Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

illuminat

  • 1 Illuminat

    Illuminat m -en, -en ист. иллюмина́т (член та́йного религио́зно-просвети́тельного о́бщества)

    Allgemeines Lexikon > Illuminat

  • 2 Illuminat

    m; -en, -en illuminato, one of the illuminati; Ordensmitglied: Illuminato, one of the Illuminati
    * * *
    Illuminat m; -en, -en illuminato, one of the illuminati; Ordensmitglied: Illuminato, one of the Illuminati

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Illuminat

  • 3 Illuminat

    БНРС > Illuminat

  • 4 Illuminat

    Универсальный немецко-русский словарь > Illuminat

  • 5 illuminat

    oświetlacz mikroskopu

    English-Polish dictionary for engineers > illuminat

  • 6 illuminazione sf

    [illuminat'tsjone]
    1) (vedi vb), lighting, illumination; floodlighting; enlightenment
    2) (lampo di genio) flash of inspiration

    Dizionario Italiano-Inglese > illuminazione sf

  • 7 oświetlacz mikroskopu

    • illuminat
    • illuminator
    • microscope illuminator

    Słownik polsko-angielski dla inżynierów > oświetlacz mikroskopu

  • 8 illumino

    il-lūmino, āvī, ātum, āre (in u. lumino) erleuchten, hell-, licht machen, I) eig.: 1) im allg.: vias illuminat igni, Stat.: cuncti gladiis et facibus instructi noctem illuminant, Apul.: ea (tabulata) parvis ab oriente singulis illuminari fenestellis, Colum.: ab eo (sole) luna illuminata, Cic.: illuminantes flammae, Cassiod. – 2) insbes.: a) mit Licht (Augenlicht) versehen, caecos, Cypr. quod idola etc. 13. – b) einer Sache Schimmer od. Glanz verleihen, einen hellschillernden Ton geben, purpura illuminat omnem vestem, Plin. 9, 127: rufum colorem virenti sensim albo, einen hellern Ton geben, Gell. 2, 26, 8: auro capita columnarum, Corp. inscr. Lat. 3, 138. – oft illuminatus alqā re, von etw. durchschimmert, glänzend, corona fulgentibus gemmis illuminata, Cornif. rhet.: corona (aureis ramentis) illuminata, Capit.: litterae auro inluminatae, scyphi auro inluminati, cantharum auro inluminatum, Corp. inscr. Lat. 8, 6982. – II) übtr.: a) gehörig (erst recht) ins Licht setzen, aufklären, fidem alcis, Vell.: quaedam ill. interponendo aliquid sui, Quint. – b) einer Sache Licht u. Glanz verleihen, sie verherrlichen, rerum naturae corpus eloquentiā, Vell.: nisi Thebas unum os Pindari illuminaret, Vell.: Philoctetes alumnus Meliboeam illuminat, Mela. – bes. als rhet. t. t., pulchritudinem rerum claritas orationis illuminat, Quint.: ill. orationem sententiis, Cic.: concinnitas, quae verborum collocationem illuminat iis luminibus, quae etc., Cic.

    lateinisch-deutsches > illumino

  • 9 illumino

    il-lūmino, āvī, ātum, āre (in u. lumino) erleuchten, hell-, licht machen, I) eig.: 1) im allg.: vias illuminat igni, Stat.: cuncti gladiis et facibus instructi noctem illuminant, Apul.: ea (tabulata) parvis ab oriente singulis illuminari fenestellis, Colum.: ab eo (sole) luna illuminata, Cic.: illuminantes flammae, Cassiod. – 2) insbes.: a) mit Licht (Augenlicht) versehen, caecos, Cypr. quod idola etc. 13. – b) einer Sache Schimmer od. Glanz verleihen, einen hellschillernden Ton geben, purpura illuminat omnem vestem, Plin. 9, 127: rufum colorem virenti sensim albo, einen hellern Ton geben, Gell. 2, 26, 8: auro capita columnarum, Corp. inscr. Lat. 3, 138. – oft illuminatus alqā re, von etw. durchschimmert, glänzend, corona fulgentibus gemmis illuminata, Cornif. rhet.: corona (aureis ramentis) illuminata, Capit.: litterae auro inluminatae, scyphi auro inluminati, cantharum auro inluminatum, Corp. inscr. Lat. 8, 6982. – II) übtr.: a) gehörig (erst recht) ins Licht setzen, aufklären, fidem alcis, Vell.: quaedam ill. interponendo aliquid sui, Quint. – b) einer Sache Licht u. Glanz verleihen, sie verherrlichen, rerum naturae corpus eloquentiā, Vell.: nisi Thebas unum os Pindari illuminaret, Vell.: Philoctetes alumnus Meliboeam illuminat, Mela. – bes. als rhet. t. t., pulchritudinem rerum claritas orationis illuminat, Quint.: ill. ora-
    ————
    tionem sententiis, Cic.: concinnitas, quae verborum collocationem illuminat iis luminibus, quae etc., Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > illumino

  • 10 claritas

    clārĭtās, ātis, f. [st1]1 [-] clārĭtās, ātis, f. [clarus]: a - clarté, éclat, netteté lumineuse.    - claritas matutina, Plin. 9, 107: la clarté du matin.    - asparagi oculis claritatem afferunt, Plin. 20, 108: l’asperge éclaircit la vue.    - sidus Veneris claritatis tantae (est), ut... Plin. 2, 37: l'astre de Vénus brille d'un tel éclat que... --- cf. Plin. 2, 30; 23, 84. b - éclat, sonorité [de la voix].    - claritas in voce, Cic. Ac. 1, 19: clarté de la voix. c - fig. clarté, éclat.    - pulchritudinem rerum claritas orationis illuminat, Quint. 2, 16, 10: l’éclat de l’éloquence fait ressortir la beauté du sujet. d - illustration, célébrité.    - pro tua claritate, Cic. Fam. 13, 68: étant donné l’éclat de ton nom. --- cf. Off. 1, 70.    - claritas generis, Quint. 8, 6, 7: l’éclat de la naissance.    - claritates ingeniorum, Plin. 37, 201: les esprits les plus brillants. --- Plin. 35, 53. [st1]2 [-] Clārĭtās Jūlĭa, f.: c. Ucubi. --- Plin. 3, 12.
    * * *
    clārĭtās, ātis, f. [st1]1 [-] clārĭtās, ātis, f. [clarus]: a - clarté, éclat, netteté lumineuse.    - claritas matutina, Plin. 9, 107: la clarté du matin.    - asparagi oculis claritatem afferunt, Plin. 20, 108: l’asperge éclaircit la vue.    - sidus Veneris claritatis tantae (est), ut... Plin. 2, 37: l'astre de Vénus brille d'un tel éclat que... --- cf. Plin. 2, 30; 23, 84. b - éclat, sonorité [de la voix].    - claritas in voce, Cic. Ac. 1, 19: clarté de la voix. c - fig. clarté, éclat.    - pulchritudinem rerum claritas orationis illuminat, Quint. 2, 16, 10: l’éclat de l’éloquence fait ressortir la beauté du sujet. d - illustration, célébrité.    - pro tua claritate, Cic. Fam. 13, 68: étant donné l’éclat de ton nom. --- cf. Off. 1, 70.    - claritas generis, Quint. 8, 6, 7: l’éclat de la naissance.    - claritates ingeniorum, Plin. 37, 201: les esprits les plus brillants. --- Plin. 35, 53. [st1]2 [-] Clārĭtās Jūlĭa, f.: c. Ucubi. --- Plin. 3, 12.
    * * *
        Claritas, pen. corr. claritatis: vt Claritas solis. Plin. Clarté.
    \
        Claritas. Cic. Excellence, Bruit et renommee.
    \
        Esse in claritate. Cic. Estre en bruit.
    \
        Ostendunt claritatem hominibus dii. Cic. Leur predisent et prenoncent la grande renommee qu'ils auront.

    Dictionarium latinogallicum > claritas

  • 11 illuminazione

    (a punto luce) Beleuchtung
    * * *
    f lighting
    fig flash of inspiration
    illuminazione stradale street lighting
    * * *
    1 lighting, illumination; (luminaria) illuminations (pl.): illuminazione a giorno, floodlighting; illuminazione artificiale, artificial lighting; illuminazione elettrica, a gas, electric, gas lighting; l'illuminazione era piuttosto scarsa, the lighting was rather poor // (fis.) intensità di illuminazione, intensity of illumination
    2 (fig.) illumination, flash of inspiration: avere una geniale illuminazione, to have a brilliant flash of inspiration.
    * * *
    [illuminat'tsjone]
    sostantivo femminile
    1) lighting; (di edificio, insegna) illumination

    illuminazione elettrica, al neon — electric light o lighting, strip lighting

    2) fig. (ispirazione) flash of inspiration, enlightenment U
    * * *
    illuminazione
    /illuminat'tsjone/
    sostantivo f.
     1 lighting; (di edificio, insegna) illumination; illuminazione elettrica, al neon electric light o lighting, strip lighting; illuminazione stradale street lighting
     2 fig. (ispirazione) flash of inspiration, enlightenment U.

    Dizionario Italiano-Inglese > illuminazione

  • 12 iblumino

    illūmĭno ( inl-), āvi, ātum, 1, v. a. [in-lumino], to light up, make light, illuminate (class.; cf. illustro).
    I.
    A.. Lit.:

    luna illuminata a sole,

    Cic. N. D. 2, 46, 119:

    puteum (sole),

    Plin. 2, 73, 75, § 183:

    tabulata gallinarum parvis fenestellis,

    Col. 8, 3, 3:

    vias igni,

    Stat. Th. 12, 575.—
    B.
    Transf., to embellish or adorn with any thing bright:

    corona aurea fulgentibus gemmis illuminata,

    Auct. Her. 4, 47, 60; Lampr. Comm. 17:

    purpura omnem vestem illuminat,

    Plin. 9, 36, 60, § 127.—
    II.
    Trop., to set in a clear light, to set off, make conspicuous (esp. freq. in rhetor. lang. of brilliant oratory):

    translatum, quod maxime tamquam stellis quibusdam notat et illuminat orationem,

    Cic. de Or. 3, 43, 170; cf. id. Or. 25, 83:

    orationem sententiis,

    id. de Or. 3, 54, 208:

    orationem translatorum nitore,

    Quint. 12, 10, 36:

    pulchritudinem rerum (claritas orationis),

    id. 2, 16, 10; 8, 3, 73:

    horum fidem Mitylenaeorum perfidia illuminavit,

    Vell. 2, 18, 3:

    nisi Thebas unum os Pindari illuminaret,

    made illustrious, id. 1, 18, 3:

    illuminata sapientia,

    Cic. Brut. 58, 213.—Hence, * illūmĭnātē ( inl-), adv., clearly, luminously:

    dicere,

    Cic. de Or. 3, 14, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > iblumino

  • 13 illumino

    illūmĭno ( inl-), āvi, ātum, 1, v. a. [in-lumino], to light up, make light, illuminate (class.; cf. illustro).
    I.
    A.. Lit.:

    luna illuminata a sole,

    Cic. N. D. 2, 46, 119:

    puteum (sole),

    Plin. 2, 73, 75, § 183:

    tabulata gallinarum parvis fenestellis,

    Col. 8, 3, 3:

    vias igni,

    Stat. Th. 12, 575.—
    B.
    Transf., to embellish or adorn with any thing bright:

    corona aurea fulgentibus gemmis illuminata,

    Auct. Her. 4, 47, 60; Lampr. Comm. 17:

    purpura omnem vestem illuminat,

    Plin. 9, 36, 60, § 127.—
    II.
    Trop., to set in a clear light, to set off, make conspicuous (esp. freq. in rhetor. lang. of brilliant oratory):

    translatum, quod maxime tamquam stellis quibusdam notat et illuminat orationem,

    Cic. de Or. 3, 43, 170; cf. id. Or. 25, 83:

    orationem sententiis,

    id. de Or. 3, 54, 208:

    orationem translatorum nitore,

    Quint. 12, 10, 36:

    pulchritudinem rerum (claritas orationis),

    id. 2, 16, 10; 8, 3, 73:

    horum fidem Mitylenaeorum perfidia illuminavit,

    Vell. 2, 18, 3:

    nisi Thebas unum os Pindari illuminaret,

    made illustrious, id. 1, 18, 3:

    illuminata sapientia,

    Cic. Brut. 58, 213.—Hence, * illūmĭnātē ( inl-), adv., clearly, luminously:

    dicere,

    Cic. de Or. 3, 14, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > illumino

  • 14 inluminate

    illūmĭno ( inl-), āvi, ātum, 1, v. a. [in-lumino], to light up, make light, illuminate (class.; cf. illustro).
    I.
    A.. Lit.:

    luna illuminata a sole,

    Cic. N. D. 2, 46, 119:

    puteum (sole),

    Plin. 2, 73, 75, § 183:

    tabulata gallinarum parvis fenestellis,

    Col. 8, 3, 3:

    vias igni,

    Stat. Th. 12, 575.—
    B.
    Transf., to embellish or adorn with any thing bright:

    corona aurea fulgentibus gemmis illuminata,

    Auct. Her. 4, 47, 60; Lampr. Comm. 17:

    purpura omnem vestem illuminat,

    Plin. 9, 36, 60, § 127.—
    II.
    Trop., to set in a clear light, to set off, make conspicuous (esp. freq. in rhetor. lang. of brilliant oratory):

    translatum, quod maxime tamquam stellis quibusdam notat et illuminat orationem,

    Cic. de Or. 3, 43, 170; cf. id. Or. 25, 83:

    orationem sententiis,

    id. de Or. 3, 54, 208:

    orationem translatorum nitore,

    Quint. 12, 10, 36:

    pulchritudinem rerum (claritas orationis),

    id. 2, 16, 10; 8, 3, 73:

    horum fidem Mitylenaeorum perfidia illuminavit,

    Vell. 2, 18, 3:

    nisi Thebas unum os Pindari illuminaret,

    made illustrious, id. 1, 18, 3:

    illuminata sapientia,

    Cic. Brut. 58, 213.—Hence, * illūmĭnātē ( inl-), adv., clearly, luminously:

    dicere,

    Cic. de Or. 3, 14, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > inluminate

  • 15 illumino

    il-lūmino, āvī, ātum, āre
    1) освещать, озарять (facibus noctem Ap; luna a sole illuminata C)
    3) делать ярким, оттенять ( purpura illuminat omnem vestem PM); придавать блеск, украшать (orationem sententiis i. C)

    Латинско-русский словарь > illumino

  • 16 intuitus

    in-tuitus, ūs m. [ intueor ]
    1) взгляд Vr, Cld, Vlg
    2) зрение (aves, quarum intuitum nox illuminat Boët)
    3) точка зрения, отношение ( intuitu alicujus rei Treb)

    Латинско-русский словарь > intuitus

  • 17 intuitus

    intuitus, ūs, m. (intueor), I) das Hinblicken, -schauen, das Ansehen, -schauen, der Hinblick, Anblick, *quāquā intuitus erat oculi, Varro LL. 7, 7 (nach Otfr. Müllers Vermutung): in intuitu oculorum tuorum, Vulg. eccl. 11, 9: int. hominum eorum, Vulg. 1. regg. 16, 7 u. Ezech. 10, 22: contemplatus est diligenter multo intuitu, Vulg. Isai. 21, 7: intuitus eius erat terribilis, Vulg. Dan. 2, 31: quia non sit generalis divinitatis int., Salv. de gub. dei 2, 1, 4: illecebris capitur nimiumque elatus avaro pascitur intuitu, Claud. in Rufin. 1, 165. – übtr., intuitu alcis rei, in Rücksicht auf usw., in Betracht einer Sache, Constanti Caesaris, Treb. Poll. Claud. 1. § 1: vestri, Capit. Maxim. 16, 2: rebellionis, Treb. Poll. trig. tyr. 6, 2: pietatis, Ulp. dig. 34, 1, 14. § 1: fidei ac devotionis, Veget. mil. 1, 28. – II) das Sehen, die Sehkraft, similesque avibus sunt, quarum intuitum nox illuminat, dies caecat, Boëth. cons. phil. 4, 4. p. 84, 2 Obb.

    lateinisch-deutsches > intuitus

  • 18 иллюминат

    Универсальный русско-немецкий словарь > иллюминат

  • 19 осветительный (-ая, -ое, -ые)

    ............................................................
    {illuminat [ illuminate:
    (vt.) روشن ساختن، توضیح دادن، روشن کردن، درخشان ساختن، زرنما کردن، چراغانی کردن، موضوعی را روشن کردن، روشن (شده)، منور، روشن فکر]}
    {!! illuminati: اشراقیون، روشن ضمیران، روشن فکران}
    ............................................................
    (n.) روشنایی، احتراق، اشتعال، نورافکنی، سایه روشن

    Русско-персидский словарь > осветительный (-ая, -ое, -ые)

  • 20 intuitus

    intuitus, ūs, m. (intueor), I) das Hinblicken, -schauen, das Ansehen, -schauen, der Hinblick, Anblick, *quāquā intuitus erat oculi, Varro LL. 7, 7 (nach Otfr. Müllers Vermutung): in intuitu oculorum tuorum, Vulg. eccl. 11, 9: int. hominum eorum, Vulg. 1. regg. 16, 7 u. Ezech. 10, 22: contemplatus est diligenter multo intuitu, Vulg. Isai. 21, 7: intuitus eius erat terribilis, Vulg. Dan. 2, 31: quia non sit generalis divinitatis int., Salv. de gub. dei 2, 1, 4: illecebris capitur nimiumque elatus avaro pascitur intuitu, Claud. in Rufin. 1, 165. – übtr., intuitu alcis rei, in Rücksicht auf usw., in Betracht einer Sache, Constanti Caesaris, Treb. Poll. Claud. 1. § 1: vestri, Capit. Maxim. 16, 2: rebellionis, Treb. Poll. trig. tyr. 6, 2: pietatis, Ulp. dig. 34, 1, 14. § 1: fidei ac devotionis, Veget. mil. 1, 28. – II) das Sehen, die Sehkraft, similesque avibus sunt, quarum intuitum nox illuminat, dies caecat, Boëth. cons. phil. 4, 4. p. 84, 2 Obb.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intuitus

См. также в других словарях:

  • Illuminat — Symbol des Bundes: Die Eule der Minerva Der Illuminatenorden (von lateinisch illuminati: die Erleuchteten) war eine am 1. Mai 1776 vom Philosophen und Kirchenrechtler Adam Weishaupt in Ingolstadt gegründete Geheimgesellschaft. 1784/1785 wurde er… …   Deutsch Wikipedia

  • Illuminat — Il|lu|mi|nat 〈m. 16; 16./18. Jh.〉 Angehöriger eines Geheimbundes, bes. des Illuminatenordens [zu lat. illuminatus „erleuchtet“; zu illuminare „erleuchten“] * * * Il|lu|mi|nat, der; en, en <meist Pl.> [zu lat. illuminatus = erleuchtet]:… …   Universal-Lexikon

  • illuminât — 3 p.s. Impar. subj. illuminer …   French Morphology and Phonetics

  • Illuminat — Il|lu|mi|nat 〈m.; Gen.: en, Pl.: en; 16./18. Jh.〉 Angehöriger eines Geheimbundes, insbes. des Illuminatenordens [Etym.: <lat. illuminatus »erleuchtet«, Part. Perf. von illuminare »erleuchten«] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • Illuminat — Il|lu|mi|nat der; en, en (meist Plur.) <zu lat. illuminatus, Part. Perf. von illuminare (vgl. ↑illuminieren), eigtl. »der Erleuchtete«> Angehöriger einer geheimen Verbindung, bes. des Illuminatenordens …   Das große Fremdwörterbuch

  • Illuminat — Il|lu|mi|nat, der; en, en <lateinisch> (Angehöriger verschiedener früherer Geheimverbindungen, besonders des Illuminatenordens) …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Friedrich Münter — Friedrich Christian Carl Heinrich Münter Friedrich Christian Carl Heinrich Münter (* 14. Oktober 1761 in Gotha; † 9. April 1830 in Kopenhagen) war ein deutscher lutherischer Theologe, Kirchenhistoriker, Orientali …   Deutsch Wikipedia

  • Carl Leonhard Reinhold — Carl Leonhard Reinhold, Stich von Johann Christian Benjamin Gottschick nach einer Zeichnung von Johann Heinrich Lips Carl Leonhard Reinhold (* 26. Oktober 1757 in Wien; † 10. April 1823 in Kiel) war Philosoph und als Schriftsteller der wichtigste …   Deutsch Wikipedia

  • Karl Leonhard Reinhold — Carl Leonhard Reinhold, Stich von Johann Christian Benjamin Gottschick nach einer Zeichnung von Johann Heinrich Lips Carl Leonhard Reinhold (* 26. Oktober 1757 in Wien; † 10. April 1823 in Kiel) war Philosoph und als …   Deutsch Wikipedia

  • Ludwig Graf Cobenzl — Cobenzl Wappen an der heutigen Burg Predjama Ludwig Graf Cobenzl (auch: Johann Ludwig Carl Graf Cobenzl) (* 9. Februar 1744 in Laibach oder 21. November 1743 [1]; † 31. März 1792 in Eichstätt) war Dom …   Deutsch Wikipedia

  • Anton Will — (* 1756 in Straßburg; † 12. September 1827 in München) war ein deutscher Mediziner. Leben Will studierte an der Hochschule Ingolstadt Philosophie und Medizin. Dieses Studium schloss er 1777 mit einer Promotion zum Dr. phil. und 1781 mit einer zum …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»