-
1 impudens
impŭdens ( inp-), entis, adj. [2. in-pudens], without shame, shameless, impudent (freq. and class.; cf.:impudicus, inverecundus): probus improbum (fraudasse dicatur), pudens impudentem, etc.,
Cic. Rosc. Com. 7, 21: arioli, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 356 Vahl.):statuite exemplum impudenti, date pudori praemium,
Plaut. Rud. 3, 2, 6; id. Men. 5, 1, 10:quid illac impudente audacius?
id. Am. 2, 2, 186:ut cum impudens fuisset in facto, tum impudentior videretur, si negaret,
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; id. Fam. 5, 12, 3:impudens liqui patrios Penates, Impudens Qrcum moror,
Hor. C. 3, 27, 49 sq. — Transf., of things:o hominis impudentem audaciam!
Plaut. Men. 5, 1, 13; Ter. Heaut. 2, 3, 72:cum aspicias, os inpudens videtur,
id. Eun. 5, 1, 22; 3, 5, 49:mendacium!
Cic. Clu. 60, 168:actio,
Quint. 11, 1, 29:te quidem edepol nihil est impudentius,
Plaut. As. 3, 1, 39:impudentissima oratio,
Ter. And. 4, 1, 10: impudentissimum nomen, Cic. Fragm. ap. Non. 327, 6:ante Bibuli impudentissimas litteras,
id. Att. 7, 2, 6.— Adv.: impŭdenter, shamelessly, impudently:nimio haec impudenter negas,
Plaut. Men. 5, 2, 69; id. Rud. 4, 3, 38; Ter. And. 4, 4, 16; Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; id. Lael. 22, 82; id. Fam. 5, 12, 2 al.— Comp.: batuit, impudenter (dicitur);depsit, multo impudentius,
Cic. Fam. 9, 22, 4.— Sup.:ut homo impudentissime mentiretur,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16. -
2 impudens
-
3 impudens
impudens impudens, entis наглый -
4 impudēns (in-p-)
impudēns (in-p-) entis, adj. with comp. and sup, without shame, shameless, impudent: pudens impudentem (fraudat): quis impudentior?: Impudens liqui patrios Penates, H.: audacia, T.: largitio, S.: furtum: impudentissimae litterae. -
5 impudens
impudēns, entis adj.бесстыдный (homo Pl, Ter etc.; mendacium C; epistula Pl) -
6 impudens
im-pudēns, entis, Abl. ente u. entī (in u. pudens), unverschämt, schamlos, v. Pers., Plaut., Cic. u.a.: tu es impudens! Cic.: tum impudentior videretur, si etc., Cic. – übtr., os, Ter.: epistula, Plaut.: oratio plane imp. et impudica, Fronto: imp. mendacium, Cic.: pecunia, unv. viel Geld, Cic.: quid hoc impudentius dici aut fingi potest? Cic.: impudentissimae litterae, Cic.: nomen impudentissimum, Cic. fr.
-
7 impudens
im-pudēns, entis, Abl. ente u. entī (in u. pudens), unverschämt, schamlos, v. Pers., Plaut., Cic. u.a.: tu es impudens! Cic.: tum impudentior videretur, si etc., Cic. – übtr., os, Ter.: epistula, Plaut.: oratio plane imp. et impudica, Fronto: imp. mendacium, Cic.: pecunia, unv. viel Geld, Cic.: quid hoc impudentius dici aut fingi potest? Cic.: impudentissimae litterae, Cic.: nomen impudentissimum, Cic. fr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impudens
-
8 impudens
(adi.) impudenter (adv.) бесстыдный, imp. audacia calumniantium (1. 33 § 8 C. 1, 3);petitio impudentior, прот. iustior (1. 3 C. Th. 12, 12);
impudenter attollere manus (1. 15 C. Th. 16, 5). Impudentia, бесстыдство (1. 27 § 1 D. 48, 10).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > impudens
-
9 impudens
(gen.), impudentis ADJshameless, impudent -
10 impudens
impudent, shameless, insolent, presumptuous. -
11 impudens
(m = f = n), impudentis (gen.sg.)бесстыдный, бессовестный, непристойный -
12 sub-impudēns
sub-impudēns entis, adj., somewhat shameless. -
13 inpudens
impŭdens ( inp-), entis, adj. [2. in-pudens], without shame, shameless, impudent (freq. and class.; cf.:impudicus, inverecundus): probus improbum (fraudasse dicatur), pudens impudentem, etc.,
Cic. Rosc. Com. 7, 21: arioli, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 356 Vahl.):statuite exemplum impudenti, date pudori praemium,
Plaut. Rud. 3, 2, 6; id. Men. 5, 1, 10:quid illac impudente audacius?
id. Am. 2, 2, 186:ut cum impudens fuisset in facto, tum impudentior videretur, si negaret,
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; id. Fam. 5, 12, 3:impudens liqui patrios Penates, Impudens Qrcum moror,
Hor. C. 3, 27, 49 sq. — Transf., of things:o hominis impudentem audaciam!
Plaut. Men. 5, 1, 13; Ter. Heaut. 2, 3, 72:cum aspicias, os inpudens videtur,
id. Eun. 5, 1, 22; 3, 5, 49:mendacium!
Cic. Clu. 60, 168:actio,
Quint. 11, 1, 29:te quidem edepol nihil est impudentius,
Plaut. As. 3, 1, 39:impudentissima oratio,
Ter. And. 4, 1, 10: impudentissimum nomen, Cic. Fragm. ap. Non. 327, 6:ante Bibuli impudentissimas litteras,
id. Att. 7, 2, 6.— Adv.: impŭdenter, shamelessly, impudently:nimio haec impudenter negas,
Plaut. Men. 5, 2, 69; id. Rud. 4, 3, 38; Ter. And. 4, 4, 16; Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; id. Lael. 22, 82; id. Fam. 5, 12, 2 al.— Comp.: batuit, impudenter (dicitur);depsit, multo impudentius,
Cic. Fam. 9, 22, 4.— Sup.:ut homo impudentissime mentiretur,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16. -
14 impudenter
-
15 Бесстыдник
impudens, ntis; inverecundus, a, um; nefarius, a, um; perfrictae frontis; canis, is, mf; propudium, ii, n (Quid ais, propudium!); -
16 Наглец
- impudens; inverecundus; inverecundae et perfrictae frontis / oris; -
17 impudenter
impudenter, Adv. (impudens), schamlos, unverschämt, ungebührlich, nimis pol imp., Liv. Andr. fr.: imp. impudens, Plaut.: imp. facere, Ter.: imp. mentiri, Cic.: uti verbo non imp., Cic.: quae tanta res est, ut imp. ficta sit, Liv.: Compar., multo impudentius dicere, Cic. ep. 9, 22, 4: Superl., impudentissime mentiri, Cic. Verr. 4, 16: facere hoc quoque ut cetera impudentissime, Plin. ep. 4, 9, 14.
-
18 postulo
pōstulo, āvī, ātum, āre (posco), etw. von jmd. verlangen, begehren, erwarten, beanspruchen, fordern, heischen, jmd. um etw. anliegen, ersuchen, jmd. zu etw. auffordern, jmdm. zumuten, I) im allg.: a) m. Acc.: suum ius, Ter.: auxilium, Cic.: mercedem, Phaedr.: aliquid, Auct. b. Alex.: pro novem libris triginta Philippeos, Varro fr.: sibi totius belli imperium, Caes.: Tiberio tribuniciam potestatem, Tac.: non quicquam umquam nisi honestum et rectum alter ab altero postulabit, Cic.: Scandilius postulare de conventu recuperatores, Cic.: a me brevitas postulatur, Cic.: maius aliquid et excelsius a principe postulatur, Tac.: votum, ein Gelübde tun, Apul.: enim vero aequom postulas, du hast Recht, Plaut. – im Passiv, ludos apparat non postulatus, unaufgefordert, Cic. – übtr., von lebl. Subjj., hic dies alios mores postulat, Ter.: quae supplicium postulat, Sall.: quae (verba) minorem curam postularent, Quint. – b) m. dopp. Acc., u. zwar = etw. von jmd., haec cum praetorem (vom Pr.) postulabas, Cic. Tull. 39 (vgl. unten no. δ aus Cic. ep. 5, 14, 2). – u. = jmd. als u. zu usw., iterum me iam praesentem advocatum (zum Sachwalter) postulaverunt, Plin. ep. 3, 4, 4. – c) mit folg. ut od. ne od. ut ne m. Konj.: neque inventus est tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet, ut venderet, Cic.: dehinc postulo sive aequomst te oro, ut redeat iam in viam, Ter.: postulat, ut sui misereantur, Cornif. rhet.: Ariovistus ex equis ut colloquerentur, postulavit, Caes.: postulat abs te, ut Romam rem reicias, Cic.: Ariovistus postulavit, ne quem peditem ad colloquium Caesar adduceret, Caes.: legatos ad Bocchum mittit postulatum, ne sine causa hostis populo Romano fieret, Sall.: haec postulo: primum id, quod aequissimum est, ut ne quid huc praeiudicati afferatis, Cic.: postulant enim, non uti ne cogantur statuere: quid igitur? ut ipsis ne liceat, Cic. – auch m. bl. Coniunctiv, qui (nuntii) postularent, eos, qui sibi Galliaeque bellum intulissent, sibi dederent, Caes. b. G. 4, 16, 3 u. so Nep. Alc. 4, 1. Liv. 3, 45, 10 u. 22, 53, 12. Plin. ep. 6, 31, 10. – d) mit folg. Infin. od. Acc. u. Infin., verlangen, erwarten, auch sich bestreben, suchen, wollen, Lust verspüren (s. Lorenz Plaut. most. 249 u. Pseud. 829. Brix Plaut. trin. 237. Spengel Ter. Andr. 644. Wagner Ter. heaut. 671. Nipperd. Nep. Eum. 8, 2. Dräger Hist. Synt.2 2, 411), tuum nefarium facinus peiore facinore operire postulas, Cato fr.: domo prohibere me postulas, Plaut.: nec postulabat nunc quisquam uxorem dare, Ter.: dicendo vincere non postulo, Cic.: qui adire senatum non postulassent, Liv.: cum reus postulat sibi ignosci, Cornif. rhet.: haud postulo me in lecto accumbere, Plaut.: quis nostrûm tam impudens est, qui se scire aut posse postulet, Cic.: illa phalanx Alexandri Magni quae non pa rēre se ducibus, sed imperare postulabat, Nep.: hic postulat se Romae absolvi, Cic.: quod quicumque Saguntum obsedissent ob noxam sibi dedi postularet populus Romanus, Liv.: übtr., v. lebl. Subjj., ut ratio postulat agere aliquid, Cic.: res postulare videtur Africae situm paucis exponere, Sall.: (herba) ne spargi quidem postulat, Plin.: m. Acc. pers. von wem? quas (sollicitudines) elevare tua te prudentia postulat, Luccei. in Cic. ep. 5, 14, 2. – m. Nom. u. Infin. Pass., qui postulat deus credi (für einen Gott gehalten zu werden), Curt. 6, 11 (43), 24: ostendi quam multa ante fieri convenerit, quam hominis propinqui bona possideri postularentur, Cic. Quinct. 86. – e) absol.: de colloquio, eine Unterredung verlangen, Caes.: ab senatu de foedere, beim S. nachfragen wegen usw., Cic. – übtr., v. lebl. Subjj., fordern, erfordern, cum tempus necessitasque postulat, Cic.: ut rei militaris ratio, maxime ut maritimae res postularent, Caes. – II) insbes.: 1) v. Verkäufer, eine Summe fordern, pro eis (novem libris) trecentos Philippeos, Lact. 1, 6, 10. – 2) als gerichtl. t. t.: a) vor Gericht, d.h. beim Prätor, auf jmd. od. etw. antragen, α) auf jmd.: recuperatores aut iudicem, Cic.: arbitrum, tutorem, ICt. – β) auf etw.: iudicium, Cic.: quaestionem, Liv.: cognitionem, ICt. – b) jmd. vor Gericht fordern, -ziehen, gerichtlich belangen, alqm, Cic.: alqm proditionis, Caes.: alqm impietatis reum, Plin. ep.: alqm de ambitu, Cic.: alqm de repetundis, Cic.: alqm repetundarum, Suet., repetundis, Tac.: alqm ingrati (wegen Undank), Sen. rhet.: alqm maiestatis, Tac., capitis, ICt.: alqm ob contumelias in Caesarem dictas, Tac. – / Plaut. mil. 515 Goetz expostulare.
-
19 impudenter
impudenter, Adv. (impudens), schamlos, unverschämt, ungebührlich, nimis pol imp., Liv. Andr. fr.: imp. impudens, Plaut.: imp. facere, Ter.: imp. mentiri, Cic.: uti verbo non imp., Cic.: quae tanta res est, ut imp. ficta sit, Liv.: Compar., multo impudentius dicere, Cic. ep. 9, 22, 4: Superl., impudentissime mentiri, Cic. Verr. 4, 16: facere hoc quoque ut cetera impudentissime, Plin. ep. 4, 9, 14.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impudenter
-
20 postulo
pōstulo, āvī, ātum, āre (posco), etw. von jmd. verlangen, begehren, erwarten, beanspruchen, fordern, heischen, jmd. um etw. anliegen, ersuchen, jmd. zu etw. auffordern, jmdm. zumuten, I) im allg.: a) m. Acc.: suum ius, Ter.: auxilium, Cic.: mercedem, Phaedr.: aliquid, Auct. b. Alex.: pro novem libris triginta Philippeos, Varro fr.: sibi totius belli imperium, Caes.: Tiberio tribuniciam potestatem, Tac.: non quicquam umquam nisi honestum et rectum alter ab altero postulabit, Cic.: Scandilius postulare de conventu recuperatores, Cic.: a me brevitas postulatur, Cic.: maius aliquid et excelsius a principe postulatur, Tac.: votum, ein Gelübde tun, Apul.: enim vero aequom postulas, du hast Recht, Plaut. – im Passiv, ludos apparat non postulatus, unaufgefordert, Cic. – übtr., von lebl. Subjj., hic dies alios mores postulat, Ter.: quae supplicium postulat, Sall.: quae (verba) minorem curam postularent, Quint. – b) m. dopp. Acc., u. zwar = etw. von jmd., haec cum praetorem (vom Pr.) postulabas, Cic. Tull. 39 (vgl. unten no. δ aus Cic. ep. 5, 14, 2). – u. = jmd. als u. zu usw., iterum me iam praesentem advocatum (zum Sachwalter) postulaverunt, Plin. ep. 3, 4, 4. – c) mit folg. ut od. ne od. ut ne m. Konj.: neque inventus est tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet, ut venderet, Cic.: dehinc postulo sive aequomst te oro, ut————redeat iam in viam, Ter.: postulat, ut sui misereantur, Cornif. rhet.: Ariovistus ex equis ut colloquerentur, postulavit, Caes.: postulat abs te, ut Romam rem reicias, Cic.: Ariovistus postulavit, ne quem peditem ad colloquium Caesar adduceret, Caes.: legatos ad Bocchum mittit postulatum, ne sine causa hostis populo Romano fieret, Sall.: haec postulo: primum id, quod aequissimum est, ut ne quid huc praeiudicati afferatis, Cic.: postulant enim, non uti ne cogantur statuere: quid igitur? ut ipsis ne liceat, Cic. – auch m. bl. Coniunctiv, qui (nuntii) postularent, eos, qui sibi Galliaeque bellum intulissent, sibi dederent, Caes. b. G. 4, 16, 3 u. so Nep. Alc. 4, 1. Liv. 3, 45, 10 u. 22, 53, 12. Plin. ep. 6, 31, 10. – d) mit folg. Infin. od. Acc. u. Infin., verlangen, erwarten, auch sich bestreben, suchen, wollen, Lust verspüren (s. Lorenz Plaut. most. 249 u. Pseud. 829. Brix Plaut. trin. 237. Spengel Ter. Andr. 644. Wagner Ter. heaut. 671. Nipperd. Nep. Eum. 8, 2. Dräger Hist. Synt.2 2, 411), tuum nefarium facinus peiore facinore operire postulas, Cato fr.: domo prohibere me postulas, Plaut.: nec postulabat nunc quisquam uxorem dare, Ter.: dicendo vincere non postulo, Cic.: qui adire senatum non postulassent, Liv.: cum reus postulat sibi ignosci, Cornif. rhet.: haud postulo me in lecto accumbere, Plaut.: quis nostrûm tam impudens est, qui se scire aut posse postulet, Cic.: illa phalanx Alexandri Magni quae non pa-————rēre se ducibus, sed imperare postulabat, Nep.: hic postulat se Romae absolvi, Cic.: quod quicumque Saguntum obsedissent ob noxam sibi dedi postularet populus Romanus, Liv.: übtr., v. lebl. Subjj., ut ratio postulat agere aliquid, Cic.: res postulare videtur Africae situm paucis exponere, Sall.: (herba) ne spargi quidem postulat, Plin.: m. Acc. pers. von wem? quas (sollicitudines) elevare tua te prudentia postulat, Luccei. in Cic. ep. 5, 14, 2. – m. Nom. u. Infin. Pass., qui postulat deus credi (für einen Gott gehalten zu werden), Curt. 6, 11 (43), 24: ostendi quam multa ante fieri convenerit, quam hominis propinqui bona possideri postularentur, Cic. Quinct. 86. – e) absol.: de colloquio, eine Unterredung verlangen, Caes.: ab senatu de foedere, beim S. nachfragen wegen usw., Cic. – übtr., v. lebl. Subjj., fordern, erfordern, cum tempus necessitasque postulat, Cic.: ut rei militaris ratio, maxime ut maritimae res postularent, Caes. – II) insbes.: 1) v. Verkäufer, eine Summe fordern, pro eis (novem libris) trecentos Philippeos, Lact. 1, 6, 10. – 2) als gerichtl. t. t.: a) vor Gericht, d.h. beim Prätor, auf jmd. od. etw. antragen, α) auf jmd.: recuperatores aut iudicem, Cic.: arbitrum, tutorem, ICt. – β) auf etw.: iudicium, Cic.: quaestionem, Liv.: cognitionem, ICt. – b) jmd. vor Gericht fordern, - ziehen, gerichtlich belangen, alqm, Cic.: alqm proditionis, Caes.: alqm impietatis reum, Plin. ep.: alqm————de ambitu, Cic.: alqm de repetundis, Cic.: alqm repetundarum, Suet., repetundis, Tac.: alqm ingrati (wegen Undank), Sen. rhet.: alqm maiestatis, Tac., capitis, ICt.: alqm ob contumelias in Caesarem dictas, Tac. – ⇒ Plaut. mil. 515 Goetz expostulare.
См. также в других словарях:
impudens — index brazen, flagrant, insolent, unabashed Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
IMPUDENS — in Iure Hebraeo, ad testimonium in Foro dicendum non admittebatur olim. Arcebantur enim decem hominum genera, ut habet Maimonides Tract. Aldoth. c. 9, 10. et 11. etc. Feminae, Servi, Minores, Fatui, Surdi, quibuscum copulant Mutos, Caeci. Impii,… … Hofmann J. Lexicon universale
os impudens — index indiscretion Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Lecanora impudens — ID 45472 Symbol Key LEIM Common Name rim lichen Family Lecanoraceae Category Lichen Division Ascomycota US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution N/A Growth Habit Lichenous Dura … USDA Plant Characteristics
Lecanora impudens Degel. — Symbol LEIM Common Name rim lichen Botanical Family Lecanoraceae … Scientific plant list
impudent — impudent, ente [ ɛ̃pydɑ̃, ɑ̃t ] adj. • v. 1520; lat. impudens 1 ♦ Qui montre de l impudence. ⇒ cynique, effronté, éhonté, hardi, impertinent, insolent. Subst. « De l impudent ou de celui qui ne rougit de rien » (La Bruyère). 2 ♦ (Choses) Propos… … Encyclopédie Universelle
impudente — ● impudent, impudente adjectif et nom (latin impudens, entis) Qui est d une effronterie, d une insolence extrême : Geste impudent. ● impudent, impudente (difficultés) adjectif et nom (latin impudens, entis) Sens Ne pas confondre ces deux… … Encyclopédie Universelle
List of Podoctidae species — This is a list of the described species of the harvestman family Podoctidae. The data is taken from Joel Hallan s Biology Catalog.ErecananinaeErecananinae Roewer, 1912* Erecanana Strand, 1911:* Erecanana defensa Goodnight Goodnight, 1959:*… … Wikipedia
impudente — ► adjetivo Impúdico, sin pudor: ■ impudente y descarado se enfrentó al superior delante de la junta. SINÓNIMO desvergonzado * * * impudente (del lat. «impŭdens, entis») adj. Impúdico o desvergonzado. * * * impudente. (Del lat. impŭdens, entis).… … Enciclopedia Universal
effronté — Un Effronté, et eshonté, Os durum, Os impudens, Petulans, Inuerecundae frontis homo. Il est effronté, Perfricuit frontem, Periit illi frons. Grandement effronté, Insigniter impudens … Thresor de la langue françoyse
Impudent — Im pu*dent ([i^]m p[ u]*dent), a. [L. impudens, entis; pref. im not + pudens ashamed, modest, p. pr. of pudere to feel shame: cf. F. impudent.] 1. Behaving boldly, with contempt or disregard for propriety in behavior toward others; unblushingly… … The Collaborative International Dictionary of English