-
121 pancratice
pancrătĭcē, adv., after the manner of the pancratiasts:pancratice atque athletice valere,
i. e. heartily, finely, Plaut. Bacch. 2, 3, 14. -
122 itidem
ĭtĭdem, adv. [ita; suffix -dem for diem; cf. pridem, etc.], in like manner, so, just, in the same way.I.As correl. (cf. item).1.With ut:2.itidem, uti catapultae solent,
Plaut. Curc. 5, 3, 12:ut filium bonum patri esse oportet, itidem ego sum patri,
id. Am. 3, 4, 9; 2, 2, 79; id. Capt. 2, 2, 11; id. Truc. 4, 2, 36; id. Aul. 2, 2, 37:atque eas itidem fallam, ut ab illis fallimur,
Ter. Eun. 2, 3, 94:floriferis ut apes in saltibus omnia libant, omnia nos itidem depascimur aurea dicta,
Lucr. 3, 12.—With quasi:II.quasi piscis, itidem est amator lenae,
Plaut. As. 1, 3, 26:itidem olent, quasi quom una multa jura confudit cocus,
id. Most. 1, 3, 119; id. Capt. 5, 4, 5; id. Rud. 3, 2, 46.—Absol.:(cf.: pariter, una, etiam): illa autem virgo atque altera itidem ancillula, Plaud. Rud. prol. 74: feci ego istaec itidem in adulescentia,
id. Bacch. 3, 3, 6:nimis similist mihi, Itidem habet petasum ac vestitum,
id. Am. 1, 1, 286:jube me vinciri ilico, dum istic itidem vinciatur,
id. Capt. 3, 4, 76:temperantia in suas itidem res, et in communes distributa est,
Cic. Part. 22:exsectum a filio Caelum, vinctum itidem a filio Saturnum,
Cic. N. D. 3, 24, 62. -
123 mendicus
mendīcus, a, um, adj., beggarly, needy, in want, indigent (class.).I.Lit.:II.paupertas si malum est, mendicus esse beatus nemo potest,
Cic. Fin. 5, 28, 84; cf.:solos sapientes esse, si mendicissimi (sint), divites,
id. Mur. 29, 61:mendicior,
Tert. de Anim. 33:prandia,
Mart. 14, 81.—As subst.: mendīcus, i, m., a beggar, mendicant:mendicum malim mendicando vincere, Quam, etc.,
Plaut. Bacch. 3, 4, 16:mendici,
i. e. the priests of Cybele, Hor. S. 1, 2, 2.—As a term of abuse, a beggar, ragamuffin, Ter. And. 4, 5, 20.—Transf., in gen., poor, paltry, mean, sorry, pitiful:instrumentum mendicum,
Cic. de Or. 3, 24, 92.—Hence, adv.: mendīcē, in a beggarly manner, meanly (post-Aug. and post-class.):non tam mendice tecum agam, sed plenā manu,
Sen. Ep. 33, 6.— Comp.:ne mendicius patre coenaret,
Tert. Pall. 5. -
124 monstro
monstro, āvi, ātum, (archaic mostro; v. Brix ad Plaut. Trin. 2, 2, 61), 1, v. a. [like monstrum, from moneo], to show, point out, to indicate, intimate, inform, advise, teach, instruct, tell any thing (in class. prose very rare, and only in the lit. signif.; in Cic. only a few times; in Cæs. and Sall. not at all; syn.: indico, significo, ostendo, exhibeo).I.In gen.: qui erranti comiter monstrat viam, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 387 Vahl.); cf.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, id. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):II.iter,
Curt. 5, 13, 9:palmam,
Cic. Leg. 1, 1, 2:digito,
Hor. S. 2, 8, 26; Pers. 1, 28:monstra quod bibam,
Plaut. Men. 5, 1, 42; Ter. Ad. 4, 2, 31:tu... si quid librari... non intellegent, monstrabis, i. e. dices,
Cic. Fam. 16, 22, 1:res gestae... Quo scribi possent numero, monstravit Homerus,
Hor. A. P. 73:inulas ego primus amaras Monstravi incoquere,
id. S. 2, 8, 51 sq.:monstrate mearum Vidistis si quam hic errantem forte sororum,
Verg. A. 1, 321:cujus prudentia monstrat Summos posse viros... nasci, etc.,
Juv. 10, 48.— Pass.:quod monstror digito praetereuntium,
Hor. C. 4, 3, 22.— Impers. pass.: si voles advortere animum, comiter monstrabitur, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.).—In partic.A.To ordain, institute, appoint ( poet.):B.monstratas excitat aras,
appointed, Verg. G. 4, 549:piacula,
id. A. 4, 636:ignis,
Ov. Tr. 3, 11, 53.—To indict, impeach for a crime, to denounce, accuse, inform against (post-Aug.):C.alii ab amicis monstrabantur,
were pointed out, informed against, Tac. H. 4, 1:Nerone Scribonios fratres... ad exitium,
id. ib. 4, 41.—To advise a person in any manner, or to do any thing:alicui bene,
Plaut. Bacch. 1, 2, 25:non periclumst ne quid recte monstres,
id. Ps. 1, 3, 55:conferre manum pudor iraque monstrat,
advise, urge, Verg. A. 9, 44.—Hence, monstrātus, a, um, P. a., conspicuous, distinguished, remarkable (Tacitean):et hostibus simul suisque monstrati,
Tac. G. 31:propinquitate Galbae monstratus,
id. H. 1, 88.
См. также в других словарях:
Viaticum — • Among the ancient Greeks the custom prevailed of giving a supper to those setting out on a journey Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Viaticum Viaticum … Catholic encyclopedia
Capital Punishment (Death Penalty) — Capital Punishment † Catholic Encyclopedia ► Capital Punishment The infliction by due legal process of the penalty of death as a punishment for crime. The Latins use the word capitalis (from caput, head) to describe that which… … Catholic encyclopedia