-
1 attollo
at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).I.Lit.:II.super limen pedes attollere,
Plaut. Cas. 4, 4, 1:signa,
id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,
Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:parvumque attollite natum,
lift up, Ov. M. 9, 387:caput,
id. ib. 5, 503:oculos humo,
id. ib. 2, 448:Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,
Prop. 1, 15, 37:Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,
Ov. M. 6, 605:Attollens Joseph oculos vidit etc.,
Vulg. Gen. 43, 29:timidum lumen ad lumina,
Ov. M. 10, 293:vultus jacentes,
id. ib. 4, 144:corpus ulnis,
id. ib. 7, 847:manus ad caelum,
Liv. 10, 36:cornua e mari,
Plin. 9, 27, 43, § 82:attollite portas, principes,
Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:mare ventis,
Tac. Agr. 10; cf.:Euphratem attolli,
swollen, id. A. 6, 37:se in femur,
raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:se in auras,
Ov. M. 4, 722:se recto trunco,
id. ib. 2, 822:attollentem se ab gravi casu,
Liv. 8, 7, 6:a terrā se attollentem,
Plin. 21, 11, 36, § 62.—With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,
Plin. 5, 1, 1, § 6:attollitur monte Pione,
id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:immensam molem,
Verg. A. 2, 185:arcem,
id. ib. 3, 134:attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,
Plin. 36, 5, 4, § 30:turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,
Tac. H. 5, 11.— Poet.:cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,
Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):Punica se quantis attollet gloria rebus,
Verg. A. 4, 49:ultro implacabilis ardet Attollitque animos,
id. ib. 12, 4:ad consulatūs spem attollere animos,
Liv. 22, 26:rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,
Plin. Pan. 44, 6:Frangit et attollit vires in milite causa,
Prop. 5, 6, 51:attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,
Luc. 7, 11:quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,
were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,insignibus triumphi,
Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:res per similitudinem,
Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:belloque et armis rem publicam,
Tac. H. 4, 52:cuncta in majus attollens,
id. A. 15, 30:sua facta, suos casus,
id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,
id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.). -
2 attolo
at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).I.Lit.:II.super limen pedes attollere,
Plaut. Cas. 4, 4, 1:signa,
id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,
Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:parvumque attollite natum,
lift up, Ov. M. 9, 387:caput,
id. ib. 5, 503:oculos humo,
id. ib. 2, 448:Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,
Prop. 1, 15, 37:Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,
Ov. M. 6, 605:Attollens Joseph oculos vidit etc.,
Vulg. Gen. 43, 29:timidum lumen ad lumina,
Ov. M. 10, 293:vultus jacentes,
id. ib. 4, 144:corpus ulnis,
id. ib. 7, 847:manus ad caelum,
Liv. 10, 36:cornua e mari,
Plin. 9, 27, 43, § 82:attollite portas, principes,
Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:mare ventis,
Tac. Agr. 10; cf.:Euphratem attolli,
swollen, id. A. 6, 37:se in femur,
raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:se in auras,
Ov. M. 4, 722:se recto trunco,
id. ib. 2, 822:attollentem se ab gravi casu,
Liv. 8, 7, 6:a terrā se attollentem,
Plin. 21, 11, 36, § 62.—With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,
Plin. 5, 1, 1, § 6:attollitur monte Pione,
id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:immensam molem,
Verg. A. 2, 185:arcem,
id. ib. 3, 134:attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,
Plin. 36, 5, 4, § 30:turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,
Tac. H. 5, 11.— Poet.:cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,
Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):Punica se quantis attollet gloria rebus,
Verg. A. 4, 49:ultro implacabilis ardet Attollitque animos,
id. ib. 12, 4:ad consulatūs spem attollere animos,
Liv. 22, 26:rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,
Plin. Pan. 44, 6:Frangit et attollit vires in milite causa,
Prop. 5, 6, 51:attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,
Luc. 7, 11:quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,
were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,insignibus triumphi,
Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:res per similitudinem,
Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:belloque et armis rem publicam,
Tac. H. 4, 52:cuncta in majus attollens,
id. A. 15, 30:sua facta, suos casus,
id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,
id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.). -
3 attollō (adt-)
attollō (adt-) —, —, ere [ad + tollo], to lift up, raise up, raise, elevate: natum, O.: pallium (i. e. accingere), T.: fracto crure planum, H.: amicum ab humo, V.: oculos humo, O.: oculos contra, i. e. look in the face, O.: mare ventis, Ta.: ad lumina lumen, O.: manūs ad caelum, L.: attolitur unda, V.: capita caelo (of trees), V.: in aegrum se femur, to rise upon, V.: se in auras, O.: fluvio se, out of the river, V.: ex strage se, L.: se ab casu, L.: in caelum attolli, to rise, Ta.: attollit se Lacinia, comes into view, V.—Of buildings, to erect, raise: arcemque attollere tectis, by means of ( high) roofs, V.—To raise, lift up, elevate, exalt: animos. V.: vires in milite, Pr.: ad consulatūs spem animos, L.: alqm praemiis, Ta.: iras, to rise in anger (of a serpent), V.: privati hominis nomen supra principis, Ta.: alcuius progeniem super cunctos, Ta. -
4 repercussus
1.rĕpercussus, a, um, Part., from repercutio.2.rĕpercussus, ūs, m. [repercutio], a rebounding, reverberation, repercussion, of light, sound, wind, etc.; reflection, echo, counter-pressure:solis,
Plin. 5, 5, 5, § 35; Plin. Ep. 2, 17, 17:Etesiarum,
Plin. 5, 9, 10, § 55:colorum,
id. 37, 2, 8, § 22:vocis,
Tac. G. 3 al.: attolli colles occursantium inter se radicum repercussu, by the meeting or crowding together, Plin. 16, 2, 2, § 6:ut, ex splendore galearum, et repercussu, quasi ardere caelum videretur,
Flor. 3, 3, 15:maris,
Plin. Ep. 10, 61 (69), 4.
См. также в других словарях:
PONS — an ex pendeo, quod velut in aere pendeat; an ex pontus, an ex pono, quia ad transeundum ponitur? proprie et communiter flumina iungit; atque e ligno, lapide, navibus, cadaveribus quoque nonnumquam, factus legitur. Eum sternendi facilis olim apud… … Hofmann J. Lexicon universale