. claudo, cludo), halbverschlossen, -geschlossen, os, Apul. met. 10, 10: postica, Amm. 18, 6, 11: Silvane sacrā semicluse fraxino, nur zur Hälfte sichtbarer, Corp. inscr. Lat. 12, 103.

    lateinisch-deutsches > semiclausus

  • 77 intercludo

    interclūdo, ĕre, clūsi, clūsum [inter + claudo] - tr. - [st1]1 [-] couper, barrer.    - intercludere fugam, Caes. BG 7, 11, 8: couper la fuite.    - intercludere iter, Cic. Att. 8, 11 d, 2: couper le chemin.    - intercludere voluptatis aditus Cic. Fin. 2, 118, fermer les voies d'accès au plaisir. --- cf. Cic. R. Post. 3. [st1]2 [-] cerner, envelopper.    - intercludere aliquem: cerner, envelopper qqn.    - cf. Caes. BG. 4, 12, 5 ; C. 3, 69 ; Cic. Fam. 14, 14, 1 ; Caec. 84 ; Leg. 2, 75.    - intercludere alicui iter, Cic. Att. 8, 11 d, 4: couper le chemin à qqn.    - intercludere alicui omnes aditus ad aliquem, Cic. Amer. 110: fermer à qqn tout accès auprès de qqn.    - intercludere aliquem aliqua re: séparer qqn de qqch.    - intercludere frumento aliquem, Caes. BG. 1, 48, 2: couper à qqn les approvisionnements de blé.    - omni interclusus itinere, Caes. BC. 2, 20, 7: tous les chemins lui étant coupés.    - cf. BG. 1, 23, 3 ; 3, 23, 6 ; 7, 44, 4 ; BC. 1, 72, 1; Cic. Att. 7, 9, 2.    - legiones a praesidio atque impedimentis interclusae, Caes. BG. 7, 59, 5: les légions séparées de leurs réserves et de leurs bagages.    - cf. BG. 7, 1, 6; BC. 1, 43, 2; 3, 41, 3; Cic. Fam. 3, 1, 4 ; Liv. 1, 27, 10 ; 30, 70, 5 ; 26, 40, 4. [st1]4 [-] empêcher.    - intercludor dolore quominus scribam, Cic. Att. 8, 8, 2: la douleur m'empêche d'écrire. [st1]5 [-] couvrir, protéger.    - intercludere peltā, Stat. S. 5, 1, 131: couvrir d'un bouclier.
    * * *
    interclūdo, ĕre, clūsi, clūsum [inter + claudo] - tr. - [st1]1 [-] couper, barrer.    - intercludere fugam, Caes. BG 7, 11, 8: couper la fuite.    - intercludere iter, Cic. Att. 8, 11 d, 2: couper le chemin.    - intercludere voluptatis aditus Cic. Fin. 2, 118, fermer les voies d'accès au plaisir. --- cf. Cic. R. Post. 3. [st1]2 [-] cerner, envelopper.    - intercludere aliquem: cerner, envelopper qqn.    - cf. Caes. BG. 4, 12, 5 ; C. 3, 69 ; Cic. Fam. 14, 14, 1 ; Caec. 84 ; Leg. 2, 75.    - intercludere alicui iter, Cic. Att. 8, 11 d, 4: couper le chemin à qqn.    - intercludere alicui omnes aditus ad aliquem, Cic. Amer. 110: fermer à qqn tout accès auprès de qqn.    - intercludere aliquem aliqua re: séparer qqn de qqch.    - intercludere frumento aliquem, Caes. BG. 1, 48, 2: couper à qqn les approvisionnements de blé.    - omni interclusus itinere, Caes. BC. 2, 20, 7: tous les chemins lui étant coupés.    - cf. BG. 1, 23, 3 ; 3, 23, 6 ; 7, 44, 4 ; BC. 1, 72, 1; Cic. Att. 7, 9, 2.    - legiones a praesidio atque impedimentis interclusae, Caes. BG. 7, 59, 5: les légions séparées de leurs réserves et de leurs bagages.    - cf. BG. 7, 1, 6; BC. 1, 43, 2; 3, 41, 3; Cic. Fam. 3, 1, 4 ; Liv. 1, 27, 10 ; 30, 70, 5 ; 26, 40, 4. [st1]4 [-] empêcher.    - intercludor dolore quominus scribam, Cic. Att. 8, 8, 2: la douleur m'empêche d'écrire. [st1]5 [-] couvrir, protéger.    - intercludere peltā, Stat. S. 5, 1, 131: couvrir d'un bouclier.
    * * *
        Intercludo, intercludis, interclusi, interclusum, pen. prod. intercludere, Ab inter et cludo compositum, n interiecta litera, euphoniae causa. Varro. Clorre, Bouscher, Estoupper et couper les passages et chemins.
    \
        Ita vt in quibusdam sit interclusa anima. Varro. Aucuns en sont mors, esteincts et suffoquez.
    \
        Metuo ne iam intercludamini, vt quum velitis exire, non liceat. Cic. Que vous soyez encloz ou enfermez des ennemis.
    \
        Intercludere. Virgil. Empescher.
    \
        Aditus ad aliquem intercludere. Cic. Fermer les chemins, Clorre les passages.
    \
        Aduentum inimicorum intercludere corporibus suis. Estre soymesme en la guerre, et mettre son corps au devant pour garder que les ennemis n'entrent.
    \
        Commeatum inimicis intercludere. Plaut. Garder les passages qu'ils n'ayent des vivres, Couper les vivres aux ennemis.
    \
        Intercludi re frumentaria. Caesar. Estre enclos des ennemis tellement qu'on ne puisse avoir des bleds.
    \
        Fugam intercludere. Cic. Fermer les chemins, et garder que lon ne puisse fuir.
    \
        Libertatem intercludere. Cic. Empescher.
    \
        Dolore intercludi. Cic. Estre empesché par la douleur qu'on sent.

    Dictionarium latinogallicum > intercludo

  • 78 occludo

    occlūdo, ĕre, clūsi, clūsum - tr. - [st2]1 [-] clore, fermer. [st2]2 [-] enfermer, contenir, arrêter.
    * * *
    occlūdo, ĕre, clūsi, clūsum - tr. - [st2]1 [-] clore, fermer. [st2]2 [-] enfermer, contenir, arrêter.
    * * *
        Occludo, occludis, occlusi, occlusum, pen. prod. occludere, Ex ob et cludo antiquo verbo compositum, quod Claudere significat. Plaut. Fermer, Clorre.

    Dictionarium latinogallicum > occludo

  • 79 circumcludo

    circum-clūdo, clūsī, clūsum, ere, ringsum einschließen, a) übh.: sepulcrum maceriis, Inscr.: cornua argento, rings mit Silber einfassen, Caes.: parietes, qui circumcludunt porticus ambulationes, Vitr.: si nubes solem circumcludent, Plin. – b) feindlich einschließen, umstellen, umzingeln, cum aliquot cohortibus et equitum turmis Caesaris equites, Auct. b. Hisp.: circumcludi duobus exercitibus, Caes.: equitatu cohortibusque circumcludi, Auct. b. Hisp.: vallo circumcludi, ibid.: iniquitate loci circumclusus, Suet. – übtr., Catilina meis praesidiis, meā diligentiā circumclusus, Cic. Cat. 1, 7: Catilina consiliis, laboribus, periculis meis circumclusus ac debilitatus, ibid. 2, 14. – ohne Umlaut circumclaudo, Cael. Aur. chron. 4, 7, 103.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circumcludo

  • 80 clingo

    clingo, ere = cingo od. cludo (claudo), ere, Paul. ex Fest. 56, 13; vgl. Gloss. IV, 319, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > clingo

См. также в других словарях:

  • depreverbazione — (депревербация | dépréverbation | (ит.) depreverbazione) Процесс (особенно развитый в славянском), состоящий во вторичном вычленении простого глагола из глагола с приставкой, причем простой глагол в некоторых случаях сохраняет форму, присущую ему …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • конклюдентные действия — (от лат. conclude заключаю, делаю вывод) в гражданском праве действия лица, выражающие его волю установить правоотношение (напр., совершить сделку), но не в форме устного или письменного волеизъявления, а поведением, из которого очевидно следует… …   Большой юридический словарь

  • exclusion — A shutting out; disconnection from the main portion. [L. ex cludo, pp. clusus, to shut out] allelic e. in each cell of an individual heterozygous at an autosomal locus, the non preferential suppression of the phenotypic manifestation of one or… …   Medical dictionary

  • occlusion — 1. The act of closing or the state of being closed. 2. In chemistry, the absorption of a gas by a metal or the inclusion of one substance within another (as in a gelatinous precipitate). 3. Any contact between the incising or masticating surfaces …   Medical dictionary

  • retroclusion — A form of acupressure for the arrest of bleeding; the needle is passed through the tissues above the cut end of the artery, is turned around, and then is passed backward beneath the vessel to come out near the point of entrance. [retro + L.… …   Medical dictionary

  • torsoclusion — 1. Obsolete term for acupressure performed by entering a needle in the tissues parallel with the artery, then turning it so that it crosses the artery transversely, and passing it into the tissues on the opposite side of the vessel. 2. SYN:… …   Medical dictionary

  • kleng- and klenk- —     kleng and klenk     English meaning: to bend, wind     Deutsche Übersetzung: “biegen, winden, zusammendrehen”     Material: 1. Lat. clingō, ere “cingō or clūdō” (Paul. ex Festo 49 L., Glossen); O.Ice. hlykkr “ curvature “, hlekkr “ring”… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • Конклюдентные действия — (от лат con cludo заключаю, делаю вывод; англ. conclude acts) в гражданском праве действия лица, выраженные не в форме устного или письменного волеизъявления, а в конкретных поведенческих актах, однозначно выражающие его волю установить… …   Энциклопедия права

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»