-
21 improbator
improbātor, ōris, m. (improbo), der Mißbilliger, Verwerfer (Ggstz. probator), malorum, Apul. de deo Socr. 16. Tert. de patient. 5: improbatores tui (Genet.), Augustin. op. imperf. c. Iulian. 1, 52 extr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > improbator
-
22 improbatus
improbātus, a, um, PAdi. (improbo), verworfen, verrufen, libri improbatae lectionis, verbotene B., Ulp. dig. 10, 2, 4. § 1: auctores impr., Sen. de tranqu. anim. 9, 6: libris illectus improbatusve, Apul. flor. 18. p. 29, 14 Kr.: improbatissimus homo, Gell. 18, 3 lemm.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > improbatus
-
23 improbito
improbito, āvī, āre (Intens. v. improbo), stark mißbilligen, ganz verwerfen, Gell. 20, 1, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > improbito
-
24 mordax
mordāx, ācis, Abl. ācī (mordeo), gern beißend, bissig, I) im engern Sinne: A) eig.: canis, Plaut.: equus, Labeo: Memmius, Auct. b. Cic. – B) bildl.: a) beißend, bissig mit Worten, carmen, Ov.: Cynicus, Hor.: mordaciorem qui improbo dente appetit, Phaedr. 4, 8, 1: mordacissimus homo, Sen. contr. 7. praef. § 8: mordacissimae litterae (Ggstz. pacificae), Hieron. epist. 82, 4. – b) nagend, zehrend, sollicitudines, Hor. carm. 1, 18, 4: curae mordacissimae, Augustin. conf. 7, 5 extr. – II) im weiteren Sinne, I) beißend, zusammenbeißend, fibula, Sidon. carm. 5, 18. – 2) stechend, urtica, Ov.: arista mordacior hordeo, Plin.: mordacissima marga, Plin. – 3) scharf, a) = einschneidend, einhauend, ferrum (Beil), Hor. carm. 4, 6, 9. – b) = wegbeißend, beizend, ätzend, pulvis, Plin.: pumex, Ov. – c) dem Geschmacke nach beißend, scharf, acetum, Pers.: fel, Ov.: sucus, Plin. -
25 optandus
optandus, a, um, PAdi. (opto), wünschenswert, tua vita haec expetenda optandaque est, Ter.: cum alia optanda sint, alia aversanda, Sen.: eis otium divitiae, optanda alias, oneri miseriaeque fuere, Sall.: cum sit maxime optandum, ut etc., Plin. pan.: m. Dat., misera quidem res, sed optanda Seleuco fuit, Iustin.: optandum sibi fuisse ait, ut etc., Iustin.: maxime fuit optandum Caecinae, ut controversiae nihil haberet, secundo loco ut ne cum tam improbo homine haberet, Cic.: neutr. pl. subst., virtus gloria atque alia optanda bonis, Sall. Iug. 64, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > optandus
-
26 vito
vīto, āvī, ātum, āre, meiden, vermeiden, aus dem Wege gehen, ausweichen, zu entgehen suchen (Ggstz. petere), I) eig.: tela, Caes.: hastas, Ov.: eum locum, Caes.: aequora, Hor.: aspectum od. oculos hominum, Cic. – II) übtr.: A) meiden, vermeiden, a) m. Acc.: stultitiam, Cic.: omnes suspiciones, Caes.: insidias, Phaedr.: se ipsum vitare, sich selbst meiden, mit sich selbst unzufrieden sein, Hor.: non vitandi laboris mei causā, Cic. – b) m. Dat.: infortunio, Plaut.: huic verbo, Plaut. – c) m. ne u. Konj.: deinde quaeretur potueritne vitari, ne in eum locum veniretur, Cornif. rhet.: vitandum est oratori utrumque, ne aut scurrilis iocus sit aut mimicus, Cic.: id quoque vitandum, ne etc., Quint.: imbecillus homo, iturus in balneum, vitare debet, ne ante frigus aliquod experiatur, Cels. – d) m. Infin.: tangere vitet scripta, Hor. ep. 1, 3, 16: si non vitasset intellegi (sich verständlich zu machen), Sen. ep. 114, 4: ingrati esse vitemus, Sen. ep. 81, 22: (verbo isto) ut novo et improbo verbo uti vitaverat, Gell. 10, 21, 2: longe reductis dentibus digitos beati viri vitabat attingere, Sulp. Sev. vit. S. Mart. 17, 7: v. Lebl., splendida porro oculi fugitant vitantque tueri, Lucr. 4, 322. – B) prägn., vermeiden = entgehen, odium plebis, Liv.: casum, Cic.: m. Abl. wodurch? fugā mortem, Caes.: legatione (durch Annahme der Legatenstelle) periculum, Cic.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ímprobo — ímprobo, ba adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Uso/registro: elevado. [Trabajo, esfuerzo] que es muy grande: un trabajo ímprobo. Hizo un ímprobo esfuerzo para acabar … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
improbo — / improbo/ agg. [dal lat. imprŏbus ], lett. 1. [che manca di onestà, di rettitudine: uomini i. ; azione i. ] ▶◀ disonesto, malvagio. ◀▶ onesto, (lett.) probo, retto. 2. (fig.) [che richiede fatica, lavoro e sim. in eccesso: compito i. ] ▶◀ arduo … Enciclopedia Italiana
ímprobo — adj. 1. Falto de probidade. 2. [Figurado] Árduo, difícil, duro, pesado. 3. Não remunerado em proporção do trabalho. 4. Ingrato … Dicionário da Língua Portuguesa
ímprobo — ímprobo, ba (Del lat. imprŏbus). 1. adj. Falto de probidad, malvado. 2. Dicho del trabajo o de un esfuerzo: Intenso, realizado con enorme aplicación … Diccionario de la lengua española
ímprobo — (Del lat. improbus, malvado, muy fuerte.) ► adjetivo 1 Que no tiene probidad u honradez: ■ su ímprobo comportamiento disgustó a su familia. SINÓNIMO malo perverso 2 Se aplica al esfuerzo o al trabajo que es excesivo, ingrato y persistente: ■ era… … Enciclopedia Universal
ímprobo — {{#}}{{LM I21179}}{{〓}} {{SynI21718}} {{[}}ímprobo{{]}}, {{[}}ímproba{{]}} ‹ím·pro·bo, ba› {{《}}▍ adj.{{》}} {{♂}}Referido especialmente a un esfuerzo,{{♀}} que es excesivo o continuado: • Me ha costado un trabajo ímprobo que me publiquen el libro … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
improbo — ìm·pro·bo agg. 1. CO che richiede un impegno o uno sforzo superiore al profitto che se ne trae; pesante, duro: un lavoro improbo, una fatica improba Sinonimi: 1duro, ingrato. 2. BU reprobo, malvagio, disonesto {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV… … Dizionario italiano
improbo — {{hw}}{{improbo}}{{/hw}}agg. 1 Malvagio, disonesto. 2 Duro, mal ricompensato: fatica improba … Enciclopedia di italiano
improbo — pl.m. improbi sing.f. improba pl.f. improbe … Dizionario dei sinonimi e contrari
ímprobo — Sinónimos: ■ agotador, fatigoso, costoso, pesado, ingrato, duro, abrumador Antónimos: ■ fácil, ligero Sinónimos … Diccionario de sinónimos y antónimos
ímprobo — ba. adj. Falto de probidad, malvado. Muy duro, difícil … Diccionario Castellano