Перевод: с русского на латинский

с латинского на русский

imperium

  • 41 Траст

    - fiducia; consortio mercatorum, societatum bonis gignendis imperium;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Траст

  • 42 анархия

    anarchia [ae,f]; nullum certum imperium [ii,n]; vaga licentia [ae, f]; effrenata multitudinis licentia [ae,f]; dissoluta multorum potestas [atis, f]; nimia licentia [ae,f]; infinita licentia [ae,f]; perturbatio [onis, f] omnium rerum; turba [ae,f] et confusio [onis, f]

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > анархия

  • 43 армия

    exercitus [us, m]; copiae, arum, fpl; agmen, inis, n; acies [e]i, f; militare genus [eris, n]

    • командование армией exercitus imperium

    • ни одна армия не одержала столько побед nulla acies tantum vicit

    • содержать 50-тысячную армию quinquaginta milia in armis habere

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > армия

  • 44 бунтарь

    homo seditiosus, rebellans, rebellis; rebellio; imperium detrectans; seditionum concitator, stimulator

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > бунтарь

  • 45 приобрести

    accipere [io, cepi, ceptum]; excipere (laudes; voluntates hominum); quaerere [o, sivi, situm] (imperium flagitio quaesītum); acquirere (amicos; plurimum venerationis alicui); conquirere (dignitatem); comparare [1]; emere [o, emi, emptum] (купить); mercari [or, atus sum] (fundum ab [de] aliquo; aliquid magno pretio; Eam de praedone vir mercatur pessumus); trahere [o, xi, ctum] (lapidis figuram); tenēre [eo, ui, tentum] (auctoritatem); invenire [io, veni, ventum]; reperire [io, ii, rtum]; merēre [eo, ui, itum]; adipisci [or, adeptus sum]; adjungere [o, nxi, nctum]; curare [1]

    • осенью это растение приобретает своеобразный облик autumno haec planta habitum proprium accipit

    • молоко и мясо животных, питавшихся полынью, приобретает чрезвычайно горький вкус lac et caro animalium Absinthio pastorum saporem amarissimum acquirit; emere

    • приобрести в ком-л. друга (союзника) adjungere sibi aliquem amicum

    • приобретенные свойства proprietates acquisitae

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > приобрести

См. также в других словарях:

  • Imperium — Imperium …   Deutsch Wörterbuch

  • Impérium — Imperium Pour les articles homonymes, voir Imperium (homonymie). Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine …   Wikipédia en Français

  • imperium — ● imperium nom masculin (latin imperium, puissance publique) Dans l Antiquité romaine, pouvoir de celui qui gouverne l État. ⇒IMPERIUM, subst. masc. Pouvoir suprême détenu par certains magistrats romains. Rome envoyait un de ses citoyens dans un… …   Encyclopédie Universelle

  • Imperium — Sn erw. fach. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. imperium Befehlsgewalt, Reich , einer Ableitung von l. imperāre befehlen, herrschen aus l. parāre rüsten, bereiten und l. in . Zum gleichen Verb gehört als Nomen agentis Imperator aus l.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • IMPERIUM — titulus Honorarius Imp. in Ep. Theodoberti Regis ad Iustinianum Imp. Amorem nostrum erga Imperium vestrum. Sic Nicolaus I. Pontif. Rom. Ep. 8. ad Michaelem Imp. Paro seripsit nobis Imperium vestrum etc. ἡ βασιλεία μου, Impp. CP. cum de se… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • imperium — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. imperiumria {{/stl 8}}{{stl 7}} rozległe i potężne państwo o ustroju monarchicznym; mocarstwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Imperium rzymskie. Imperium brytyjskie, rosyjskie. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • imperium — (n.) 1650s, from L. imperium command, supreme authority, power (see EMPIRE (Cf. empire)) …   Etymology dictionary

  • Imperium — Im*pe ri*um, n.; pl. {Imperia}. [L. See {Empire}.] 1. Supreme power; absolute dominion; empire. [Webster 1913 Suppl.] 2. (Law) The right to command, which includes the right to employ the force of the state to enforce the laws. It is one of the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperĭum — (röm. Recht), 1) höchste Gewalt; in Rom war sie ursprünglich bei dem Volke u. bestand in der Wahl der Magistrate, Legislation u. Obergerichtsbarkeit; 2) die Machtbefugniß der höchsten Magistrate, u. zwar I. militāre, das Obercommando im Kriege, u …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Imperĭum — (lat., »Befehl, Herrschaft, Macht«), im alten Rom die höchste militärische und bürgerliche Gewalt, die ursprünglich nur den Königen und nach ihrer Vertreibung dem Volke, dann den höchsten Obrigkeiten angehörte, aber in der republikanischen Zeit… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Imperium — Imperĭum (lat.), höchste staatliche Gewalt, vom Volke in Rom den höchsten Beamten übertragen, bes. die militär. Gewalt, daher auch der Oberbefehl; später das röm. Kaiserreich …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»