-
41 impenitent
adj.непоправлив, кој не се кае -
42 impenitent
adj. obotfärdig, förhärdad, förstockad -
43 impenitent
• nepokajan; okoreo -
44 impenitent
• katumaton -
45 impenitent
• zatvrzelec• zatvrzelý -
46 impenitent
-
47 impenitent
-
48 impenitent
-
49 impénitent,
e adj. (lat. ecclés. impænitens) 1. църк. неразкаян; 2. разг. твърд, закостенял в заблуждението си. Ќ Ant. pénitent, repenti. -
50 impenitent
English-Russian dictionary of terms that are used in computer games > impenitent
-
51 impenitent
[ɪm'penɪt(ə)nt]adjнерозка́яний; що не розка́явся -
52 impenitent
нераскаявшийся -
53 impenitent
-
54 impenitent
adj.impenitente, obstinado en la culpa.s.el que es impenitente. -
55 impénitent
adj.Dictionnaire juridique, politique, économique et financier > impénitent
-
56 Impenitent
adj.Obstinate: P. and V. αὐθάδης, σκληρός.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Impenitent
-
57 impénitent
unverbässerlig. -
58 impenitent
aმოუნანიებელი -
59 impénitent
-enteadj. gunohkorligidan afsuslanmagan, achinmagan, pushaymon bo‘lmagan, tavba qilmagan, o‘kinmagan2. fam. mahkam o‘rnashgan, tomir yoygan, qonga, suyakka singib ketgan, ashaddiy, eskirgan, qotib qolgan, buzilgan, buzuq, tuzatib bo‘lmaydigan. -
60 impenitent
dî nagsisisi
См. также в других словарях:
impénitent — impénitent, ente [ ɛ̃penitɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1570; lat. ecclés. impænitens 1 ♦ Relig. Qui ne se repent pas de ses péchés; qui vit dans l impénitence. Pécheur impénitent. ⇒ endurci. Mourir impénitent. 2 ♦ Cour. Qui ne renonce pas à une habitude… … Encyclopédie Universelle
impenitent — IMPENITÉNT, Ă, impenitenţi, te, adj. (Rar) Care nu se căieşte, care nu are remuşcări. – Din fr. impénitent. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 impenitént adj. m., pl. impeniténţi; f. sg. impeniténtă, pl … Dicționar Român
impénitent — impénitent, ente (in pé ni tan, tan t ) adj. 1° Qui ne se repent pas de ses péchés, et n a aucun regret d avoir offensé Dieu. • Tel est le sentiment d un nomme qui vit impénitent, dans l espérance de mourir pénitent : je veux dire qui mène… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
impenitent — IMPENITENT, [impenit]ente. adj. Qui est endurci dans le peché, & n a aucun regret d avoir offensé Dieu, C est un estat déplorable que celuy d un homme impenitent. On dit, qu Un homme est mort impenitent, Quand aprés avoir mené une vie scandaleuse … Dictionnaire de l'Académie française
Impenitent — Im*pen i*tent, a. [L. impaenitens; pref. im not + paenitens penitens: cf. F. imp[ e]nitent. See {Penitent}.] Not penitent; not repenting of sin; not contrite; of a hard heart. They . . . died impenitent. Milton. A careless and impenitent heart.… … The Collaborative International Dictionary of English
impenitent — [im pen′ə tənt] adj. [LL(Ec) impaenitens] without regret, shame, or remorse; unrepentant n. an impenitent person impenitence n. impenitency impenitently adv … English World dictionary
Impenitent — Im*pen i*tent, n. One who is not penitent. [R.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
impenitent — index callous, incorrigible, recusant, relentless, remorseless Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
impenitent — (adj.) early 15c., from L. impaenitentem, from assimilated form of in not, opposite of (see IN (Cf. in ) (1)) + paenitens (see PENITENCE (Cf. penitence)) … Etymology dictionary
impenitent — ► ADJECTIVE ▪ not feeling shame or regret. DERIVATIVES impenitence noun impenitently adverb … English terms dictionary
IMPÉNITENT — ENTE. adj. Qui est endurci dans le péché, et n a aucun regret d avoir offensé Dieu. C est un état déplorable que celui d un homme impénitent. On l emploie aussi substantivement. Un impénitent. Les impénitents. Mourir impénitent, se dit D un… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)