Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in+the+manner+of+the+bacchœ

  • 121 pancratice

    pancrătĭcē, adv., after the manner of the pancratiasts:

    pancratice atque athletice valere,

    i. e. heartily, finely, Plaut. Bacch. 2, 3, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > pancratice

  • 122 itidem

    ĭtĭdem, adv. [ita; suffix -dem for diem; cf. pridem, etc.], in like manner, so, just, in the same way.
    I.
    As correl. (cf. item).
    1.
    With ut:

    itidem, uti catapultae solent,

    Plaut. Curc. 5, 3, 12:

    ut filium bonum patri esse oportet, itidem ego sum patri,

    id. Am. 3, 4, 9; 2, 2, 79; id. Capt. 2, 2, 11; id. Truc. 4, 2, 36; id. Aul. 2, 2, 37:

    atque eas itidem fallam, ut ab illis fallimur,

    Ter. Eun. 2, 3, 94:

    floriferis ut apes in saltibus omnia libant, omnia nos itidem depascimur aurea dicta,

    Lucr. 3, 12.—
    2.
    With quasi:

    quasi piscis, itidem est amator lenae,

    Plaut. As. 1, 3, 26:

    itidem olent, quasi quom una multa jura confudit cocus,

    id. Most. 1, 3, 119; id. Capt. 5, 4, 5; id. Rud. 3, 2, 46.—
    II.
    Absol.:

    (cf.: pariter, una, etiam): illa autem virgo atque altera itidem ancillula, Plaud. Rud. prol. 74: feci ego istaec itidem in adulescentia,

    id. Bacch. 3, 3, 6:

    nimis similist mihi, Itidem habet petasum ac vestitum,

    id. Am. 1, 1, 286:

    jube me vinciri ilico, dum istic itidem vinciatur,

    id. Capt. 3, 4, 76:

    temperantia in suas itidem res, et in communes distributa est,

    Cic. Part. 22:

    exsectum a filio Caelum, vinctum itidem a filio Saturnum,

    Cic. N. D. 3, 24, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > itidem

  • 123 mendicus

    mendīcus, a, um, adj., beggarly, needy, in want, indigent (class.).
    I.
    Lit.:

    paupertas si malum est, mendicus esse beatus nemo potest,

    Cic. Fin. 5, 28, 84; cf.:

    solos sapientes esse, si mendicissimi (sint), divites,

    id. Mur. 29, 61:

    mendicior,

    Tert. de Anim. 33:

    prandia,

    Mart. 14, 81.—As subst.: mendīcus, i, m., a beggar, mendicant:

    mendicum malim mendicando vincere, Quam, etc.,

    Plaut. Bacch. 3, 4, 16:

    mendici,

    i. e. the priests of Cybele, Hor. S. 1, 2, 2.—As a term of abuse, a beggar, ragamuffin, Ter. And. 4, 5, 20.—
    II.
    Transf., in gen., poor, paltry, mean, sorry, pitiful:

    instrumentum mendicum,

    Cic. de Or. 3, 24, 92.—Hence, adv.: mendīcē, in a beggarly manner, meanly (post-Aug. and post-class.):

    non tam mendice tecum agam, sed plenā manu,

    Sen. Ep. 33, 6.— Comp.:

    ne mendicius patre coenaret,

    Tert. Pall. 5.

    Lewis & Short latin dictionary > mendicus

  • 124 monstro

    monstro, āvi, ātum, (archaic mostro; v. Brix ad Plaut. Trin. 2, 2, 61), 1, v. a. [like monstrum, from moneo], to show, point out, to indicate, intimate, inform, advise, teach, instruct, tell any thing (in class. prose very rare, and only in the lit. signif.; in Cic. only a few times; in Cæs. and Sall. not at all; syn.: indico, significo, ostendo, exhibeo).
    I.
    In gen.: qui erranti comiter monstrat viam, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 387 Vahl.); cf.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, id. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):

    iter,

    Curt. 5, 13, 9:

    palmam,

    Cic. Leg. 1, 1, 2:

    digito,

    Hor. S. 2, 8, 26; Pers. 1, 28:

    monstra quod bibam,

    Plaut. Men. 5, 1, 42; Ter. Ad. 4, 2, 31:

    tu... si quid librari... non intellegent, monstrabis, i. e. dices,

    Cic. Fam. 16, 22, 1:

    res gestae... Quo scribi possent numero, monstravit Homerus,

    Hor. A. P. 73:

    inulas ego primus amaras Monstravi incoquere,

    id. S. 2, 8, 51 sq.:

    monstrate mearum Vidistis si quam hic errantem forte sororum,

    Verg. A. 1, 321:

    cujus prudentia monstrat Summos posse viros... nasci, etc.,

    Juv. 10, 48.— Pass.:

    quod monstror digito praetereuntium,

    Hor. C. 4, 3, 22.— Impers. pass.: si voles advortere animum, comiter monstrabitur, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.).—
    II.
    In partic.
    A.
    To ordain, institute, appoint ( poet.):

    monstratas excitat aras,

    appointed, Verg. G. 4, 549:

    piacula,

    id. A. 4, 636:

    ignis,

    Ov. Tr. 3, 11, 53.—
    B.
    To indict, impeach for a crime, to denounce, accuse, inform against (post-Aug.):

    alii ab amicis monstrabantur,

    were pointed out, informed against, Tac. H. 4, 1:

    Nerone Scribonios fratres... ad exitium,

    id. ib. 4, 41.—
    C.
    To advise a person in any manner, or to do any thing:

    alicui bene,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 25:

    non periclumst ne quid recte monstres,

    id. Ps. 1, 3, 55:

    conferre manum pudor iraque monstrat,

    advise, urge, Verg. A. 9, 44.—Hence, monstrātus, a, um, P. a., conspicuous, distinguished, remarkable (Tacitean):

    et hostibus simul suisque monstrati,

    Tac. G. 31:

    propinquitate Galbae monstratus,

    id. H. 1, 88.

    Lewis & Short latin dictionary > monstro

См. также в других словарях:

  • Viaticum — • Among the ancient Greeks the custom prevailed of giving a supper to those setting out on a journey Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Viaticum     Viaticum      …   Catholic encyclopedia

  • Capital Punishment (Death Penalty) —     Capital Punishment     † Catholic Encyclopedia ► Capital Punishment     The infliction by due legal process of the penalty of death as a punishment for crime.     The Latins use the word capitalis (from caput, head) to describe that which… …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»