-
1 imię
nName m, Vorname m -
2 nazwisko
nName m, Zuname m -
3 znać
znać [znaʨ̑]I. vtznam jego imię i nazwisko ich kenne [ lub weiß] seinen Vor- und Nachnamenznam go osobiście/od lat ich kenne ihn persönlich/seit Jahrennie znam go od tej strony ich kenne ihn von dieser Seite nicht\znać kogoś z widzenia jdn vom Sehen kennennie chcę cię \znać ich will nichts mehr mit dir zu tun haben, ich will dich nicht mehr kennennie znam francuskiego ich kann kein Französischznam historię mojego miasta ich kenne die Geschichte meiner Stadtnie znano wtedy komputerów damals kannte man [ lub gab es] noch keine Computer5) ( dawać się zauważyć)\znać, że jest zmęczony/zły man kann ihm die Müdigkeit/den Ärger ansehen [ lub anmerken]6) znam ten ból das kenne ich aus eigener Erfahrung, das habe ich auch schon erlebtnie \znać dnia ani godziny weder Tag noch Stunde kennen\znać coś na pamięć etw auswendig könnendać komuś \znać o czymś jdn etw wissen lassen, jdn über etw +akk benachrichtigenII. vr3) ( mieć gruntowną wiedzę)\znać się na czymś sich +akk mit [ lub in +dat ] etw auskennen4) \znać się na ludziach ein Menschenkenner sein\znać się na rzeczy Bescheid wissen\znać się na żartach Spaß verstehen -
4 Mädchenname
-
5 Vor- und Zuname
imię nt i nazwisko nt
См. также в других словарях:
imię — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IVb, D. imienia; lm M. imiona {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nazwa osobowa nadawana dziecku po urodzeniu przez jego rodziców lub opiekunów; zatwierdzona przez odpowiedni urząd,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
imię — n V, D. imienia; lm M. imiona, D. imion 1. «osobiste, nierodowe miano człowieka; używane obok nazwiska (w stosunkach nieurzędowych: bez nazwiska)» Imię chrzestne, zdrobniałe. Dwa, trzy, cztery imiona (przestarz. dwoje, troje, czworo imion). Dać,… … Słownik języka polskiego
przechrzcić — dk VIa, przechrzcićchrzczę, przechrzcićchrzcisz, przechrzcićchrzcij, przechrzcićchrzcił, przechrzcićchrzczony 1. «nadać czemuś inną nazwę, zmienić komuś imię lub nazwisko» Miejscowość tę przechrzczono już w XVII w. 2. rzad. «ochrzcić kogoś według … Słownik języka polskiego
jednoimienny — jednoimiennynni 1. «mający tylko jedno imię; mający to samo imię lub nazwisko co ktoś inny» Jednoimienni mieszkańcy wsi. 2. «będący tego samego rodzaju, gatunku» Jednoimienna krew. ∆ fiz. Ładunki (naboje) elektryczne jednoimienne «ładunki… … Słownik języka polskiego
Sararanga — Leaves of Sararanga sinuosa Scientific classification Kingdom … Wikipedia
błąd — 1. Błąd w sztuce «zaniedbanie czegoś podczas wykonywania zawodu lub jakichś profesjonalnych zadań, zwykle z powodu nieprzewidzenia złych skutków»: (...) została inwalidką, utraciła zmysły, ale nie potrafiła dowieść powiązania tych faktów z… … Słownik frazeologiczny
znak — 1. Coś jest, stoi, stanęło, znajduje się pod znakiem zapytania «coś jest niepewne lub kwestionowane»: (...) wykształcenie dzisiejszych urzędników stoi pod wielkim znakiem zapytania (...). L. Tyrmand, Dziennik. 2. Coś upływa, przebiega itp. pod… … Słownik frazeologiczny
imiennik — m III, DB. a, N. imiennikkiem; lm M. imiennikicy, DB. ów «mężczyzna noszący to samo imię lub nazwisko, co ktoś inny» Miał syna, który był jego imiennikiem … Słownik języka polskiego
imiennie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} posługując się imieniem lub nazwiskiem, wymieniając, podając czyjeś (lub swoje) imię lub nazwisko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyczytać imiennie osoby, które zakwalifikowały się do finału konkursu,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
imiennik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. imiennikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba płci męskiej nosząca to samo imię (czasem: nazwisko) co inna osoba : {{/stl 7}}{{stl 10}}On jest imiennikiem swego dziadka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
okładka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. okładkadce; lm D. okładkadek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jedna z dwóch lub obie zewnętrzne karty oprawionej książki wraz z grzbietem; oprawa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Książka w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień